ΡΟΖΙΤΑ ΣΩΚΟΥ

ΡΟΖΙΤΑ ΣΩΚΟΥ

(Πλάκα 9 Σεπτεμβρίου 1923-

ΤΑ ΠΙΚΑΝΤΙΚΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

(για να θυμούνται οι παλαιοί των ημερών και να γνωρίζουν οι νέοι των φυντανιών)

    Πάνε αρκετές δεκαετίες, που ένας καλός παλαιός φίλος, ο δημοσιογράφος, κριτικός κινηματογράφου και ποιητής («Στιγμές άγχους» 1970, «Οράματα πέντε» 1971, και τα δύο από τις εκδόσεις Επτάλοφος), ο Τώνης Τσιρμπίνος, μου μίλησε για την πολυτάλαντη Αθηναία συγγραφέα, δημοσιογράφο, μεταφράστρια και κριτικό κινηματογράφου Ροζίτα-Μαρία-Ζωή Σώκου(Πλάκα 9 Σεπτεμβρίου 1923-). Ο Τώνης έγραφε κριτική κινηματογράφου σε διάφορες εφημερίδες της εποχής του, έτσι, γνωρίζοντας την αγάπη μου για τον κινηματογράφο και το θέατρο, ανοίγαμε αρκετές φορές συζητήσεις-ή σωστότερα τον ρωτούσα-για θέματα και πρόσωπα της ελληνικής και παγκόσμιας έβδομης τέχνης. Σε μια από τις συζητήσεις στο σπίτι του,-σε αυτό το πλούσιο σε βιβλία ζεστό χώρο-ήρθε η κουβέντα για την Ροζίτα Σώκου.

Ήταν η χρονική περίοδος (1977-1980) αν θυμάμαι καλά-ανήλικος έφηβος τότε-που η πολύ καλλιεργημένη αυτή γυναίκα δημοσιογράφος έγραφε διάφορα κείμενα κοινωνικού περιεχομένου-εκτός από τις κριτικές κινηματογράφου- στην εφημερίδα «Απογευματινή». Θυμάμαι, μια και ήμουν αναγνώστης των εφημερίδων «Ελευθεροτυπία» και «Τα Νέα», και άλλων δημοκρατικών λεγόμενων εντύπων της εποχής, αγόραζα την εφημερίδα «Απογευματινή» για να διαβάσω τα κείμενα της Ροζίτας Σώκου(όπως πολύ αργότερα, για να διαβάζω τα κείμενα του ποιητή Μιχάλη Κατσαρού), μια και η εφημερίδα αυτή, ανήκε στον τότε λεγόμενο δεξιό χώρο. Μια φορά έτυχε μόνο να συναντήσω την εξαίρετη αυτή δημοσιογράφο, και η ζεστασιά της, η πολυμάθειά της, η ουσιαστική της πνευματική καλλιέργεια, η αμεσότητα της επαφής της, η θερμή της πάντα συμπαράσταση σε άτομα και καλλιτέχνες με ιδιαίτερη ευαισθησία, η αμέριστη συμπάθειά της για τους ομοφυλόφιλους και ομοφυλόφιλες, η εκ των έσω εξέταση των ανθρώπινων προβλημάτων των ανθρώπων του κινηματογράφου, αλλά, και το δημοσιογραφικό της ταλέντο, με έκαναν να εκτιμήσω και να σέβομαι τη γυναίκα αυτή, και να διαβάζω τα κείμενά της όπου και όποτε τα συναντούσα, ανεξάρτητα φυσικά, αν συμφωνούσα πάντα με τις απόψεις της, και ιδιαίτερα σε θέματα που αφορούν το κοινωνικό φαινόμενο της ομοφυλοφιλίας, που με αφορούσε και άμεσα.

     Πολλοί έλληνες, γνώριζαν την Ροζίτα Σώκου, από την γνωστή τηλεοπτική εκπομπή της εποχής εκείνης «Να η Ευκαιρία»(1977-1983), που μαζί με τον μουσικοσυνθέτη Γιώργο Κατσαρό, τον σκηνοθέτη Γρηγόρη Γρηγορίου, τον στιχουργό και συγγραφέα Λευτέρη Παπαδόπουλο και την Σάσα Ντάριο, αναδείκνυαν νέα καλλιτεχνικά ταλέντα. Οι παλιότεροι ασφαλώς, γνώριζαν την δημοσιογραφική της πορεία, μια και είτε με το πραγματικό της όνομα είτε χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο Ειρήνη Σταύρου, δημοσίευε κείμενα που αφορούν την τέχνη του κινηματογράφου και όχι μόνο, στις εφημερίδες «Οι καιροί», «Ανεξαρτησία», «Βραδυνή», «Καθημερινή», «Έθνος της Κυριακής», «Απογευματινή», «Ο Κόσμος του Επενδυτή», την αγγλόφωνη εφημερίδα

