Μεταφράσεις ποιημάτων του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα

Ελληνικές μεταφράσεις ποιημάτων του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα- (Federico Garcia Lorca)

«Η καλύτερη εκλογή ποιημάτων είναι εκείνη που διαλέγεις για τον εαυτό σου»

                             Πώλ Ελυάρ

     Συνεχίζοντας την κατάθεση των πληροφοριακών στοιχείων για τον ισπανό ποιητή και δραματουργό Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, μεταφέρω εδώ σε αυτό το σημείωμα, τις μεταφράσεις ποιημάτων του από εκδοθέντα βιβλία που γνωρίζω, δίνοντας βάση κυρίως, στις μεταφράσεις των μεταγενέστερων ελλήνων δημιουργών, σε σχέση παραδείγματος χάρη με τις μεταφράσεις των ποιημάτων του από τους ποιητές Νίκο Γκάτσο, Οδυσσέα Ελύτη, Νίκου Σημηριώτη και άλλων παλαιότερων και σύγχρονων που μετέφρασαν το έργο του. Δεν καταγράφω τις μεταφράσεις που γνωρίζω από τα λογοτεχνικά περιοδικά ή τις εφημερίδες, γιατί θα ξεστράτιζα πολύ από τον αρχικό στόχο που είναι η αποδελτίωση των ξένων ανθολογιών που τυγχάνει να γνωρίζω. Αυτή θέλω να πιστεύω ότι είναι μια μικρή βάση για όσους αγαπούν το έργο του ισπανού λυρικού ποιητή που μαζί με τις υπόλοιπες καταθέσεις προσθέτουν ένα μικρό λιθαράκι στην οργάνωση μιας συστηματικότερης και πιο πλήρους καταγραφής της πορείας του στον ελληνικό χώρο. Μεταφέρω τις διπλές των ποιημάτων μεταφράσεις, έτσι ώστε ο όποιος αναγνώστης να έχει την δυνατότητα να διαβάσει τις διαφορετικές γλωσσικές και υφολογικές εκδοχές του ιδίου έργου και να αποκομίσει τα προσωπικά του συμπεράσματα. Οι μεταφράσεις αυτές μαζί με τις άλλες των αυτοτελών έργων του που έχω καταθέσει σε προηγούμενα βιβλιογραφικά σημειώματα, δίνουν μια πλήρη εικόνα μάλλον, του έργου του Federico Garcia Lorca. Καταθέτω επίσης, και τις μεταφραστικές θέσεις των ίδιων των μεταφραστών όπου τις συναντώ, ώστε να γνωρίζουμε εν συντομία τις θέσεις τους για το δύσκολο έργο της μετάφρασης, που ευτυχώς, παρά τους ενδοιασμούς των ίδιων των μεταφραστών, συνεχίζουν την προσπάθεια.

     Το 1977-προσθετικά αναφέρω-ο τότε καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και συγγραφέας Ξενοφών Α. Κοκόλης, εκδίδει σε ένα μικρό βιβλιαράκι από τις εκδόσεις «τραμ»-Θεσσαλονίκη την εργασία του, τις «ΤΡΕΙΣ ΜΕΛΕΤΕΣ ΓΙΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ» (Lorca, Apollinaire, Moreas), η εργασία αυτή είχε πρωτοδημοσιευτεί στις αρχές του 1970 στο λογοτεχνικό περιοδικό «ΔΙΑΓΩΝΙΟΣ» της τρίτης του περιόδου του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου, συγκεντρώνει όσον αφορά τον ισπανό ποιητή, επτά μεταφράσεις του Llanto por Ignacio Sanchez Mejias, 4. Alma ausente. Η πρώτη είναι του ποιητή Κλείτου Κύρου, με τίτλο «Μοιρολόι για τον Ιγνάτιο Σάνχεθ Μεχίας(Ψυχή φευγάτη)» που δημοσιεύτηκε στο λογοτεχνικό περιοδικό «Ξεκίνημα» το 1944. Η δεύτερη μετάφραση είναι της ποιήτριας Γιάννας Χριστοφή και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Νέοι Ρυθμοί» το 1949 με τίτλο «Μοιρολόι για τον Σάντσιεθ Μεχίας(Ψυχή απούσα). Η τρίτη είναι του ποιητή Νίκου Σημηριώτη από τα ισπανικά που εκδόθηκε από τις εκδόσεις Α. Καραβία το 1964 με τίτλο «Θρήνος για τον Ιγνάτιο Σάντσεθ Μεχίας(Ψυχή που λείπει)». Η τέταρτη μετάφραση είναι του μυθιστοριογράφου Κοσμά Πολίτη από τις ίδιες εκδόσεις 1964 με τίτλο «Νεκρώσιμη ωδή για τον Ιγνάτιο Σάντσεθ Μεχίας(Απουσία ψυχής)». Η πέμπτη γίνεται από τα ισπανικά από τον συγγραφέα Αργύρη Ευστρατιάδη το 1969 με τίτλο «Μοιρολόι για τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας(Απουσία ψυχής)». Η έκτη είναι σε ελληνική απόδοση του ποιητή και στιχουργού Νίκου Γκάτσου και είναι από τον γνωστό δίσκο του μουσικοσυνθέτη Σταύρου Ξαρχάκου 1970, με τίτλο «Θρήνος για τον Ιγνάτιο Σάντσιεθ Μεχίας(Ψυχή φευγάτη)». Τέλος η εβδόμη είναι του Μάριου Λαέρτη, «Εκλεκτά έργα»-Αθήνα 1971 με τίτλο «Θρήνος για τον Ιγνάθιο Σάντσιεθ Μεχίας(Ψυχή φευγάτη)». Όπως βλέπουμε, το συγκεκριμένο ποιητικό έργο του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, είναι από τα πιο αγαπημένα στους έλληνες ποιητές και δημιουργούς και κρατά τα πρωτεία στις μεταφραστικές προσπάθειες και δοκιμές. Όπως αντίστοιχα το θεατρικό του έργο «Ματωμένος Γάμος».

    Ο νομπελίστας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης, στο βιβλίο με τις μεταφράσεις του «ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΡΑΦΗ» εκδόσεις Ίκαρος 1976, μεταφράζει τα εξής ποιήματα: «ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΙΝΕΜΕΝΗΣ», «Η ΚΑΛΟΓΡΙΑ Η ΤΣΙΓΓΑΝΑ», «ΜΑΥΡΟΣ ΚΑΗΜΟΣ», «ΧΑΜΟΣ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ», «ΤΟΥ ΠΙΚΡΑΜΕΝΟΥ», «ΤΟ ΠΩΣ ΕΠΙΑΣΑΝΕ ΤΟΝ ΑΝΤΟΝΙΟ ΕΛ ΚΑΜΠΟΡΙΟ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΣΕΒΙΛΛΙΑΣ», «ΤΟ ΠΩΣ ΞΕΨΥΧΗΣΕ Ο ΑΝΤΟΝΙΟ ΕΛ ΚΑΜΠΟΡΙΟ».

    Η ποιήτρια Μαρία Λαϊνά, στην ογκώδη χρονολογική ανθολογία που εξέδωσε «ΞΕΝΗ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ 20^ΟΥ ΑΙΩΝΑ-ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΠΌ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ», εκδόσεις Λωτός 1989, παραθέτει τα εξής ποιήματα και θεατρικά αποσπάσματα: «ΜΙΚΡΟ ΒΙΕΝΝΕΖΙΚΟ ΒΑΛΣ» σε μετάφραση του ποιητή και μεταφραστή Μήτσου Παπανικολάου. Απόσπασμα από το «ΝΕΚΡΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΓΝΑΤΙΟ ΣΑΝΤΣΕΘ ΜΕΧΙΑΣ» σε μετάφραση του ποιητή και ζωγράφου Νίκου Εγγονόπουλου. Το «ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΚΑΒΑΛΑΡΗ» σε μετάφραση του Μόσχου Λαγκουβάρδου. Απόσπασμα από το θεατρικό «Ο ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΓΑΜΟΣ» σε μετάφραση του ποιητή και στιχουργού Νίκου Γκάτσου.

     Ο ποιητής και μεταφραστής Νίκος Σπάνιας, στο βιβλίο που κυκλοφόρησε στην Νέα Υόρκη 1972, με τις μεταφράσεις του «ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ 1941-1971», μεταφράζει το ποιητικό απόσπασμα «ΑΥΓΗ». Ο Σπάνιας, μας έχει δώσει και μια ακόμα σημαντική εργασία του, που καταγράφει ποιήματα ξένων ποιητών για τον Λόρκα, την «ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΑΠΌ ΤΟΝ ΙΣΠΑΝΙΚΟ ΕΜΦΥΛΙΟ ΠΟΛΕΜΟ», εκδόσεις ΤΡΆΜ-Θεσσαλονίκη 1980.

    Ο Ρήγας Καππάτος στην δική του δίγλωσση ανθολογία «ΤΑ ΕΚΑΤΟ ΩΡΑΙΟΤΕΡΑ ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ», εκδόσεις Εκάτη 2000, μεταφράζει τα ποιήματα “BALADILLA DE LOS TRES RIOS”-«ΜΙΚΡΗ ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΠΟΤΑΜΩΝ», και το “SONETO DE LA DULCE QUEJA”-«ΣΟΝΕΤΟ ΤΟΥ ΓΛΥΚΟΥ ΠΑΡΑΠΟΝΟΥ».       

• Ανδρέας Αγγελάκης,

ΜΙΚΡΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΠΟΙΗΣΗΣ, Καστανιώτη 1971

-ΤΩΝ ΓΚΡΙΖΩΝ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΩΝ

Μεσ’ απ’ τα κλαριά της δάφνης

είδα δυό γκρίζα περιστέρια.

Τόνα ήταν ο ήλιος,

τ’ άλλο το φεγγάρι.

Γειτονάκια μου, τους είπα,

πούν’ ο τάφος μου;

Στην ουρά μου, είπε ο ήλιος.

Στο λαρύγγι μου, είπε το φεγγάρι.

Και γω, που περπατούσα

με τη γη στη ζώνη μου

είδα δυό μαρμάρινους αϊτούς

κ’ ένα γυμνό κορίτσι.

Τόνα ήτανε τάλλο

και κανένας το κορίτσι.

Αϊτόπουλα, τους είπα,

πούν’ ο τάφος μου;

Στην ουρά μου, είπε ο ήλιος,

στο λαρύγγι μου, είπε το φεγγάρι.

Μες απ’ τα κλαριά της δάφνης

δυό περιστέρια είδα γυμνά.

