Λογοτεχνικά Περιοδικά

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ

    Ένα ακόμα περιοδικό έρχεται να προστεθεί στους τίτλους εκείνους, που αργά και σταθερά παρουσιάζω στο μπλοκ μου, τίτλοι λογοτεχνικών περιοδικών, που «κάποτε», κοσμούσαν τις βιβλιοθήκες της γενιάς μου. Περιοδικά που μας ενημέρωναν για τις ελληνικές εκδόσεις ανά την ελληνική επικράτεια, για τις μεταφράσεις ξένων βιβλίων στην ελληνική βιβλιοαγορά, για άντρες και γυναίκες συγγραφείς της νεότερης γενιάς, αλλά και της παλαιότερης, για νέους δοκιμιογράφους, μεταφραστές και μεταφράστριες, βιβλιοκριτικούς, επιμελητές εκδόσεων, κοινωνιολόγους σχολιαστές, αρθογράφους των κακώς κειμένων της ελληνικής κοινωνίας, δημοσιογράφους βιβλιοκριτικούς, και γενικά τα πρόσωπα εκείνα, που με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, είχαν σχέση με τα διάφορα μικρά ή μεγάλα κέντρα της ελληνικής εκδοτικής βιβλιοπαραγωγής. Στις πλούσιες και ποικίλες σελίδες τους, πρωτοδιαβάσαμε κείμενα σύγχρονων πεζογράφων, γνωρίσαμε μοντέρνες ποιητικές φωνές, ενημερωθήκαμε για τα καινούργια ρεύματα της λογοτεχνίας στο εξωτερικό, διαβάσαμε συνεντεύξεις καταξιωμένων συγγραφέων του ελληνικού και ευρωπαϊκού χώρου, και γενικά, περιοδικά των χρόνων της γενιάς μου, που ανέδειξαν συγγραφείς, μεταφραστές, δοκιμιογράφους, σοβαρούς κριτικούς, θεατρικούς αναλυτές, σχολιαστές της πολιτικής επικαιρότητας, διορθωτές κειμένων, τυπογράφους, σχεδιαστές εξωφύλλων, εικαστικούς, ίσως και μικρούς εκδοτικούς οίκους.

    Τα λογοτεχνικά περιοδικά μετά την μεταπολίτευση του 1974, ήταν εκατοντάδες, έστω και αν το κοινό τους δεν ήταν ίσως τόσο μεγάλο, συνήθως κινούνταν γύρω από έναν συγκεκριμένο εκδοτικό οίκο, ή εκδοτικό δημοσιογραφικό συγκρότημα, χωρίς να λείπουν και οι εκδοτικές εκείνες προσπάθειες, που προέρχονταν από ορισμένους ωραίους «τρελούς» της λογοτεχνίας, που με τεράστιες προσωπικές θυσίες, ατομικά οικονομικά έξοδα και κόπο, χωρίς  οικονομικό ή άλλου είδους στήριγμα, αποφάσιζαν να εκδώσουν έναν ακόμα τίτλο λογοτεχνικού περιοδικού, θεωρώντας ότι με τον τρόπο αυτό, θα συμβάλλουν στην «απελευθέρωση» της τέχνης, από τα διάφορα κυκλώματα. Ανεξάρτητα αν επικράτησαν και έτυχαν της αναγνώρισης από το αναγνωστικό κοινό ορισμένοι τίτλοι-και επάξια-λογοτεχνικών περιοδικών, στην επαρχία και στον νομό Αττικής, κυκλοφόρησαν και εκδόθηκαν επώνυμοι μακροχρόνιοι ή λαθρόβιοι τίτλοι περιοδικών, που διαμόρφωσαν και αυτοί, τις λογοτεχνικές μας συνειδήσεις και διεύρυναν τις αναγνωστικές μας πληροφορίες. Περιοδικά που εμπλούτισαν με το περιεχόμενό τους τις γνώσεις μας πάνω σε θέματα των εκδοτικών προβλημάτων, σίγουρα πάντως εκ των υστέρων, με το πέρασμα των δεκαετιών, μπορούμε να αναφέρουμε ότι η τιμή του βιβλίου στην Ελλάδα, ήταν πάρα πολύ υψηλή, σε σχέση με τις άλλες χώρες του εξωτερικού αλλά και τον μισθό ενός υπαλλήλου ή εργάτη, και, για μεγάλο χρονικό διάστημα, υπήρξε μια υπερβολική εκδοτική παραγωγή είτε από τους εύρωστους εμπορικά εκδοτικούς οίκους, είτε και ατομικά, δηλαδή, οι ίδιοι οι συγγραφείς πλήρωναν από την τσέπη τους για την έκδοση του βιβλίου τους. Το παλαιό περιοδικό «Ιχνευτής» αλλά και άλλα περιοδικά είχαν θίξει αυτό το θέμα χωρίς όμως να σταματήσει αυτή ίσως υπερβολική εκδοτική παθογένεια. Όπως και πολλά περιοδικά, ήταν σαν τις Αγγλικές λέσχες, δημοσίευαν κείμενα μόνο των φίλων τους, ή των δικών τους ανθρώπων δεν διέθεταν τις σελίδες τους για δημοσίευση σε νεότερους αναγνώστες ή συγγραφείς, ή άλλοτε ζητούσαν για να δημοσιεύσεις ένα κείμενο ή ποίημα να γίνεις συνδρομητής τους για ένα έτος, ή να καταβάλεις τον οβολόν σου κλπ., αλλά παντού τα πάντα στην ελληνική επικράτεια. Και χαριτολογώντας, υπήρξαν χρονιές που ήταν περισσότεροι οι τίτλοι των περιοδικών από το αναγνωστικό κοινό, και πολλοί αναρωτιόντουσαν πως βγαίνουν οικονομικά τόσοι τίτλοι. Κάτι θα γράφαμε σαν τις Αθηναϊκές Θεατρικές Σκηνές. Που οι ηθοποιοί καμιά φορά είναι περισσότεροι από τους θεατές, πριν ξεπεταχθεί το νέο «φρούτο» των τραγουδιστών, και εσχάτως των μαγείρων και διαφόρων σεφ, σε μια κοινωνία που λέμε ότι πεινάει και πένεται.

