ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΑΜΠΙΚΗΣ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΑΜΠΙΚΗΣ

ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΠΟΙΗΤΡΙΕΣ

(Από την ιστορία της φιλολογικής γενεάς μας)

Αθήνα 1936, σελίδες 144

    Πάνε αρκετές δεκαετίες τώρα, που στην Βιβλιοθήκη της Βουλής, συνάντησα την γυναικεία αυτή ποιητική ανθολογία, του Δημήτρη Λαμπίκη. Ζήτησα από τους τότε υπεύθυνους-εξηγώντας τους, ότι συγκεντρώνω στοιχεία για να γράψω μια ιστορία της γυναικείας ποιητικής παρουσίας στον ελλαδικό χώρο-να φωτοτυπήσω το βιβλίο. Οι υπεύθυνοι με μεγάλη προθυμία, με εξυπηρέτησαν. Έβγαλα αρκετές μελέτες τότε φωτοτυπία-δυσεύρετες στο εμπόριο-τις οποίες χρησιμοποίησα και εξακολουθώ να χρησιμοποιώ στις κατά καιρούς μελέτες μου.

     Ο δημοσιογράφος, χρονογράφος, συγγραφέας, ιστοριοδίφης και ανθολόγος Δημήτρης Λαμπίκης, γεννήθηκε στα Λεχαινά το 1889 και απεβίωσε στην Αθήνα το 1956. Σταδιοδρόμησε την πρώτη δεκαετία του 20^ου αιώνα, σαν δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Σκριπ», «Ακρόπολις» και σε άλλες εφημερίδες του καιρού του. Διετέλεσε για ένα διάστημα, αρχισυντάκτης του περιοδικού «Παρνασσός» του ομώνυμου Φιλολογικού Συλλόγου. Κατά την διάρκεια τις δημοσιογραφικής του σταδιοδρομίας χρησιμοποίησε διάφορα ψευδώνυμα, όπως: Απολλόδωρος, Αυτόπτης και άλλα. Ασχολήθηκε με την ποίηση, το διήγημα, το ευθυμογράφημα και, συνέγραψε ιστορικές και λαογραφικές μελέτες.

 Όπως αναγράφεται στην τελευταία σελίδα της ανθολογίας, έχει εκδώσει τα εξής βιβλία: «Σελίδες Διπλωματικής Ιστορίας» 1914, «Ο Ερημίτης» 1916, «Πως αγαπούν οι Φθισικοί» 1924, «Από όσα βλέπουμε στην Αθήνα» 1930, «Αθηναϊκές Αγάπες» 1932, «Ελληνισμός της Νοτίου Ιταλίας» 1933, «Ο Ναύαρχος Κουντουριώτης» 1935, και άλλα. Μετέφρασε επίσης, τα «Αττικά» του Παυσανία και έργα του Γάλλου διηγηματογράφου Γκυ Ντε Μωπασσάν.

     Η ανθολογία που εξέδωσε τον μεσοπόλεμο ο Δημήτρης Λαμπίκης, είναι η πρώτη συγκέντρωση ποιημάτων στον ελλαδικό χώρο, γραμμένα αμιγώς από ελληνίδες ποιήτριες. Η Ανθολογία του Δημήτρη Λαμπίκη, μαζί με την ανθολογία-μελέτη της ποιήτριας Αθηνάς Ταρσούλης «Ελληνίδες Ποιήτριες» που εκδόθηκε στην Αθήνα δεκαπέντε χρόνια μετά, το 1951, είναι οι δύο βασικές πηγές έρευνας για όσους μεταγενέστερα αλλά και σήμερα, ασχολούνται με την καταγραφή, την έρευνα, την αποδελτίωση και την μελέτη της γυναικείας ποιητικής παρουσίας στον ελληνικό χώρο, αρχινώντας από την γνωστή αδερφή του φιλόσοφου-διαφωτιστή Θεόφιλου Καϊρη, την Ευανθία Καϊρη.

     Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στον ιστορικό του θεάτρου μας Γιάννη Σιδέρη, από τον ανθολόγο, μάλιστα, υπάρχει και σφραγίδα, που αναφέρει ότι το δώρισε ο ιστορικός του Θεάτρου μας στην βιβλιοθήκη. Η φωτοτυπία που έχω, δεν μου δίνει την δυνατότητα να αναφέρω αν το βιβλίο ήταν με σκληρό εξώφυλλο ή όχι. Διακρίνεται πάντως, το σχέδιο μιας μέλισσας(;) που κοσμεί το μέσα φύλλο. Δεν υπάρχει επίσης κολωφόνας με συμπληρωματικά στοιχεία της έκδοσης. Πριν το κύριο σώμα της ανθολογίας, υπάρχει εισαγωγικό σημείωμα του συγγραφέα, σ. γ-ιη. Και, ακολουθεί σελίδες 19 έως 142 το κύριο σώμα της ανθολογίας. Υπάρχει και μία σελίδα με παροράματα και σημειώσεις. Η ανθολογία μας παρουσιάζει 87 γυναικείες ποιητικές φωνές, γνωστές και άγνωστες μας ποιήτριες από όλα τα μέρη της Ελλάδας. Οι περισσότερες εισάγονται με μικρό ή υποτυπώδες βιογραφικό και εργογραφικό σημείωμα. Δυστυχώς, το βιβλίο είναι γεμάτο τυπογραφικά, ορθογραφικά και άλλου είδους λάθη, που αφορούν στοιχεία των παρουσιαζομένων ποιητριών. Παρόλα αυτά, η πρώτη αυτή γυναικεία ανθολογία, μας είναι χρήσιμη για τις πληροφορίες που μας δίνει για τις γυναικείες αυτές ποιητικές φωνές, και τα ποιήματα που παραθέτει. Στην ανθολογία συναντάμε εντελώς λησμονημένες ποιητικές φωνές, και άλλες, που έμειναν στις γραμματολογίες αλλά και στις γενικές ελληνικές ποιητικές ανθολογίες που μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί. Δεν έκανα καμία επέμβαση στα λάθη της εισαγωγής, και δεν ανέφερα δίπλα στο όνομα των ποιητριών τον τόπο καταγωγής των, την ημερομηνία γεννήσεώς των και αυτή των θανάτων τους, γιατί θα χρειαζόταν άλλου είδους επεξεργασία της κατάθεσης αυτής στο μπλοκ. Ανέφερα το κυριότερο και ουσιαστικότερο μέρος της εισαγωγής του Δημήτρη Λαμπίκη, που θεωρώ ότι έχει ακόμα και σήμερα κάποιο ενδιαφέρον, και παραθέτω μόνο τα ονόματα των γυναικείων φωνών.

     Τα γυναικεία ποιήματα που μας παρουσιάζει ο Λαμπίκης, εντάσσονται όλα στην ποιητική ατμόσφαιρα και το θεματικό πλαίσιο των γυναικείων φωνών του 19^ου και του 20ου αιώνα, μέχρι την περίοδο του μεσοπολέμου που εκδίδεται η ανθολογία.

Ποιήματα που ανθοφορούν την θέση και τις ανησυχίες της γυναίκας δημιουργού μέσα στην κοινωνία της εποχής της. Η γυναικεία ερωτική διάθεση, οι διάφορες μυρωδιές της αγάπης, οι ελεγχόμενες κοινωνικές αμφισβητήσεις, οι διάφορες θηλυκές εμμονές όσον αφορά τις σχέσεις τους με το άλλο φύλο, τα αναδρομικά γυναικεία κοινωνικά στερεότυπα, οι απονεκρωμένες μνήμες που προβάλλουν με αμηχανία μέσα στο ποιητικό σώμα, οι προκλητικές ορισμένες φορές διαθέσεις της γυναικείας ερωτικής διάθεσης, οι φοβισμένες άλλες φορές προθέσεις τους, τα περιγραφόμενα βιωματικά συμβάντα των ερωτευμένων γυναικείων ψυχών, ο κοινωνικός τους εγκλεισμός, και η απαγόρευση ανάδειξή τους σε κοινωνικά και πολιτειακά αξιώματα, η γυναικεία ταυτότητα και προσωπικότητα μέσα στο χώρο και την τότε ανδροκρατούμενη συντηρητική εποχή, με δύο λόγια, είναι το γενικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται θεματικά, νοηματικά και ατμοσφαιρικά τα ποιήματα της γυναικείας αυτής πρώτης ανθολογίας. Κεντρικός κανόνας των ποιητικών καταθέσεων, είναι ο γυναικείος ερωτισμός σε μια ευρύτερη αλλά και αποκλειστικά ατομική εξομολόγηση. Ο γυναικείος έρωτας και ο θηλυκός συναισθηματικός κόσμος ποιητικοποιείται με διάφορους τρόπους από την πλειάδα αυτή των διαφορετικών χρονικά και θεματικά φωνών. Η αθέατη όψη του γυναικείου ψυχισμού βρίσκει το σχήμα της μέσα στον ποιητικό λόγο, αποκτά το αναγκαίο εξωτερικό περίγραμμά της ώστε να ξεδιπλώσει την εξομολογητική της διάθεση. Είναι μια ποίηση θα γράφαμε που και στρατεύεται και στρατωνίζεται, κατά κύριο λόγο, μόνο στο εξομολογητικό ερωτικό συναίσθημα. Έχουμε ένα ποιητικό μεσοπολεμικό οδοιπορικό στην γυναικεία αισθηματολογία., μιας συρματοπλεγμένης ερωτικής διάθεσης γυναικεία ποίηση. Ένας θραυσματικός γυναικείος ποιητικός κόσμος, που εντάσσεται μέσα στο γενικό πλαίσιο των ιστορικών και κοινωνικών συνθηκών, που κινούνταν και δραστηριοποιούνταν τότε, η γυναικεία παρουσία.

