ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΩΡΑΛΗΣ-ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΠΕΙΡΑΙΑ

                             Προς τον κύριο Γιάννη Μώραλη

Ανοιχτή Επιστολή στον Νέο Δήμαρχο Πειραιά, κύριο Γιάννη Μώραλη

και τους συνεργάτες του.

          Οι δημοτικές εκλογές τελείωσαν, ο Πειραϊκός κυρίαρχος λαός εξέφρασε ελεύθερα και αβίαστα την γνώμη του, όλοι οι Πειραιώτες αυτοί που ψήφισαν τον συνδυασμό και τους δημοτικούς συμβούλους του συνδυασμού «Πειραιάς Νικητής», αλλά και αυτοί, που ψήφισαν άλλους συνδυασμούς, σε όποιον κομματικό ή πολιτικό συνδυασμό και αν ανήκαν, οφείλουν και οφείλουμε πλέον, να σεβαστούμε τα αποτελέσματα των εκλογών, γιατί αυτό μας διδάσκει η ιστορία της κοινοβουλευτικής αγωγής και δημοκρατίας, του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι.

        Ο συνδυασμός σας αγαπητέ κύριε δήμαρχε του Πειραιά, είναι ένας νέος πρωτοεμφανιζόμενος συνδυασμός με πολλές υποσχέσεις και πολλά νέα πρόσωπα, όπως επίσης, υπάρχουν και πάρα πολλά μα πάρα πολλά πρόσωπα που στελεχώνουν τον συνδυασμό σας, που μας είναι γνωστά—σε όσους ασχολούνται με τα κοινά του Πειραιά- και από παλαιότερες εκλογικές αναμετρήσεις τα οποία συμμετείχαν σε άλλους όμορους πολιτικά συνδυασμούς, ή μη, και σε αυτές τις δημοτικές εκλογές, αποφάσισαν να μεταπηδήσουν και να στελεχώσουν τον δικό σας συνδυασμό.

Επιτρέψτε μου σαν Πειραιώτης, και σαν ένα άτομο που ασχολείται με τα πολιτιστικά πράγματα του Πειραιά πάνω από μία εικοσαετία, χωρίς να έχω ζητήσει κανενός είδους αντάλλαγμα από τον Δήμο, ούτε να έχω επιχορηγηθεί, ούτε να έχω βραβευθεί, απλά σαν μελετητής, ερευνητής και συγγραφέας να έχω εκδώσει μελετήματα που αφορούν την πολιτιστική ιστορία και όχι μόνο, του Πειραιά, να σας εκφράσω ορισμένες πολιτικές απορίες μου και ερωτήματα που γεννά η στελέχωση του συνδυασμού σας και γενικότερα η όλη φιλοσοφία του προγράμματός σας.

         Ορισμένα λοιπόν πρόσωπα, αρκετά προβεβλημένα στον πολιτικό δημοτικό χώρο του Πειραιά, εκλέχθηκαν με τον συνδυασμό σας και πολύ ορθά έπραξαν κατά την δική τους πολιτική απόφαση γιατί έτσι έκριναν πολιτικά για αυτούς. Σαν Πειραιώτης δημότης και κάτοικος της πόλεως θα ήθελα να ρωτήσω ευθαρσώς τον νέο μας δήμαρχο, άραγε, πως μπορεί κανείς να εμπιστευθεί πολιτικά πάντα μιλώντας, πρόσωπα που την μία τετραετία κατεβαίνουν και εκλέγονται με τον ένα συνδυασμό και την επόμενη με τον άλλον; όταν η πολιτική δεξαμενή είναι η ίδια; Ερώτηση θέτω, χωρίς άλλες βλέψεις, απλά ερώτηση; Και ακόμα, τι θα πουν και τι θα ψηφίσουν στο νέο δημοτικό συμβούλιο τα άτομα αυτά που είτε διετέλεσαν Πειραϊκοί άρχοντες, είτε συμμετείχαν σε συγγενικούς πολιτικούς συνδυασμούς μέχρι πρόσφατα ως δημοτικοί σύμβουλοι και τώρα επέλεξαν άλλο πολιτικό στρατόπεδο;