Σημαντικοί δημιουργοί της τέχνης και του ελληνικού πολιτισμού, αναδείχθηκαν από τις σελίδες τους, δημοσιεύτηκαν κείμενα και παρουσιάστηκαν δημιουργοί, που δεν είχαν άλλο μέσο πρόσβασης να κοινοποιήσουν τον λόγο τους και την ρηξικέλευθη δημιουργική τους τέχνη. Με το πέρασμα του αναγνωστικού μας χρόνου, από όλες αυτές τις συμπληγάδες και εκδοτικές περιπέτειες, μπορούμε να γράψουμε ασφαλώς με τις ανάλογες επιφυλάξεις, ότι κάθε λογοτεχνικό περιοδικό που εκδίδονταν, ανεξάρτητα από το τιράζ της εκδοτικής του κυκλοφορίας, είχε το δικό του κοινό, τους πιστούς και σταθερούς του φίλους και αναγνώστες, και υποστηρίζονταν με άμεσο ή έμμεσο τρόπο από ένα ευρύτερο κοινό. Υπήρχαν και οι περιπτώσεις-αυτό είναι φυσικό σε μια τόσο μεγάλη εκδοτική παραγωγή-που καταστρατηγούνταν τα καλλιτεχνικά, αισθητικά και άλλου είδους αξιολογικά κριτήρια, στην δημοσίευση των κειμένων, αλλά και της έντυπης έκδοσης των ίδιων των περιοδικών, και επικρατούσαν μόνο τα οικονομικά κριτήρια, ή η αισθητική εμφάνιση των περιοδικών δεν ενδιέφερε και τόσο τους εκδότες τους. Το χαρτί του περιοδικού ήταν κακής ποιότητας, το στήσιμο των σελίδων είχε ατέλειες, τα παροράματα ήσαν πάμπολλα, η σταθερή ή περιοδική τους έκδοση αντιμετώπιζε πολλές δυσκολίες.

Ανεξάρτητα όμως, από τον βαθμό λογοτεχνικής ή οικονομικής συναλλαγής του κάθε περιοδικού ξεχωριστά, οι εκατοντάδες αυτοί τίτλοι που εκδόθηκαν μετά την μεταπολίτευση του 1974, και το άνοιγμα των εκδοτικών αγορών, τα περιοδικά αυτά προσέφεραν πολλαπλές υπηρεσίες στον χώρο της τέχνης και του πολιτισμού στην χώρα μας,-μια μικρή περιφερειακή υπανάπτυκτη χώρα, μια ανατολικοβαλκανική επικράτεια, που οι κάτοικοί της, δεν είχαν και τόσο καλή σχέση με το διάβασμα,-   και διαμόρφωσαν με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, δραστικά ή αθόρυβα-και αυτά-την πολιτιστική και πνευματική μας ταυτότητα, διέπλασαν την πνευματική και καλλιτεχνική προσωπικότητα των ατόμων εκείνων που ασχολούνταν συστηματικά, μεθοδικά και με άσβεστο μεράκι και άδολο πάθος και πολλά έξοδα, με την ανάγνωση και το διάβασμα, αυτό που ονομάζουμε διά βίου μάθηση, πολύ πριν δημιουργηθούν στην χώρα μας οι διάφοροι κύκλοι και λέσχες ανάγνωσης.

    Λογοτεχνικά περιοδικά δεκαπενθήμερα, μηνιαία, διμηνιαία, εξαμηνιαία, ετήσια.  Λογοτεχνικά περιοδικά που εκδίδονταν σε τακτά χρονικά διαστήματα αλλά και σποραδικά,  σε άτακτα χρονικά, ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες των ατόμων ή της φιλικής-συντροφικής παρέας που τα εξέδιδε. Λογοτεχνικά περιοδικά που συνέχιζαν μια παράδοση έκδοσή τους, αρκετές δεκαετίες πριν την λογοτεχνική ωρίμανση της γενιάς μου. Λογοτεχνικά περιοδικά που εκδόθηκαν για να καλύψουν ένα «κενό», όπως τα ίδια  στην ιδρυτική τους διακήρυξη υποστήριζαν. Λογοτεχνικά περιοδικά που έκλεισαν νωρίς τον εκδοτικό τους κύκλο για πολλούς και διάφορους λόγους. Λογοτεχνικά περιοδικά  που έκαναν «αναγνωστική κοιλιά», όσον αφορά το περιεχόμενό τους, από την μακροχρόνια εκδοτική τους προσπάθεια.. Λογοτεχνικά περιοδικά που υπέστηκαν σχετικά σύντομα μια κόπωση και αφέθηκαν στην τύχη τους. Λογοτεχνικά περιοδικά που επέζησαν γιατί είχαν σαν χορηγούς μεγάλους εκδοτικούς οίκους, οι οποίοι τους γέμιζαν τις σελίδες με διαφημίσεις. Λογοτεχνικά περιοδικά που σταμάτησαν την έκδοσή τους λόγω ξαφνικών δυσκολιών των ίδιων των εκδοτών. Λογοτεχνικά περιοδικά που δεν ξεπέρασαν τα σύνορα της πόλης ή του νομού που εκδίδονταν. Λογοτεχνικά περιοδικά που είχαν αυστηρά και μόνο τοπικό ενδιαφέρον. Λογοτεχνικά περιοδικά που άπλωσαν την θεματική τους ύλη και σε άλλους τομείς της τέχνης πέρα από τον χώρο της λογοτεχνίας. Λογοτεχνικά περιοδικά που αν τα ξεφυλλίσεις θα αναγνωρίσεις την αργή και σταθερή αλλαγή της ταυτότητάς τους και της ιδεολογίας τους. Λογοτεχνικά περιοδικά πολιτικά ή και κομματικά. Λογοτεχνικά περιοδικά που κράτησαν μια μονομέρεια στην θεματική τους ύλη. Λογοτεχνικά περιοδικά που εκδόθηκαν για να διατηρήσουν άσβεστη την αγάπη του αναγνωστικού κοινού για έναν συγγραφέα.   Λογοτεχνικά περιοδικά που ανέδειξαν λογοτεχνικά κειμενικά μικρά διαμαντάκια, και  νέους δημιουργούς, που μας έφεραν σε αναγνωστική επαφή με λογοτέχνες του εξωτερικού που διαφορετικά, δεν θα μας ήταν γνωστοί. Λογοτεχνικά περιοδικά που διεύρυναν την θεματολογία τους με θέματα και προβλήματα, πέρα από τα αυστηρά όρια του λογοτεχνικού τους πεδίου. Λογοτεχνικά περιοδικά που πραγματοποίησαν εκατοντάδες αφιερώματα σε έλληνες και ξένους συγγραφείς, αλλά και σε λογοτεχνικά ρεύματα. Λογοτεχνικά περιοδικά-επετηρίδες-που δημοσίευαν τα πρακτικά των διαφόρων συνεδρίων. Λογοτεχνικά περιοδικά καταξιωμένα, παραδοσιακά, μοντέρνα, κουλτουριάρικα, ποικίλλα, ένας κόσμος ολόκληρος που ανέπνεε μέσα στις σελίδες τους και από τις σελίδες τους. Όπως κυκλοφόρησαν και αμιγώς πολιτικά περιοδικά, της αριστεράς ιδιαίτερα, που διέθεταν πλούσια και ενδιαφέρουσα θεματική ύλη που αφορούσε την λογοτεχνία.