“Athens News”, και σε αρκετά περιοδικά ποικίλης ύλης, όπως «Οι Εικόνες», το « ΔιπλόΤηλέραμα», τα «Επίκαιρα», η «Εκλογή», «Το παιδί και Νέοι Γονείς» και σε αρκετά άλλα της εποχής της. Η Ροζίτα Σώκου, δεν είναι μόνο μια αξιόλογη δημοσιογράφος, μια καλή συγγραφέας και μεταφράστρια, και, διασκευαστής θεατρικών έργων. Δική της η διασκευή του έργου του Ιρλανδού συγγραφέα Όσκαρ Ουάιλντ, «Το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ»(Oscar Wild, “The portrait of Dorian Grey”), που όσοι τυχεροί, είχαν παρακολουθήσει από το Θέατρο Έρευνας του ποιητή, σκηνοθέτη και ηθοποιού Δημήτρη Ποταμίτη. Δική της η ογκώδης «βιογραφία» «Νουρέγεφ»-Όπως τον γνώρισα, από τις εκδόσεις Κάκτος 2003, επίσης τυχεροί οι παλαιότεροι της γενιάς μου, που έχουν απολαύσει τον Κύκνο αυτό της χορευτικής μαγείας στο Ηρώδειο. Αλλά, και δικές της οι μεταφράσεις των σεναριακών έργων του μεγάλου υπαρξιστή «θεολόγου» σκηνοθέτη της έβδομης τέχνης του Σουηδού Ίνγκμαρ Μπέργκμαν στις πολύτιμες και «συλλεκτικές» εκδόσεις «Γαλαξία»-Κεραμεικός, της εφημερίδας «Η Καθημερινή» της Ελένης Βλάχου. Το νούμερο 44/Δεκέμβρης 1970, Ingmar Bergman, Wild Strawberies, The Seventh Seal, (Σενάρια του Ίνγκμαρ ΜΠΕΡΓΚΜΑΝ, «Η Έβδομη Σφραγίδα/ Άγριοφράουλες», και το νούμερο 249/Ιανουάριος 1971, ΄Ινγκμαρ Μπέργκμαν, «Η Τριλογία της Σιωπής» -Μέσα από τον σπασμένο καθρέφτη/ Οι Μεταλαμβάνοντες/ Η Σιωπή-μετάφραση: Ροζίτας Σώκου-Αντρέα Ρικάκη, όπου υπάρχει και πρόλογος της Ροζίτας Σώκου, αλλά μας γνώρισε και τον Άλντους Χάξλεϋ, τον Ισαάκ Ασίμωφ τον συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας, τον Στανισλάφ Λέμ και άλλους.

    Όπως βλέπουμε, η Ροζίτα Σώκου, δεν υπήρξε μόνο μια μαχητική δημοσιογράφος, ένα τολμηρό και δραστήριο κοινωνικά άτομο, μια γυναίκα με στέρεες πνευματικές γνώσεις και ευρύτατη καλλιτεχνική παιδεία, αλλά και κρατήθηκε στην επιφάνεια της καλλιτεχνικής ελληνικής πραγματικότητας, για πάνω από μισό αιώνα και επάξια.

    Την περίοδο αυτή, που άρχισα να γνωρίζω τα δημοσιεύματά της και να διαβάζω τα κείμενά της, η Ροζίτα Σώκου, ως καταξιωμένη δημοσιογράφος, έγραφε κείμενα λαϊκά, εύπεπτα, γλαφυρά, χωρίς όμως να χάνουν την ιστορική τους εγκυρότητα, που αφορούσαν τον έρωτα, την ερωτική ζωή των διαφόρων πνευματικών ανθρώπων ξένων κυρίως καλλιτεχνών, την ομοφυλοφιλία, για το ποιοι ήσαν ή δεν ήσαν ομοφυλόφιλοι, για τις σχέσεις τους, τα προβλήματά τους, τις όποιες ερωτικές τους «ιδιορρυθμίες», το έργο τους την κοινωνική τους παρουσία γενικά, στην εφημερίδα «Απογευματινή».

    Είχε ιδρυθεί ήδη, το Απελευθερωτικό Κίνημα Ομοφυλοφίλων Ελλάδας, είχε εκδοθεί το περιοδικό «Αμφί» και «λ», κυκλοφορούσαν διάφορα έντυπα που αφορούσαν την απελευθέρωση της ερωτικής αυτοδιάθεσης των Ελλήνων και Ελληνίδων, έγιναν συνέδρια, διαδηλώσεις, πορείες, εκδόθηκαν βιβλία ξένων μελετητών που αφορούσε το θέμα, ανεβάζονταν θεατρικά έργα, παρακολουθούσαμε κινηματογραφικές Gay ταινίες, διαβάζαμε μυθιστορήματα και ποιητικές συλλογές με ομοφυλόφιλη θεματολογία, ακούγαμε συζητήσεις, συμμετείχαμε σε διάφορα χάπενινγκ που αφορούσε την προσωπική μας ερωτική και κοινωνική αυτοδιάθεση και διαχείριση των σωματικών μας αναγκών και επιθυμιών.

    Μέσα σε αυτό το κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο, πρέπει να εντάξουμε και τα κείμενα της δημοσιογράφου Ροζίτας Σώκου, που πάντα στέκονταν θετικά στο πλάι των ατόμων με ομοφυλόφιλη διάθεση και επιλογές.