Πιστεύετε εσείς σαν ένας νέος άνθρωπος, με σύγχρονες ιδέες και με άφθαρτες ακόμα απόψεις, ότι ο πολιτικός λόγος των στελεχών αυτών του συνδυασμού σας θα γίνει πιστευτός; Και με τι επιχειρήματα; 
Ασφαλώς όλοι μας γνωρίζουμε, εκείνοι που είτε άμεσα είτε έμμεσα ασχολούνται με τα κοινά και έχουν θέλω να πιστεύω καθαρή πολιτική σκέψη και δημοκρατική συνείδηση, ότι αυτές οι πολιτικές, κομματικές και άλλου είδους αλλαγές, γινόντουσαν και γίνονται στην εκλογική «αρένα», και είναι σύνηθες φαινόμενο στην πολιτική ή κομματική σκηνή και Ελληνική εκλογική περιπέτεια. Και φυσικά, έχει δικαίωμα, ο κάθε υποψήφιος του οποιουδήποτε συνδυασμού ανάλογα με τις προσωπικές του προθέσεις, τα συμφέροντα, την πολιτική του ωρίμανση, να αλλάξει πολιτικό συνδυασμό ή πολιτικό σχηματισμό, οι εκλογείς ελευθέρως και αβίαστα-θέλω να πιστεύω-ότι θα επιβραβεύσουν ή θα αποδοκιμάσουν τις επιλογές τους αυτές. Αυτό είναι κάτι σύνηθες μέσα στο εκλογικό σώμα και την ιστορία της εκλογικής διαδικασίας. Έτσι τα άτομα αυτά, εκλέχθηκαν με τον νέο δικό σας συνδυασμό και οφείλουμε να τα σεβαστούμε, στην νέα τους δημαρχιακή θητεία ως δημοτικοί σύμβουλοι της πόλης του Πειραιά. Το ερώτημα επιτρέψτε μου όμως να σας πω ότι παραμένει ανοιχτό, αν τα παλαιά αυτά δοκιμασμένα επιτυχημένα ή μη άτομα θα μπορούν να γίνουν πιστευτά στα νέα τους από άλλη πλευρά καθήκοντα; Απλά και πάλι, θέτω ερώτημα, σεβόμενος το αποτέλεσμα του κυρίαρχου Πειραίκού λαού.

         Ένα άλλο προβληματάκι που προξένησε απορία στις δημοτικές αυτές εκλογές, είναι η συμμετοχή στον συνδυασμό σας «Πειραιάς Νικητής», του προέδρου της Πειραικής αθλητικής ομάδος του Ολυμπιακού, του γνωστού επιτυχημένου εφοπλιστή, κυρίου Ευάγγελου Μαρινάκη, και του γιού, του επίσης αξιοσέβαστου και επιτυχημένου επιχειρηματία κυρίου Πέτρου Κόκκαλη, αλλά και άλλων αθλητικών παραγόντων. Πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω, ότι όλες οι παραγωγικές και εργασιακές τάξεις μιας πόλης, ή γενικά της Ελληνικής επικράτειας, πρέπει να εκπροσωπούνται τόσο στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, όσο και στις επί τόπου Δημαρχιακές, Νομαρχιακές ή άλλου είδους διοικητικές αρχές. Η Δυτική αστική Δημοκρατία του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι δεν είναι προνόμιο μόνο των Νομικών τάξεων ή της λεγόμενης εργατικής τάξης, όλες οι παραγωγικές δυνάμεις, οι τάξεις και οι τάσεις των δημοκρατικά εκφραζόμενων πολιτικών σχηματισμών οφείλουν αν είναι δυνατόν να εκπροσωπούνται και να εκφράζουν τις απόψεις τους, τους οραματικούς τους σχεδιασμούς, τις οικονομικές τους θέσεις και τις πολιτικές τους θεμιτές φιλοδοξίες. Η πραγματική όσο αυτό είναι δυνατόν Δημοκρατία, προοδεύει και στερεώνεται με την σύνθεση των απόψεων, την ανταλλαγή των θέσεων με δημοκρατικό τρόπο, την αποδοχή των θέσεων ακόμα και του αντίπαλου στρατοπέδου, ή την απόρριψη άλλων. Οι κοινωνικές συνθήκες, οι πολιτικοί συσχετισμοί, οι οικονομικοί παράγοντες, και ο κατάλληλος χρόνος της ιστορίας, είναι μερικά από τα πολιτικά δεδομένα που καθορίζουν τις εκάστοτε συμμαχίες και επιλογές.