    Λογοτεχνικά περιοδικά που ολοκλήρωσαν τον εκδοτικό τους κύκλο, και ανήκουν πλέον στην ιστορία της ελληνικής γραμματολογίας, και της γενιάς μου, αναμένοντας τους νέους μελλοντικούς ερευνητές που θα τα αποδελτιώσουν και θα καταγράψουν την ύλη τους συντελεστές τους και την ιστορία τους.

    Συνήθεια παλαιά, να αγοράζω λογοτεχνικά περιοδικά για να ενημερώνομαι σε θέματα λογοτεχνίας και τέχνης και για τις νέες εκδοτικές κυκλοφορίες. Τα περιοδικά αυτά, υπήρξαν σταθερή πηγή πληροφόρησης για εμάς τους αναγνώστες, επίσης, μια άλλη πηγή πληροφόρησης ήταν οι διάφορες σελίδες αφιερωμένες στο βιβλίο και τα κατά καιρούς ένθετα των ημερήσιων ή κυριακάτικων εφημερίδων, ας μου επιτραπεί να αναφέρω ενδεικτικά, την σελίδα βιβλίου κάθε Τρίτη της ημερήσιας πρωινής εφημερίδας Η Καθημερινή αλλά και το Κυριακάτικο πλούσιο φύλλο της, κάθε Πέμπτη της ημερήσιας εφημερίδας Η Αυγή, αλλά και το πλούσιο Κυριακάτικο Φύλλο της, καθώς και τα μεστά λογοτεχνικά και με ταυτότητα Ένθετά της, οι σελίδες αφιερωμένες στο βιβλίο και οι σημαντικοί κριτικοί της εφημερίδας Το Βήμα ημερήσιο και Κυριακάτικο, τα βιβλιοκριτικά κείμενα του Πειραιώτη Κώστα Σταματίου στην απογευματινή εφημερίδα Τα Νέα, τον Κώστα Τσαούση στην εφημερίδα Το Έθνος, την εβδομαδιαία εφημερίδα της αριστεράς Η Εποχή, που δημοσιεύει τα άκρως ενδιαφέροντα και χρήσιμα κείμενά της, μια σπουδαία γυναικεία γραφή, και ένα σεμνό και διακριτικό πρόσωπο, αυτή της συγγραφέως και κριτικού Μ. Θεοδοσοπούλου, (και μιλώντας επί προσωπικού, αγόραζα την εφημερίδα για να διαβάσω τα κείμενά της. Ίσως η μόνη, που θυμήθηκε, τον φρικτά δολοφονημένο συγγραφέα πριν ένα χρόνο Μένη Κουμανταρέα, δες το κείμενό της «Μεταθανάτιος Κουμανταρέας» Η Εποχή 6/12/2015). Και ασφαλώς, οφείλουμε να μνημονεύσουμε τις σελίδες αφιερωμένες στο βιβλίο και τις νέες εκδόσεις της εφημερίδας Ελευθεροτυπία και την ξακουστή Βιβλιοθήκη της. Και άλλες εφημερίδες, όπως ο Ελεύθερος Τύπος, η Μεσημβρινή, η Εξόρμηση, η εφημερίδα Εβδόμη, η Πρωινή, και περιοδικά ποικίλης ύλης όπως υπήρξε ο Ταχυδρόμος, τα Επίκαιρα κλπ. είχαν εκλεκτούς συνεργάτες και δημοσιογράφους που έγραφαν για την κυκλοφορία των νέων βιβλίων και παρουσίαζαν τις νέες εκδόσεις. Αξίζει κάποτε να αποδελτιωθούν και τα εκατοντάδες άτομα που δημοσίευαν και εξακολουθούν να δημοσιεύουν βιβλιοκριτικές ή παρουσιάσεις για το βιβλίο στην ελλάδα μέσα από τις σελίδες των εφημερίδων.