Τα κείμενα αυτά της Ροζίτας Σώκου, που αφορούσαν αμιγώς το θέμα της ομοφυλοφιλίας ξένων αντρών και γυναικών,-παλαιότερων και νεότερων καλλιτεχνών, ποιητών ή συγγραφέων-δημοσιεύτηκαν την ίδια περίοδο στην ίδια εφημερίδα που η δημοσιογράφος έγραφε διάφορα κείμενα «Τα Ξεστρατίσματα στον Έρωτα και στο Σεξ», που αφορούσαν τον έρωτα γενικότερα, την ερωτική ζωή των οικογενειών και τα προβλήματά της, και με δυό λόγια, ήσαν κείμενα εκλαϊκευμένα που άπτονταν των εσωτερικών οικογενειακών θεμάτων της ελληνικής σύγχρονης κοινωνίας, κάτι σαν δημοσιογραφική σεξουαλική αγωγή της εποχής εκείνης μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας «Απογευματινή», ασφαλώς, χωρίς να λείπουν και τα σκανδαλοθηρικά κείμενα, ή τα κείμενα εκείνα, που ξεπερνούσαν τα όρια της επιστημονικής ή ερμηνευτικής εγκυρότητας, παρόλα αυτά, τα κείμενα αυτά που συγκέντρωσα της Ροζίτας Σώκου, είναι τα πιο αντιπροσωπευτικά κείμενα για τα θέματα αυτά της εποχής εκείνης, και δεν μπορεί κανείς να τα παραγνωρίσει αν ασχοληθεί με την ιστορία του ομοφυλόφιλου κινήματος στην Ελλάδα, αλλά και των διαφόρων προσωπικών χειραφετήσεων από διάφορες μειονότητες της εποχής εκείνης, και φυσικά της εν γένει πολιτικής εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας και πολιτικής σκηνής.

Τα κείμενα τα χωρίζω σε δύο μεγάλες κατηγορίες, αυτά που αφορούν άμεσα τους ομοφυλόφιλους και τα προβλήματά τους, και αυτά που αναφέρονται γενικά στο θέμα αυτό, αλλά και στα ερωτικά προβλήματα της προσωπικής ζωής, των οικογενειών, των κοινωνικών και εργασιακών συνθηκών των καθημερινών αλλά και διάσημων ανθρώπων της υφηλίου.

Θυμάμαι, ένα τραγούδι που τραγουδούσε η αλησμόνητη ρεμπέτισσα Σωτηρία Μπέλλου, το αντράκι ο Σωτήρης όπως την αποκαλούσαν.

«Δεν λες κουβέντα, κρατάς κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα…».

Αυτά λοιπόν τα παλαιά και ξεχασμένα  όχι μυστικά ντοκουμέντα της σύγχρονης ιστορίας των ελλήνων και ελληνικής κοινωνίας, θέλησα να μεταφέρω εδώ σαν βιβλιογραφικά τεκμήρια, για όσους μελλοντικούς ενδιαφερόμενους για την ιστορία των κοινωνικών κινημάτων στην ελλάδα μετά την μεταπολίτευση του 1974, ντοκουμέντα και στοιχεία από όλους τους χώρους του καλλιτεχνικού και πνευματικού επιστητού, τα οποία σπονδυλώνουν την συνολική εικόνα της πολιτιστικής και κοινωνικής εικόνας της γενιάς μου-γενιά του 1980-και φανερώνουν τα ενδιαφέροντα, τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς, τις ανάγκες κοινωνικές και ατομικές, τα διαβάσματα, τις πολιτικές επιλογές, με δυό λόγια, όλα αυτά τα κρυφά ή φανερά μυστικά της ζωής του καθενός μας και της χώρας μας. Πάντοτε προσέχοντας, από πεποίθηση και ατομικές αξίες, να μην θίξω κανέναν, νεκρό ή ζωντανό, να μην προβάλλω μυστικά ανθρώπων που δεν θέλουν να κοινοποιηθούν, να μην καταφύγω στην σκανδαλολογία των τότε ημερών ή των σημερινών. Αν ανατρέξει κανείς τα φύλλα των εφημερίδων εκείνης της εποχής, θα  ανακαλύψει μια πληθώρα δημοσιογραφικών κειμένων της κλειδαρότρυπας και του κοινωνικού κεκαλυμμένου ή μη ξεφωνίσματος, για να μην νομίζουμε ότι, κίτρινη δημοσιογραφία υπάρχει και κυριαρχεί μόνο στις μέρες μας. Απλώς αυξήθηκε το δημοσιογραφικό κοινό, για μη σοβαρά κοινωνικά και πολιτικά θέματα.