Γιαυτό, σαν γκάγκαρος Πειραιώτης, και φυσικά θιασώτης της Πειραικής ομάδος του Ολυμπιακού, θα ήθελα να σας ρωτήσω, αν τα κριτήρια της εκλογής των δημοτικών συμβούλων που εξελέγησαν πανηγυρικά και με μεγάλη διαφορά από άλλους συνυποψήφιους των είναι καθαρά πολιτικά δημαρχιακά; Ή μήπως είναι αθλητικά; 
Δηλαδή αγαπητέ κύριε δήμαρχε πιστεύετε ότι ο πρώτος την τάξη δημοτικός σύμβουλος κύριος Μαρινάκης, εκλέχθηκε επειδή ο Πειραιώτης ψηφοφόρος έχοντας ορθό πολιτικά κριτήριο πίστεψε ότι θα «σώσει» την Πόλη του Πειραιά και θα λύσει τα πάρα πολλά προβλήματά της; ότι θα προσφέρει από τα νόμιμα και προσωπικά του κέρδη των επιχειρήσεών του στην πόλη του Πειραιά; ή μήπως είταν καθαρά αθλητικά-ποδοσφαιρικά τα κριτήρια της εκλογής του;

Και πάλι ερωτήματα θέτω που ίσως και να μην έχουν την ανάλογη πολιτική βαρύτητα εκ των υστέρων, όμως είναι καλό σε αυτές τις δύσκολες εποχές που όλοι μας ζούμε, και ο καθένας με τον τρόπο του βιώνει τα δικά του οικονομικά, προσωπικά, πολιτικά, κοινωνικά, ή άλλου είδους αδιέξοδα να γνωρίζει αν είναι αυτό δυνατόν, τι παιχνίδια παίζονται, ποιοι κρύβονται αν κρύβονται πίσω από πολιτικές επιλογές ή άλλου είδους ενέργειες, και φυσικά, ποια είναι η «καθαρή» ταυτότητα του πολιτικού συνδυασμού του νέου δημάρχου του Πειραιά. Θέλω να πιστεύω, ότι προσπαθώ να κατανοήσω σαν σκεπτόμενος Πειραιώτης, τις ορθές και φανερές πολιτικές επιλογές της νέας μας δημαρχιακής αρχής, χωρίς ίχνος προσωπικής υστεροβουλίας, μια που ούτε πολιτικό πρόσωπο υπήρξα ποτέ, ούτε έθεσα τον εαυτό μου στην επιλογική κρίση του Πειραϊκού λαού, εκτός μόνο με τις μελέτες μου και τα βιβλία μου εκείνα που αφορούν την πολιτιστική πορεία του Δήμου μας.

         Θα ήθελα ακόμα να ρωτήσω, με σεβασμό και πολιτικό ήθος τον νέο μας δήμαρχο κύριο Γιάννη Μώραλη, εγγυητής της δημαρχιακής τάξης των πραγμάτων του Πειραίκού χώρου, θα είναι ο νέος μας δήμαρχος, ή μήπως ο πρώτος την τάξη εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος; Θα υπάρξει ταύτιση του νέου δημάρχου και σε ποιο βαθμό με τις αποφάσεις του πρώτου την τάξη δημοτικού συμβούλου; Και αν όχι, ποιος θα είναι ο κινητήριος μοχλός διακυβέρνησης της πόλης; Αυτός που εκλέχθηκε, ή αυτός που εκλέχθηκε πανηγυρικά αλλά δεν θα φαίνεται; Μήπως για πρώτη φορά στην Πόλη πραγματοποιείται ένας «ιστορικός-οικονομικός» συμβιβασμός; Και εγώ τουλάχιστον εύχομαι να έχει αίσιο αποτέλεσμα για όλες τις πλευρές το πείραμα αυτό.