    Παλαιότερα, είχα αποδελτιώσει πάνω από 350 σύγχρονους και παραδοσιακούς τίτλους λογοτεχνικών περιοδικών που κυκλοφόρησαν ανά την Ελλάδα, που έτυχε να ξεφυλλίσω είτε κατά μόνας είτε στις διάφορες βιβλιοθήκες και αρχεία που επισκεπτόμουν, ή έτυχε να έχω αγοράσει από τα περίπτερα,-θρυλικοί χώροι για αγορά περιοδικών υπήρξε το περίπτερο μέσα στον σταθμό της Ομόνοιας, και η πλατεία των Εξαρχείων, αλλά και τα περίπτερα στην αρχή της οδού Ακαδημίας- σήμερα, διαθέτω ελάχιστους στην κατοχή μου, από αυτό το σκόρπιο και ανολοκλήρωτο πλέον υλικό, όχι κατ’ ανάγκη μόνο λογοτεχνικό, καταθέτω τον παρόντα αλφαβητικό κατάλογο,(χωρίς άλλα στοιχεία) ευελπιστώντας, ότι ίσως σε κάποιους ή κάποιες φανατικούς ακόμα για τα γράμματα αναγνώστες, θα φανούν χρήσιμα.

Α

Αιγαιοπελαγίτικα Θέματα

Αθηναϊκά Γράμματα (του Δημήτρη Βαρούτση)

Αλφειός (από την Πελοπόννησο)

Αιολικά Γράμματα (του Κώστα Βαλέτα)

Ακτή (της Κύπρου)

Ακτίνες (χριστιανικό περιοδικό)

Αμφί  (του ΑΚΟΕ)

Αντί (πολιτικό περιοδικό του Χρήστου Παπουτσάκη)

Άουτονταφέ

Ανακύκληση (του Τάσου Κόρφη)

Αλεβεβάν

Αναγέννηση (του Δημήτρη Γληνού)

Αναγέννηση (του Άρη Δικταίου)

Ανατολικός

Αγγλοελληνική Επιθεώρηση

Ανοιχτό Βιβλιοπωλείο

Αντιπαραθέσεις (στον Πειραιά, της Μαντώς Κατσουλού)

Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης

Αξιολογικά

Αερόστατο

Ανθρωποθεωρία

Αιξώνη (του Δημήτρη Πικιώνη)

Απόπλους

Απόψεις

Άνευ

Ανθολογία Παγκόσμιος Εικονογραφημένη (των Γ. Σημηριώτη-Λ. Κωνσταντινίδη)

Ανθολογία Γαλλική (σε περιοδική δεκαπενθήμερη έκδοση) του Γιώργου Σημηριώτη

ΑΒΓΗ (1924-1925) της Κύπρου, του Ανδρέα Χατζηθωμά

ΑΒΓΗ (περιοδικό του Πειραιά)

Αργώ

Αίθουσα Τέχνης Πειραιά (εικαστικό του Παυλόπουλου)

Ο Αιών μας

Το Αύριο

ΑΘΗΝΑ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ, αφιερωματικό τεύχος στον Ν. Καββαδία της Ελληνογαλλικής Σχολής, Saint Paul του Πειραιά

Β

Best Seller

Το Βιβλίο και Εμείς

Βυζαντινός Δόμος (καθαρά βυζαντινό ιστορικό περιοδικό του Μαυρόπουλου)

Βύβλος

Βιβλιοθήκη (της εφημερίδας Ελευθεροτυπία)

Γ

Γραφή

γραφή (της Λάρισας)

Gay του Γρηγόρη Βαλλιανάτου

γράμματα και τέχνες

Γράμματα

Cogito

Δ

Διαβάζω

Το Δέντρο

Δέλεαρ

Ο Διόνυσος (των Δ. Χατζόπουλου-Γ. Καμπύση)

Δυτικές Ινδίες

Δρώμενα (θεατρικό, του Πειραιώτη Νίκου Λαγκαδινού)

Δώμα

Δίνη

Διαγώνιος (του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου)

Διάλογος (της Ένωσης Φιλολόγων Νομού Ηρακλείου)

Δείκηλον

Διάπλασις των Παίδων (οι γνωστοί τόμοι που επανεκδόθηκαν)

Δοκιμασία 1973-1974 (του Γιάννη Δάλλα)

Δημιουργίες

Δελτίο της Φ. Ρ. Αλμυρού Οθρύς

Δωδώνη (οι γνωστοί τόμοι)

Δημιουργία

(δε) κατά

Ε

Εκκύκλημα ( τριμηνιαίο θεατρικό)

Έκφραση λόγου και Τέχνης (του Δημοτικού Πνευματικού Κέντρου Λέρου)

Εκπαίδευση και Τέχνη

Επιβάτης του 21 ου Αιώνα

Εκλογή

Ο Ερανιστής

Έρεισμα (περιοδική έκδοση λόγου και τέχνης)

Ελεύθερα Γράμματα ( του Νικηφόρου Βρεττάκου)

Ελεύθερα Γράμματα

Ελληνική Δημιουργία (του Σπύρου Μελά)

Ελληνικά Γράμματα (του Κωστή Μπαστιά)

Εντευκτήριο (του Γιώργου Κορδομενίδη)από Θεσσαλονίκη

Επτανησιακά Φύλλα (του ποιητή Διονύση Σέρρα) από Ζάκυνθο

Επτανησιακό Ημερολόγιο

Επτανησιακή Πρωτοχρονιά

Έξοδος

Εκηβόλος

Έκφραση (περιοδική έκδοση του Συνδέσμου Φιλολόγων Νομού Φθιώτιδας)

Επίλογος (ετήσιος τόμος του Γαλαίου)

Ελικώνας

Εξώπολις

Επιθεώρηση Τέχνης (του Κώστα Κουλουφάκου)

Ελληνική Επιθεώρηση (της Ευγενίας Ζωγράφου)

Ελληνική Επιθεώρησις (1941)

Εποχές

Εποπτεία

Ελλέβορος

Έρευνα

Ενδοχώρα

Ερουρέμ (των εκδόσεων ίνδικτος)

Ελληνικά Γράμματα

Εμβόλιμον

Επτάκυκλος

Η Εφημερίδα των Ποιητών

Εκδρομικά Νέα

Ελλωτία (ετήσια έκδοση Δήμου Χανίων)

Ελληνικά και Άλλα

Ευθύνη (του ποιητή και συγγραφέα Κώστα Τσιρόπουλου)

ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Ζ

Ζωή (του 1902-1922)

Ζήνων (Φυσιολατρικό περιοδικό)

Ζυγός (εικαστικό περιοδικό)

Η

Ηγησώ

Ηπειρωτική Εστία

Ηριδανός

Ηπειρωτικές Σελίδες

Ηπειρωτική Εταιρεία

Ηπειρωτικά Γράμματα

Ηώς (τόμοι αφιερωμένοι στην Εύα Πάλμερ Σικελιανου)

Θ

Θ (ΣΕΗ) (θεατρικό διμηνιαίο)

Θεατρικά Τετράδια

Θεωρείο

Θέματα Λογοτεχνίας

Θεσσαλική Εστία

Θεατρογραφίες

Θαλλώ (περιοδική έκδοση του Συνδέσμου Φιλολόγων Νομού Χανίων

Θέατρο (του Κώστα Νίτσου)

Θεατρικά

Θεσσαλονικέων Πόλις (τετραμηνιαία Θεσσαλονίκεια έκδοση)

Θερμοπύλες (στον Πειραιά)

Θερβάντες

Θέατρο (ετήσιοι τόμοι των Θόδωρου Κρίτα-Αντώνη Βουσβούνη)

Θεατρικά ‘71

Ι

Ίβυκος

Ιδέα (μηνιαίο περιοδικό εκδότης Δ. Σαλίβερος, διευθυντής Σπύρος Μελάς0

Ιδεοδρόμιο (του Λεωνίδα Χρηστάκη)

Ίνδικτος

Ιππόκαμπος

Ίστωρ (ιστορικό περιοδικό)

Ιχνευτής (του Βουκελάτου)

Ιλισός

Ιανός

Ίαμβος

Ιόνιος Ανθολογία (περιοδική έκδοση)

Ιωνική Σκέψη (περιοδικό της Νίκαιας)

Ιωλκός

Ιστορικά

Ιστορία Εικονογραφημένη (ιστορικό περιοδικό των εκδόσεων Πάπυρος)

Index

Κ

Καθ΄ Οδόν

Καμπύλη

Καινούργια Εποχή (του Γιάννη Γουδέλη)

Κοινωνία

Κουάριος (του Νίκου Ανώγη)
Κ.λ.π.(και γράμματα και τέχνες)(του δημοσιογράφου Νίκου Λαγκαδινού)

Ο Κόσμος του βιβλίου

Κριτικά Φύλλα (του Γιάννη Χατζηφώτη)

Κριτική (του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη)

Κιβωτός (του κυρ Φώτη Κόντογλου)

Κοινωνικές Τομές

Κονδυλοφόρος

Κόσμος

Κάμειρος

Κύκλος (περιοδικό του προσωπικού Τραπέζης Ελλάδος)

Κ (των Αλέξη Ζήρα-Κώστα Παπαγεωργίου, των εκδόσεων Αλεξάνδρεια)

Ο Καλλιτέχνης (του Γεράσιμου Βώκου)

Κυπριακή Μαρτυρία

Κρητικές Σελίδες

Κρητική Πρωτοχρονιά (του Γιώργου Βαγιάκη)

Κυπριακά Γράμματα

Κυπριακός Λόγος

Κνωσός

Κριτική και Κέιμενα

Η Κινστέρνα

Κρυστάλλης (φυσιολατρικό)

Κυμοθόη

L

Τhe Literature of America

Λεβιάθαν

Η λέξη (των Θανάση Νίαρχου-Αντώνη Φωστιέρη)

λόγου χάριν (εξαμηνιαία έκδοση του βιβλιοπωλείου της Εστίας)

Ο λογοτέχνης

λογοτεχνία τώρα (του Αντώνη Σιμιγδάλη)

λυχνάρι (τριμηνιαία έκδοση του Ιωνικού Συνδέσμου)

Λογοτεχνικό Στάδιον

Λωτός (του Στέργιου Τράμπα)

Λαίκό τραγούδι (μουσικό περιοδικό)

Μ

Μανδραγόρας

Μετάφραση

Μούσα

Μοριάς

Μπιλιέτο (του Βασίλη Δημητράκου)

Μηνιαίος Νέος Κόσμος (του Αντώνη Ι. Νικολόπουλου)

Μνήμων του (ΕΜΝΕ)

Μαθητική Σκέψη

Μακεδονικές Γράμματα

Μικροφιλολογικά (της Κύπρου)

Μαντατοφόρος

Μετρονόμος

Μαnιfesto

Μικρασιάτικα

Μουσική σε πρώτη βαθμίδα

Μορφές

Μολυβδοκονδυλοπελεκητής

Medecine de France (περιείχε αρκετά θέματα εικαστικού ενδιαφέροντος που άπτονται του χώρου της ιατρικής)

Ν

Νέα Αριάδνη

Νέα Αβγή-Νέα Αυγή (των Κ. Έλατου/Κ. Νικήρατος/Φρ. Επιτρόπουλου)

Νέα Κοινωνιολογία

Νέα Παιδεία

Νέα Εστία

Νέα Πορεία (εκ Θεσσαλονίκης του Τηλέμαχου Αλαβέρα)

Νέα Σκέψη (του Χρήστου Κουλούρη)

Νέα Σκέψη (νέα περίοδο του Δημήτρη Καραμβάλη)

Νέα Σύνορα (του Δημήτρη Βαλασκαντζή)

Νέα Συντέλεια

Νεοελληνικά Γράμματα

Νεοελληνικά Σημειώματα (του ποιητή Γιάννη Σκαρίμπα)

Νεοελληνική Λογοτεχνία (διευθυντής Τώνης Ζαχαράκης)

Νεοελληνική Μούσα (των Νίκου Καθρέπτη/ Στέλιου Παναγιωτόπουλου)

Νεοελληνική Παιδεία

Νεοελληνικός Λόγος

Νεοελληνικός Λόγος (ετήσια κριτική επιθεώρηση λόγου και τέχνης)

