ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ

Γενικά Άρθρα για την Ομοφυλοφιλία

    Πρώτη του Μάη σήμερα, ο καιρός έξω είναι ζεστός, το φως υγρό και έντονο, γεμάτο υγρασία τροφοδοτεί τους χυμούς της γης εκβιάζοντάς την να καρπίσει ξανά και ξανά, να δώσει τους καρπούς της ζωής και του θανάτου της, να αποκαλύψει τα πανάρχαια μυστικά της, να φανερώσει τους κρυμμένους αρμούς της ζωής που στηρίζουν την ελπίδα των έμβιων όντων της, τα όνειρα των δίποδων κανιβάλων της που στάζουν αίμα, των φοβισμένων ζώων της που ερωτεύονται, μάχονται, κυνηγιόνται, μισούνται, αγαπιούνται μεταξύ τους φιλιώνουν με τις ελπίδες των διπλανών τους προσπαθώντας να καλμάρουν την φωτιά που καίει στα σωθικά τους, να ημερέψουν τις δολοφονικές επιθυμίες των φιλοδοξιών τους που γεννούν τις ιστορικές τους σχέσεις, να εξαγνίσουν τον τρόμο του κενού που καιροφυλαχτεί σε κάθε τους βήμα καθώς βαδίζουν με γυμνά πέλματα πάνω στο φλέγον από επιθυμίες χώμα της μάνας γης, με την πυξίδα του βίου τους να δείχνει προς την μεριά του πανικού, με τα γράμματα της αλφαβήτου να σχηματίζουν το άγνωστο όνομα του αϊδιου και άναρχου μηδενός, με το σημείο του σταυρού στον ορίζοντα των άσπλαχνων πεδίων των χαμένων τους ερώτων, των ένοχων δειλών αγγιγμάτων τους στα σκοτεινά σοκάκια των ονείρων τους, των αξεδίψαστων φιλιών τους που συνεχίζουν την σακατεμένη τους ζωή χωρίς ποτέ να εξαντλούν τα σεκλέτια του πάθους τους.

Ανθρώπινα όντα, που αναζητούν την ερωτική ένωση των σωμάτων τους στην εξελικτική διαδικασία της παραπλανητικής τους εκεχειρίας με τον προσωπικό τους θάνατο.

Ανθρώπινα όντα, που χάνονται μέσα στις ασύλληπτα τρυφερές απονενοημένες προσπάθειές τους να αγαπηθούν.

Ανθρώπινα όντα, σε ένα ασυντόνιστο μποτιλιάρισμα ερωτικών πράξεων.

    Έρωτας, σημείο αναφοράς μέσα στο διάφανο και φωσφορίζον σκότος.

Έρωτας, το απόλυτο προσωπείο του Θανάτου.

Έρωτας, το συνεχές μυρμήγκιασμα των ηδονικών εικόνων κατά την διάρκεια της συναλλαγής μας με την ζωή.

Μια άγνωστη και κρυφή δύναμη που καλμάρει και τρελαίνει ταυτόχρονα την ρητορική του πένθους του καθενός μας ή καθεμιάς μας. Μια δύναμη χωρίς φύλο, χωρίς ηθική, χωρίς σκοπό, χωρίς φραγμούς, χωρίς όρια, μια σαρκική έλξη, έτοιμη να μας αποκαλύψει τα συνθηματικά της σήματα επικοινωνίας που οδηγούν σταδιακά στο σβήσιμό της. Μια αβυσσαλέα δύναμη που θεοποιήθηκε από τα ανθρώπινα όντα μέσα στην ιστορία και κυνηγήθηκε διαχρονικά από τους συντριμμιατικούς θεσμούς των μεταφυσικών αρχών των κοινωνιών τους. Μια δύναμη που ολοκληρώνει τα κοινωνικά σύνολα ζωής χωρίς να την ενδιαφέρει αν είναι ετεροφυλόφιλη ή ομοφυλόφιλη αυτή η σχέση επαφής, σημασία έχει το άπλωμα των αναφομοίωτων εμπειριών, το άνοιγμα των διαθέσεων, ο συντονισμός των έλξεων, ο συγχρωτισμός των γυμνών κορμιών, η ψευδαίσθηση της αγαπητικής ελπίδας σαν γεγονός ζωής στη σύντομη ροή του χρόνου συνάντησης, τα πρόσκαιρα δώρα των κρίσιμων στιγμών της επανάληψης, το μαρτύριο της απουσίας όταν ο χρόνος του έρωτα τελειώνει, η μανναδόχος λήκυθος με τις στάχτες του καθενός μας.

Έρωτας, η αφόρητη κοινή μυρωδιά της ζωής με εκείνη του θανάτου, μια μυρωδιά ομορφιάς της λασπωμένης από εμπειρίες σάρκας που μας οδηγεί και εγκλωβίζει μέσα στον πρόσκαιρο κύκλο των αισθήσεων και των ενστίκτων.