Τόνα ήτανε τάλλο

και τα δυό κανένα.       

-ΓΑΖΕΛΑ ΠΡΩΤΟΦΑΝΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Κανείς τους δεν κατάλαβε την ευωδιά

της σκοτεινής μανόλιας της κοιλιάς σου,

κανείς ότι βασάνιζες δεν ήξερε

ένα πουλάκι αγάπης μες τα δόντια σου.

Χίλια άλογα αποκοιμήθηκαν περσικά

στη φεγγαρόφωτη άπλα του μετώπου σου

ενώ τέσσερις αράδα νύχτες έσφιγγα

τη μέση σου, που εχθρεύεται το χιόνι.

Ανάμεσα από γιασεμιά και γύψο η ματιά σου

ήταν ένα χλωμό κλαδί από σπόρους.

Έψαξα στην καρδιά μου να σου δώσω

τα φιλντισένια γράμματα που λένε «πάντα»,

«πάντα», «πάντα»: κήπε της αγωνίας μου,

άπιαστο πάντα το κορμί σου,

το αίμα απ΄τις φλέβες σου στο στόμα μου,

άφεγγο για το θάνατό μου πιά το στόμα σου.    

-ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ ΣΤΟ ΣΑΝΤΙΑΓΟ

Κοίτα εκείνο το άσπρο παληκάρι,

το λιωμένο σώμα του για δες!

Είναι το φεγγάρι που χορεύει

Στην Αυλή των πεθαμένων.

Το λιωμένο σώμα του για δες,

μαυρισμένο από σκιές και λύκους.

Μάνα, χορεύει το φεγγάρι

στην Αυλή των πεθαμένων.

Ποιος πληγώνει το μαρμάρινο πουλάρι

εκεί έξω στην αυλόπορτα του ύπνου;

Είναι το φεγγάρι! Είναι το φεγγάρι

στην Αυλή των πεθαμένων!

Ποιος κοιτά τα γκρίζα μου γυαλιά

με τα συννεφιασμένα μάτια του;

Είναι το φεγγάρι! Είναι το φεγγάρι

στην Αυλή των πεθαμένων!

Ας χαθώ λοιπόν στην κλίνη μου

με όνειρα χρυσαφένιων λουλουδιών.

Μάνα, χορεύει το φεγγάρι

στην Αυλή των πεθαμένων.

Άι, θυγατέρα, με τουρανού τον άνεμο

ασπρίζω ξάφνου!

Δεν είναι ο άνεμος, το λυπημένο είναι φεγγάρι

στην Αυλή των πεθαμένων.

Ποιος μουγκρίζει μ’ αυτό τον αναστεναγμό

μεγάλου μελαγχολικού βοδιού;

Μάνα: Το φεγγάρι, είναι το φεγγάρι

στην Αυλή των πεθαμένων.

Ναι, το φεγγάρι, το φεγγάρι

στεφανωμένο με πυράκανθα

που χορεύει, χορεύει, χορεύει

στην αυλή των πεθαμένων.

Σημείωση: Το μικρό αυτό βιβλιαράκι που περιέχει τις μεταφράσεις του Πειραιώτη ποιητή και μεταφραστή Ανδρέα Αγγελάκη που, στο εξώφυλλό του ο τίτλος του είναι «ΜΙΚΡΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΠΑΚΟΣΜΙΑΣ ΠΟΙΗΣΗΣ». Αντιγράφω ένα μικρό κομμάτι από τον πρόλογο του Αγγελάκη:

«Το ότι η ποίηση είναι αμετάφραστη αποτελεί ένα επικίνδυνο δόγμα που μπορεί να αποβεί αρνητικά αποφασιστικό για την πνευματική μας ενημέρωση σε παγκόσμια κλίμακα. Ιδίως όταν έχει κανένας να αντιμετωπίσει τέτοιες εξωτικές γλώσσες όπως λόγου χάρη, η Ιαπωνική, ή δυσπρόσιτες και έξω από την κουλτούρα μας, όπως η Ουγγρική, αντιλαμβάνεται τον ισχυρισμό του αμετάφραστου σαν σοφιστικό εύρημα περισσότερο παρά σαν ουσιαστική πραγματικότητα.

    Κι αν χάσει ίσως το κείμενο τη ιδιαίτερη γοητεία του που στηρίζεται στο μαγικό συνδυασμό τω φθόγγων που στήριξε μέρος της πεμπτουσίας του ο ποιητής, υπάρχει, θεέ μου, και το νόημα που είναι κάτω απ’ τη φλούδα, και τα μηνύματα που υπάρχει ανάγκη ν’ ακουστούν και να μη τα θυσιάσουμε για χάρη μιας μαλλαρμεϊκής πρόληψης….». Η μικρή αυτή ανθολογία διαμερισματοποιείται ανά κράτος, η Ισπανία εκπροσωπείται από τον Federico Garcia Lorca.                  

•Άρης Αλεξάνδρου,

ΔΙΑΛΕΞΑ. Συγκέντρωση υλικού-Βιογραφικά σημειώματα-Σχόλια Καίτη Δρόσου, Τυπογραφείο Κείμενα 1984

-ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΚΑΒΑΛΑΡΗ

Μακρινή μου Κόρδοβα

μοναχική μου Κόρδοβα.

Άλογο μαύρο μεγάλο φεγγάρι

ελιές μες στο ταγάρι μου.

Ξέρω τους δρόμους σαν την παλάμη μου

κι όμως ποτέ δε θα φτάσω

στη μακρινή μου Κόρδοβα.

Μέσ’ απ’ τον κάμπο μεσ’ απ’ τον άνεμο

άλογο μαύρο κόκκινο φεγγάρι.

Είναι ο θάνατος εκεί και με παραμονεύει

ψηλά απ’ τους πύργους πάνω

της μακρινής μου Κόρδοβας.

Αχ, τι μακρύς που είναι ο δρόμος

αχ, το μαύρο το άξιο τα’ άλογό μου.

Αχ κι ο θάνατος εκεί να με προσμένει

ώσπου να φτάσω κάποτε

στη μακρινή μου Κόρδοβα.

Μακρινή μου Κόρδοβα

μοναχική μου Κόρδοβα.

Σημείωση: Στο μια εξήγηση, στην αρχή του βιβλίου η σύντροφος του Άρη Αλεξάνδρου Καίτη Δρόσου σημειώνει μεταξύ άλλων:

«Πότε άρχισαν να μεταφράζονται τα ποιήματα, με ποια κριτήρια έγινε η εκλογή τους, γιατί αυτή η αποσπασματικότητα, γιατί αυτή η έκδοση.

    Είναι υποθέτω ερωτήματα που θα γεννηθούν στον αναγνώστη.

    Οι πρώτες μεταφράσεις και οι απόπειρες μεταφράσεων έγιναν στα Γιούρα. Και λέω απόπειρες, γιατί εκεί ο Άρης, μόνος του, προσπαθεί να μάθει γερμανικά και ισπανικά…»

• Ηλίας Κυζηράκος,

ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΟΙΗΣΗ-ΑΠ’ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, Αθήνα 1971, τυπογραφεία Ποταμίτη-Λαμπρινόπουλου, Σωκράτους 48 Αθήνα.

-ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Αν πεθάνω,

αφήστε το μπαλκόνι ανοιχτό.

Το παιδί τρώει πορτοκάλια.

(Απ’ το μπαλκόνι μου το βλέπω.)

Ο θεριστής θερίζει το στάρι.

(Απ’ το μπαλκόνι μου τον ακούω)

Αν πεθάνω,

Αφήστε το μπαλκόνι ανοιχτό.

Σημείωση: Το βιβλίο με τον τίτλο «ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΟΙΗΣΗ» το πέμπτο στην σειρά από τα βιβλία που εξέδωσε ο καθηγητής αγγλικών, μεταφραστής και ποιητής Πειραιώτης Ηλίας Κυζηράκος, αν δεν κάνω λάθος, δεν κυκλοφόρησε στο εμπόριο όταν εκδόθηκε, από ότι μου είχε πει ο ίδιος ο συγγραφέας, πράγμα που το καθιστά «πολύτιμο» για όσους ενδιαφέρονται για την ξένη ποίηση παρά, την παρέλευση τόσων ετών από την έκδοσή του. Ο Ηλίας  Κυζηράκος, ένα πολύ μορφωμένο και ενδιαφέρον άτομο, μας έχει δώσει και άλλες αξιόλογες μεταφραστικές του εργασίες από τις αρχές της δεκαετίες του 1960, όπως  είναι η αγγλίδα ποιήτρια Ήντιθ Σίτγουελ με το έργο της «Ο ίσκιος του Κάιν» ο αμερικανός ποιητής Έζρα Πάουντ με την μεγάλη επιλογή από τα «Ποιήματά» του και στις δύο εκδόσεις του, ένα μικρό χρήσιμο βιβλίο που περιλαμβάνει «Ποιήματα από την Παλατίνη Ανθολογία» κλπ. Οι μεταφραστικές προτάσεις του πειραιώτη μεταφραστή γίνονται από τα αγγλικά και τις γνωστές μας εκδόσεις Penguin Modern Poets, μια γλώσσα που υπηρέτησε με επαγγελματική αυταπάρνηση ο καθηγητής, πράγμα που μας δίνει την δυνατότητα να παραλληλίσουμε τις μεταφράσεις του με τις μεταφράσεις του άλλου πειραιώτη καθηγητή και ποιητή Ανδρέα Αγγελάκη, αν και από όσο γνωρίζω, ο Αγγελάκης γνώριζε και γαλλικά, όπως ήξερα από τις διάφορες συνομιλίες μας και με τους δύο. Το σίγουρο είναι, ότι εκτιμούσαν ο ένας τις μεταφραστικές εργασίες του άλλου, μια και θήτευαν στο ίδιο επαγγελματικό πεδίο.