    Σίγουρα στις μέρες μας, οι όποιοι ενδιαφερόμενοι, μπορούν να βρουν στο εμπόριο βιβλία ή μελέτες που αφορούν τα θέματα αυτά, σίγουρα, μπορεί η σεξουαλική αγωγή να μην διδάσκεται ακόμα στα σχολεία, όμως η ελληνική οικογένεια και οι νεότερες εμού γενιές, μπορούν να ενημερωθούν πολύ καλύτερα και πιο αποτελεσματικότερα από την δική μου γενιά, σίγουρα οι ομοφυλόφιλοι και ομοφυλόφιλες στην ελλάδα πλέον-πέρα από τα ανάλογα κοινωνικά προβλήματα-απολαμβάνουν την ζωή τους, διαθέτουν το σώμα τους όπως εκείνοι και εκείνες θέλουν, εκδίδουν το πνευματικό τους έργο χωρίς φόβο και με την σχετική προβολή. Τα χρόνια που ο ακτιβιστής συγγραφέας, μεταφραστής και δραστήριο ιδρυτικό μέλλος του ΑΚΟΕ, εξέδιδε το βιβλίο του «ΚΑΙΑΔΑΣ», και γιαυτό καταδικάζονταν από τα ελληνικά δικαστήρια, ή παλιότερα το περιοδικό «Εικόνες» του δημοσιογράφου Γιάννη Λάμψα, δημοσίευε το θέμα του για τον Έρωτα στην Αρχαία Ελλάδα, και απαγορεύονταν η έκδοσή του, ή απαγόρευαν θεατρικές παραστάσεις του σκηνοθέτη Δημήτρη Κολλάτου, και άλλων, ως παραστάσεις άσεμνες, πέρασε ανεπιστρεπτί. Από το αντιδραστικά κοινωνικό νομοσχέδιο Δοξιάδη, περάσαμε στο Υπουργείο της Νέας Γενιάς και το φυλλάδιο για τον έρωτα και την ομοφυλόφιλη επιθυμία, και την βράβευση στο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης της ταινίας «Άγγελος» του σκηνοθέτη Κατακουζηνού. Από τις διαφημίσεις  για θεραπεία των ομοφυλόφιλων και τα αντιομοφυλόφιλα κείμενα του σεξολόγου γιατρού Νίκου Ζακόπουλου στην εφημερίδα «Αθηναϊκή», την δεκαετία του τέλους του 1970, φτάσαμε στα βιβλία και τις ανοικτές απόψεις του ειδικού σεξολόγου Θάνου Ασκητή. Και από τα κατάπτυστα κείμενα της εφημερίδας του ταλίρου «Αυριανή», στα ειδικά και εμπεριστατωμένα κείμενα για το θέμα, στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία». Από την δογματικά αρνητική στάση των Κομμουνιστικών κομμάτων απέναντι στην ομοφυλοφιλία(ακόμα και σήμερα), στην μισοκρυφή μισοφανερή αποδοχή του φαινομένου από την Ανανεωτική Αριστερά. Θρησκεία και Κομμουνισμός, χεράκι-χεράκι προς την δόξα για την διαιώνιση του είδους. «Γαμάτε γιατί χανόμαστε…», τραγουδούσε κάποτε ο τραγουδοποιός Τζίμης Πανούσης, για να προετοιμάσει το συγκρότημα Άγαμοι Θήτες. Και από τα πολιτιστικά κέντρα-με τις λουσμενογαρδένιες καλλίγραμμες υπάρξεις του τέως ανατολικού μπλοκ-στα διάσπαρτα gay μπαράκια της Αθήνας, του Πειραιά, αλλά, και της Θεσσαλονίκης. Λέγε με μπανάλ αν θυμάμαι σωστά. 
Και από την γυναίκα «Ευνούχος» στην Κοντσίτα της γιουροβίζιον. 
Και από τον μαθητικό κρυμμένο Αλέξη, του Πασχάλη Αρβανιτίδη, στους θεσπέσιους ερωτικούς συντρόφους τον  Αχιλλέα από το Κάιρο και τον Μηνά, του ευαίσθητου και τρυφερού μπαλλαντοποιού Κώστα Τουρνά.  

Και από τα δημόσια ερωτήματα αν μπορεί ο ομοφυλόφιλος να  θεραπευτεί, στις ημέρες Ομοφυλόφιλης Υπερηφάνειας, και στην ταινία Pride.

«Θάνατος στην Βενετία» του Έρωτα; ή «Ας ξεχάσουμε την Βενετία» του Έρωτα»

Ερωτικός Fiver άνευ ορίων.   

Άλλοι καιροί, άλλα ήθη. Η σχετικότητα της ζωής, συμβαδίζει με την σχετικότητα των νόμων, των δικαστικών αποφάσεων, των συνταγματικών διατάξεων και εθιμικών απαγορεύσεων, και, των δημοσιογραφικών κειμένων.

     Η ίδια η Ζωή και οι επιθυμίες της, οι ανάγκες και οι μικροχαρές της, τα πάθη και τα αδιέξοδά της, τα πένθη και οι μικρές αναστάσεις της, τα συνεχόμενα σκαμπανεβάσματά της, είναι αυτά όλα και άλλα τόσα, που μας καθορίζουν, μας προσδιορίζουν μας οδηγούν στην προσωπική του καθενός μας κόλαση ή παράδεισο, πέρα από τα συμβατικά κοινωνικά όρια και νομικές διατάξεις του όποιου κοινωνικού περιβάλλοντος.                                                              

Τα κείμενά της, για τον Ομοφυλόφιλο Έρωτα,

Κατάλογος Κειμένων στην εφημερίδα «Απογευματινή»

• 9/12/1978

  Τα… Ξεστρατίσματα στο κλασικό μπαλλέτο. Ο άνδρας ο αληθινός, από το βλέμμα φαίνεται…

•  16/12/1978

   Με ρόλους για το «Σπάρτακο» και το «Δάφνις και Χλόης». Μπαλέτο δεν γίνεται χωρίς άνδρες αληθινούς. Μιλάει στη Ροζίτα Σώκου ο χορευτής Χρ. Παπίδης.

