ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΝΑΠΑΥΛΑ 1.

ΠΟΙΗΤΙΚΗ  ΑΝΑΠΑΥΛΑ

       •ΑΝΤΡΕΙ ΡΟΥΜΠΛΙΟΦ

Ο νέος εραστής

κάλεσε τον φύλακα άγγελό μου

για μια παρτίδα σκάκι

Όταν λιγώθηκαν από το

πολύ παιχνίδι

και τα σώματα κόρωσαν

έσφιξαν τα χέρια

έσμιξαν τα χείλη

και ξαναμπήκαν

στο παλιό βιβλίο.

Δίπλα στους εραστές

καθάριζε τα σύνεργά του

ο Αντρέι.

Ετοιμάσου, μου είπε,

ο άγγελος που ζωγράφισα

Ανελήφθη.

Πρώτη δημοσίευση, Η Φωνή του Πειραιώς 14.647/23-1-1995

 •ΝΥΧΤΑ

Νύχτα με τα γαμψά νύχια

και τ’ αποτυπώματα των πελμάτων

πάνω στην άμμο των αισθημάτων,

Νύχτα

με τ’ αετίσιο βλέμμα

και τις πυρόξανθες πλεξούδες

αφημένες πάνω στην μνήμη

Νύχτα

με το σώμα της ηδονής

άγουρο, γυμνό, ύπουλο

των δεκαοχτώ χρόνων

να σε παραμονεύει

ποθώντας σε

όχι για αργύρια

αλλά, για τις μικρές

ερωτικές λακουβίτσες

των πυγών σου.

Πρώτη δημοσίευση, Η Φωνή του Πειραιώς, 13.041/3-3-1989

• ΑΛΕΘΕ ΜΥΛΕ

Φίλοι μου μη με ξεχνάτε όταν μελετάτε

Ποίηση

φώναζε ο φτωχός

λίγο πριν ξεψυχήσει.

Και γω από μέσα μου

σιγοψιθύριζα

άλεθε, μύλε μ’ άλεθε τ’ ανθρώπινο σιτάρι

ώσπου το κουφάρι πάλι να γένη

της Τέχνης το ψωμί.

Πρώτη δημοσίευση, Η Φωνή του Πειραιώς, 13.391/ 20-7-1990

• ΤΑ ΓΛΑΡΟΝΙΑ

Τα γλαρόνια πετούνε μες στην ομίχλη

τα αφρισμένα κύματα του κορμιού σου

μου προσφέρουν την ανάπαυλα της σωτηρίας

εσύ γλαρόνι του έρωτα

και της γλυκιάς απόγνωσης

εσύ πόθε κρυφέ και ανυπεράσπιστε

ενός κορμιού που δεν έμαθε να αγαπάει

ο γκρεμνός περιμένει να

δεχθεί τους νέους εραστές της θάλασσας

και εγώ,

χαϊδεύοντας τα σγουρά σου μαλλιά

ξεψυχώ πάνω στο σώμα σου

φιλώντας με πάθος τα σαν κεράσι

κόκκινα σου χείλι.

Πρώτη δημοσίευση, Η Φωνή του Πειραιώς, 12/11/1994

•  ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ

Ένα μεγάλο μάτι το ηφαίστειο

θωπεύει         

τις ασχημάτιστες κόχες

της Παράδεισος 

με το αμετάκλητο του θανάτου

γύρω από το φρύδι του.

Δρόμοι που χαράχθηκαν

με τις σκιές της μνήμης…     

Ο μεγάλος βιγλάτορας ψηλά

να σε μαγεύει

να σε σμιλεύει

πάνω στην αλαφρόπετρα

καθώς το φως

μάχεται να σε κερδίσει

μέσα από τα μικρά θολά τζάμια

για να σου θυμίσει

τη ζωή που χάνεται

με τους ατέλειωτους

ρυθμούς του πελάγους.

Από τη συλλογή μου «Ολίγη  λιβάς», εκδόσεις Σελάνα 1998.