     Το βιβλίο του Ηλία Κυζηράκου, μας δίνει την δυνατότητα να γνωρίσουμε έστω και με μία ποιητική τους μονάδα, ποιητές από όλο τον κόσμο όπως λέει και ο τίτλος του. Ποιητές, που ίσως, παρουσιάζονται για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό. Αυτό όμως, χρειάζεται βαθειά και πολύχρονη έρευνα, αφού αποδελτιώσουμε τις προηγούμενες μεταφραστικές προσπάθειες του Άρη Δικταίου, του Κλέωνος Παράσχου, του Μήτσου Παπανικολάου, της Ρίτας Μπούμη Παπά, και μια σειρά άλλων παλαιότερων δημιουργών ποιητών του 19 και 20 αιώνα, που μας άφησαν τις μεταφραστικές τους καταθέσεις-κυρίως στον ευρωπαϊκό και αμερικάνικο χώρο- μεταφραστικές καταθέσεις που βρίσκονται σκόρπιες και διάσπαρτες στα εκατοντάδες λογοτεχνικά περιοδικά, τα φύλλα των εφημερίδων ή στα βιβλία που εξέδωσαν. Η καλή κατοχή της αγγλικής γλώσσας και το ποιητικό αισθητήριο του Κυζηράκου, λειτουργούν θετικά στην απόδοση των ποιημάτων που προέρχονται από διαφορετικές και ποικίλες ποιητικές και πολιτιστικές παραδόσεις. Οι επιλογή του corpus των ποιητών από τις διεθνείς και έγκυρες εκδόσεις penguin δίνουν στην κατάθεση την αναγκαία φερεγγυότητα, παρά το πλήθος και την διαφορετικότητα των γλωσσών για την εποχή που κυκλοφόρησε το βιβλίο. Είναι φυσικό τα μεταγενέστερα χρόνια, οι νεότεροι έλληνες δημιουργοί να μεταφέρουν στα ελληνικά ξένους ποιητές από την ιδιαίτερη πρωτότυπη γλώσσα του καθενός, τα έργα των ποιητών που αγάπησαν ή τους επηρέασαν, και όχι μόνο από την αγγλική, την γαλλική ή την γερμανική γλώσσα που οι περισσότεροι λόγο σπουδών γνώριζαν.

• Κλέωνος Β. Παράσχου: εκλογή και επιμέλεια,

ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΕΩΣ, εκδότης Σίμος Συμεωνίδης, Αθήνα 1962

-ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΚΑΒΑΛΛΑΡΗ

Κόρντοβα

μοναχική και μακρινή Κόρντοβα!

Μαύρη φοράδα, γεμάτο φεγγάρι

κ’ ελιάς μες στο δισάκι μου.

Αν και κατέχω το δρόμο

ποτέ δε θα φτάσω στην Κόρντοβα.

Μες στα χωράφια,  μέσα στον άνεμο,

μαύρη φοράδα, κόκκινο φεγγάρι.

Ο θάνατος μ’ αγναντεύει

από τους πύργους της Κόρντοβας.

Άϊ μακρύς ο δρόμος που ναι!

Άϊ, γενναία μου φοράδα!

Άι και με καρτερεί ο θάνατος

πριν να φτάσω στην Κόρντοβα!

Κόρντοβα,

Μοναχική και μακρινή Κόρντοβα!

 Μετάφραση από τον ποιητή και μεταφραστή Άρη Δικταίο, από την «Ανθολογία Παγκόσμιας Ποιήσεως».

-ΤΟ ΠΩΣ ΕΠΙΑΣΑΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΟΝΙΟ ΕΛ ΚΑΜΠΟΡΙΟ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΣΕΒΙΛΛΙΑΣ, και,

-ΤΟ ΠΩΣ ΞΕΨΥΧΗΣΕ Ο ΑΝΤΟΝΙΟ ΕΛ ΚΑΜΠΟΡΙΟ, σε μετάφραση του ποιητή Οδυσσέα Ελύτη που είχε δημοσιευτεί στο περιοδικό «Νέα Εστία» του 1948. Και,

-το ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ, σε μετάφραση του Νίκου Γκάτσου που είχε πρωτοδημοσιευτεί στο περιοδικό Φιλολογικά Χρονικά το 1944.           

 • Γιάννης Υφαντής,

Ο ΚΗΠΟΣ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ (4.500 χρόνια ξένης ποίησης), Πατάκη 2000

-ΤΟ ΒΟΥΒΟ ΠΑΙΔΙ

Γύρευε τη φωνή του το παιδί.

(Την είχε ο βασιλιάς των γρύλλων)

Σε μια νεροσταγόνα τρυφερή

γύρευε τη φωνή του το παιδί.

Μά διόλου δεν τη θέλω να μιλώ.

Τη θέλω μόνο να τη φκιάσω δαχτυλίδι

να το φορεί η σιωπή μου στο

μικρό της δάχτυλο.

Σε μια νεροσταγόνα τρυφερή

γύρευε τη φωνή του το παιδί.

(Απόμακρα πιασμένη η φωνή

τη φορεσιά του γρύλλου είχε ντυθεί.)

-Η ΛΟΛΑ

Κάτω απ’ τη νεραντζιά πλένει η Λόλα

ρούχα βαμβακερά.

Η Λόλα που ‘χει πράσινα τα μάτια

και τη φωνή της έχει βιολετιά.

Αχ αχ, αχ αχ, αχ αχ, αγάπη

κάτω απ’ την ανθισμένη νεραντζιά.

Γεμάτο ήλιο το νερό κυλά

κι ένα σπουργίτι τραγουδάει στην ελιά.

Αχ αχ, αχ αχ, αχ αχ, αγάπη

κάτω απ’ την ανθισμένη νεραντζιά.

Κ’ ύστερα σαν η Λόλα θα τελειώσει

όλο της το σαπούνι, θα της κάμουν

οι νεαροί οι ταυρομάχοι συντροφιά.

Αχ αχ, αχ αχ, αχ αχ, αγάπη

κάτω απ’ την ανθισμένη νεραντζιά.       

-ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΚΑΒΑΛΑΡΗ

Κόρδοβα μακρινή εσύ και μόνη.

Φοράδα μαύρη, ολόγιομο φεγγάρι

και μέσα στο δισάκι μου ελιές.

Παρ’ όλο που τους δρόμους τους γνωρίζω

στην Κόρδοβα δε φτάνω εγώ ποτές.

Φοράδα μαύρη, κόκκινο φεγγάρι.

Μεσ’ απ’ τον κάμπο, μεσ’ από το αγέρι.

Στης Κόρδοβας τους πύργους πώς να φτάσω;

Ο θάνατος μου έστησε καρτέρι.

Αχ τι μακρύς που είν’ αυτός ο δρόμος.

Κι αν είσ’ εσύ φοράδα μου γενναία

τίποτε και κανένας δε με σώνει.

Πριν απ’ την Κόρδοβα ο θάνατος με ζώνει.

Κόρδοβα μακρινή εσύ και μόνη.  

-ΨΥΧΗ ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙ

Δε σε γνωρίζει ο ταύρος κ’ η συκιά σου,

τ’ άλογα ή τα μυρμήγκια του σπιτιού σου.

Δε σε γνωρίζει η νύχτα ή το παιδί

αφού για πάντα πιά έχεις χαθεί.

Δε σε γνωρίζει η κάτω πρόσοψη της πέτρας

ούτε το μαύρο ατλάζι όπου λιώνεις.

Δε σε γνωρίζει η μνήμη σου η βουβή

αφού για πάντα πια έχεις χαθεί.

Θα φτάσει το φθινόπωρο με βούκινα

τσαμπιά ομίχλης και βουνά συγκεντρωμένα,

όμως τα μάτια σου κανείς δε θα τα ιδεί

αφού για πάντα πιά έχεις χαθεί.

Αφού για πάντα πιά έχεις χαθεί

σαν όλους τους νεκρούς πάνω στη Γη

σαν όλους τους νεκρούς τους ξεχασμένους

σ’ ένα σωρό από σκυλιά που ‘χουν σβηστεί.

Δε σε γνωρίζει πιά κανείς. Μα εγώ σε τραγουδάω.

Τη γενναιότη τραγουδώ, τη χάρη της θωριάς σου.

Και την ασύγκριτη ομορφιά του νου και της καρδιάς σου.

Που ‘παιζες με το θάνατο κ’ ήξερε τα φιλιά σου.

Τη θλίψη που ‘χαν μέσα τους το γέλιο κ’ η χαρά σου.

Αργά θα κάμει να φανεί, αν θα φανεί ποτέ του

Ανδαλουσιανός γνήσιος, ωσάν εσέ με τόση

δίψα για περιπέτεια. Υμνώ την ομορφιά σου

κι ο λόγος θρήνος γίνεται. Κ’ η θύμησή μου φέρει

ένα θλιμμένο ανάμεσα στα λιόδεντρα αγέρι.

Σημείωση: Ο ποιητής Γιάννης Υφαντής, μας έχει δώσει εξαιρετικές ποιητικές καταθέσεις και μεταφραστικές προτάσεις, κυρίως των μυστικών της ανατολής. Θεωρώ ενδιαφέρουσες τις σκέψεις του που αναγράφονται στην δισέλιδη εισαγωγή του, από τις οποίες αντιγράφω τα εξής:

«Η καλύτερη εισαγωγή σ’ ένα βιβλίο με ποιήματα είναι τα ίδια τα ποιήματα του βιβλίου αυτού. Γιατί  ένα βιβλίο με ποιήματα δεν είναι για να διαβαστεί μια φορά, ούτε και δύο, ούτε και τρείς, αλλά αμέτρητες φορές, επειδή πάντα έχει κανείς ανάγκη να συνομιλήσει με αληθινούς φίλους, πάντα έχει ανάγκη από τον χρησμό, από το ξόρκι, από τον λόγο όπλο, από τον λόγο δύναμη, από τον λόγο παρηγοριά, από τον λόγο βότανο, πάντα έχει ανάγκη να ξανακερδίσει το χαμένο εκείνο επίπεδο της αλληλουχίας, το χαμένο εκείνο επίπεδο της ιερής σχέσης μ’ όλα τα όντα….

     Στα έργα τους λοιπόν βρίσκονται οι μεγάλοι νεκροί, εκεί ζουν, εκεί κατοικούν. Αυτός είναι ο  δικός τους παράδεισος. Κ’ είναι τάχα τυχαίο που οι Πέρσες αποκαλούν τον Παράδεισο «Κατοικία του Τραγουδιού»; Όχι βέβαια…».

Ο Γιάννης Υφαντής, μας δίνει και δεύτερη απόδοση των στροφών του ποιήματος «Βουβό παιδί» που μεταφράζει. Από την Ισπανία, μεταφράζονται ο Άγιος Ιωάννης του Σταυρού και ο Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα.

•Ανδρέας Φουσκαρίνης,

ΆΝΘΗ ΤΗΣ ΕΣΠΕΡΙΑΣ, Α΄, Αχαϊκές Εκδόσεις 1994

-ΘΡΗΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΓΝΑΘΙΟ ΣΑΝΤΣΕΘ ΜΕΧΙΑΣ

   4. Ψυχή Απούσα

Δεν σε ξέρουν ο ταύρος και η σκιά

Τ’ άλογα και τα μερμήγκια του σπιτιού.