Νέο Επίπεδο

Το Νέον Κράτος (του Άριστου Καμπάνη)

Νέον Πνεύμα

Νέο Σχολείο

Νέος Νουμάς

Νέοι Δρόμοι

Νέοι Ρυθμοί

Νεότης (διευθυντής Νίκος Δ. Πάγκος)

Ο Νουμάς (του Δ. Ταγκόπουλου)

Ο

Ομπρέλα (του Μάκη Αποστολάτου)

Ουτοπία

Οδός Πανός (του Γιώργου Χρονά)

Οδοδείκτες

Οροπέδιο 2 (του Χρίστου Λάσκαρη)

Π

Παλίμψηστον

Πάλι (του Νάνου Βαλαωρίτη)

Πάλι στη Σφενδόνη

Παναθήναια

Παναθήναια (του Γ. Μ. Πολιτάρχη)

Πανδώρα (των Κατερίνη Δενδρινού-Γιώργου Ρωμανού)

Παπαδιαμαντικά Τετράδια (τεύχη αφιερωμένα στις παπαδιαμαντικές σπουδές)

ΠΑΡΑΒΑΣΙΣ (θεατρικοί ενδιαφέροντος τόμοι)

Παράδοση

Το Παραμιλητό

Ο Παρατηρητής (από την Θεσσαλονίκη)

Παρέμβαση (από την Κοζάνη)

Παρένθεση

Παρθενών

Πάροδος

Παρουσία (της Ένωσης Αιτωλοακαρνάνων Λογοτεχνών)

Πειραίκά Γράμματα (των Κλέαρχου Μιμίκου-Ισιδώρας Καμαρινέας)

Πειραϊκά Γράμματα (έκδοση του Πειραϊκού Συνδέσμου Πειραιά)

Πειραίκό Ορόσημο

Περιοδικόν Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας

Το Περιοδικόν μας (του Γεράσιμου Βώκου)

Περίπλους

Περίτεχνο

Πλανόδιο (του Γιάννη Πατίλη)

Ο Πόθος

Ποιητική

Ποίηση

Ποιητική Τέχνη

Ποικίλη Στοά

Πολιορκία Γραφή κι Ανάγνωση

Πολιτιστική

Πολιτιστική Πράξη (του Νίκου Κουκολιά, στον Πειραιά)

Πολύμνια

Πόρφυρας (από την Κέρκυρα)

Τα Προπύλαια

Προσωπείο

Πρωτοπορία (διευθυντής Φώτος Γιοφύλλης)

Πυρσός ( εβδομαδιαίο, του Νάσου Μαρτίνου)

Ο Πολίτης (πολιτικό περιοδικό του Άγγελου Ελεφάντη)

Ρ

Ρέμβη

Ρεύματα

Ρυθμός (των Π. Σ. Βαρβαρέσου/Θ. Σ. Σπανίδη/Βασίλη Λαούρδα)

Σ

Σαμιακή Επιθεώρηση

Σεμινάριο

Σήμα

Σχολιαστής (πολιτικό περιοδικό)

Σημείο (από την Κύπρο)

Σημειώσεις

Σημερινά Γράμματα

Σκαραβαίος

ΣΚΙΑΘΟΣ

Σπείρα (του Ανδρέα Μπελεζίνη)

Σύγκριση-Comparaison

Σύγχρονος Κινηματογράφος

Σύγχρονα Θέματα

Συμπόσιο

Η Συνέχεια

Σύνορο

Τ

Τα Νέα Γράμματα (του Αντρέα Καραντώνη), ανατύπωση του περιοδικού από τον Νότη Καραβία

Τετράδια Ευθύνης (τόμοι αφιερωματικοί των εκδόσεων Ευθύνη)

Τετράδιο (Ιππόκαμπος)

Τετράδιο δεύτερο

Η Τέχνη (του Κώστα Χατζόπουλου) ανατύπωση από το ΕΛΙΑ

ΤΕΧΝΗ (των Α. Χατζόπουλου-Μάγια Δρόσου)

Τομές (του ποιητή Δημήτρη Δούκαρη)

Το 3^ο  μάτι (εικαστικού ενδιαφέροντος) ανατύπωση από το ΕΛΙΑ

Το Τραμ, ένα άλλο όχημα

Υ

Ύλαντρον

Υπατία

Υφος (τριμηνιαίο)

Φ

Ο Φαρφούλας

Φάσμα

Φηγός

Φιλολογικά Χρονικά (του Νίκου Σ. Μοναχού)

Φιλολογικός Νέος Κόσμος (του Αντώνη Νικολόπουλου)

Φιλολογική

Φιλολογική Κύπρος 1970

Φιλολογική Κυριακή

Φιλολογική Πρωτοχρονιά (του Αριστείδη Μαυρίδη)

Φιλολογική Στέγη (του Φιλολογικού Σωματείου Πειραιά)

Φιλότεχνος

Τα Φοιτητικά Γράμματα της Θεσσαλονίκης

Φουαγιέ (θεατρικό)

ΦΤΕΡΑ

Φυλλάδιο

Χ

Χάρτης

Χρονιά Λαρίσης (του Διονύση Νικολόπουλου)

Χριστιανικό Συμπόσιο (ετήσιοι τόμοι)

ΧΡΟΝΙΚΟ (ετήσιο της γκαλερί Ωρα)

Χώρα

     Αυτοί είναι οι τίτλοι των λογοτεχνικών και άλλων περιοδικών που παραθέτω ατάκτως εδώ, και ενημέρωναν την γενιά μου για θέματα λογοτεχνίας, ποίησης, θεάτρου, εικαστικών τεχνών, κινηματογράφου, τίτλοι περιοδικών και περιεχόμενα τευχών που στάθηκαν οδηγοί στον προσανατολισμό μας πάνω στα θέματα της τέχνης και του πολιτισμού, ιδιαίτερα, τα αφιερώματα των τευχών, υπήρξαν σημαντικοί βιβλιοδείκτες, πέρα ασφαλώς από τις όποιες ελλείψεις των. Νομίζω, ότι τα περισσότερα αφιερώματα τευχών είναι για τον ποιητή Κωνσταντίνο Καβάφη, αυτός μάλλον κρατά τα σκήπτρα των περισσότερων σελίδων των περιοδικών.