• ΟΝΕΙΡΟ

Έλα κι απόψε πάλι όνειρό μου

έλα και ταξιδεψέ με σε τόπους χωρίς πληγές

οδήγησέ με σε παρθένες αγκαλιές

χωρίς μιζέρια

σε άφοβα μάτια χωρίς τύψεις.

Άσε με να κουρνιάσω σε άγουρα χείλη

χωρίς δειλία.

Έλα και απόψε πάλι όνειρό μου

γιατί η νύχτα φεύγει γρήγορα

κι ημέρα που θα ξημερώσει

θάναι γιομάτη θλίψη

κι οι φίλοι θάναι φευγάτοι

και η μοναξιά μου

θάρθει πάλι να με βρει.

Πρώτη δημοσίευση, περιοδικό Αιολικά Γράμματα τεύχος 134/5,6,1993, και στην συλλογή «Ολίγη λιβάς», Πειραιάς 1998

•ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ

Κάποιος

στην μέση του δρόμου

ζήτησε την φωτιά σου

-Ίσως ήταν πρόφαση-

Έσκυψες να δεις

τα μάτια του

και αυτοπυρπολήθηκες.

Πρώτη δημοσίευση, Η Φωνή του Πειραιώς28/11/1988

• ΓΕΡΝΩ  ΚΑΙ ΓΕΡΝΩ

Γέρνω και γερνώ

στον ώμο σου επάνω

αναζητώντας το φιλί

που σου έκλεψαν οι άλλοι.

Γέρνω και γερνώ

στο στέρνο σου επάνω

φλογισμένος

από την ψυχή σου που πούλησες σε εκείνον

και περιμένοντάς σε

κοιμάμαι

και πεθαίνω.

Πρώτη δημοσίευση, Η Φωνή του Πειραιώς, 14/12/1994

• ΤΑΤΖΙΟ

Μόνος στην έρημη παραλία των ονείρων

απαγγέλλει στίχους των αποσυνάγωγων

το κορμί

ζεσταίνει η κάψα του καλοκαιριού

και την ψυχή,

ραπίζουν οι ονειρώξεις των εφήβων

απλώνει το χέρι κι αγγίζει

τις κόκκινες τρυφερές φράουλες

Δίπλα του ο θάνατος

αρχίζει σταθερά

να πετά

ένα-ένα τα προσωπεία.

Πρώτη δημοσίευση, Η Φωνή του Πειραιώς, 9/1/1989

• ΣΤΗ  ΜΗΤΕΡΑ

Χαίρε που

Φτερώνεις την ψυχή με ελπίδα

Χαίρε που θωρείς τη ζωή με έλεος

Χαίρε που γαληνεύεις τις τρικυμίες των παθών

Χαίρε που μερεύεις τις εξάρσεις των ηδονών

Χαίρε που μπολιάζεις τις καρδιές με ειρήνη

Χαίρε που κλαδεύεις τις ορμές με αγάπη

Χαίρε που αφουγκράζεσαι τους καημούς των ατόμων

Χαίρε που αναπαύεις τους λογισμούς των ανόμων

Χαίρε που λησμονείς τα λάθη των αγίων

Χαίρε που συγχωρείς τις αστοχίες των θηρίων

Χαίρε που λύνεις τα δεσμά της φθοράς

Χαίρε που ανοίγεις τους κρουνούς της χαράς

Εσύ

αύρα που σκέπει τα πάντα

Εσύ πνοή που ευκαρπίζει τους πάντας

Εσύ θηλή του βιωμένου πνεύματος

Εσύ τροφός του προδομένου αίματος

Εσύ πηγή του άφθαρτου Λόγου

Εσύ διαλεκτική του αόρατου Νόμου

Εσύ του κόσμου η αέναη κίνηση

Εσύ του μυστηρίου η αιώνια μίμηση

Αρχέγονη μνήμη των ανθρώπων Αγία

Πληγωμένη μήτρα της Ιστορίας

Εσύ.

Πρώτη δημοσίευση, περιοδικό, Πολιτιστική Πράξη, τεύχος 15/12,1993, και στην συλλογή Ολίγη Λιβάς, Πειραιάς, 1998