    Πάνε αρκετές δεκαετίες τώρα, που συγκέντρωνα και διάβαζα κείμενα που αφορούν το Ομοφυλόφιλο κίνημα στην Ελλάδα, συμμετέχοντας λίγο ή πολύ, ενεργά ή καθόλου στην προσπάθεια για την απελευθέρωση της ανθρώπινης σεξουαλικότητας, και όταν γράφω ανθρώπινης σεξουαλικότητας, εννοώ αντρικής ή γυναικείας, ετεροφυλόφιλης ή ομοφυλόφιλης, της πανάρχαιας επιθυμίας των ανθρώπων να εκφράσουν τα συναισθήματά τους απέναντι σε αυτό που έχουν δίπλα τους. Η ερωτική επιθυμία μεταξύ δύο ενήλικων ατόμων, κυνηγήθηκε ανά τους αιώνες από τα διάφορα θρησκευτικά ή πολιτικά καθεστώτα, παρά τον επιμέρους πολιτισμικό δοξασμό της. Άτομα ανέραστα και απαίδευτα, άτομα βαθειά πληγωμένα και φοβισμένα πάντοτε εφεύρισκαν τρόπους να θεσμοθετήσουν τις δικές τους ενοχές και κρυφές επιθυμίες, αφαιρώντας με νόμους και απαγορεύσεις με συνταγματικές διατάξεις και θρησκευτικά τσιτάτα, με ιδεολογικά προσχήματα και προλεταριακές ηθικές, από τους άλλους το δικαίωμα να αγαπήσουν και να αγαπηθούν, να ερωτεύονται και να απολαμβάνουν την ζωή τους όπως εκείνοι επιθυμούν. Ο πιο εύκολος τρόπος, ο πιο πιασάρικος και αποτελεσματικός θα σημειώναμε κοινωνικά, ήταν αυτός της θεϊκής απαγόρευσης, λες και αν υπήρχε ένα ανώτατο ον θα ενδιαφέρονταν για το τι έκανε ο καθένας ή η κάθε μία μέσα στην κρεβατοκάμαρα του σπιτιού του, παραγνωρίζοντας τραγικά, ότι έτσι υποβίβαζαν ακόμα και την υπέρτατη επιθυμία τους να ελπίσουν σε μια ανώτατη σωτηριολογική δύναμη, αμαύρωναν το πρόσωπο της προσωπικής τους ελπίδας πιστεύοντας ότι με τον τρόπο αυτόν θα είναι πιο ευάρεστοι στον θεό τους. Οι άνθρωποι αυτοί, ζούσαν μέσα σε ένα πέλαγος ακίνητης ελπίδας και μυριάδων καθημερινών ατομικών διλημματικών σαρκικών απολαύσεων.

Οι απαγορεύσεις τους έγιναν κανόνες αρχής και κολαστήρια βασανισμών για τους άλλους, τους διαφορετικούς, τους ανένταχτους, τους δύσκολα κοινωνικά εντάξιμους. Για αιώνες η Ομοφυλοφιλία υπήρξε απαγορευμένη κοινωνική εκδήλωση,-ακόμα και σήμερα, σε κλειστά δικτατορικά καθεστώτα, πολιτικά ή θρησκευτικά η ερωτική αυτή επιλογή είναι απαγορευμένη. Οι ομοφυλόφιλοι όφειλαν να ζήσουν είτε στην κόλαση είτε στα διάφορα γκουλάκ. Οι ανατολικές κοινωνίες ιδιαίτερα, φέρθηκαν με μεγαλύτερη σκληρότητα απέναντι στα άτομα που ερωτεύονταν άτομα του ιδίου φύλου, αντίθετα οι δυτικές κοινωνίες, χωρίς να σημαίνει ότι και σε αυτές δεν υπήρχαν εκατοντάδες αγκυλώσεις, ότι δεν υπήρχαν χιλιάδες απαγορεύσεις, δεν καλλιεργήθηκαν και διατηρήθηκαν για αιώνες κατασταλτικοί θεσμοί-Βικτωριανοί κώδικες ηθικής, Πρωσικό δίκαιο, καθολικές ή άλλων χριστιανικών δογμάτων διατάξεις-τα πράγματα με την επικράτηση του Διαφωτισμού και της Αναγέννησης άρχισαν να καλυτερεύουν, οι άνθρωποι άρχισαν να μορφώνονται και καθώς μορφώνονταν έγιναν πιο ανεκτικοί απέναντι στο φαινόμενο της ομοφυλοφιλίας, άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι υπήρχε μέσα στην φύση και αυτή η επιλογή, αυτή η ερωτική έκφραση. Η αστική τάξη ιστορικά συνέβαλε στην εποχή της παντοδυναμίας της και αυτή με τον τρόπο και τις συνήθειές της στην ανεκτικότητα και αποδοχή του ερωτικού αυτού φαινομένου, αντίθετα από την εργατική, που ήταν πάντα πιο συντηρητική, πιο κλειστή, πιο αμετακίνητη στις θέσεις της, πιο δογματική στην ηθική της, η οποία με μεγαλύτερη δυσκολία αποδέχονταν το διαφορετικό, το ανένταχτο, το ξένο, το αλλόφυλο, το σωματικά ανεξερεύνητο. Ίσως είναι λανθασμένη ιστορικά η άποψή μου, αλλά από τις μελέτες που έχω διεξάγει, διαπιστώνω ότι η εργατική τάξη κατά βάθος δεν θέλησε «ποτέ» να γνωρίσει τις ανάγκες του σώματός της, τις επιθυμίες κρυφές ή φανερές της σάρκας της, τα πάντα τα ανήγαγε σε έναν αγώνα ταξικό και ιδεολογικό, ανανταπόδοτο ερωτικά, κουτσουρεμένο σαρκικά, με γυψαρισμένες τις ανομολόγητες επιθυμίες της, παρά τα περί αντιθέτου που έχει γράψει ο Κωστής Μοσκώφ και άλλοι μαρξιστές διανοούμενοι.