    Αυτό είναι το δικό μου σημερινό σεργιάνι στα περιοδικά της γενιάς μου, γενιάς του 1980, που πολλοί από εμάς, δημοσίευσαν κείμενά τους σε αυτά, οι περισσότεροι όμως τα αγόρασαν και τα αγάπησαν σαν έναν ακόμα κόμβο πολιτισμού στον ελληνικό χώρο.

Γιώργος Χ. Μπαλούρδος

Πρώτη γραφή σήμερα, Σάββατο, 12 Δεκεμβρίου 2015

Πειραιάς, εορτή του Αγίου Σπυρίδωνος, που όπως λέει και μια παλαιά ελληνική παροιμία και όχι γερμανική «σπυρί, σπυρί μεγαλώνει η μέρα)

Υ. Γ.

    Η κυβέρνησή μας (ο Θεός Διόνυσος να την έχει καλά, με την επικουρία του αγίου Υακίνθου, του ιερού Αντίνοου, και των αγίων Βακχόπουλων και του αγαπητού ακτιβιστή Γρηγόρη Βαλιανάτου), ετοιμάζεται να ψηφίσει το Σύμφωνο Συμβίωσης και πολύ σωστά, έστω και καθυστερημένα έστω και πετσοκουρεμένο. 
Στις ειδήσεις, άκουσα για τον βάρβαρο αρνητικό και διχαστικό λόγο ενός δημοσίου υπαλλήλου που κυβερνά σαν μητροπολίτης την επισκοπή του, καθώς και τον δημόσιο υβριστικό λόγο ορισμένων άλλων, εκ του κρατικού κορβανά αμειβομένων. Και κάθισα και σκέφτηκα, αλήθεια πόσο χρονών είναι αυτός ο άνθρωπος, και τι πρεσβεύει εδώ και δεκαετίες που διακονεί την μητρόπολή του στην Πελοπόννησο; 
Τι διδάσκει στους πιστούς του, και τι ωριμότητα έχει σε αυτήν την ηλικία ο ίδιος; 
Τι τον δίδαξε η ζωή;  Τι το φαινόμενο του θανάτου;Τι συμβουλές έδινε σαν πνευματικός στους πιστούς του; Πως στέκονταν και με ποιο τρόπο δίπλα στα άτομα που ήσαν κοντά του κατά την διάρκεια των χρόνων της εκκλησιαστικής διοίκησή του; Πόσοι από τους πιστούς του τον αμφισβήτησαν αν τους το επέτρεψε ποτέ; Γιατί αυτός ο θεσμοφύλακας των οικογενειακών και άλλων αρχών δεν έμεινε ένας απλώς ιερέας, ώστε να παντρευτεί και να κάνει πολλά παιδάκια προς δόξα της χώρας και της πίστης του, αλλά προτίμησε τα οφίτσια του ανύπαντρου μητροπολίτη; Είναι λόγος παραμυθίας και καταλαγής αυτός που εκφράζει, ή αυταρχικής επιβολής για να κρύψει άλλα πράγματα; Γιατί, αν εκφράζει αυτά που εκφράζει και με τον τρόπο που τα εκφράζει και θέλει να αποκαλείται ορθόδοξος χριστιανός, φοβάμαι ότι δεν βλάπτει τους ερωτικά διαφορετικούς, τους αλλόθρησκους, ή όσους θέλουν να κάνουν Σύμφωνο Συμβίωσης, αλλά τον ίδιο τον εκκλησιαστικό του χώρο. Αν αυτές είναι οι απόψεις της χριστιανικής διοίκησης της εκκλησίας και ορθόδοξης παράδοσης, και αν ο λόγος τους προέρχεται από το «Πηδάλιο», τότε συγνώμη αλλά δεν θα πάρω. Οι απόψεις αυτές κατά την γνώμη μου, περισσότερο στρέφουν όποιον τις ακούει προς την λεγόμενη «Αθεΐα», δηλαδή στο να μην αποδέχεται ακόμα και τις θετικές πλευρές της ορθόδοξης χριστιανικής διδασκαλίας και να αρνείται συλλήβδην την κοινωνία με τα εκκλησιαστικά της στοιχεία. Ποια ύπαρξη που πιστεύει μπορεί να δεχθεί αυτόν τον ακραίο διχαστικό λόγο; Ποιος μπορεί να τον υιοθετήσει και γιατί; Δηλώνουν ωριμότητα ανθρώπου-και μάλιστα σε αυτήν την ηλικία-οι θέσεις αυτές; Γιατί αν τις δεχτούμε, τότε, ας μην ξεχνάν οι ύαινικής φύσεως αυτές υπάρξεις και φωνές, ότι υπάρχει και η ελληνική παροιμία που λέει ότι «όταν βλέπεις παπά κράτα τα αχαμνά σου», και άλλη που λέει «να φοβάσαι τα πισινά του γάιδαρου και τα μπροστινά του μοναχού». Και ακόμα, οι παλιότερες γυναίκες οι μαυρομαντιλούσες, έλεγαν «αν βλέπεις παπά, φύλαε παιδάκι μου την τσέπη και τον κώλο σου» κάτι ήξεραν παραπάνω. Θέλω να πω, ότι είναι δικαίωμα των συντηρητικών ελλήνων να έχουν τις απόψεις τους σε θέματα που αφορούν την ηθική και την σεξουαλική ζωή τους, δεν μπορούν όμως να επιβάλλουν στους άλλους το πώς θα ζήσουν, το ποιους θα ερωτευθούν, με ποιους ή με ποιες θα κάνουμε έρωτα, πως θα διαθέσουν το σώμα τους οι άλλοι, μπορούν να το προτείνουν ή να το επιβάλλουν αυτό στους πιστούς τους αν εκείνοι αποδέχονται αυτές τις θέσεις, οι άλλοι όμως, που έχουν κατέβει από το τρένο της χριστιανικής μεταφυσικής, δεν υποχρεούνται να ακολουθήσουν αυτές τις απόψεις, και ούτε να επιτρέπουν στους «αυτόκλητους πρεσβευτές του θεού» να απαγορεύουν στην Πολιτεία να υιοθετήσει τις μεταρρυθμίσεις εκείνες που χρειάζονται για τον σημερινό εκσυγχρονισμό της κοινωνίας. Εξάλλου, μου φαίνεται πολύ μπακαλίστικο βρε αδερφέ μου, αν υπάρχει ένας θεούλης να ασχολείται με τέτοια χαζοπράγματα, εδώ ο κόσμος χάνεται και εμείς αναρωτιόμαστε αν έγινε ή δεν έγινε ιστορικά το Ολοκαύτωμα.; Η πίστη έφυγε από τις καρδιές και τις συνειδήσεις των ανθρώπων όχι εξ αιτίας της ομοφυλοφιλίας μιας μερίδας ανθρώπων, ή γιατί άλλοι προτιμούν την καύση μετά θάνατο και όχι την ταφή, αλλά, γιατί οι κοινωνικές αξίες και διδαχές της ορθόδοξης παράδοσης, έγιναν ένα θαυμάσιο καπιταλιστικό ή σοβιετικού τύπου μαγαζί για κάθε είδους κέρδος και απολαβές. Είναι και αυτές μια άλλης μορφής καθυπόταξης των ανθρώπων. Δεν είμαστε ο θρησκευτικός ομφαλός της ζωής. Δηλαδή ο καλός θεούλης, κάνει τα στραβά μάτια όταν πνίγονται οι χιλιάδες άνθρωποι σαν πρόσφυγες, αδιαφορεί για τους βίαιους θανάτους των ανθρώπων στις εμπόλεμες περιοχές, κλείνει τα μάτια με αποτροπιασμό από τους φρικτούς βασανιστικούς θανάτους των ανθρώπων μέσα στις κλινικές και τα νοσοκομεία, τα σπίτια ή κατά μόνας, από τις διάφορες αρρώστιες, αλλά, χριστιανικές αγάπες μου ουάουα, έχει το μάτι γαρίδα όταν βλέπει να φιλιούνται δύο άτομα του ίδιου φύλου; όταν αποφασίζει κάποιο ζευγάρι να παντρευτεί στο δημαρχείο; όταν θέλει να αποτεφρωθεί και όχι να ταφεί; όταν θέλει να μοιράσει τον βίο του με κάποιον ή κάποια που λατρεύει εκτός γάμου; παράξενα γούστα έχει αυτός ο θεούλης.