Η πόλη του Πειραιά έχει ανάγκη όλα της τα παιδιά, όπου και αν αυτά ανήκουν, όποιον χώρο και αν εκπροσωπούν, ότι και αν πιστεύουν πολιτικά, όλες οι παραγωγικές τάξεις οφείλουν να έχουν φωνή και λόγο, το ίδιο και το εφοπλιστικό κεφάλαιο, στο οποίο ο Πειραιάς οφείλει πολλά, αρκεί, το πολιτικό παιχνίδι να είναι ξεκάθαρο, όσο το δυνατόν πολιτικά τίμιο, και να γνωρίζουν με σαφήνεια οι εκλογείς του δήμου μας τις προθέσεις όλων των εμπλεκομένων μερών. Η Δημοκρατία των ανοιχτών κοινωνιών όπως είναι αυτές συνήθως του Δυτικού κόσμου, είναι η Δημοκρατία όλων μας και όχι της μίας τάξης εναντίων της άλλης. Ούτε οι αντιπαλότητες θα πάψουν να υπάρχουν, ούτε οι οικονομικές ιδιοτέλειες, ούτε οι ιδεολογικές διαφορές, η σύνθεση όμως και η ανοχή και αποδοχή στους νέους πολιτικούς πειραματισμούς είναι αυτό που θα γεννήσει ή θα συμβάλλει στην ωρίμανση των κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών. Ο Πειραιάς, έχει ανάγκη από αυτήν την σύνθεση των διαφορετικών απόψεων, των πολιτικών αντιθέσεων, και ίσως και των τεράστιων οικονομικών διαφορών, μας χρειάζεται όλους, πέρα φυσικά από την ατομική του καθενός μας στον δικό του χώρο ιδιοτέλεια και μικροσυμφεροντολογισμό, που είναι αποδεκτό μέσα στην μικρή και ταλαίπωρη βιωτή του καθενός μας.

         Κάτω από αυτήν την προοπτική, αν δεν λαθεύω στις γενικές απόψεις μου, ελπίζω η εκλογή του νικητή πλέον συνδυασμού του κυρίου Γιάννη Μώραλη, του νέου μας δημάρχου, να είναι η ιστορικά ορθή για την πόλη του Πειραιά, και η συμμετοχή στον συνδυασμό αυτόν προσώπων αρκετά προβεβλημένων στον χώρο τους, σοβαρών επιχειρηματιών και εκπροσώπων του εφοπλιστικού κεφαλαίου, να αποβεί χρήσιμη, αποτελεσματική και ιστορικά δικαιωμένη για την πόλη του Πειραιά, και όχι μια ετεροβαρής σχέση επιλογής, που θα ωφελήσει μόνο τα ίδια συμφέροντα των δημοτικών συμβούλων και όχι μόνο.

          Αγαπητέ κύριε δήμαρχε του Πειραιά, κύριε Γιάννη Μώραλη.

Η Πόλη του Πειραιά, όπως και η πατρίδα μας γενικότερα, βιώνει μια απερίγραπτη πνευματική, ήθους, πολιτική και οικονομική κρίση. Η Χώρα μας, ακολουθώντας λανθασμένες πολιτικές και οικονομικές επιλογές που οφείλονται κατά κύριο λόγο στην πολιτική μας ηγεσία, αλλά και σε εμάς τους ίδιους τους Έλληνες, ή τουλάχιστον σε αυτήν την μερίδα του λαού και των ψηφοφόρων που ανάγκαζαν με τον έναν ή άλλον τρόπο να πάρουν οι εκλεγμένες ηγεσίες λανθασμένες αποφάσεις μόνο και μόνο για να κρατηθούν στην εξουσία, έφεραν τα γνωστά σε όλους μας αποτελέσματα, δηλαδή πτωχεύσαμε. Και δεν πτώχευσε μόνο η πατρίδα μας, αλλά και εμείς οι ίδιοι. Πλανούνται όσοι πίστευαν ότι θα πτωχεύσει η πατρίδα μας αλλά εμείς θα παραμείνουμε βολεμένοι μέσα στον οικονομικό και κοινωνικό ιδιοτελή συμφεροντολογισμό μας. Η κρίση, μας άγγιξε όλους μας, άλλους λιγότερο άλλους περισσότερο, τα προβλήματα είναι κοινά, τουλάχιστον για την μεγάλη μάζα του λαού που οι περισσότεροι ανήκουμε. Είναι φρούδες ελπίδες να πιστεύει κανείς την σήμερον ημέρα, ότι οι εύπορες τάξεις της χώρας δεν θα κερδίσουν από την κρίση, το θέμα νομίζω είναι, πως θα αξιοποιήσουμε σαν λαός αυτό το κέρδος ή υπερκέρδος προς όφελος της κοινής μας πατρίδος και κατ’ επέκταση των φτωχότερων λαϊκών στρωμάτων.