Δεν μπορούμε να γράψουμε με βεβαιότητα, στις μέρες μας, τι έμεινε από τις δεκάδες αυτές γυναικείες ποιητικές διαθήκες που διαβάζουμε στην πρώτη αυτή ανθολογία, ή σε περιοδικά και έντυπα της εποχής,. Στον αντρικό ποιητικό λόγο, δεσπόζει την εποχή αυτή, ο ποιητικός βόμβας της κατάθεσης του αυτόχειρα της Πρέβεζας, σαν ένα μελλοντικό υποθηκοφυλακείο ποιητικής αναφοράς. Μια ποιητική πορεία, με διαρκείς πολλαπλές αξιοποιήσεις, φανερές ή κρυφές, από τους μεταγενέστερους δημιουργούς. Ένας αντρικός ποιητικός λόγος, που απομάκρυνε από το ποιητικό προσκήνιο τις καταθέσεις των γυναικών δημιουργών, αφού διέθεται, μεγάλης εκτόπισης ποιητική αναφορικότητα και χρησιμότητα.

     Η πρώτη γυναικεία αυτή ποιητική ανθολογία που συνέταξε ο Δημήτρης Λαμπίκης, παρόλα τα λάθη της, στέγασε φωνές με αμοιβαία οφέλη για τους μεταγενέστερους αναγνώστες του γυναικείου ποιητικού λόγου. Μπορεί οι προτιμήσεις και οι ανάγκες ζωής και ανάγνωσης να άλλαξαν, η αναπόληση όμως μέσω της ανθολογίας, ενός γυναικείου κόσμου και της ατμόσφαιράς του, και, των αισθητικών, γλωσσικών, υφολογικών, θεματικών, μορφολογικών και κοινωνικών θεμάτων και αξιολογήσεων που ενσωματώνει μέσα στις σελίδες της, μας προσφέρει την δυνατότητα να γνωρίσουμε το κλίμα της εποχής εκείνης, τις ποιητικές αναπνοές 87 γυναικείων ποιητικών φωνών, τους επώδυνους ερωτικούς γυναικείους σπασμούς, το ιστορικό φόντο, την όποια ποιητική απήχηση της εποχής μέσα στο έργο των γυναικών δημιουργών, τις υπαρξιακές συγκινήσεις, και την ποιητικότητα ενός γυναικείου λόγου που άντεξε στο χρόνο, και που διαφορετικά, θα μας ήταν άγνωστος. Έστω, αν τα κατοπινά χρόνια, η πολυπληθέστερη γυναικεία ποιητική παρουσία υπονομεύτηκε από την αντρική. Έπρεπε να φτάσουμε στις μέρες μετά την μεταπολίτευση του 1974, για να πέσουν τα αντρικά ποιητικά αναχώματα, και να φανούν ξεκάθαρα τα ποιητικά ίχνη του γυναικείου βηματισμού, μέσα στο χρόνο, και ο γυναικείος ποιητικός λόγος να βρει την ταυτότητά του και να ανανεώσει τα σχήματά και την παράδοσή του.                                         

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

     1900-1935. Τα χρόνια μιας γενεάς, της δικής μας. Της γενεάς με τους πολυαρίθμους γραμματοπολεμιστάς. Έτσι, ίσως, θα μας αναφέρη η ιστορία. Γνωρίσαμε τη ζωή με την ανατολή του 20^ου αιώνος, δέκα ετών παιδιά τότε, μέσα στις αντάρες των πιο αλλόκοτων φιλολογικών πολέμων…