• 24/3/1979

ΜΕΓΑΛΟΙ της Ιστορίας που δεν ήσαν και… τόσο ΑΝΔΡΕΣ

• 31/3/1979

Ο άτυχος έρωτας του Έρασμου ήταν ο μαθητής του με τα χρυσά μαλλιά

• 7/4/1979

Ο ντα Βίντσι αγάπησε δύο μητέρες και… αρκετούς νεαρούς

(Δεν του άρεσε ο σαρκικός έρωτας)

• 14/4/1979

Η κρυφή ερωτική ζωή του Μιχαήλ Άγγελου

(ψυχρός στις γυναίκες, θερμός στους νέους)

• 5/5/1979

ΕΡΡΙΚΟΣ Γ΄ ο προστάτης των «μινιόν» και της καθαρότητας

• 9/6/1979

Νέο φως στην ερωτική ζωή του Σαίξπηρ-φανερή και μυστική

(ουδέποτε υπήρξε ομοφυλόφιλος)

• 16/6/1979

Ο κόμης-προστάτης του (του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ) δεν ήθελε ν’ ακούσει για γυναίκα και γάμο

• 7/7/1979

Άδολη και αρρενωπή η αγάπη του Σαίξπηρ προς το νεαρό προστάτη του

• 14/7/1979

Το πάθος του για τη μελαχρινή Κυρία των Σονέτων «απαλλάσσει», το Σαίξπηρ

• 21/7/1979

Πεινασμένος για λίγη αγάπη μεγάλωσε ο Ιάκωβος ο Α΄

(Αλλά ένιωθε έλξη μόνο για τους άντρες κι αυτοί τον εκμεταλλεύτηκαν)

• 28/7/1979

Έπρεπε να είχες γαλλική κουλτούρα για να γίνεις άρχοντας της κρεβατοκάμαρας του Ιακώβου

• 18/8/1979

Πέντε ευνοούμενους είχε ο αχόρταγος Λουδοβίκος ΙΓ΄

(Όλοι τους όμως καβάλησαν το καλάμι τα ‘βαλαν με τον Ρισελιέ και έσβησαν)  

• 25/8/1979

Οι ερωτικές αδυναμίες του Παντοδύναμου Φρειδερίκου

(παραλίγο να χάσει το θρόνο του χάριν των εραστών του)

• 1/9/1979

Ο πανίσχυρος ευνοούμενος που άρεσε και στα δύο φύλα

(ΦΡΑΝΤΣΕΣΚΟ ΑΛΓΚΑΡΟΤΙ: Ο «Κύκνος της Πάδοβας»

• 15/9/1979

Ο Μπάυρον είχε ερωτευτεί παράφορα την αδελφή του

(Μαζί της έκανε μια κόρη που κατέληξε σε μοναστήρι)

• 22/9/1979

Τρελαινόταν να σκανδαλίζει τους αστούς ο Μπάυρον

(Ήταν ρομαντικός και πληθωρικός σε αισθήματα, αλλ’ όχι ομοφυλόφιλος)

• 29/9/1979

Αγόρια ήταν όλοι οι φίλοι του Μπάυρον, αλλά ελληνικά του έμαθε η Χάιδω

• 11/10/1979

Η άνοδος του Μπάκιγχαμ και η πτώση του Μπαίηκον

• 13/10/1979

Ο Μπάυρον ήταν μεγάλος γυναικάς αλλά δεν είχε τίποτα με τη Θηρεσία Μακρή  

• 15/12/1979

Για… στάχτη στα μάτια, ο Τσαϊκόφσκυ έκανε ένα λευκό γάμο στα 37 χρόνια του…

• 8/12/1979

Ο Τσαϊκόφσκυ απέφευγε την κοινωνία για να μη γίνει γνωστή η «διαφορά»του

• 29/12/1979

Το ωραίο φύλο είναι τ’ αγόρια πίστευε ο ΝΤΙΑΓΚΙΛΕΦ

• 5/1/1980

Ο ρόλος του «εραστή» τρέλανε τον Νιζίνσκυ

• 12/1/1980

Μια συνθήκη υπογράφηκε γιατί δύο υπουργοί είχαν τα ίδια «γούστα»

• 19/1/1980

Η «αγγλική υποκρισία» στα θέματα ηθικής

(Πως φτάσαμε στον Όσκαρ Ουάιλντ)

• 26/1/1980

Ο Ουάιλντ καταστράφηκε όταν αγάπησε το νεαρό λόρδο…

(Είχε βάλει όλη τη μεγαλοψυχία του στη ζωή, ενώ στα βιβλία του μόνο το ταλέντο)

• 2/2/1980

Πόσο αμαρτωλός ήταν ο θρυλικός Ντόριαν Γκραίη;

(Τι σχέσεις είχε με τον Όσκαρ Ουάιλντ)

• 16/2/1980

Ο δεσμός του Βερλαίν με τον Ρεμπώ, πηγή εμπνεύσεως των ποιημάτων τους

• 23/2/1980

Ανεκτίμητα κείμενα γεννήθηκαν από τις σχέσεις Ρεμπώ και Βερλαίν

• 1/3/1980

Ο Βερλαίν αγάπησε τον Λετινουά γιατί έμοιαζε του Ρεμπώ

• 15/3/1980

Οι απόγονοι του Ντ Αρτανιάν δεν ήταν και τόσο φανατικοί

• 22/3/1980

Ο Προυστ γεννήθηκε με μια έντονη θηλυκή φύση

(Ποτέ δεν μίσησε τις γυναίκες και είχε φίλες, παθιασμένες μαζί του…)

• 29/3/1980

Ο Προύστ έκανε Αλμπερτίν τον Αλμπέρτο για να… «καλυφθεί…»

• 12/4/1980

Ο Τζέημς Ντην έπαιξε στο θέατρο τον πρώτο έρωτα του Αντρέ Ζιντ

(ανήκε και αυτός στο τρίτο φύλο)

• 19/4/1980

Ο Ζιντ μισούσε τον Κοκτώ: Αιτία η… καρδιά του Μαρκ Αλλεγκρέ!