         Είναι ιστορικά ορθό, καθένας ανάλογα την οικονομική του επιφάνεια, την πολιτική του ή ατομική του καταγωγή, την κομματική του ιδεολογία, την παιδεία του, τους κοινωνικούς του αγώνες, την ατομική του φιλοσοφία για την ζωή και την κοινωνία να έχει τις απόψεις του, να ερμηνεύει τα πράγματα γύρω του και να θέτει το στίγμα του μέσα στον χώρο και τον χρόνο της πρόσκαιρης παρουσίας του μέσα στην ιστορία.

         Το ίδιο και εγώ φυσικά, σαν πολιτικά σκεπτόμενος δημότης αυτής της πόλης, ποτέ δεν έκρυψα τις πολιτικές συγγένειες μου και τις θέσεις μου για κοινωνικά ζητήματα και ίσως πλήρωσα το τίμημα για αυτή μου την επιλογή, και στον χώρο του Πειραιά, δεν κοίταξα να τα έχω καλά με όλους γι ίδιον όφελος.  Εδώ και χρόνια φωνάζω, γράφω, και δημοσιεύω κείμενα για την παθογένεια και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει αυτή η πόλη και που δυστυχώς, χωρίς να μηδενίζω την προσφορά των προηγούμενων δημοτικών αρχών, μάλλον δυστυχώς οι ενέργειές τους υπήρξαν ατελέσφορες, ή σίγουρα μη αποτελεσματικές μακροπρόθεσμα για την πόλη του Πειραιά. Όσοι ασχολούμαστε με την ιστορία της πόλης, γνωρίζουμε τις παθογένειες αυτές, μόνο που δυστυχώς δεν θέλησαν να τις αλλάξουν ή αν θέλετε δεν μπορούσαν, τα προβλήματα, και οι συντεχνιακές ομάδες, ή η παντοδυναμία ορισμένων πληθυσμιακά κοινοτήτων έδεναν τα χέρια της εκάστοτε δημαρχιακής αρχής άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο.

Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος.

         -Η πόλη του Πειραιά έδιωξε τους κατοίκους της, ή τουλάχιστον δεν έκανε τίποτα μα απολύτως τίποτα για να τους κρατήσει στην πόλη.

         - Η πόλη του Πειραιά έδιωξε τις ναυτιλιακές εταιρίες από το πρώτο λιμάνι της χώρας, με αποτέλεσμα να μαραζώσει οικονομικά.

         - Η πόλη του Πειραιά έδιωξε τις μεγάλες βιομηχανικές μονάδες που ιστορικά δούλευαν οι μεροκαματιάρηδες Πειραϊκές οικογένειες.

         - Η πόλη του Πειραιά αν και λιμάνι, δεν έχει τις προδιαγραφές εκείνες που θα της δίνουν την ατμόσφαιρα και την ταυτότητα του λιμανιού. Είναι περισσότερο ένα λιμάνι σταθμός για την είσοδο προς την πρωτεύουσα που γειτνιάζει ή τα νησιά του Αιγαίου πελάγους.

         - Η πόλη του Πειραιά αν και φτωχή πόλη, πόλη και λιμάνι των μεροκαματιάρηδων είναι μια ακριβή εμπορικά πόλη

         - Η πόλη του Πειραιά δεν έχει καλό συγκοινωνιακό δίκτυο, οι δρόμοι της είναι στενοί, και πολλοί από αυτούς είναι κακοφτιαγμένοι πράγμα που επιφέρει περισσότερες δυσκολίες. Η έλευση του ΤΡΑΜ μέσα από την πόλη μας- όπως έχω γράψει και άλλοτε στο μπλοκ μου- πιστεύω θα επιφέρει περισσότερα συγκοινωνιακά προβλήματα από όσα ενδεχόμενα θα έλυνε. Είναι λάθος η έλευση του ΤΡΑΜ μέσα από μια τόσο στενάχωρη συγκοινωνιακά πόλη, δεν θα ταλαιπωρηθεί μόνο ο τουρίστας, αλλά πρωτίστως και εμείς οι ίδιοι οι κάτοικοι αυτής της πόλης.