Δεν σε ξέρουν τα παιδιά και το δείλι

γιατί είσαι για πάντα νεκρός.

Δεν σε ξέρει κι η ράχη της πέτρας

Ή το μαύρο ατλάζι που μέσα τους λιώνεις.

Δε σε ξέρει η βουβή θύμησή σου

γιατί είσαι για πάντα νεκρός.

Θάρθει το φθινόπωρο πάλι με της κοχύλας το σφύριγμα

με σμάρι τα σύννεφα σειρές τα βουνά

μα κανείς δεν θα θέλει να δει τη ματιά σου

γιατί είσαι για πάντα νεκρός.

Γιατί είσαι για πάντα νεκρός,

σαν όλους της γης τους νεκρούς,

σαν όλους τους νεκρούς που ξεχνιούνται,

σαν σκύλοι που σβήσαν για πάντα.

Κανείς δεν σε ξέρει. Κανείς. Μα εγώ σε τραγουδώ.

Τραγουδώ για αυτούς που θα ‘ρθουν το προφίλ και τη χάρη σου.

Την ξακουσμένη του νου σου ωριμότητα.

Τον πόθο του θανάτου, τη γεύση του φιλιού του

και τη θλίψη της παλικαρίσιας χαράς σου.

Θα αργήσει πολύ να γεννηθεί, αν ποτέ γεννηθεί

ένας ανδαλουσιανός τόσο καθαρός με τόσες περιπέτειες.

Την αρχοντιά του τραγουδώ με λόγια πικραμένα

και θυμάμαι το ψυχρό αεράκι θλιμμένο στα λιόδεντρα.

Σημείωση: Όπως αναφέρεται στις σημειώσεις σελίδα 120, το απόσπασμα του Λόρκα, έγινε από Federico Garcia Lorca, Obras completas, Madrid 1969, p. 544-545. Αυτό σημαίνει ότι μεταφράστηκε απευθείας από τα ισπανικά. Η μικρή αυτή ανθολογία του Ανδρέα Φουσκαρίνη, περιέχει μεταφράσεις ποιημάτων κυρίως Αγγλόφωνων δημιουργών Tomas Stern Eliot, Ezra Pound, Sylvia Plath, αλλά και του γάλλου Guillaume Apollinaire, του αρχαίου Αρχίλοχου, του Αλκαίου, του Θέογνη, του Peter Levi και άλλων. Και από το μικρό προλογικό του σημείωμα, αναφέρω ενδεικτικά τα εξής:

    Η μετάφραση ενός ποιήματος είναι ένα αγώνισμα μάταιο, όπως μάταιη είναι άλλωστε και κάθε προσπάθεια στην ποίηση, αφού η τελειότητα που όλοι ποθούν, είναι ένα ιδανικό ανέφικτο. Το πολύ πολύ να την αγγίξει κάποιος, αλλά και πάλι αποσπασματικά. Οι Όμηροι δεν είναι φαινόμενο καθημερινό.

     Στη μετάφραση το πρόβλημα είναι ακόμα μεγαλύτερο. Η ποίηση που υπάρχει στη γλώσσα του πρωτοτύπου είναι των αδυνάτων αδύνατο να μεταφερθεί ακέραιη στη γλώσσα της μετάφρασης και αυτό είναι φυσικό αφού ποίηση και γλώσσα, κατά τη δική μου τουλάχιστον αντίληψη ταυτίζονται. Έτσι ο μεταφραστής ψήγματα ποίησης μονάχα μπορεί να μεταφέρει στη δική του γλώσσα κι αυτό βέβαια εξαρτάται…».

A LMA AUSENTE

No te conoce el toro ni la higuera.

Ni caballos ni hormigas de tu casa

No te conoce el niho ni la tarde

Porque te has muerto para siempre….

Γιώργος Χ. Μπαλούρδος

Πρώτη γραφή σήμερα Τετάρτη 6 Ιουλίου 2016                  

Πειραιάς 6 Ιουλίου 2016

ΦΟΥΑΓΙΕ

ΦΟΥΑΓΙΕ

ΕΝΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

    Ένα ενδιαφέρον με σύγχρονες προδιαγραφές περιοδικό για την τέχνη του Θεάτρου, είναι και το περιοδικό Φουαγιέ-Ένα περιοδικό για το Θέατρο. Τις τελευταίες δεκαετίες στον ελληνικό εκδοτικό χώρο κυκλοφόρησαν εκατοντάδες περιοδικά ανά την επικράτεια που είχαν σχέση με τον χώρο της ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας, αλλά ήταν μάλλον ελάχιστα, αυτά που είχαν σχέση με το Θέατρο, τους συντελεστές του, τα πολυσχιδή και ποικίλα πρόσωπα που σπονδυλώνουν και υπηρετούν την πανάρχαια και παγκόσμια αυτή Τέχνη του Θεού Διονύσου. Μια Διονυσιακή μυστηριακή τελετουργία διαπαιδαγώγησης και ψυχαγωγίας του μεγάλου και μη μυημένου κοινού ενός έθνους, μιας χώρας, ενός τόπου, με αμιγώς τελετουργική υποδομή και αναφορές που εξελίχθηκε, συμπληρώθηκε, αναβαθμίστηκε με νέα θεματολογία, εμπλουτίστηκε διαχρονικά με καινούργιες κοινωνικές και θρησκευτικές αναφορές και συμβολισμούς και πρότυπα μέσα στην κοινωνία στο πέρασμα των αιώνων, σε μια σταθερή παγκοσμιοποιημένη βάση αναφοράς και παιδείας, κουλτούρας και αγωγής των ψυχών, διασκέδασης και εκτόνωσης ενός κοινού λαϊκού εκπαιδευτηρίου. Μια παγκόσμια Θυμέλη θεραπευτηρίου ανθρωπίνων συνειδήσεων. Συγγραφείς, διασκευαστές, μεταφραστές, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, σκηνογράφοι, ενδυματολόγοι, μακιγιέρ, μουσικοί, χορογράφοι, φωτογράφοι, διευθυντές σκηνής, τεχνικοί, παραγωγοί και άλλες ομάδες ανθρώπων που υπηρετούν την δική τους τέχνη, συνδέθηκαν με την οικουμενική αυτή τέχνη αγωγής λόγου και ψυχής. Και συγγενικά παράλληλα, δάσκαλοι θεάτρου, ιστορικοί της θεατρικής πορείας σε τοπικό και διεθνές επίπεδο, φεστιβάλ θεάτρου, κρατικές και ερασιτεχνικές θεατρικές σκηνές, θεατρικά μπουλούκια, ομάδες παντομίμας, θέατρα των δρόμων, ραδιοφωνικές θεατρικές και τηλεοπτικές παραγωγές, θεσμοί επιβράβευσης της θεατρικής τέχνης,  θεατρικά μουσεία, θεατρικά αστέρια και αστερίσκοι, εκδόσεις θεατρικών κειμένων, λεξικά θεατρικής ορολογίας, κριτικοί θεάτρου, θεατρικές σχολές, δημοσιογράφοι, και διάφορα πρόσωπα του τύπου και των μέσων μαζικής ενημέρωσης που ασχολούνται με τα ντεσού μιας παράστασης ή καταγράφουν τα συμβαίνοντα πίσω από τις κουίντες. Ένας Κόσμος πολύχρωμος και με μεγάλη ποικιλία ενδιαφερόντων, που βαδίζοντας πάνω στα χνάρια της ανθρώπινης ιστορικής περιπέτειας και των προβλημάτων της, εικονογραφεί τα πάντα και τους πάντες με σεβασμό, μαγεία, όνειρο, φαντασία, όραμα, μυστήριο, τραγικότητα και διακωμώδηση, προτείνοντάς μας την δική του ερμηνεία των προβλημάτων της ζωής, από όπου και ο ίδιος προέρχεται, ζει και αναπνέει.

    Όλος ο Κόσμος μια Σκηνή, έγραψε εδώ και αιώνες ο ελισαβετιανός δραματουργός Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, και ισχύει αυτή η ρήση διαχρονικά μέσα στην Ιστορία όπως τα μαθηματικά αξιώματα, έστω και αν πολλές φορές η τέχνη του θεάτρου ενδύεται μια Πυθική δίσημη αναφορικότητα. Κάθε άνθρωπος μοναδικά και ανεπανάληπτα μέσα στον προσωπικό του χρόνο και τον κοινωνικό του χώρο, φορά την Μάσκα της ιδιοσυγκρασίας που του αρμόζει, ή αυτή που το περιβάλλον του προτείνει ή του επιβάλλει. Οι άνθρωποι μέσα στο φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον που ζούμε και σπαταλούμε την πρόσκαιρη, τυχαία, απρόβλεπτη και σύντομη ζωή μας είμαστε εν δυνάμει ηθοποιοί. Ηθοποιοί, που ερμηνεύουμε σωστά ή λανθασμένα, με ταλέντο ή ατάλαντοι, τον ρόλο που μας έχει προδιαγράψει η Μοίρα και αναπαράγει αενάως ο Χρόνος. Ο Πανδαμάτωρ Χρόνος  ο Ον σκηνοθέτης ζωής και θανάτου Θεών τε και Ανθρώπων.