     Στα Ευαγγελιακά, με τις ομοβροντίες από τους πυροβολισμούς και με τα αίματα που εχυνόνταν για τη γλώσσα-για τη φιλολογία-επήραμε, σαν μέσα σε παιδικό όνειρο, το βάφτισμα στο πρώτο φιλολογικό πυρ, κι’ όχι με πολύ μεταφορική έννοια. Στις πρώτες εκείνες εντυπώσεις μας προσετέθησαν γρήγορα κι άλλες, όχι πολύ διαφορετικές κι΄ όχι λιγότερο έντονες-κ’ οι περισσότερες μετουσιώθηκαν κατόπιν εις φιλολογικά έργα!

     Ορεστιακά-μετά τα Ευαγγελικά-άνοιγμα του Βασιλικού(Εθνικού) θεάτρου. Δραματική Σχολή του που συνεκέντρωσε και το διανοούμενον νεανιόκοσμο, «Νουμάς» με τους φιλολογικούς προδρομισμούς του, «Ιλιάδα» του Πάλλη, γλωσσικές συζητήσεις…….

    Τον πρώτο τόμο αυτής της εργασίας μου-ας πω καλλίτερα «προσπαθείας»-θα ήθελα να τον αφιερώσω στις ποιήτριες, όχι μόνον από αβρότητα, αλλά και από υποχρέωσιν προς εισαγωγικήν ενημερότητα. Γιατί, όπως είναι γνωστόν, για τις Αμαζόνες του Πηγάσου, που και στις Ανθολογίες λίγες ως τώρα θέσεις τους είχαν δοθή, δεν έχει γραφή τίποτε ιδιαίτερο, σχεδόν τίποτε. Εκτός από μία σειρά άρθρα για παλαιότερες και νεώτερες ποιήτριες του συναδέλφου και ποιητή Φώτου Γιοφύλλη στην εφημερίδα «Ελεύθερος Άνθρωπος» (1932) και δύο άλλα άρθρα για το ίδιο θέμα-από πληροφορίες του ποιητού και λογίου Τέλου Άγρα-της ποιήτριας Μυρτιώτισσας στον «Εθνικόν Κήρυκα» της Νέας Υόρκης.

   Μια προσπάθεια για κάτι συνολικώτερο τώρα, θα ήταν ότι χρειάζεται για την πληρότητα της ιστορικής συμβολής στο ενδιαφέρον ονοματολόγιον.

     Τώρα και κάτι άλλο, για την τάξι. Δίνοντας την πρώτη θέσι με τον πρώτο τόμο στις ποιήτριες εσκέφθηκα να τις κατατάξω κατά τον καλλίτερο τρόπο. Ανάμικτα. Άλλος καλλίτερος δεν υπάρχει. Να τις έβαζα με χρονολογική σειρά πότε εγεννήθη ηκάθε μια-πράγμα ανεξακρίβωτο-και αν πρωτοφάνηκε στην ποίηση μικρή ή μεγάλη; Μα τότε θα εδημιουργούσα ηλικιακό ζήτημα για γυναίκες και καμμιά Αριάδνη δεν θα βρισκόταν για το ξέμπλεγμα απ’ το Λαβύρινθο. Αλφαβητικά; Πάλι δύσκολο. Πολλές από τις ποιήτριές μας έχουν δυό ονόματα. Το πατρικό τους και του συζύγου τους. Και άλλες δύο-τρία ψευδώνυμα ή κάθε μια ακόμη. Με ποια σειρά θα πήγαιναν, λοιπόν; Να έκανα ονοματοκατάταξη σύμφωνα με την αξία της κάθε μιας; Αλλά ποιος δίνει-και μένα και του καθενός-το δικαίωμα μιας τέτοιας ωμής κριτικής με κατά προτίμηση απονομής βραβείου αξίας! Δεν είπαμε, άλλως τε, πως, γράφοντας για συγχρόνους πρέπει να είμεθα αμερόληπτοι; Οι πολύ γνωστές:…. και 4-5 άλλες γνωστότατες δεν έχουν να χάσουν πολύ από τη γειτονιά με τις άλλες. Κι’ αυτές πάλι έχουν ή κάθε μια τον πνευματικό τους κύκλο, τον ιδιαίτερο, και την σχετική τους αξία-τη δική τους. Λοιπόν τα ονόματα στην τύχη-σαν σε κληρωτίδα λαχείου-όπως τα έχουμε πρόχειρα και κατά την τεχνική ευκολία του τυπογράφου στη σελιδοποίηση του βιβλίου. Το μικρό όνομα πρώτα, το πατρικό επίθετο μετά και τελευταίο-αν υπάρχη-το επίθετο του συζύγου. Με αυτή τη σειρά. Για την αξία της κάθε μιας μιλεί, λίγο-πολύ, το σχετικό κομμάτι της που δημοσιεύεται….