         ­- Η απόφαση της προηγούμενης δημαρχιακής αρχής για την ανοικοδόμηση του Παλαιού Ρολογιού, επιτρέψτε μου να σας γράψω, ότι είναι πολύ μεγάλο λάθος. Και μιλώ σαν ένα άτομο-συγγραφέας- που ασχολείται με την ιστορία αυτής της πόλης. Τα οικονομικά έξοδα για την ανοικοδόμησή του είναι πάρα πολλά, και δεν θα προσφέρει κατά την δική μου πάντα γνώμη τίποτα ούτε στην ιστορία ούτε στην ατμόσφαιρα της. Έχω δημοσιεύσει στο μπλοκ μου σχετικά κείμενα για το θέμα αυτό. Υπάρχουν άλλες προτεραιότητες που οφείλουν να υλοποιηθούν. Το Ρολόι, υπήρξε ένα αν θέλετε από τα σύμβολα της πόλης, όχι το μοναδικό. Η απόφαση του δοτού δημάρχου της δικτατορίας κυρού Αριστείδη Σκυλίτση να το γκρεμίσει ήταν ορθή και λειτουργική, ας μην ξανά επιστρέφουμε στα ίδια λάθη από πολιτικό πείσμα.

         - Η πόλη του Πειραιά πάσχει από την μη σωστή καθαριότητα. Δεν θέλω να πω ότι δεν καθαρίζεται, αλλά χρειάζεται περισσότερη και καλύτερη οργάνωση στον τομέα αυτόν. Και ασφαλώς, να αλλάξουμε και εμείς οι Πειραιείς στάση και να σεβόμαστε όπως του αξίζει τον δημόσιο χώρο, πράγμα που δυστυχώς δεν συμβαίνει.

         - Η πόλη του Πειραιά, δεν έχει χώρους στάθμευσης. Εγώ, δεν έχω αμάξι, χρησιμοποιώ για να μεταβώ στον τόπο της εργασίας μου και να επιστρέψω έξι δημόσια μεταφορικά μέσα, ακούω το τι λένε οι άνθρωποι, οι γηγενείς κάτοικοι αλλά και οι περαστικοί από την πόλη μας. Θα πρέπει η νέα δημοτική αρχή να προσέξει ιδιαίτερα αυτό το πρόβλημα μαζί με το συγκοινωνιακό.

          - Η πόλη του Πειραιά μάλλον θα πρέπει να δει τι θα κάνει, ή να απαλλαγεί από τα μεγάλα της γιαπιά που εμποδίζουν άλλες της λειτουργίες. Το πώς και με τι οικονομικά μέσα, είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο και σίγουρα θα δημιουργήσει πολλά προβλήματα. Όμως οι εκλεγμένοι δημοτικοί άρχοντες, εκλέγονται για να λύνουν τα προβλήματα του χώρου τους και όχι να τα διαιωνίζουν ή κάνω λάθος;

         - Επιτρέψτε μου σας παρακαλώ τώρα, να αναφερθώ και στα λεγόμενα «πολιτιστικά» προβλήματα, μια που ερευνώ και δημοσιεύω μικρές ή μεγάλες εργασίες εδώ και χρόνια.

         Ο Πειραιάς, υπήρξε κάποτε ένα φυτώριο πολιτισμού. Όχι μόνο γιατί γέννησε και ανέθρεψε μεγάλα ονόματα που δημιούργησαν και μεγαλούργησαν στο Ελληνικό αλλά και διεθνές στερέωμα, όπως ο σκηνοθέτης Δημήτρης Ροντήρης, ο αρχιτέκτονας Δημήτρης Πικιώνης, η ηθοποιός Κατίνα Παξινού, ο δάσκαλος και ζωγράφος Γιάννης Τσαρούχης, ο τραγωδός Αιμίλιος Βεάκης, ο ηθοποιός Γιώργος Κιμούλης, ο θαλασσογράφος Κωνσταντίνος Βολονάκης, ο βαρύτονος Γιάννης Αγγελόπουλος, ο ηθοποιός Δημήτρης Παπαμιχαήλ, ο λαϊκός τραγουδιστής Πέτρος Αναγνωστάκης, ο πολιτικός Κωνσταντίνος Σημίτης, ο ιστορικός και πολιτικός Παναγιώτης Πιπινέλης, οι τεχνοκριτικοί και καθηγητές Πανεπιστημίου Μάνος Στεφανίδης και Μανόλης Βλάχος, ο νυν αρχιεπίσκοπος Τυράννων και πάσης Αλβανίας κύριος Αναστάσιος Γιαννουλάτος, και αρκετοί συγγραφείς και ποιητές, όπως ο Λάμπρος Πορφύρας, ο Παύλος Νιρβάνας, ο συγγραφέας Διονύσης Χαριτόπουλος, ο σκηνοθέτης Τάκης Σπετσιώτης, ο Νίκος Χαντζάρας, η χορογράφος Μαρία Χορς, πολλοί δημοσιογράφοι και πολλοί μα πάρα πολλοί άλλοι καλλιτέχνες που τίμησαν την πόλη του Πειραιά στα πέρατα της οικουμένης και φυσικά και πάρα πολλοί καταξιωμένοι στον χώρο τους επιχειρηματίες. Σε βιβλίο μου πριν 8 περίπου χρόνια έχω καταγράψει πάνω από 3000 περίπου άτομα που συνέδεσαν την πορεία τους με αυτήν της πόλη μας.