Την ίδια θέση θα γράφαμε ότι υιοθετούν και οι ορθόδοξοι πιστοί, κάτω από άλλες φυσικά οντολογικές αναφορές και Παύλιες απαγορεύσεις, παρά τις φιλότιμες και ειλικρινείς προσπάθειες ερμηνείας του φαινομένου από τον φιλόσοφο Χρήστο Γιανναρά, τον Ιωάννη Ζηζιούλα και άλλους μανικούς της ορθοδοξίας μελετητές, που κάνουν λόγο για τον μανικό έρωτα του Θεού προς τον άνθρωπο και τούμπαλιν. Η μεγάλη μάζα των ορθόδοξων πιστών, ή ακολουθούν μισαλλόδοξες φωνές ανέραστων μοναχών που προέρχονται από άγευστους της ζωής και των εμπειριών της άτομα, ή πυροδοτούνε τις κοινωνικές τους απόψεις με κηρύγματα του Πηδαλίου, ή άλλων ερμηνευτικών διατάξεων του ευαγγελίου, των διαφόρων εν πολυτέλεια διαβιούντων ιεροκηρύκων. Άλλο να κλαις για τις αμαρτίες σου μέσα σε ένα μητροπολιτικό κτήριο και άλλο να κάνεις μετάνοιες για τις αστοχίες σου μέσα σε ένα χαμόσπιτο, είναι θέμα ορθόδοξου ήθους φυσικά.

    Η Ιστορία πάντοτε αντιμάχονταν, είτε την θρησκευτική ηθική είτε την δογματική ιδεολογία που άφηνε αδικαίωτα τα τολμηρά άτομα. Άτομα με παραισθήσεις πίστης και ιδεολογικά αυτοκόλλητα στο μέρος της καρδιάς πάντοτε υπήρχαν και θα εξακολουθούν να υπάρχουν, το θέμα είναι τι κάνει ο κάθε ένας ξεχωριστά από εμάς για την δικαίωση του βίου του, πριν την ξαφνική και αιφνιδιαστική τυχαία διακοπή του από τον χρόνο, πριν δηλαδή οδηγηθεί στην τυχαία ανυπαρξία από την οποία και προήλθε.

    Στον ελληνικό χώρο, μετά την δικτατορία του 1967, περίοδο της πολιτικής μεταπολίτευσης και των κοινωνικών αλλαγών, οι συνθήκες άρχισαν να αλλάζουν για τα ομοφυλόφιλα άτομα, χωρίς ασφαλώς να λείψουν οι κοινωνικές, νομικές, επαγγελματικές οι άλλου είδους δυσκολίες, χωρίς να αποφύγουν τα λάθη και οι ίδιοι οι ομοφυλόφιλοι στην διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους και στον τρόπο που διαχειρίστηκαν και εκδήλωσαν την ερωτική τους αυτοδιάθεση, και φυσικά δεν είχαμε ρηγματικές κοινωνικές ανακατατάξεις σε θέματα αντίληψης και αποδοχής του ερωτικού αυτού φαινομένου. Πολλές φορές το θέμα της ομοφυλοφιλίας, είτε μέσα στον χώρο της ανανεωτικής αριστεράς, είτε μέσα στον χώρο των διανοούμενων ορθόδοξων, είτε συνηθέστερα μέσα στον καλλιτεχνικό χώρο, αντιμετωπίστηκε μάλλον με ένα γραφικό τρόπο, και «εκβιάστηκε» η αποδοχή της ερωτικής αυτής επιθυμίας για να μην φανούν οπισθοδρομικά τα άτομα που έθεταν τέτοιου είδους ζητήματα. Ελάχιστες φορές από όσο εγώ τουλάχιστον θυμάμαι, ανοίχτηκε μια σοβαρή συζήτηση για το τι πραγματικά σημαίνει το να ερωτεύεσαι ένα άτομο του ιδίου σου φύλου, τι επιπτώσεις έχει αυτό, πιο κοινωνικό ή άλλο τίμημα πληρώνει το άτομο που επιλέγει να ακολουθήσει την φύση του, ή πια τα οφέλη ισορροπίας στην διάρκεια του βίου του.

Και ερωτηματικά συνεχίζοντας την σκέψη μου:

Υπάρχει ασυμβίβαστο μεταξύ της ομοφυλόφιλης επιθυμίας και της όποιας επιθυμίας πίστης ενός ατόμου;

Προκαλεί τροχοπέδη στον πολιτικό αγώνα ενός ομοφυλόφιλου η ερωτική του επιλογή και ποιά;

Που βρίσκονται και ποιοι καθορίζουν τα όρια της κοινωνικής ερωτικής αξιοπρέπειας;

Η στέρηση ή η καταστολή των καθαρά προσωπικών μας επιθυμιών ή η πλήρωσή τους προκαλεί ευτυχία στο άτομο;

Ο κατά μόνας και διαρκής αγώνας της εκπλήρωσης της ερωτικής επιθυμίας είναι ο ασφαλέστερος δρόμος για την αλλαγή των κακώς κειμένων μιας πολιτείας, ή η ένταξή μας μέσα στους πανάρχαιους θεσμούς της με τις εκατοντάδες απαγορεύσεις και αποτροπές ερωτικής εκπλήρωσης και επιθυμίας;

Που βρίσκεται η πρόσκαιρη έστω ευτυχία, στην αποδοχή του εαυτού σου όπως είναι μέσα στην φύση, ή στην άρνησή του και την παγίδευσή του σε μεταφυσικούς θεσμούς που αλλάζουν σύμφωνα με τα συμφέροντα της εκάστοτε παντός είδους εξουσίας;

Είναι με δυό λόγια, υπερηφάνεια ή κατάρα η ομοφυλόφιλη επιθυμία και επιλογή; Φρονώ, ότι την απάντηση στις μέρες μας την δίνει ο κάθε ένας και η κάθε μία ξεχωριστά, ανάλογα με την παιδεία του, τις μεταφυσικές του επιλογές, το ήθος ζωής του, τις εμπειρίες που αποκόμισε από τους αγώνες του μέσα στο καμίνι αυτό του χρόνου και του χώρου που του έλαχε να ζήσει, και ανάλογα με τις κλίσεις του.