     Αν και το γυναικείο ονοματολόγιο αυτού του τόμου φαίνεται…. εκπληκτικά εκτεταμένο, όμως, από την παράταξιν αυτή λείπουν διαλεχτών διανοουμένων γυναικών-όχι μόνον ποιηματογράφων-ονόματα και μερικών που μικρές έγραψαν τραγούδια και μετά απαρνήθηκαν τους πρώτους έρωτές των-την ποίηση-που θα έχουν τη θέση τους σε άλλον τόμο: Ευγενία Ζωγράφου, της «Ελληνικής Επιθεωρήσεως», Ειρήνη Αθηναία, Άλκης Θρύλος-ψευδώνυμο αριστοκράτιδος λογίας-Λιλή Πιταράκη-Πριονιστή, που επιδίδεται στην πρόζα (και στην πόζα) με την αριστοτεχνική της γραφίδα (καμμιά φορά και χωρίς γ η λέξι) Τατιάνα Σταύρου, «Τιούχα»-ψευδώνυμο της παλαιάς συνεργάτιδος του «Νουμά», Ε. Γανιάρη, ιδρύτριας τώρα της «Βιβλιοφιλικής Γωνιάς». Λιλίκα Νάκου, Μαριέττα Γιαννοπούλου Μινώτου, της «Ιονίου Ανθολογίας», Αγγελική Τσιώμου και Μερόπη Τσιώμου-Βασιλικού, που εξυπηρέτησε την ποίηση και τα γράμματα γενικώτερα με το «Μακεδονικόν Ημερολόγιον», Ελ. Κεσίσογλου, μεταφράστρια εκλεκτή, η λυρική πεζογράφος Δέσπη Τράκα-Παρουσιάδου με το συμπαθητικό έργο της «Εμείς που αγαπούμε» κτλ. Εκτός απ’ αυτές-που έχουν αλλού, σ’ άλλον τόμο εξαιρετική θέση-λείπουν ακόμη απ’ εδώ και ποιήτριες. Όσες πολλές και αν τις βρίσκη ο απροειδοποίητος κι’ ο συναξαριστής των, πάλιν μένουν και άλλες ανύμνητες. Αν κι’ αυτό ίσως χωρίς ζημία τους, όμως εδώ θα μπορούσα να θυμίσω εκείνο που σε ανάλογη περίσταση έγραψεν ο Ροΐδης για το Ραγκαβή.

     «…. Ο κ. Αλέξανδρος Ραγκαβής εν τη εσχάτως εκδοθείση υπ’ αυτού γαλλιστί ιστορία της φιλολογίας, αφού ανέγραψεν επτακοσίους τεσσαράκοντα πέντε λαμπρύναντες σήμερον την Ελλάδα ποιητάς και συγγραφείς ζητεί έπειτα συγγνώμην παρ’ εκείνων, ους έτυχε να λησμονήση! Αλλά ημίν προτιμώτερον φαίνεται το παράδειγμα του Μεγάλου Ναπολέοντος ο οποίος μη δυνάμενος να ασπασθή ανά ένα ιδιαιτέρως τους αποτελούντας την φρουράν του δισμυρίους ήρωας, ησπάσθη αυτούς περιληπτικώς εναγκαλισθείς μόνους τους στρατηγούς».

