ΚΩΣΤΑΣ ΛΙΑΚΑΚΟΣ

ΚΩΣΤΑΣ ΛΙΑΚΑΚΟΣ

«Ο διπλανός ένοικος»,
κεντρική διάθεση εκδόσεις Νεφέλη

     Ο διπλανός ένοικος είναι το πρώτο βιβλίο του Πειραιώτη συγγραφέα. Μέσα από τα τέσσερα διηγήματά του βιβλίου ο Κώστας Λιακάκος με γοργό και γρήγορο ρυθμό διεισδυτικό βλέμμα και πλούσιο θεατρικό διάλογο προσπαθεί να ανιχνεύσει ορισμένους από τους βασικούς χώρους του σύγχρονου ατόμου. Αυτόν του θανάτου, του έρωτα, της ιδεολογίας και της ανθρώπινης επικοινωνίας. Τους κλασικούς θα λέγαμε σταθερούς χώρους εξερεύνησης των εκάστοτε συγγραφέων.

    Πατώντας στο βάθρο των «προσωπικών του εμπειριών» χωρίς να μας αναμειγνύει τις καταστάσεις που περιγράφει αναλύει τον κίνδυνο που ελλοχεύει πάνω από τον άνθρωπο από τα ίδια του τα κατά καιρούς δημιουργήματα. Ο εκάστοτε δημιουργός είναι δέσμιος της όποιας δημιουργίας του η οποία ασφυκτικά σαν τον ιστό της αράχνης τον περιτυλίγει.

    Με οξύ σαρκασμό καταγράφει την αδιαφορία για τον πλησίον μας και τα όποια προβλήματά του, καθώς παραμένουμε ανυποψίαστοι μπροστά στον πόνο και την μοναξιά του άλλου ατόμου. Επίσης καταγράφει το αδιέξοδο των ερωτικών σχέσεων με ότι αυτό συνεπάγεται για τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, την μάταιη προσπάθεια για προσωπική αλλά και κοινωνική επαφή, τέλος, την επικίνδυνη πλεκτάνη της ιδεολογίας, καθώς και την αξιοπρέπεια του συνειδητά μοναχικού ατόμου ο οποίος αβοήθητος από ανθρώπινες ή Θεϊκές δυνάμεις αισθάνεται καταδικασμένος από το βάρος των προσωπικών του αποφάσεων, των ιδεολογικών του επιλογών, αλλά και του κοινωνικού του αδιεξόδου καθώς υφίσταται τις συνέπειες της απόρριψης των άλλων.

     Τα πρόσωπα που σκιαγραφεί ο συγγραφέας είναι υπάρξεις σακατεμένες, καταρρακωμένες, στρατοκόποι των δυστυχιών της ζωής. Πολωμένα το καθένα με τον δικό του τρόπο μέσα στην κοινωνία. Προέρχονται από έναν κόσμο ατομικής φθοράς αδάμαστα μέσα στην αξιοπρεπή καθημερινότητά τους. Άτομα μπολιασμένα από μια καταστροφική γονιμότητα και προκαθορισμένη ορισμένες φορές μοίρα. Η αφηγήσεις τους είναι μια προέκταση των εμπειριών τους αλλά ακόμα περισσότερο των πράξεών τους.

    Άτομα που προελαύνουν μπροστά μας χωρίς το μανδύα της όποιας μυθοποίησης για να οδηγηθούν με καταφατική συγκατάβαση στα δώματα του Θανάτου.

του Γιώργου Χ. Μπαλούρδου,
περιοδικό GAY, τεύχος 2/ Οκτώβριος 1988.