Το λυπηρό είναι, ότι μια χώρα αρνείται να αλλάξει, ένας ανθρωπιστικός πολιτισμός που κάποτε γεννήθηκε και σε αυτήν την μικρή γεωγραφική κουκκίδα σβήνει ανεπιστρεπτί, και εξαιτίας, της βίαιης ειρηνικής εισβολής ξένων αλλόθρησκων, που οι παραδόσεις τους είναι τόσο ξένες προς τα επιτεύγματα του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού και ζωής, αλλά και εξαιτίας μιας μεγάλης μερίδας ελλήνων που αρνούνται τόσο στον εαυτό τους, όσο και στους γύρω τους  να επιλέξουν αυτήν την σύντομη και βασανισμένη ζωή τους να την διαθέσουν με τον τρόπο που εκείνοι θέλουν. Δυστυχώς δεν υπάρχει μόνο πολιτική παθογένεια, αλλά και θρησκευτική και εκκλησιαστική. Ο Κόσμος αλλάζει, αδιαφορώντας και για τις επιλογές των ομοφυλόφιλων και για τις αξίες και φωνές των ιερωμένων, και για τις όποιες επαναστατικές φωνές των πολιτικών. Η ζωή μας ξεπερνά όλους μας.

Κάποτε όμως σε αυτήν την χώρα, χαιρόσουν να ακούς μεγάλης ηλικίας άτομα, γιατί ένιωθες ότι έχουν βαθειά σοφία, πηγαία ανθρωπιά, βιωματικές εμπειρίες που σε άγγιζαν, είτε οι μεγαλύτεροι ήσαν λαϊκοί είτε ανήκαν στον εκκλησιαστικό χώρο, τώρα, τους αποφεύγεις μην τυχόν και κάποια φωτίσματα, κάποιες κουλές υπάρξεις καταγράψουν τα λεγόμενά σου, και τα κυκλοφορήσουν σε βιβλίο. Ξέρεις, ξέρεις, μίλησα με τον άγιο τάδε, τον γέροντα τάδε, πήρα την ευλογία του τάδε.

Άραγε, αν ζούσε σήμερα-ο άνθρωπος αυτός που θυσιάστηκε για τις βιωματικές του ιδέες-στις μέρες μας, μετά το Ολοκαύτωμα, και τα διάφορα στρατόπεδα συγκεντρώσεως δυτικού και ανατολικού τύπου, στον δυτικό κόσμο, τι θα έλεγε; Ποιους θα ήθελε για φίλους του; ποιους για μαθητές του; ποιους για συνεχιστές της διδασκαλίας του; τους αρνητές του ή τους οπαδούς των λόγων σαν και αυτόν τον χυδαίο που γουργούρισε ο μητροπολίτης;

Ή θα μας σιχτίριζε όλους, και θα κατέφευγε στα νησιά Μάρσαλ, που δεν έχουν και κάπιταλ κοντρόλ.

Και πρόταση του μπλοκ, αφήστε τα θρησκευτικά σκυλάδικα, και διαβάστε Ρωμανό τον Μελωδό, έστω και στην μετάφραση του παλαιού δασκάλου Νίκου Τωμαδάκη, και ακούστε τον άλλον Μελωδό, τον Μάνο Χατζιδάκι.