    Αλλ’ αυτό θα μπορούσε να το ειπή κανείς ανευθύνως για τις ποιήτριες, στους θαυμαστάς του έργου των;

                                            Δημήτρης Λαμπίκης, Αθήναι-Δεκέμβριος 1935

             

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΠΟΙΗΤΡΙΩΝ    

• Μυρτιώτισσα

• Μαρία Φαλαγγά

• Αιμιλία Κούρτελη-Δάφνη

• Λιλή Πατρικίου-Ιακωβίδη

• Νίκη Κολλάρου

• Ρίτα Μπούμη

• Ειρήνη Ζαβιτσιάνου-Δεντρινού

• Μαρία Ζάμπα

• Χρυσάνθη Ζιτσαία

• Ελένη Σβορώνου

• Μελισσάνθη

• Ελένη Λάμαρη

• Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη

• Αρτεμισία Λανδράκη

• Έφη Λαγοπούλου-Αποστολίδη

• Ζωή Αναστασιάδη-Λάσκαρη

• Μαρίκα Κ. Φιλιππίδη

• Αθηνά Ν. Ταρσούλη

• Δώρα Μοάτσου-Βάρναλη

• Μαρία Κόμη-Σφακιανάκη

• Διαλεχτή Ι. Ζευγώλη

• Ανθή Σταθοπούλου-Βαφοπούλου

• Λίλα Καρακάλου-Καρανικόλα

• Χρυσώ Πολυχρονίδη

• Καλομοίρα Κουρούκλη-Ματαράγκα (Ιουστίνα)

• Καλλιόπη Λιακάκου

• Σίτσα Καραϊσκάκη-Χάϊνε

• Μαρία Πολυδούρη

• Γαλάτεια Καζαντζάκη

• Μαρίκα Πίπιζα-Καρακάση

• Ρίκα Σεγκοπούλου

• Ιωάννα Μπουκουβάλα

• Σοφία Λαζοπούλου-Μωρέση

• Λιλίκα Βολίδη

• Αγγελική Παναγιωτάτου

• Κλεαρέτη Δίπλα-Μαλάμου

• Μαρία Περικλή Ράλλη

• Αρσινόη Ταμπακοπούλου

• Κική Αλεξανδράκη-Δεκουλάκου

• Ιωάννα Αδριανοπούλου (Ζαναντρίς)

• Μαρία Κ. Μακρή

• Νίκη Λ. Πέρδικα

• Νίνα Ναούμ

• Χαρίκλεια Σωτηροπούλου (Μυριάννα)

• Έλδα Λαμπίση

• Αντιγόνη Γαλανάκη-Βουρλέκη

• Αικατερίνη Β. Κατσιφού

• Αγγελική Βαρβιτσιώτη-Κόντη

• Σοφία Κ. Οικονομίδη

• Λουκία Μ. Πομαρέ-Καρακατσάνη

• Λετώ Καϊρη-Διαμάντογλου

• Ριρή Μιγάδη

• Έλλη Αζαριάδη

• Ιωάννα Δ. Λιβαθυνού

• Φιλή Βατίδου

• Καλή Μ. Καλύβη

• Κατίνα Κ. Παϊζη

• Νανά Χαρβαλιά

• Ζαννέτ Λοβέρδου-Κοντολέοντος

• Μαρία Μπόταση

• Άννα Μπεκιάρη

• Όλγα Βατίδου

• Ελένη Κομνηνού-Πλατανιά

• Εύρη Βαρύκα-Κατσιλίβα

• Μαρία Δ. Νικολαϊδη

• Ελένη Μπαχά-Καρδαμίτση

• Μαίρη Αβαταγγέλου

• Θάλεια Κεσίσογλου

• Ιωάννα Κολλυτού

• Όλγα Σολωμού

• Ευφημία Γ. Σωσίδη

• Μαρίκα Ματσιώνη

• Αθηνά Ρουσάκη-Γερμανού

• Εύφη Φερεντίνου-Μπαστιά

• Αντωνία Κουντούρη

• Μαρία Κρυστάλλη

• Σοφία Βανδώρου-Φενερλή

• Μύρρα Αλόη

• Πιπίτσα Κουμανταρέα

• Νεφέλη Πορφυρίου

• Νίκη Νικολαϊδη

• Αλεξάνδρα Πλακωτάρη

• Άντεια Παντούλη

• Μαρία Πέτα

• Καλλιόπη Σ. Κορδοπάτη

• Ρένα Ε. Λεοντίδου

Γιώργος Χ. Μπαλούρδος

Πρώτη γραφή, σήμερα, Πέμπτη, 10 Σεπτεμβρίου 2015

Πειραιάς, 10/9/2015
Υ. Γ. 
Λέξεις λέξεις λέξεις,
λανθασμένες ή μη
ανορθόγραφες ή σωστά διατυπωμένες
φωτεινές ή σκοτεινές
παλαιές ή σύγχρονες
ερωτικές ή πολεμοχαρείς
λέξεις λέξεις λέξεις
ατέλειωτες, 
ασταμάτητες πετριές της ζωής μας.