(Ο Κοκτώ, όμως, τον θαύμαζε και τον λάτρευε)

• 26/4/1980

Ζαν Κοκτώ: Γλυκός, νόστιμος, κατακτούσε όποιον ήθελε στα κοσμικά σαλόνια

• 17/5/1980

Ο Ζαν Μαραί ήταν ατάλαντος, αλλά στο τέλος τα κατάφερε

(Και σήμερα ζει σαν άρχοντας)

• 21/6/1980

Οι Ναζί θέρισαν τους εραστές του Κοκτώ

• 19/7/1980

Ο Λουδοβίκος Β΄ της Βαυαρίας λάτρευε τον Βάγκνερ, αλλά αυτός προτιμούσε τις γυναίκες.

• 2/8/1980

Ο Χέλμουτ Μπέργκερ έπαιξε τον Λουδοβίκο Β΄ σε ταινία του Βισκόντι

• 6/9/1980

Ο Κάιζερ είχε 100 ομοφυλόφιλους στην Αυλή του

(Απαρνήθηκε τον πιστό του φίλο Ωυλενμπουργκ, γιατί είχε σχέσεις με στρατιώτες)

• 20/9/1980

Στους «Στουρμ Τρούπεν» οι νέοι πίστευαν στην «αντρίκια» ομοφυλοφιλία

• 10/1/1981

Η προδοσία ή τα ερωτικά σκάνδαλα έστειλαν το λόρδο στην αγχόνη;

(Από το Λωρενς της Αραβίας στο σερ Ροτζερ Καίηζμεντ)

• 17/1/1981

Οξφόρδη και Καίμπριτζ: Σχολές όπου θαυμάζεται το αντρικό σώμα

• 24/1/1981

Από το δικό του… δασοφύλακα εμπνεύστηκε ο Λώρενς τον «Εραστή της Λαίδης Τσάτερλυ»

• 31/1/1981

Η μυστική ιδιωτική ζωή τριών μεγάλων Αμερικανών συγγραφέων

(ΟΥΩΛΤ ΧΟΥΙΤΜΑΝ: Ελκυστική προσωπικότητα και καθόλου ανίκανος)

• 7/2/1981

ΤΟΜ ΣΩΓΙΕΡ: Η μεγάλη αγάπη του Χουίτμαν

(Και δυό λόγια για το κοσμαγάπητο «ΜΟΜΠΥ ΝΤΙΚ»)

• 21/2/1981

Ιδιοτροπίες και τερτίπια δύο διάσημων Άγγλων συγγραφέων…

• 28/2/1981

Στα 56 χρόνια του ο Χένρυ Τζαίημς γνώρισε τον καλλιτέχνη της ζωής του

• 14/3/1981

Ανρί ντε Μοντερλάν: Ο ευαίσθητος συγγραφέας που ύμνησε και τη γυναίκα…

• 1979 ή 1980 ;

Μάρλοου και Σαίξπηρ είχαν ριζικές διαφορές στο θέμα του σεξ.

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΕΙΡΑ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΡΟΖΙΤΑΣ ΣΩΚΟΥ, που γράφηκαν παράλληλα με τα άλλα κείμενα

• ;

  Όταν ο Ομοφυλόφιλος δεν συγκρατεί το πάθος του. Παζάρι στα μπάρ για αγορά «εκλεκτού σώματος»

• 30/9/1978

  Το καυτό θέμα στην ελληνική οικογένεια. Η μάνα φτιάχνει το γιό «γυναικά» ή θηλυπρεπή.

•  7/10/1978

   Τα ξεστρατίσματα στον Έρωτα και στο Σεξ. Όταν λέμε ομοφυλόφιλοι εννοούμε εγκληματίες ; Που μας οδηγεί η ρατσιστική νοοτροπία

• 21/10/1978

   Τι αποκάλυψε η έρευνα Κίνσεϋ σε 82 κέντρα ομοφυλοφίλων. Τραγικές σελίδες, ενός βιβλίου «βόμβα»

• 23/10/1978

   Ο τρόμος των θυμάτων του ηδονίζει τον επιδειξία. Μια άκακη αλλά αηδής   διαστροφή

•  Φάλτσα στον Έρωτα και στο Σεξ. Ξεστρατισμένοι με πολλά συμπλέγματα ενοχής.

• 11/11/1978

   Ας μιλήσουμε κι εμείς οι «Ρατσιστές»…

•  18/11/1978

    Η εξομολόγηση μιας τραγικής γυναίκας. Ερωτεύτηκα παράφορα έναν

    Ομοφυλόφιλο, και παντρεύτηκα έναν «βιτσιόζο»

•  2/12/1978

Κουτσομπολιό για γνωστούς και… άγνωστους του τρίτου φύλου

•  23/12/1978

   Μπορεί ο ξεστρατισμένος να πάρει τον ίσιο δρόμο στο σεξ; Πως θεραπεύονται οι ομοφυλόφιλοι

•  30/12/1978

   Κρυφές, αθεράπευτες ορμές ξεσπάνε συνήθως σε ηλικιωμένους

•   13/1/1979

   Κανένας διεστραμμένος δεν διαλέγει το πάθος του

•   27/1/1979

    Δύσκολο να θεραπευτεί ο ομοφυλόφιλος, αν ο ίδιος δεν το θέλει. Απογοητευτικές οι στατιστικές.

•   2/6/1979

   Οι ξεστρατισμένοι του σεξ απαραίτητοι ήρωες στο σύγχρονο θέαμα.