    Το περιοδικό ΦΟΥΑΓΙΕ(FOYER), ήρθε να καλύψει και αυτό με την σειρά του το εκδοτικό κενό στα θεατρικά περιοδικά που άφησαν βαθιά τα ίχνη τους στην πριν την εφτάχρονη δικτατορία εποχή στην χώρα μας, και αναφέρομαι στον ετήσιο τόμο ΘΕΑΤΡΟ(1957-1970) του Θεόδωρου Κρίτα, με την συνεργασία του Μάριου Πλωρίτη, που κάθε ετήσιος τόμος του ήταν ένα πολύτιμο και χρηστικό αλμανάκ, για τα διαδραματιζόμενα την προηγούμενη θεατρική χρονιά, με μεταφράσεις θεατρικών έργων και πληροφοριακά στοιχεία για τον κινηματογράφο και όχι μόνο, το περιοδικό ΘΕΑΤΡΟ(1962) του δημοσιογράφου Κώστα Νίτσου, που επιβίωσε και μετά την μεταπολίτευση με πλούσια θεατρική ύλη και σχόλια, το δίμηνο θεατρικό περιοδικό ΔΡΩΜΕΝΑ του δημοσιογράφου, συγγραφέα και θεατράνθρωπου Νίκου Χ. Λαγκαδινού, με εξαιρετικά αφιερώματα σε έλληνες θεατρικούς συγγραφείς, το περιοδικό ΕΚΚΥΚΛΗΜΑ-τρίμηνη επιθεώρηση για το ΘΕΑΤΡΟ με ιδιοκτήτη και εκδότη τον Μηνά Τίγκιλη, ένα ασπρόμαυρο μεγάλου μεγέθους περιοδικό με πλούσια ύλη και αξιόλογους συνεργάτες, τη δίμηνη έκδοση του ΣΕΗ, Θ(1992) Θέατρο-Θεατρίνοι-Θεατροφιλία-Θεωρείο-Θέσπις-Θεατές, με εκδότη τον Ρήγα Αξελό και διευθυντή έκδοσης τον Κώστα Μπάλλα, ένα περιοδικό χρήσιμο για τους έλληνες θεατράνθρωπους. Υπάρχει και ένας τίτλος περιοδικού το ΘΕΩΡΕΙΟ,(1991) μια μηνιαία επιθεώρηση αισθητικών και λοιπών αναζητήσεων, μόνο που η ύλη του, δεν είναι αμιγώς θεατρική. Τέλος, από τα περιοδικά που τυγχάνει να γνωρίζω, κυκλοφόρησε και το μεστό σε ύλη, με εξαιρετικές μελέτες και συνεργάτες το περιοδικό ΘΕΑΤΡΟγραφίες(1999), επιθεώρηση του κέντρου σημειολογίας του Θεάτρου, με διευθύντρια έκδοσης την καθηγήτρια πανεπιστημίου Αθηνών Μαρία Θωμαδάκη και εκδότη τον Παύλο Ν. Κολοκοτσά, επίσης, οφείλουμε να μνημονεύσουμε τον ογκώδη τόμο ΠΑΡΑΒΑΣΙΣ-PARABASIS, μια «ειδική» έκδοση που αφορά το σύνολο της θεατρικής ιστορίας στην χώρα μας, και συμπληρωματικά αναφέρω, ότι τα περισσότερα λογοτεχνικά περιοδικά που εκδόθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες στην χώρα μας, είχαν σελίδες αφιερωμένες στο θέατρο και τις παραστάσεις που ανέβηκαν στις θεατρικές σκηνές, τις θεατρικές κριτικές υπέγραφαν μια πλειάδα αξιοσημείωτων και διακεκριμένων ατόμων της λογοτεχνίας, της ποίησης, του δοκιμίου, του θεάτρου κλπ. Σελίδες αφιερωμένες στην θεατρική τέχνη είχαν φυσικά και οι ημερήσιες, κυριακάτικες ή εβδομαδιαίες ελληνικές εφημερίδες. Τα τελευταία χρόνια, πολλές από τις θεατρικές κριτικές που δημοσίευσαν οι θεατράνθρωποι σε εφημερίδες και περιοδικά έχουν εκδοθεί αυτόνομα και σε βιβλία και κυκλοφορούν στο εμπόριο.

     Το περιοδικό ΦΟΥΑΓΙΕ ένα περιοδικό για το Θέατρο, όπως αναφέρεται σαν υπότιτλος, κυκλοφόρησε σε δύο μάλλον περιόδους, και το γράφω αυτό, γιατί ήταν δύσκολο-τουλάχιστον στον Πειραιά να μπορείς να το προμηθευτείς στα περίπτερα, μια και η περιοδικότητα της έκδοσής του ήταν ακανόνιστη, και συνήθως δεν το έφερναν. Η πρώτη ήταν σε μεγάλου σχήματος 20Χ30 διαστάσεων και η δεύτερη σε μικρότερου σχήματος(πιο βολικό) 17Χ24 cm. Από την πρώτη περίοδο, έχω το τεύχος νούμερο 10/10,2006 το οποίο μεταξύ άλλων ενδιαφερόντων θεμάτων για το θέατρο, περιλαμβάνει και ένα πλούσιο αφιέρωμα στον ισπανό ποιητή και θεατρικό συγγραφέα Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα( Federico Garcia Lorca), που καταγράφω πληροφορίες που γνωρίζω για το έργο του στο μπλοκ μου το τελευταίο διάστημα, και από τη δεύτερη περίοδό του, γνωρίζω τα τεύχη νούμερο 15/3,4,2007, νούμερο 16/5,6,2007, νούμερο 18/10,11,2007,νούμερο 19/11,12,2007, νούμερο 20/1,2,2008, νούμερο 21/3,4,2008 και νούμερο 22/5,6,2008. Σύνολο τευχών 8.

    Από τα οκτώ αυτά τεύχη που γνωρίζω, αβίαστα μπορούμε να καταθέσουμε ότι το περιοδικό ΦΟΥΑΓΙΕ είναι ένα πλούσιο σε ύλη και περιεχόμενα θεατρικό περιοδικό, με ενδιαφέροντα θέματα, αξιόλογους συνεργάτες και αμιγώς θεατρική ταυτότητα. Είναι ένα περιοδικό σύγχρονο, έγχρωμο, με πολλές φωτογραφίες, κυκλοφορούσε σε ιλουστρασιόν χαρτί και οι σελίδες του κυμαίνονταν από 100 έως 120 και, είχε και πολλές διαφημιστικές σελίδες.

Το φουαγιέ-foyer είχε ως εκδότη και διευθυντή τον Αντώνη Παπαϊωάννου, που υπέγραφε σε κάθε τεύχος, και το κύριο άρθρο της έκδοσης-Editorial- και έδινε την ταυτότητα της έκδοσης. Την διεύθυνση της σύνταξης την κρατούσε η Μαρία Κυριάκη, αρχισυντάκτριες ήσαν οι: Κατερίνα Πολυχρονοπούλου και η Ιωάννα Νταβαρινού. Την συντακτική ομάδα του περιοδικού την αποτελούσε ένα πλούσιο ανθρώπινο επιτελείο, οι: Γιάννης Βλαζάκης, Γιώργος Γιανναράκος, Ελένη Γκίνη, Κωνσταντίνα Ζηροπούλου, Χρήστος Καρχαδάκης, Ιωάννα Κλεφτογιάννη, Κέλλυ Κυλίτου, Χαρά Κοντάκου, Νεκτάριος-Γεώργιος Κωνσταντινίδης, Μαρία-Ελένη Κωτσάκη, Αθηνά Λυγερού, Κατερίνα Μαγγανά, Βίκυ Μαντέλη, Στέργιος Μαυρίκης, Ειρήνη Μουντράκη, Χρύσα Μπαχά, Μάρθα Μπουζιούρη, Ελίνα Νταρακλίτσα, Σίσσυ Παπαθανασίου, Μαριάννα Παπάκη, Γιώργος Ροδοσθένους, Ηλίας Σούλιος, Κατερίνα Στρατηγάκη, Ευγενία Σωμαρα, Άννα Σωτρίνη, Εύη Φιαμέγκου. Ιδιοκτησία: ΛΕΩΝΤΙΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε.

     Όπως βλέπουμε από την πληθώρα των ονομάτων της συντακτικής ομάδας, το επιτελείο των συνεργατών του είναι ευρύ καθώς και η θεματολογία του.

Τεύχος 10/10,2006

Το τεύχος ανοίγει με το κύριο άρθρο-ταυτότητα του περιοδικού Editorial, που υπογράφεται από τον εκδότη και διευθυντή Αντώνη Παπαϊωάννου που μεταξύ άλλων σημειώνει:

«…Εμείς όμως το ξέρουμε. Ο δρόμος του θεάτρου είναι μοναχικός. Κι όποιος τον τραβάει, τον τραβάει μόνος του, χωρίς βοήθεια, κλείνοντας τ’ αυτιά του σε κενούς επαίνους και υποσχέσεις. Ακολουθεί σχεδόν μια ιεραποστολική πορεία. Αυτή την πορεία ακολουθούμε και ΄μεις μαζί με όλους όσους αγαπούν το θέατρο κι ενδιαφέρονται για την εξέλιξή του. Ίσως να μην είμαστε τελικά και τόσο λίγοι όσο φαινόμαστε… Ίσως όταν μετρηθούμε σε κάποιο «ξέφωτο» να διαπιστώσουμε πως είμαστε πολλοί περισσότεροι. Σημασία έχει ότι είμαστε ακόμα πάνω στη σκηνή σπάζοντας πολλά ρεκόρ. Και μαζί μας σ’ αυτό το τεύχος είναι και σπουδαίοι δάσκαλοι που μας μιλούν για τη θεατρική παιδεία στην Ελλάδα, όπως ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, ο Βάλτερ Πούχνερ, η Ν. Καρρά, ο Γιώργος Αρμένης, η πρόεδρος του ΣΕΗ η Λίλα Καφαντάρη κ.ά. αλλά και σπουδαίοι συνεργάτες που μας παρουσιάζουν ένα από τα πιο πλήρη αφιερώματα για τον Λόρκα με αφορμή τα 70 χρόνια από τον θάνατό του. Vinceremos ποιητή»

-Ο Δημήτρης Φοινίτσης, γράφει για τα ΕΠΙΔΑΥΡΕΙΑ 2006, Μια αναδρομή. Οι απόψεις του καταλήγουν στα εξής: «Ωστόσο, δεν επιθυμώ να αναφερθώ στις συμμετοχές των δημόσιων θεάτρων τις οποίες και αυτές παρακολούθησα… μιας και δεν είχαν τίποτε το συγκεκριμένο να προσφέρουν στην υπόθεση «ανανέωση, αναθεώρηση, επανασχεδιασμό του Φεστιβάλ Επιδαύρου». Εύχομαι του χρόνου να έχουν. Θα είμαι ο πρώτος που θα το επισημάνει με χαρά!»

-Ο Γιώργος Σοφοκλέους, δημοσιογράφος και θεατρικός συγγραφέας, μας μιλά για Το θέατρο στην Κύπρο… μ’ άλλα λόγια. Θέτοντας ένα κεντρικό ερώτημα: «Το ερώτημα αν έχουμε ή όχι θέατρο στο μικρό μας νησάκι, δεν είναι δικό μου, αλλά κάποιου αγαπητού φίλου ο οποίος κάνοντας σύγκριση του στενότατου του χώρου αλλά και του μυαλού κατάληξε στο συμπέρασμα ότι είναι περίπου μάταιο ν’ ασχολείται κανείς σοβαρά στην Κύπρο με το θέατρο…»

-Ο Γιώργος Χατζηδάκης, δημοσιεύει ανοιχτή επιστολή προς την διευθύντρια σύνταξης του περιοδικού.