Η Ζωή από μόνη της είναι γεμάτη δυσκολίες, δεν αξίζει να της προσθέτουμε και άλλες, είτε αυτές προέρχονται από τους ανθρώπους είτε προέρχονται από τους Θεούς της φαντασίας τους, ή κάνω λάθος;

    Στο σημείωμα αυτό, καταγράφω κατά χρονολογική σειρά, τα διάφορα άρθρα ή δημοσιεύματα που έτυχε να συγκεντρώσω και αποδελτιώσω στην διάρκεια των διαβασμάτων μου, που συνάντησα στις εφημερίδες και τα περιοδικά. Σίγουρα, δεν είναι τα περισσότερα άρθρα αξιόλογα, πολλά από αυτά είναι σκανδαλοθηρικής προδιαγραφής, προσπάθησα να συγκεντρώσω τα πιο σοβαρά, τα πιο χρηστικά για το θέμα που εξετάζω και εκείνα που δεν θίγουν πρόσωπα αλλά ερευνούν και ερμηνεύουν καταστάσεις, αναλύουν γεγονότα, παρουσιάζουν απόψεις έστω και αν δεν συμφωνεί κανείς μαζί τους, που εκθέτουν επιχειρήματα, που είναι δημοσιογραφικά συμπληρωματικά του θέματος της ομοφυλοφιλίας τόσο στον ελληνικό όσο και στον παγκόσμιο χώρο. Από τότε που ξεκίνησα να αποδελτιώνω τα διάφορα κομμάτια που με ενδιέφεραν έχουν περάσει αρκετές δεκαετίες, η ομοφυλοφιλία έγινε σε μεγάλο βαθμό του πληθυσμού αποδεκτή ή έστω δείχνουν μεγαλύτερη κατανόηση στο θέμα αυτό. Οι ίδιοι οι ομοφυλόφιλοι και ομοφυλόφιλες απολαμβάνουν την ζωή τους ή βιώνουν τους κινδύνους των επιλογών τους και τον τρόπο ζωής τους, όπως φυσικά όλοι οι άνθρωποι στους δύσκολους πολιτικά και οικονομικά καιρούς που διανύουμε. Τα προβλήματα του βίου είναι πλέον κοινά, ανεξάρτητα αν είσαι ομοφυλόφιλος ή ετεροφυλόφιλος. Η ανεργία, η φτώχεια, η οικονομική εξαθλίωση, η προσφυγιά, η εγκληματικότητα, η ερημιά και το άξενο των μεγαλουπόλεων, η μοναξιά των μεγάλων ηλικιών, η έλλειψη εμπιστοσύνης στον διπλανό σου, η απομάγευση του κόσμου, το σπάσιμο των παραδοσιακών συνεκτικών δεσμών της κοινωνίας, η διάλυση των οικογενειακών αξιών, η εργασιακή εξαθλίωση, η εγκατάλειψη των αρρώστων στις μεγάλες νοσοκομειακές μονάδες, οι βιολογικές αρρώστιες που προέρχονται από την μόλυνση του περιβάλλοντος, η ιστορική συνειδητοποίηση πλέον ότι δεν υπάρχει πέραν της εδώ ζωής άλλη, τα οντολογικά αδιέξοδα, η ασυμφωνία των ερωτικών συντρόφων, το στιγμιαίο και ανικανοποίητο της σεξουαλικής επαφής, τα ναρκωτικά, το αλκοόλ, η παχυσαρκία και άλλα προβλήματα που ταλανίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο είναι κοινά τόσο για τους ομοφυλόφιλους όσο και για τους ετεροφυλόφιλους, τόσο για άντρες όσο και για γυναίκες.

    Για την ιστορική περιπέτεια των χρόνων της γενιάς μου που λάτρεψε αυτό το αμήχανο αντρικό κάλλος, της αμίλητης για χρόνια αλαφιασμένης σαρκικής πρόσκλησης, που το εικονογράφησε μέσα από εκατοντάδες μετασεισμικές ερωτικές καλλιτεχνικές διεργασίες, και το αποτύπωσε με λεκτικά σήματα αναζητώντας την ερωτική της ταυτότητα, καταγράφω τα στοιχεία που συγκέντρωσα χωρίς να τα εξαντλώ και χωρίς να τα οργανώνω, καθώς πεθαίνω σαν Σώμα και γεννιέμαι σαν Γραφή:

ΤΟ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

• Δισέλιδη τυπογραφική «Διακήρυξη» από την Επιτροπή για την ίδρυση του Απελευθερωτικού Κινήματος των Ομοφυλοφίλων Ελλάδας.

• Εξασέλιδη μικρή μπροσούρα για «ΤΟ ΑΚΟΕ και το ΑΜΦΙ: (Συντονισμός Απολογισμός», «Βασικές ΑΡΧΕΣ-ΣΤΟΧΟΙ του ΑΚΟΕ», «ΟΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ», «ΟΙ ΔΙΩΞΕΙΣ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ ΣΤΗΝ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ», «ΣΙΩΠΗΛΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ», «Αντιδράσεις στη γενοκτονία των Ιρανών Ομοφυλόφιλων»

Ελάτε στα Γραφεία μας Ζαλόγγου 6^α κάθε Δευτέρα-Τετάρτη 8 με 10 μ.μ.)

• 2/3/1977, μικρή τυπογραφική προκήρυξη:

«ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗΣ»-ακολουθεί κείμενο.

• 19/12/1979, ΨΗΦΙΣΜΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

(Ολοσέλιδο ψήφισμα, σχετικά με τις καταλήψεις των φοιτητών στις Πανεπιστημιακές Σχολές)

• Δευτέρα 26/1/1979; ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ-ΚΑΛΕΣΜΑ

(Κάλεσμα του Απελευθερωτικού Κινήματος Ομοφυλοφίλων Ελλάδας – στις 5 το απόγευμα-εναντίον της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας σχετικά με την συζήτηση προς ψήφιση στη Βουλή του Νομοσχεδίου «Περί της εξ αφροδισίων νόσων προστασίας και ρυθμίσεως συναφών θεμάτων»)

• ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ 22/1/1981 ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΑΦΡΟΔΙΣΙΑ

(τρισέλιδο τυπογραφικό, κείμενο ενάντια στο Νομοσχέδιο από το ΑΚΟΕ)

• Τρισέλιδη ανακοίνωση του συγγραφέα Κώστα Ταχτσή σχετικά με την Ομοφυλοφιλία.