•   3/2/1979

   Με «τέλειες γυναίκες» κάνουν σεξοθεραπεία σε ανίκανους νέους

•   10/2/1979

   Εθελόντρια του ΣΕΞ κάνει θεραπεία σε ανίκανο νέο

•  17/2/1979

   Νεαρός ασθενής, ερωτεύεται τη δασκάλα του ΣΕΞ και… θεραπεύεται

•   24/2/1979

   Αντί να τον θεραπεύσει τον έκανε κι αυτόν ομοφυλόφιλο

•   3/3/1979

   Ώριμες γυναίκες εξασκούν ξεστρατισμένους νέους στην τέχνη του έρωτα

•   26/5/1979

   Η γυναίκα είναι τώρα το θύμα του «καταναλωτικού σεξ». Η ηδονή έγινε «καθήκον» και η τεκνοποιία «ταμπού»

•   8/3/1980

   Όταν ο άντρας χάσει τα χαλινάρια του σπιτιού του… Παρένθεση-Απάντηση της Ροζίτας Σώκου σε επιστολή καταπιεζόμενου συζύγου

•   10/3/1980

   Αν ο ομοφυλόφιλος το θέλει μπορεί να γίνει φυσιολογικός. Αν όμως δεν θέλει, δεν θεραπεύεται ποτέ.

•  31/5/1980

   Μεγάλες πρωταγωνίστριες σε σκηνές σκληρού πορνό. Ως που θα φτάσουν τον κινηματογράφο οι διάσημοι σκηνοθέτες;

     Αυτά είναι τα κείμενα της δημοσιογράφου και συγγραφέως Ροζίτας Σώκου, που κατόρθωσα να διασώσω στο αρχείο μου. Σίγουρα θα υπάρχουν και άλλα κείμενα, ίσως όχι, αυτοί που θα ασχοληθούν αν δεν το έχουνε κάνει ήδη με την εργογραφία της πολυμαθέστατης αυτής δημοσιογράφου, θα συγκεντρώσουν το διάσπαρτο διαχρονικά υλικό και θα ξεχωρίσουν τι πρέπει να διασωθεί. Εδώ να υπενθυμίσουμε, ότι αρκετές γυναίκες συγγραφείς και δημοσιογράφοι ασχολήθηκαν με το θέμα στα βιβλία τους, όπως η Φρίντα Μπιούμπι, με το «Δεκατρία φεγγάρια μετά», εκδ. Εξάντας 1987, η συγγραφέας Αμαλία Μεγαπάνου(πρώην σύζυγος του Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή),στο «Έκτωρ», εκδ. Libro 1989, η Βέρα Ρόδη, στην γνωστή μελέτη της «Ομοφυλοφιλία», εκδ. Γ. Λαδιά  χ.χ., η μυθιστοριογράφος Μαριάννα Σταθούλη, στην «Κραυγή στον Έρωτα», εκδ. Καστανιώτης 1999, ο δημοσιογράφος-βιογράφος του τεχνοκριτικού και συλλέκτη Ιόλα, ο δημοσιογράφος Κώστας Τσαρουχάς, με την «Άλκηστις» και πολλοί άλλοι και άλλες δημοσιογράφοι και συγγραφείς, για να σταθώ ενδεικτικά σε ορισμένα βιβλία, που, ο έρωτας προς τους άντρες, είναι το primum vivere για πολλούς, ή αντίστοιχα προς τις γυναίκες το «joie de vivre” για πολλές.

    Ας κλείσουμε με ένα ακόμα πικάντικο κείμενο της ζωής, από αυτά που έγραφε η Ροζίτα Σώκου στην σελίδα με τον τίτλο «να η ευκαιρία» που κρατούσε στο περιοδικό Διπλό Τηλέραμα τχ. 862/11-9-1993.

     Δεν είναι πια και τόσο σπάνιο το να είναι κάποιος σήμερα ομοφυλόφιλος και η κοινωνία, ιδιαίτερα στην Αθήνα, είναι διατεθειμένη να αποδεχτεί αυτή την ιδιαιτερότητα.

Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ

    Σίγουρα αφορά πολλούς το πρόβλημα του νέου από την Αθήνα, που μου γράφει:

«Το πρόβλημά μου είναι ότι είμαι ομοφυλόφιλος. Είμαι όμως άτομο σοβαρό και όχι θηλυπρεπής, γι’ αυτό και δε δίνω στόχο στους γύρω μου. Από την άλλη πλευρά ποτέ δεν είχα δυσκολία να βρω παρτενέρ γιατί είμαι αρκετά ωραίος. Το πρόβλημα όμως παραμένει πρόβλημα. Να υποκρίνεσαι απέναντι σε γνωστούς και φίλους είναι πολύ δύσκολο και επίφοβο. Νομίζετε ότι ο κόσμος δέχεται σήμερα αυτή την «ιδιαιτερότητα» με ευκολία; Έχουμε ξεπεράσει ορισμένα ταμπού; Θα με συμβουλεύατε να το πω στους δικούς μου; Με ποιο τρόπο;

Ευχαριστώ που με ακούσατε.

Α.Β.Θ. Αθήνα

     Το να υποκρίνεσαι δεν είναι απλώς δύσκολο αλλά και επίφοβο, είναι σχιζοφρενικό, καθώς πρέπει να παρουσιάζεις έναν άλλο εαυτό, και καμιά σχέση αγάπης, φιλίας κλπ. δεν μπορεί να βασίζεται σε ένα ψέμα.