Ακολουθούν οι σελίδες Έγιναν… Γίνονται… Θα γίνουν…

-Η Κατερίνα Μαγγανά, παρουσιάζει και γράφει για την ενδυματολόγο ΝΤΟΡΑ ΛΕΛΟΥΔΑ, να ντύσουμε τους ηθοποιούς. Μια πολύ μεστή και ουσιαστική συνέντευξη.

«Δημιουργία χαμηλών τόνων». Μ’ αρέσει η δουλειά μου να εκφράζεται σε χαμηλούς τόνους. Παρακολουθώ πάρα πολλές πρόβες στις παραστάσεις που έχω πει το ναι. Συγχρόνως σχεδιάζω και ακούω. Σχεδιάζοντας προχωρώ πιο πολύ.

-Ένας από τους στυλοβάτες-συνεργάτες του Θεάτρου Τέχνης του δάσκαλου Κάρολου Κουν, το τρομερό παιδί του ο Γιώργος Αρμένης, δίνει συνέντευξη στην Βίκυ Κουμούτσου. 22 χρόνια μαθήτευσε σε αυτό το μαγικό υπόγειο-φάτνη που γέννησε πολιτισμό, πνευματική μυσταγωγία, θεατρικό μεράκι, εθνική παράδοση, προσωπικότητες της θεατρικής τέχνης και του πνεύματος. Τα Κουνάκια εντός και εκτός του Θεάτρου Τέχνης. Η μνήμη του εθνικού θεατρικού αυτού σχολείου τέχνης, είναι και συλλογική και ατομική.

Σε ερώτηση «Σας έκανε κάποιο έργο ιδιαίτερη εντύπωση που να το θυμάστε μέχρι και σήμερα;

«Το έργο που μ’ έβγαλε στο θέατρο ήταν κινηματογραφικό, του Μπέργκμαν «Οι άγριες φράουλες». Ήμουν έφηβος. Το είδα μια φορά κι έπαθα ένα σοκ. Πήγα σπίτι, ζήτησα λεφτά, και πήγα και το ξαναείδα. Δεν κοιμήθηκα όλη τη νύχτα. Δεν ξέρω τι συνέβη μέσα μου με τις «Άγριες φράουλες». Από κει μου γεννήθηκε επιθυμία έντονη να βγω στο θέατρο. Αυτό έγινε μετά από τέσσερα χρόνια.»

-Την ενδιαφέρουσα προσωπικότητα και πορεία της Νέλλης Καρρά, διευθύντρια της Δραματικής Σχολής «Αρχή», παρουσιάζει ο Γιώργος Γιανναράκος σε μια μεστή και ουσιαστική συνέντευξη που έχει μαζί της.

Στην ερώτηση «Μπορεί στη σχολή σας και σε άλλες σχολές να γίνεται σωστή δουλειά. Όμως τα παιδιά πως θα προφυλαχτούν από σχολές που δεν κάνουν σωστή δουλειά; Μπορούν να μείνουν τα πράγματα ανεξέλεγκτα από την πολιτεία;». Απαντά μεταξύ άλλων η κυρία Νέλλη Καρρά: «Τι είναι ανεξέλεγκτο; Το επάγγελμα ή η γνώση; Οι γνώσεις ή η αναζήτηση δεν ελέγχονται ούτε είναι κτήμα κανενός. Ξέρω πως οι δύο κινητήριες δυνάμεις του ψυχισμού μας είναι η συνειδητότητα και η διάκριση. Αυτό σημαίνει πως κάθε εμπειρία που ζούμε συνειδητά καλλιεργεί τη διάκρισή μας. Το πραγματικό ενδιαφέρον ενός ανθρώπου είναι πηγή ενέργειας. Τι θέλουμε πραγματικά να ελέγχουμε; Την τέχνη, το επάγγελμα, τη γνώση, ή την ανθρώπινη εμπειρία;…»

-Ακολουθούν οι σελίδες έρευνας για την Θεατρική Παιδεία, μέρος 1^ο. Μακρύ ταξίδι της μέρας μες τη νύχτα, της Μαρίας Κυριάκη. Απαντούν στις ερωτήσεις των συνεργατών του περιοδικού οι γνωστοί μας δάσκαλοι του θεάτρου, Κώστας Γεωργουσόπουλος «Εφ όλης της ύλης» και ο Βάλτερ Πούχνερ «Η παιδεία ξεκινάει από το δημοτικό» στην Ευγενία Σωμαρά, και οι: Άννα Μακράκη «Στόχος μας: Ηθοποιοί με πλούτο ζωής» στην Κατερίνα Μαγγανά, Αίγλη Χαβά-Βάγια «Τραγούδια και παρατράγουδα» στον Χρήστο Καρχαδάκη, Αθανασία Καραγιαννοπούλου «Σεβασμός και πίστη στους νέους» στον Γιάννη Βλαζάκη, Μιχάλης Καλαμπάκης «Το νέο αίμα στη θεατρική εκπαίδευση» στον Χρήστο Καρχαδάκη, Γιώργος Γεωγλερής «Το θέατρο έχει ανάγκη από τεχνίτες» στην Κατερίνα Μαγγανά, Δημήτρης Μακαλιάς-Αγγελική Μιχαλοπούλου «Δύο απόφοιτοι του Κρατικού Βορείου Ελλάδος» στον Χρήστο Καρχαδάκη, Λίλα Καφαντάρη «Δε νοείται ηθοποιός αμόρφωτος» την συνέντευξη με την ηθοποιό και-τότε-πρόεδρο του ΣΕΗ την κάνουν οι Αντώνης Παπαϊωάννου και Μαρία Κυριάκη.

-Ακολουθούν οι θεατρικές κριτικές για: Βολπόνε του Ben Jonson «Το μεγαλείο του κυνισμού και της απληστίας» της Ελίνας Νταρακλίτσα. Η Ελένη του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Γιάννη Μαργαρίτη της Ιωάννας Νταβαρίνου.Οι Βάρβαροι του Μαξίμ Γκόργκι σε σκηνοθεσία Ερίκ Λακασκάντ του Χρήστου Καρχαδάκη, Ράφτης Κυριών του Ζωρζ Φεϋντώ σε σκηνοθεσία και στίχοι τραγουδιών Νανά Νικολάου του Χρήστου Καρχαδάκη. Οι Βάτραχοι του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία του Θανάση Θεολόγη του Χρήστου Καρχαδάκη. Δον Καμίλο του Σωτήρη Παϊτατζή του Χ. Καρχαδάκη. Μαμά Έρχομαι του Αντώνη Καραγιάννη του Νεκτάριου-Γεώργιου Κωνσταντινίδη. Τα Φτερά του Έρωτα των Wim Wenders and Peter Handke της Ιωάννας Νταβαρίνου.

-Ακολουθεί το Αφιέρωμα στον ΦΕΔΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ 1898-1936

• ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ

• Μαρία Κυριάκη, ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΦΩΤΟΣ

• Εργογραφία(τα θεατρικά έργα)

• Ευγενία Σωμαρά-Χρήστος Καρχαδάκης, Η Ελλάδα κι ο Ποιητής της από την Ισπανία

• Ελένη Γκίνη, Το ντουέντε ενός «ΜΑΤΩΜΕΝΟΥ ΓΑΜΟΥ»

•Ιωάννα Νταβαρίνου, Λαλούλα Χρυσικοπούλου Ο Λόρκα μου προσφέρει νέους κόσμους

•Γιώργος Γιανναράκης, Κώστας Καστανάς Όταν συνάντησε τον Λόρκα

• Γιάννης Βλαζάκης, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα-Μάνουελ ντε Φάγια: Το χρονικό μιας φιλίας

• Ευγενία Σωμαρά-Χρήστος Καρχαδάκης, Ο μελοποιημένος Λόρκα. Όταν η λυρικότητα του Λόρκα αναγεννιέται μέσα από την ελληνική μουσική

• Γιώργος Γιανναράκος, Μια συζήτηση με την Αγαθή Δημητρούκα

• ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΟΡΚΑ, Ρέκβιεμ για τον Λόρκα του Σαλβαντόρ Νταλί

• Άννα Συνοδινού, Για τον Λόρκα…

• Τάσος Λιγνάδης, Ο Λόρκα και οι ρίζες: Μια ποίηση που έγινε θέατρο

• Gerald Brenan, Εκεί που εκτελέστηκε… Αναζητώντας τον τάφο του ποιητή…

• Γιάννης Βαρβέρης, Ο Ανδαλουσιανός ποιητής του Ντουέντε

• Γιάννης Τσαρούχης, Ο ποιητής της ηθογραφίας

• Βιρχίνια Λόπεθ Ρέθιο, Η γέννηση ενός θεατρικού συγγραφέα

• Κατερίνα Μαγγανά, Ο Πέδρο Μπάδενας μιλάει για τον Λόρκα

• Ευγενία Σωμαρά-Χρήστος Καρχαδάκης, Ισπανία: Η πολιτική κατάσταση στις μέρες του Λόρκα

• Σωμαρά-Καρχαδάκη, Η ποίηση του Λόρκα

• Γιώργος Γιανναράκος, Εκρηκτικές συγγένειες (αναφέρεται στην φιλία του ζωγράφου Σαλβαντόρ Νταλί με τον ποιητή)

• Μαρία Κυριάκη-Γιώργος Γιανναράκος, συνομιλούν με τον σκηνοθέτη Σωτήρη Χατζάκη. Τελευταίος εναγκαλισμός σε τρία στάδια

Αυτό είναι το εκτενές αφιέρωμα του περιοδικού Φουαγιέ που, μαζί με εκείνο του περιοδικού Θέατρο είναι μάλλον τα δυό πιο ολοκληρωμένα αφιερώματα για τον Federico Garcia Lorca.

-Η Μαρία Κυριάκη συνομιλεί με τον ηθοποιό Στρατή Πανούριο, και με την ευκαιρία της θεατρικής παράστασης για την ζωή και το έργο του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου Χατζημιχαήλ, «ΘΥΡΟΦΥΛΑΞ».