(«Η ομοφυλοφιλία είναι σύμφυτη προς τον άνθρωπο, και κανένας νόμος, οσοδήποτε αυστηρός, δε μπόρεσε ποτέ να την εξαφανίσει….»)

• Αθήνα 24 Σεπτεμβρίου 1981

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ζαλόγγου 6^α, Αθήνα 142

ΥΠΟΜΝΗΜΑ

Προς όλους τους υποψήφιους Βουλευτές των Δημοκρατικών Κομμάτων και τον Δημοκρατικό Τύπο

(πεντασέλιδο τυπογραφικό κείμενο σχετικά με την ψήφιση του ως άνω νομοσχεδίου)

• Τετρασέλιδη φωτοτυπία με κείμενο του Ανδρέα Βελισσαρόπουλου, με τίτλο «ΑΡΧΗ Ή ΤΕΛΟΣ;», σχετικά με την γαλλική εφημερίδα Liberation.

• ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΤΗ 20/8/1981, τεύχος Πρώτον, αριθμός φύλλου 220

(περιέχει τους σχετικούς Νόμους και τα διατάγματα «Περί της εξ αφροδισίων προστασίας… 1193)

• εφημερίδα «ΤΟ ΚΡΑΞΙΜΟ» Φύλλο 1-Σεπτέμβριος 1981, δρχ. 25, εκδότης: η εκδιδόμενη τραβεστί Πάολα. Τετρασέλιδη ροζ εφημερίδα

(το Νομοσχέδιο της Εξόντωσης)

• εφημερίδα «ΤΟ ΚΡΑΞΙΜΟ» τεύχος 6/ Μάιος 1986,δραχμές 100.-Περιοδικό Επαναστατικής Ομοφυλόφιλης Έκφρασης-

Εξασέλιδη εφημερίδα με κείμενα μεταξύ άλλων του Τάκη Σπετσιώτη, «Ναπολέων Λαπαθιώτης», του Αλέξη Μπίστικα, «Σκληρός σαν άσπρες μπότες» του καθηγητή Γ. Παπαευαγγέλου, «συνέντευξη σχετικά με το AIDS», του Ηλία Πετρόπουλου, «Σήμερα που είναι Κυριακή αργία», της Πάολα, «Λυτρωνόσουνα τότε», του Κυριάκου Ρηγόπουλου, «Για τον Καβάφη» και άλλων.

• εφημερίδα «το λάμδα» για την σεξουαλική απελευθέρωση

Εκδίδεται από ομάδα Ομοφυλόφιλων Γυναικών και Ανδρών στα πλαίσια του ΑΚΟΕ, φύλλο 1/Ιούλιος 1980, δραχμές 15. υπεύθυνος Γεώργιος Μητρούσας.

(δωδεκασέλιδη εφημερίδα του ΑΚΟΕ. Μεταξύ άλλων γράφουν: ο τραγουδιστής της Ροκ Τόμ Ρόμπινσον, ο φιλόσοφος Ζαν Πωλ Σαρτρ, άρθρο για την ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ σχετικά με το 20 συνέδριο του διεθνή ομοφυλόφιλου συνδέσμου, του Κ. Α. «Μια επιστολή για τον Κώστα Τσαρουχά», «Το Νομοσχέδιο δεν θα περάση», «Διεθνοποίηση της δίκης του ΑΜΦΙ», «Το ΑΚΟΕ στο 2 συνέδριο της ΕΚΟΝ-Ρήγας Φεραίος»και άλλα θέματα)

• εφημερίδα «το λάμδα», φύλλο 2/Αύγουστος 1980, δρχ.15, οκτασέλιδο φύλλο.

(Διεθνής σάλος για τις διώξεις των Ελλήνων ομοφυλοφίλων).

• εφημερίδα «το λάμδα», φύλλο 3/Σεπτέμβριος 1982, δρχ.15, οκτασέλιδη έκδοση. Είναι το τελευταίο φύλλο του «λ», όπως αναγράφεται στην πρώτη σελίδα.

(Το ΑΚΟΕ χαιρετίζει τη συνάντηση των σοσιαλιστών στην Κέρκυρα. Απόφαση της ΕΔΑ για την σεξουαλική απελευθέρωση. Άρθρο με τον τίτλο «Κομματικές Νεολαίες και ΑΚΟΕ», Ευρωκομμουνισμός και ομοφυλοφιλία, Γκαίη Μουσική, Συζήτηση μ’ ένα τεκνό στην Ομόνοια και άλλα κείμενα)

• Καθηγητής Γ. Παπαευαγγέλου, «Οδηγίες προς τους Ομοφυλόφιλους για το AIDS». Τρισέλιδη κατατοπιστική ανακοίνωση του καθηγητή επιδημιολογίας για την γνωστή επιδημία.

• Αγοραίος, περιοδικό Εποπτεία τχ. 24-25/Ιούλιος 1978, σ.642

• Γιώργος Βότσης, Ελευθεροτυπία 12/8/1978, «Από τον Καιάδα του Λαδά στους νόμους του Μπάλκου»

• Ανδρέας Βελισσαρόπουλος, Ελευθεροτυπία 9/8/1979, «Λόγω ανδροκρατίας»

• Σ. Βλάχος, επιστολή σε γράμμα του ΑΚΟΕ, περιοδικό Αντί τχ.130/21-7-1979

• Ν. Δ. Ελευθεροτυπία 27/4/1977, «Ο καημός του αρσενικού»

• Ν. Δ., Ελευθεροτυπία 4/9/1977, «Οι τίτλοι των ομοφυλοφίλων»

• Λένα Δουκίδου, Ελευθεροτυπία 21/7/1977, «Το Τρίτο Φύλο»

• Λένα Δουκίδου, Ελευθεροτυπία 31/7/1977, «Το τρίτο φύλο, οργανώνεται και… εξορμά»

• Λένα Δουκίδου, Ελευθεροτυπία 16/6/1978, «Η Ολλανδία στο πλευρό των Ελλήνων Ομοφυλοφίλων!»