Για έναν Αθηναίο ομοφυλόφιλο η ζωή είναι σίγουρα πιο εύκολη απ’ ότι για έναν που ζει σε ένα ορεινό χωριουδάκι. Υπάρχουν οργανώσεις, στέκια, περιοδικά, τρόποι να γνωρίσει άτομα που σκέφτονται και αισθάνονται σαν κι αυτόν. Και, αν δεν θέλει να είναι μέρος του «γκέτο» που πολλοί ομοφυλόφιλοι χτίζουν γύρω τους υπάρχουν πολλές μερίδες της κοινωνίας που αποδέχονται με ανοιχτό μυαλό την όποια σεξουαλική ιδιαιτερότητα. Το κόλπο είναι να βρεις αυτούς τους κύκλους και να κινείσαι εκεί όπου μπορείς να αντιμετωπίζεσαι χωρίς προκατάληψη, να εκτιμάσαι ανάλογα με τα προσόντα σου και όχι ανάλογα με τις προτιμήσεις σου στο κρεβάτι.

    Διότι αν πάρουμε την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της, παρ’ όλο που σίγουρα έχει προχωρήσει από τη νοοτροπία περασμένων δεκαετιών, τελευταίως με το θέμα του Aids, έχουν γίνει βήματα πίσω, και παρατηρείται ένα κύμα ομοφυλοφιλοφοβίας. Όσο για τους δικούς σου, αυτό είναι ένα ακανθώδες θέμα, και είναι δύσκολο να δώσει κανένας μια γενική συμβουλή. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Αν ο πατέρας σου δηλαδή είναι πχ. στρατηγός εν αποστρατεία και ξέρεις το μίσος του για τους ομοφυλόφιλους, η περιφρόνηση που θα νιώσει για σένα και η ντροπή που θα νιώσει ο ίδιος απέναντι στον κόσμο είναι τόση, που θα τον ωθήσει σε έμφραγμα ή σε αυτοκτονία, τότε απόφυγέ το, από συμπόνια για κείνον περισσότερο. Αν ξέρεις ότι έχεις μια μάνα σαν τις περισσότερες μάνες των ομοφυλόφιλων, που λατρεύουν το αγόρι τους και θα σταθούν στο πλευρό του να το υποστηρίξουν ό,τι και αν συμβεί, τότε άνοιξε την καρδιά σου: αυτό θα είναι για σένα μεγάλη ανακούφιση. Ίσως-ίσως και για κείνη, στην περίπτωση που το υποπτευόταν, αλλά δεν τολμούσε να σε ρωτήσει. Μην περιμένεις βέβαια να πηδήξει από την χαρά της. Όμως τουλάχιστον θα γλιτώσεις την συνεχή γκρίνια-γιατί δεν παντρεύεσαι, τι περιμένεις για να μας δώσεις ένα εγγονάκι και μάλιστα θα σε υπερασπίζεται σε όποιον τα λέει αυτά. Μην ξεχνάς, μια μάνα αγαπάει άνευ όρων, σε κανένα άλλο άτομο στον κόσμο δεν πρόκειται ποτέ να το βρεις αυτό.

     Από την απάντηση αυτή, της Ροζίτας Σώκου, κατανοούμε πως σκεφτόταν  η γυναίκα, σύζυγος και μάνα Ροζίτα  Σώκου και αποτύπωνε στα δεκάδες κείμενά της που έγραφε στα δημοσιογραφικά έντυπα που συνεργαζόταν. Υπήρξε μια πρωτοπόρος δημοσιογράφος στον καιρό της, ένα ανοιχτό μυαλό, ένα ευαίσθητο ηχείο των κοινωνικών προβλημάτων της εποχής της, με τεράστιες γνώσεις, και εύστοχες παρατηρήσεις όσον αφορά τα θέματα του κινηματογράφου. Όπως φαίνεται από τον κειμενικό της λόγο, λειτουργούσε με το αλάνθαστο ένστικτό της, πολλές φορές έκρινε και ερμήνευε ιδιοσυγκρασιακά τα θέματα που την ενδιέφεραν, αλλά ποτέ άδικα. Τώρα, αν είχε και τις προσωπικές της μονομέρειες για πρόσωπα της τέχνης ή της πολιτικής, όπως φαίνεται από ορισμένες συνεντεύξεις της, αυτό συμβαίνει σε όλους μας. Όλοι μας έχουμε συμπάθειες και αντιπάθειες από την στιγμή που κοινοποιούμε δημόσια τον γραπτό ή προφορικό μας λόγο. Ζωή χλιαρή ή γραπτό χλιαρό μας αφήνει αδιάφορους.

     Τέλος, εύχομαι να μακροημερεύσει μαζί με την κόρη της και τα εγγόνια της, και να ξεπεράσει σε ηλικία τα χρόνια του εκ Κρήτης πολιτικού, μια και έχει και τα γενέθλιά του σήμερα.

Γιώργος Χ. Μπαλούρδος

Πρώτη γραφή σήμερα, Κυριακή, 18 Οκτωβρίου 2015

Πειραιάς, 18/10/2015

Υ. Γ.

Στην Πρέβεζα αδερφές μου, στην Πρέβεζα, στην κερδοφόρο νήσο, εκεί που την επισκέφτηκε ο υιός ο γουρλής, ο εις των διεκδικητών της αρχηγίας, του γκαντέμη πατρός, που κοντεύει να θάψει και τον χρόνο(να είναι καλά ο άνθρωπος), και κερδίζουν το τζόκερ για να πληρώσουν τον ΕΝΦΙΑ.

ΜΕΛΙΝΑ, η τελευταία Ελληνίδα Θεά.