-Η Μαρία Κυριάκη, στις σελίδες Τα Φυντανάκια παρουσιάζει τους νέους ηθοποιούς: Βάσια Λακουμέντα, Ευθύμης Μπαλαγιάννης, Λουκία Μιχαλοπούλου, Οδυσσέας Κιόσογλου, Κόρα Καρβούνη, Χρήστος Καρνάκης

- Η Χρύσα Μπαχά στο Theatreland, δίνει πληροφορίες για τις Σκηνές του Κόσμου

-Η Χρύσα Μπαχά, παρουσιάζει στα ΘΕΑΤΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ το SUOMEN KANSALLISTEATTERI, ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΦΙΛΑΝΔΙΑΣ

-Η Μαρία Κυριάκη στις σελίδες της βιβλιοκριτικής παρουσιάζει τα βιβλία του Τάσου Λιγνάδη, Ο Λόρκα και οι ρίζες εκδόσεις Έκτυπο, Ίαν Γκίμπσον, Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα εκδόσεις Μικρή Άρκτος. Και, την δίτομη ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ του Πάολο Μποζίζιο εκδόσεις Αιγόκερως

-Ακόμα, η Ιωάννα Νταβαρίνου γράφει για το μελέτημα της Βιρχινία Λοπέθ Ρέθιο, Το φεγγάρι, το μαχαίρι, τα νερά. Ο Λόρκα στην Ελλάδα εκδόσεις Οι Εκδόσεις των Φίλων.

Τέλος, η συγγραφέας και σκηνοθέτης Άννα Σωτρίνη υπογράφει το κείμενο της σελίδας Factum est, Τέχνη και πολιτική.

     Αυτή είναι η ύλη των 114 σελίδων του περιοδικού ΦΟΥΑΓΙΕ, που είναι αφιερωμένο στον ισπανό ποιητή Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα.

     Από τα υπόλοιπα τεύχη που γνωρίζω στο νούμερο• 15/3,4, 2007 του μικρότερου σε διαστάσεις περιοδικού ξεχωρίζουν το Αφιέρωμα στο ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ 2007. Οι ΒΑΚΧΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΛΑΝΔΙΑ από τον Γιώργο Ζαμπουλάκη και τον Θάνο Βόβολη, η συνέντευξη με τον σκηνοθέτη Διαγόρα Χρονόπουλο, τον προσφάτως χαμένο ποιητή και μεταφραστή Ερρίκο Μπελιέ, τον ηθοποιό και θεατράνθρωπο Γιάννη Μπέζο, την Αθανασία Καραγιαννοπούλου, το κείμενο της Βίκυ Κουμούτσου εις μνήμην Νίκου Κούρκουλου και ανάμεσα στα άλλα, τις συνεντεύξεις του Λάζαρου Γεωργακόπουλου και της Λυδία Φωτοπούλου που μιλούν για το «Γαϊτανάκι του έρωτα» του Άρθουρ Σνίτσλερ, και το “OtherSide”του Dejan Dukovski

•Στο τεύχος 16/5,6,2007, ξεχωρίζει η έρευνα για τον μεγάλο Ελισαβετιανό δραματουργό Ουίλλιαμ Σαίξπηρ με τα εξής κείμενα:

-Γλυκερία Κουκουρίκου, Προσεγγίσεις στο έργο του Σαίξπηρ

-Βίκυ Κουμούτσου, William Shakespeare, Not of an age, but for all time

- Ηλίας Σούλιος, Ο Σαίξπηρ και η εποχή των Τυδώρ

- Ηλίας Σούλιος, Ο Θεοδόσης Πελεγρίνης και η εποχή της Αναγέννησης

- Ξένια Γεωργοπούλου, Ξαναγράφοντας… Σαίξπηρ Διασκευές και… διορθώσεις

-Ελένη Γεωργοπούλου, Η δωδεκάτη νύχτα

- Γιάννης Βλαζάκης, Εικαστικές προσεγγίσεις

- Βικτωρία Τζούμα, Γιάννης Ρήγας Ο Σαίξπηρ μας αφορά (συνέντευξη)

-Ερρίκος Μπελιές: Μεταφράζοντας Σαίξπηρ. Η ποίηση του Σαίξπηρ κρύβεται στα νοήματα

-Στέφανος Κακαβούλης, Προσεγγίζοντας τον κινηματογραφικό Σαίξπηρ

- Τίνα Κροντήρη, Υπάρχει «αυθεντικό» σαιξπηρικό κείμενο;

- Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ακαδημαϊκός και ιδρυτής του ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟΥ, Σπύρος Ευαγγελλάτος συνομιλεί με την Μαρία-Ελένη Κωτσάκη, Ο Σαίξπηρ είναι σαν την οικουμένη: περικλείει τα πάντα!

Υπάρχουν ακόμα, συνεντεύξεις με τους Σάββα Κυριακίδη, Έφη Θεοδώρου, την σκηνοθέτιδα Άντζελα Μπρούσκου, την Χριστίνα Πάμπου-Παγκουρέλη και την σκηνογράφο Ελένη Μανωλοπούλου.

• Στο τεύχος 18/10,11,2007, ξεχωρίζουν το κείμενο του Θανάση Κουτσογιάννη για το Κουκλοθέατρο: η γοητεία της χειροποίητης τέχνης. Η συνέντευξη της Χρυσώς Κοντάκου με τον Jurij Alschitz, καλλιτεχνικό διευθυντή του Φεστιβάλ METHODIKA στη Βενετία.  Η ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Θανάση Παπαγεωργίου ιδρυτή του θεάτρου ΣΤΟΑ στην περιοχή του Ζωγράφου στην Μαρία Κυριάκη. Οι σελίδες ΦΑΚΕΛΟΣ: ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ. Ξεχωρίζει ακόμα, η συνέντευξη του ηθοποιού Δημήτρη Λιγνάδη στην Αγγελική Φράγκου, καθώς και το κείμενο της Μαρίας Κυριάκη για το έργο Ο ΗΛΙΘΙΟΣ του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού, καθώς και η συνέντευξη του σκηνοθέτη.

• Στο τεύχος 19/11,12,2007, ξεχωρίζουν το εισαγωγικό κείμενο του Τηλέμαχου Μουδατσάκι, ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΤΥΠΩΣΕΙΣ ΤΟΥ. Το θέατρο ως διασπορικό οικουμενικό φαινόμενο. Ασφαλώς, διαβάζουμε με ενδιαφέρον την συνέντευξη του ηθοποιού και σκηνοθέτη Βασίλη Παπαβασιλείου στην Αγγελική Φράγκου, καθώς, και η συνέντευξη του σκηνοθέτη και συγγραφέα Γιώργου Μιχαηλίδη του ΑΝΟΙΧΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ για το ανέβασμα του έργου του Σαίξπηρ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ. Υπάρχει το αφιέρωμα στον COPI, Ο αξιότιμος κύριος Raul Damonte Botana. Πολλές συνεντεύξεις με ανθρώπους της θεατρικής τέχνης και η ενδιαφέρουσα συνέντευξη της Cristina Wistari Formaggia, Για το μπαλινέζικο χοροθέατρο με μάσκες στις Μαρία Κυριάκη και Αγγελική Κασόλα.

• Το τεύχος 20/1,2,2008, είναι αφιερωμένο στο Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ., με την ευκαιρία των δύο χρόνων του περιοδικού. Οφείλουμε να σημειώσουμε ότι το περιοδικό προσφέρει πάνω από δύο εκατοντάδες δωρεάν προσκλήσεις για την παρακολούθηση παραστάσεων.

-Το τεύχος αρχίζει με το κείμενο του καθηγητή θεατρολογίας και ιστορικού του θεάτρου Θόδωρου Γραμματά, «Θέατρο και Παιδεία»

-ο διευθυντής του περιοδικού και η Τόνια Σταυροπούλου, παίρνουν συνέντευξη με τον Ανδρέα Μανωλικάκη στις σελίδες Ένας Έλληνας που διδάσκει στο Actor studio.

- Ο Βασίλης Νικολαϊδης μιλά σε συνέντευξή του στην Μαρία Κυριάκη για το πώς ονειρεύεται ένα ΔΗΠΕΘΕ ΑΓΡΙΝΙΟΥ γεμάτο δράση.

-Η ηθοποιός Λουκία Πιστιόλα μιλά για την ερμηνεία της στην Έντα Γκάμπλερ του Ερρίκου Ίψεν.

- Ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Νικήτας Τσακίρογλου, μιλά με την Ισμήνη Χαντζή για την παράσταση του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, «Ιουλιανός ο Παραβάτης» του Νίκου Καζαντζάκη που σκηνοθέτησε. Την παράσταση είχα την τύχη να την παρακολουθήσω και να γράψω ένα κείμενο για τον θεατρικό Ιουλιανό στο περιοδικό Οδός Πανός, πριν χρόνια.

-Η Ισμήνη Χαντζή συνομιλεί με τον Τάσο Ράτζο για το Όνειρο του Δωδεκαημέρου του Γιώργου Θεοτοκά.

-Και πάλι στη κυριότερη συνεργάτιδα του περιοδικού Μαρία Κυριάκη, δίνει συνέντευξη η ηθοποιός Ντίνα Μιχαηλίδη

-Σε επιμέλεια της Αγγελικής Κασόλα και κείμενα της Μαρίας Κυριάκη, έχουμε το Αφιέρωμα Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ.. Ένα εξαιρετικά πλούσιο αφιέρωμα που διαπραγματεύεται τα έργα και τις παραστάσεις που αναφέρονται στο θέμα, με γνωστούς και σημαντικούς ανθρώπους του θεάτρου. Υπάρχουν ακόμα και θεατρικές κριτικές. Ας θυμίσουμε μόνο ότι, στην Αρχαία Ελληνική Τραγωδία δεν επιτρέπονταν να παρουσιάζεται ο θάνατος ή η δολοφονία επί σκηνής. Κάτι θα γνώριζε η Κλυταιμνήστρα περί της απαγορεύσεως ταύτης, γιαυτό προσκάλεσε τον άντρα της στα ενδότερα, και έτσι έμεινε στην διεθνή γραμματολογία, και τις έχουν αφιερώσει δεκάδες ποιήματα ανά τους αιώνες. Οι αρχαίοι γνώριζαν πιο είναι το ισχυρό φύλο, και όχι οι «μαμούχαλοι» θεατράνθρωποι της αναγέννησης.

• Τεύχος 19/3,4,2008, το τεύχος αυτό είναι αφιερωμένο στον Άντον Τσέχωφ, «Ο Τσέχωφ επί σκηνής». Το τεύχος ανοίγει το κείμενο του γνωστού μας Λέανδρου Πολενάκη «Η Θυσία της Ιφιγένειας: Από τον Αισχύλο στον Ευριπίδη» μια διακειμενική ανάγνωση. Μεστό κείμενο σαν και αυτά που μας συνηθίζει στα δημοσιεύματά του ο θεατράνθρωπος και δημοσιογράφος.