• Λ.Δ., Ελευθεροτυπία 7/10/1978 «Αλλάζει το Σχ. Ν. για τους ομοφυλόφιλους»

• Θαλής Δίζελος, Ελευθεροτυπία 15/6/1980, «Αντί, Αμφί , υπό, παρά πωπώ!»

• Νίκος Ζακόπουλος, περιοδικό Vips τχ.1/Μάρτης 1981, «Ιπποκράτους γωνία»

• Φάνης Ζ., ΑΜΦΙ;

• Γ. Καιρ., Ελευθεροτυπία 18/6/1977, «Υποχρεωτική εξέταση για αφροδίσια και δωρεάν περίθαλψη»

• Α. Κουλόπουλος, Απογευματινή 30/9/1978, «Διαδήλωση Τραβεστί στη Γερμανία για συμπαράσταση συναδέλφων τους στην Ελλάδα!»

• Γιώργος Α. Κουμάντος, Το Βήμα 10/9/1978, «Δικαίωμα του καθενός στο ίδιο του το Σώμα»

• Ρούλα Κακλαμανάκη, Ελευθεροτυπία 24/10/1978, «Όχι διώξεις για τους ομοφυλόφιλους»

• Γιώργος Κάτσαρης, Η Πρωινή 26/1/1980, «Εκκλησία στη Μύκονο ζητούν ομοφυλόφιλοι»

• Ι.Κ.Κ., Ελευθεροτυπία 27/1/1981, «Ταλαιπωρίες»

• ΚΛΑΥΣΙΓΕΛΩΣ, Η Αυγή 29/3/1981, «Ιστορίες του κυρίου κλαυσίγελου»

• Διονύσης Καψάλης, περιοδικό Ο Πολίτης τχ. 32/1,2,1980, «Προς Θεού!»- «…αν στις εργάτριες ενός εργοστασίου έμπαινε κύριος στόχος η σεξουαλική απελευθέρωση…», σ. 8-9

• Γιώργος Λιάνης, Τα Νέα 14/4/1979, «Το κίνημα των ομοφυλοφίλων Ελλάδας»

• Ε. Μπατρζινόπουλος, Τα Νέα 17/1/1981, «Η Βουλή και οι… τσόντες»

• ΜΠΕΤΤΥ, περιοδικό Επίκαιρα τχ. 461/2-6-1977, «Η ΜΠΕΤΤΥ απαντά»

• Νάσος Νικολαϊδης, Απογευματινή 29/3/1977, «Εκτόπιση για τους ομοφυλόφιλους προβλέπει το νομοσχέδιο»

• Νανά Νταουντάκη, Τα Νέα 13/4/1982, «Έχουμε ευθύνη»

• Φοίβος Οικονομίδης: ανταπόκριση από το Παρίσι, Ελευθεροτυπία 1/7/1978, «Κώστας Γαβράς-πολλά μπορούμε να προσφέρουμε στη χώρα μας εμείς οι έλληνες του εξωτερικού»

• Γιώργος Οικονομέας, Ελευθεροτυπία 4/4/1979, «Η ομοφυλοφιλία ερωτήματα προς την αστική ηθική»

• Γ. Π., Ελευθεροτυπία 20/4/1977, «Φασισμός»

• Θεοφύλακτος Παπακωνσταντίνου, Ακρόπολις 5/2/1978, «Αντιανδρισμός και Φεμινισμός»

• Ν. Π., περιοδικό Ο Ταχυδρόμος τχ. 38/21-9-1978, «Περί ομοφυλοφιλίας»

• Ο Παρασκήνιος, περιοδικό Ο Ταχυδρόμος τχ,19/7-5-1981, «Αφροδίσια, πορνεία, ομοφυλόφιλοι»

• Νίκος Παπαγιάννης, περιοδικό Ο Πολίτης τχ. 21/8,1978, «Το γλωσσικό ιδίωμα των φιλομόφυλων», σ. 62-

• Ν. Στασινός, Ελευθεροτυπία 26/4/1977, «Η καταπίεσή μας διαιωνίζει τη νοοτροπία του φασισμού»

• Α. Σιμόπουλος, περιοδικό Ο Ταχυδρόμος 30/27-7-1978, «Το νομοσχέδιο για την ομοφυλοφιλία»

• Γ. Δ. Σδρίζος, περιοδικό Ο Ταχυδρόμος τχ. 34/24-8-1978, «Για ένα νομοσχέδιο»

• Πέτρος Στάγκος, περιοδικό Αντί τχ. 170/30-1-1981, «οι τροπολογίες τσόντες υποβαθμίζουν το νομοθετικό έργο!»

• Πέτρος Στάγκος, περιοδικό Αντί τχ. 172/7-2-1981, «Περιμένοντας την… αμφισβήτηση»

• Κώστας Ταχτσής, Ακρόπολις 27/4/1977, «Προστάτες ισχυρίζονται ότι έχουν οι ομοφυλόφιλοι»-και μια επιστολή του Κώστα Ταχτσή.»