-Η ηθοποιός Καρυοφιλιά Καραμπέτη, δίνει συνέντευξη στην Αγγελική Φράγκου, «Η ζωή προχωράει, η κοινωνία προχωράει, αλλοίμονο αν δεν προχωράει και η τέχνη»

-Ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Γιώργος Αρμένης μιλά με την Μαρία Κυριάκη στο Ο Γιώργος Αρμένης… μ’ έναν «Αμερικανό στο κεφάλι» του. Που παίζεται την περίοδο αυτή στο ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

- Η γνωστή ηθοποιός Σμαράγδα Καρύδη, δίνει συνέντευξη στην συνεργάτιδα του περιοδικού Μαρία-Ελένη Κωτσάκη.

- Ο γνωστός και σημαντικός σκηνοθέτης Δήμος Αβδελιώδης διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Βορείου Αιγαίου, σκηνοθετεί τον «Μεγαλέξανδρο και τον καταραμένο Δράκο» και μιλά στις Μαρία Κυριάκη και Αγγελική Κασόλα.

-Ακολουθεί το αφιέρωμα στον Παύλοβιτς Τσέχωφ. Ο κύριος Τσέχωφ στις ελληνικές σκηνές. Ο Άντον Τσέχωφ συστήνεται. Μαρία Κυριακή, ΓΛΑΡΟΣ. Ο σκηνοθέτης Πέτρος Ζηβανός σκηνοθετεί τον ΓΛΑΡΟ στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και μιλά στην Ισμήνη Χαντζή.

-Μαρία Κυριακή, ΘΕΙΟΣ ΒΑΝΙΑΣ.

-Ο σκηνοθέτης Γιώργος Μιχαηλίδης σκηνοθετεί τον Θείο Βάνια και μιλά στην Μαρία Κυριάκη

-Η Μαρία Κυριάκη γράφει για τα έργα ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΑΔΕΛΦΕΣ και τον ΒΥΣΣΙΝΟΚΗΠΟ.

-ο Σπύρος Ευαγγελάτος σκηνοθετεί τον ΒΥΣΣΙΝΟΚΗΠΟ και μιλά στις Μαρία Κυριάκη και Μαρία-Ελένη Κωτσάκη.

-Επίσης, ο Περικλής Μουστάκης με την ομάδα «Άσκηση» σκηνοθετεί τον Βυσσινόκηπο και δίνει συνέντευξη στην Μ. Κυριάκη

- Ο ακαδημαϊκός και εικαστικός Παναγιώτης Τέτσης δίνει συνέντευξη στην Αγγελική Φράγκου.

-Η Μαρία Κυριάκη γράφει μεταξύ άλλων θεατρικές κριτικές για τις παραστάσεις: «ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ Ο ΠΟΘΟΣ» του Τενεσί Ουίλλιαμς, και «ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΕ ΛΕΝΕ» της Μαρίας Αδαμίδου, «ΦΡΙΝΤΑ ΦΡΙΝΤΑ» της Εστέρ Αντρέ Γκοντζάλεζ, «ΩΣΠΕΡ ΠΕΛΕΚΑΝ» του Πάρι Τακόπουλο, «ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΜΕΡΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ» του Ευγένιου Ο’ Νηλ, «ΙΟΝΕΣΚΟ LIVE» του Ευγένιου Ιονέσκο και άλλα έργα.

- Ο Θόδωρος Γραμματάς, γράφει για την “Mademoiselle Julie” του Αύγουστου Στρίντμπεργκ, σε μετάφραση από τα γερμανικά, σκηνοθεσία και σκηνική εγκατάσταση Θεόδωρος Τερζόπουλος στο Θέατρο ΑΤΤΙΣ.

-Η Ελίνα Νταρακλίτσα γράφει για την «Πεντανόστιμη» της Λένας Διβάνη και «Στα μονοπάτια των τραγουδιών» της Άννας Χατζηχρήστου. Δύο παραμύθια μελωδικά ντυμένα.

-Η Άννα Σωτρίνη, δίνει συνέντευξη στην Ειρήνη Αλίβερτη.

- Το θεατρικό πλοίο Amara Zee, της θεατρικής ομάδας Caravan Stage Company από τον Καναδά που ταξιδεύει στην Ελλάδα παρουσιάζει η Αγγελική Κασόλα.

-Η Μαρία Κυριάκη γράφει για τον Βασίλη Κατσικονούρη που γράφει και σκηνοθετεί τις «ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ» για παιδιά του 3^ου Λυκείου Ζωγράφου.

• τεύχος 22/5,6,2008, Αφιέρωμα ΝΕΟ ΑΙΜΑ. Τιμή 5 ευρώ.

-η εκπαιδευτικός ηθοποιός και σκηνοθέτης Βαρβάρα Δούκα, γράφει το ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΚΑΡΑΒΙ «ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ»

-Ο Φωτιστής Θεάτρου και Φωτογράφος Απόστολος Στράντζαλης μιλά στην Αγγελική Φράγκου. Στην ερώτηση «Το επάγγελμα του φωτιστή στη χώρα μας τι δυσκολίες μπορεί να έχει;» Απαντά:

Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα τα θεατρικά πράγματα έχουν βελτιωθεί «δραματικά» σε όλους τους τομείς. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι στην καλλιτεχνική ανάπτυξη της πόλης μας συνέβαλε αρκετά η δημιουργία του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, το οποίο προσέφερε και εξακολουθεί να προσφέρει υψηλού καλλιτεχνικού επιπέδου παραγωγές. Δημιούργησε ένα κλίμα υγιούς συναγωνισμού και έτσι εμφανίστηκαν στον χώρο νέοι, θεατρικοί χώροι και πλήρως εξοπλισμένοι.

-Ο ηθοποιός Ηλίας Λογοθέτης δίνει συνέντευξη στην Μαρία-Ελένη Κωτσάκη. «Βιώνοντας τον λόγο του Βιζυηνού».

-Η Χρυσώ Κοντάκου γράφει για τα ΚΡΑΤΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ. Ένας θεσμός σε κρίση;

-Ο Θόδωρος Γραμματάς, γράφει για τους «Πέρσες» του Αισχύλου σε διασκευή Fabio Tolledi.

-Ο Βίκτωρ Αρδίτης συνομιλεί με τη Βίκυ Κουμούτσου.

-Η Φωτεινή Σακελαροπούλου, γράφει για ΤΑ ΔΗΠΕΘΕ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ. ΔΗΠΕΘΕ ΠΑΤΡΑΣ.

- Η ηθοποιός Λυδία Κονιόρδου συζητά με την Μαρία Κυριάκη

- Ο Σωτήρης Χατζάκης σκηνοθετεί την Πάππισα Ιωάννα γράφει η Φωτεινή Σακελλαροπούλου, και, δίνει συνέντευξη στην Μαρία Κυριάκη.

-Ο ηθοποιός Στέλιος Μάϊνας, δίνει συνέντευξη στην Μαρία-Ελένη Κωτσάκη. «Οι διαφορές κρύβονται στις λεπτομέρειες».

-Η Νάντια Παπαθεοδώρου συνομιλεί με τον Νεκτάριο-Γεώργιο Κωνσταντινίδη.

-Μεταξύ άλλων ενδιαφερόντων κειμένων του περιοδικού για τις νέες θεατρικές ομάδες, ο Κωνσταντίνος Τσουραπούλης γράφει για την παράσταση «Μια εποχή στην κόλαση» του Arthur Rimbaud. Ο Θάνος Αναστόπουλος μας ξεναγεί στην κόλαση του Αρθούρου Ρεμπώ.

- Ο Νίκος Διονύσιος που σκηνοθετεί τους «Επτά επί Θήβας» στο ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας συνομιλεί με τον Αντώνη Παπαϊωάννου.

     Αυτά είναι σε γενικές γραμμές τα περιεχόμενα από πολύστικτα κείμενα του περιοδικού ΦΟΥΑΓΙΕ. Όπως βλέπουμε οι συνεργάτες του είναι σταθεροί και επιλεκτικοί. Γράφουν κείμενα για τις θεατρικές παραστάσεις, παίρνουν συνέντευξη από ανθρώπους του θεάτρου, συνομιλούν με συντελεστές παραστάσεων, με δυό λόγια διαθέτουν ένα βαθύ και ουσιαστικό επίπεδο λόγου για τα θεατρικά πράγματα της χώρας μας.

    Το φουαγιέ, είναι ένα καθαρά θεατρικό περιοδικό που πιστεύω ότι συνέβαλε με την έκδοσή του στην διάδοση και καλλιέργεια της θεατρικής παιδείας στην χώρα μας στην εποχή μας. Δεν γνωρίζω αν την περίοδο αυτή της πνευματικής, καλλιτεχνικής και οικονομικής κρίσης, κυκλοφορεί ακόμα το ενδιαφέρον αυτό περιοδικό, μια και, δεν αγοράζω πλέον εφημερίδες και περιοδικά. Αν κυκλοφορεί, εύχομαι να είναι καλοτάξιδο.

Γιώργος Χ. Μπαλούρδος

Πρώτη γραφή σήμερα Παρασκευή 1 Ιουλίου 2016

Πειραιάς 1/7/2016

Υ. Γ. Καθώς πήγα να πάρω τον πενιχρό μισθό μου, μετά από τρείς σχεδόν δεκαετίες σκληρής εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, ο μισθός ήταν κουτσουρεμένος, από την αύξηση των φόρων και την εισφορά αλληλεγγύης. Τον επόμενο μήνα δεν θα έρθει μόνο το χαράτσι του ΕΝΦΙΑ αλλά, και αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, που σημαίνει ακόμα μια μικρή άμεση μείωση. Αυτά για τα οράματα και τις δημοκρατικές εξαγγελίες και ευαισθησίες της πρώτης φοράς αριστεράς κυβέρνησης. Και στο ότι, καταφέραμε να κάνουμε τον κύριο Βασίλη Λεβέντη, τιμητή της Ιστορίας του καρεκλοθεσίτη πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του. Ότι δεν πρόλαβαν να διαλύσουν από τον κοινωνικό ιστό οι συντηρητικοί και οι πασοκτζήδες, το κατόρθωσαν χωρίς αντίσταση, οι πολιτικοί τυχοδιώκτες της πρώτης φοράς αριστεράς. Αλλά βλέπεις, η γλύκα της εξουσίας και τα οφέλη είναι πετιμέζι, για τον λαουτζίκο θα μιλάμε τώρα!