• Μιμή Τουφεξή, Ελευθεροτυπία 9/12/1979, «Η δίωξη του προοδευτικού βιβλίου»-Τι επισημαίνουν οι διακεκριμένοι νομικοί Γεώργιος Α. Μαγκάκης και Στ. Κανελλόπουλος

• Νίκος Τσαγκρής, Το Βήμα 14/11/1982, «Ο λόγος για το Σεξ είναι πολιτικός»

• Τάσος Φαληρέας, περιοδικό Ο Ταχυδρόμος τχ. 7/15-2-1979, επιστολή σχετικά με την Ομοφυλοφιλία

• περιοδικό Επίκαιρα 458/12-5-1977,  

  Ευθύμιος Γεωργίου, «Απελευθέρωση διεκδικεί το τρίτο φύλο!» και

Δημήτρης Σταυρόπουλος, «Θέλω να ξαναγεννηθώ σε άλλο κόσμο…» και

Ν. Μιχαλοπούλου, «Χρειάζονται βοήθεια ή εκτόπιση;» και απόψεις των

Κώστα Ταχτσή, Νίκου Δήμου, Νίκου Δρακουλίδη, και ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ     

• Το Βήμα 17/7/1977,

«Διαμαρτυρία του Απελευθερωτικού Κινήματος Ομοφυλοφίλων Ελλάδος με 100 υπογραφές συμπαραστάσεως από καλλιτέχνες, υπαλλήλους, οικοκυρές κλπ.»

• περιοδικό Αντί τχ. 296/2-8-1985,

«Κι ένα γράμμα από το ΑΚΟΕ», η ομάδα τύπου του ΑΚΟΕ: Ν. Βενιέρης, Δ. Γρηγορίου, Μ. Φιλίππου, Γ. Ζαχαράκης»

• Έθνος 18/4/1985,

«Κοινή Μοίρα» για την ομάδα τύπου του ΑΚΟΕ, Κ. Δαούτης, Λουκάς Χρησσού, Νίκος Βενιέρης»

• περιοδικό Ο Ταχυδρόμος τχ. 49/8-12-1977,

«Η ομοφυλοφιλία»-Επιστολή- των Ν. Κράβα-Θ. Χριστοπούλου-Θ. Λέννος-Θ. Λαιμός»

• Τα Νέα 26/4/1977, «Το «τρίτο φύλο» διεκδικεί δικαιώματα».

• Ελευθεροτυπία 18/6/1977, «Υποχρεωτική εξέταση για αφροδίσια φυλάκιση 1 έτους για πεζοδρόμιο»

• Τα Νέα 18/6/1977, «Ιατρικός έλεγχος στις εργαζόμενες σε μπαρ-καμπαρέ»

• Ελευθεροτυπία 20/4/1977, «Κίνημα το τρίτο φύλο στην Ελλάδα»

• Τα Νέα 26/4/1977, «η ΧΘΕΣΙΝΟΒΡΑΔΙΝΉ συγκέντρωση των ομοφυλοφίλων στο Λουζιτάνια…»

• περιοδικό Οδόφραγμα τχ. 27/4,1978, «Με αφορμή το»

• Ελευθεροτυπία 16/3/1978, «συντριπτική υπεροχή»

• Τα Νέα 16-5-1978, «Πεταλουδίτσες και τραβεστί εξισώνονται»

• Η Αυγή 23/5/1978, «Διεθνής συμπαράσταση στους Έλληνες ομοφυλόφιλους»

• Η Απογευματινή 24/5/1978, «Σαρτρ, Ντασσέν κ.α. κατά του νόμου για τους τραβεστί»

• περιοδικό Επίκαιρα τχ. 517/22-6-1978, «Αυτοί που είναι διαφορετικοί»

• Τα Νέα 9/6/1978, «Διαμαρτυρία για το νομοσχέδιο περί ομοφυλοφίλων»

• Εστία 6/6/1978, Διαπορών Ποινικολόγος, «Υπό προστασία η κοινωνική «σαπίλα»;»

• Ελευθεροτυπία 31/7/1978, «Και ιταλικό διάβημα υπέρ των ομοφυλοφίλων»

• Ελευθεροτυπία 5/7/1978, «Ολλανδικό «διάβημα»υπέρ των ομοφυλοφίλων»

• Τα Νέα 30/9/1978, «Οι Γερμανοί ομοφυλόφιλοι εναντίον του ελληνικού νόμου»

• Τα Νέα 20/9/1978, «35 ειδικευόμενοι ή ειδικευμένοι ψυχίατροι στέλνου επιστολή διαμαρτυρίας»

• Ελευθεροτυπία 7/9/1978, «Συμπαράσταση απ’ το ΠΑΣΟΚ ζητεί κόμμα της Ολλανδίας»

• Ελευθεροτυπία 10/9/1978, «Νομοσχέδια»

• Η Απογευματινή 8/9/1978, «Οι τραβεστί κήρυξαν τον πόλεμο στην Ελλάδα και στη Ρωσία»

• Η Καθημερινή 8/10/1978, «Διαμαρτύρονται για το Σ.Ν. κατά των ομοφυλοφίλων»

• Η Απογευματινή 5/10/1978, «ομαδικές μηνύσεις και αναφορές των τραβεστί»

• Η Απογευματινή 2/10/1978, «Διαδηλώσεις υπέρ των ελλήνων «τραβεστί»σε πολλές χώρες τριών ηπείρων»

• Η Απογευματινή 14/4/1979, «Ενώνονται οι ομοφυλόφιλοι όλου του Κόσμου»

• περιοδικό Επίκαιρα τχ. 527/7-9-1978, «ΑΜΦΙ»

• περιοδικό Αγώνας τχ. Νοέμβριος 1979, «Κατασχέθηκε το ΑΜΦΙ»

• Το Ποντίκι 25/1/1980, «Εκκλησία για ομοφυλόφιλους στην Ελλάδα;»

• Το Ποντίκι 1-2-1980, «Το ΑΚΟΕ απαντά στον Δωρόθεο»

• Ελευθεροτυπία 17/4/1980, «Θα εκδίδονται επίσημα οι ομοφυλόφιλοι»

• Η Αυγή 12/6/1980, «Διεθνής αντίδραση για τη δίκη του Αμφί »

• περιοδικό Αντί τχ. 170/30-1-1981, «Υγεία και Αστυνομία»

• Ελευθεροτυπία 31/1/1981, «Σεξουαλική Αγωγή»

• Το Βήμα 27/1/1981, «Άρχισε η συζήτηση του νομοσχεδίου για τα αφροδίσια»

• Τα Νέα 29/4/1981, «Μαθήματα Σεξουαλικής Αγωγής στα Σχολεία»

• Το Βήμα 29/1/1981, «Μαθήματα Σεξουαλικής Αγωγής στα Σχολεία»

• Ελευθεροτυπία 25/1/1981, «Συζητείται αύριο το νομοσχέδιο για την προστασία απ’τα αφροδίσια»

• Τα Νέα 27/1/1981, «Αστυνομικές διατάξεις σε νομοσχέδιο υγείας!»

• Ελευθεροτυπία 27/1/1981, «Διαφώτιση, όχι αστυνόμευση λένε οι ομοφυλόφιλοι»

• Ελευθεροτυπία 27/1/1981, «Τα αφροδίσια υπό αστυνομικό μανδύα»

• Η Μεσημβρινή 27/1/1981, «Με σοβαρές αντιθέσεις η συζήτηση του σχ. Νόμου για τα αφροδίσια νοσήματα»

• Η Απογευματινή 29/1/1981, «Μαθήματα σεξ στα σχολεία»

• Έθνος 21/9/1986, «Μέσο για δημοσιότητα»

• περιοδικό Αντί τχ. 174/27-3-1981, «Η δίωξη της ελευθερίας των ιδεών»

• Ελευθεροτυπία 31/5/1985, «Τα κόμματα παίρνουν θέση στα προβλήματα των ομοφυλοφίλων»

    Εδώ σταματώ την σύντομη αυτή αναφορά που αφορά κατά κύριο λόγο το Ομοφυλόφιλο Κίνημα στην Ελλάδα την εποχή εκείνη,-τριάντα οκτώ χρόνια μετά-τις διώξεις που υπέστησαν οι Ομοφυλόφιλοι, το περιοδικό ΑΜΦΙ που εξέδωσαν και απαγορεύτηκε από τις τότε αρχές, τις Ελληνικές και Παγκόσμιες διαμαρτυρίες από όλο το εύρος των καλλιτεχνών και πνευματικών ανθρώπων σχετικά με το νομοσχέδιο Δοξιάδη από την τότε κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή του πρεσβύτερου. Τα άρθρα που γνωρίζω για το θέμα της ομοφυλοφιλίας στον ελληνικό χώρο, είναι πάρα πολλά, πράγμα που καθιστά ασύμφορη την παράθεση τόσων κειμένων και μάλιστα όταν δεν παρατίθενται επικουρικά για την εκπόνηση εργασίας. Ίσως σε άλλη ευκαιρία να τα παραθέσω(είναι πάνω από πέντε μεγάλων διαστάσεων φάκελοι). Εδώ, σήμερα Πρωτομαγιά καθώς έρχονται στο νου οι στίχοι του ποιητή Γιάννη Ρίτσου από τον Επιτάφιο και ακούγοντας την μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, σκέφτηκα να παραθέσω αυτές τις πληροφορίες και να γράψω το μικρό αυτό κείμενο 38 χρόνια μετά την δικαστική περιπέτεια του ΑΚΟΕ.

Ας κλείσω το κείμενο με τον λόγο από την επιφυλλίδα του συνταγματολόγου Γιώργου Α. Κουμάντου στο Βήμα της 10^ης Σεπτεμβρίου του 1978, με τίτλο: «Δικαίωμα του καθενός στο ίδιο του το σώμα»

«Το Σύνταγμά μας όπως άλλωστε και τα ξένα Συντάγματα δεν αναφέρουν ανάμεσα στα ατομικά δικαιώματα που κατοχυρώνονται με την αυξημένη δύναμη της συνταγματικής προστασίας, το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να εξουσιάζει το σώμα του και να το χρησιμοποιεί όπως αυτός θέλει-φυσικά μέσα στα όρια που απορρέουν από την υποχρέωση σεβασμού των άλλων ανθρώπων. Η παράλειψη αυτή μπορεί να φανεί παράξενη, καθώς αφορά την υλική βάση και την πρώτη προϋπόθεση της ανθρώπινης ύπαρξης. Όμως τα κενά είναι φαινομενικά μόνο, αφού το Σύνταγμα με έμφαση προστατεύει την ανθρώπινη προσωπικότητα και την ελεύθερη ανάπτυξή της. Και δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι θεμελιακό στοιχείο της προσωπικότητας του ανθρώπου είναι το ίδιο του το σώμα. Η αυτονόητη αυτή θέση-αυτονόητη για όποιον δεν τυφλώνεται από εξωπραγματικές αφαιρέσεις-έχει απόλυτα καθιερωθεί και από την ερμηνεία άλλων διατάξεων της νομοθεσίας μας που αναγνωρίζουν το δικαίωμα του καθενός πάνω στην προσωπικότητά του…».

Γιώργος Χ. Μπαλούρδος

Πρώτη γραφή σήμερα, Παρασκευή, 1 Μαΐου 2015

Πειραιάς, 1 Μαΐου 2015.

      Το φως παιχνιδίζει ασταμάτητα, η λαύρα του μέσα από στοές ελπίδων ανυστερόβουλου έρωτα θυμιατίζει το εικόνισμα της ζωής, καθώς το φάσμα της άνοιξης εισβάλλει με μένος.