       Αλλά και άλλοι καλλιτέχνες, όπως η Μελίνα Μερκούρη και ο μελωδός των ονείρων μας Μάνος Χατζιδάκις, ο οποίος έγραψε τα «Παιδιά του Πειραιά». Αξίζει η πόλη μας εκ των υστέρων να τους τιμήσει και να δώσει το όνομά τους σε δρόμους της πόλης μας ή σε κεντρικές πλατείες, ή σταθμούς του μετρό, η πόλη μας τους το οφείλει. Και φυσικά να μαζέψει όσο είναι δυνατόν το εναπομείναν έμψυχο υλικό κοντά της.

-         Νομίζω ότι είναι καιρός να αναδιοργανωθεί το ιστορικό αρχείο της πόλης, να στελεχωθεί με έμπειρο προσωπικό, να αλλάξει το ωράριό του, γιατί δεν είναι όλοι δημόσιοι υπάλληλοι και δεν σχολούν στις 2, να ανοίγει και τα Σάββατα, να γίνουν αποδελτιώσεις των Πειραϊκών εντύπων, του τοπικού τύπου, των διαφόρων αρχείων, ώστε να ξεδιπλωθεί με πιο σύγχρονα μέσα η ιστορία της πόλης, και να γίνει κτήμα όλων των Πειραιωτών. Το ίδιο αξίζει να γίνει και με την Δημοτική μας Βιβλιοθήκη, να επανέλθει σε ένα ωράριο πιο λειτουργικό για τους ερευνητές και τους κάθε είδους ενδιαφερόμενους, να μπορούν να φωτοτυπηθούν τα κείμενα εκείνα που αξίζει να γίνουν γνωστότερα στους Πειραιώτες, και όχι να καταφεύγουμε σε πανάκριβους συλλέκτες, στην Αθήνα, ή άλλους εμπορικούς χώρους για την αγορά και την μελέτη τους. Θα άξιζε να γίνουν επανεκδόσεις Πειραιωτών συγγραφέων, με βάση τα νέα ερευνητικά δεδομένα και εκδοτικές συνθήκες.

-         Οφείλει ο δήμος του Πειραιά να γνωρίσει το τεράστιο αυτό δυναμικό πρωτίστως στους μαθητές των Σχολείων του Πειραιά και έπειτα και στους εκτός Πειραίκού χώρου.

Μήπως θα πρέπει ο δήμος να βοηθήσει στην επαναλειτουργία ορισμένων κινηματογραφικών αιθουσών; Γίνεται μια πόλη να μην έχει έστω έναν θερινό κινηματογράφο; Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε και για θεατρικές αίθουσες. Ο Πειραιάς έδιωξε τόσο το κινηματογραφόφιλο κοινό όσο και τους θεατράνθρωπους, δεν υπάρχει μια θεατρική αίθουσα πέραν του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά. Μήπως το στολίδι και κόσμημα του Πειραιά, και κέντρο πολιτιστικής αναφοράς, θα πρέπει σιγά και σταθερά να λειτουργεί για το Πειραϊκό κοινό.

Δεν είναι πλέον καιρός ο Πειραιάς, εννοώ την δημοτική του αρχή, να συγκεντρώσει ένα φωτογραφικό και άλλο βιογραφικό υλικό για τους καλλιτέχνες του Πειραίκού χώρου από την ίδρυση του δήμου μας μέχρι σήμερα; Μήπως οφείλουν οι δημοτικοί καινούργιοι άρχοντες που θα αποφασίζουν από εδώ και στο εξής για την τύχη της πόλης μας, να ζητήσουν μια έστω φορά να μας γνωρίσουν, να μας ακούσουν, και ίσως να βγει κάτι καλό από αυτή την συνάντηση πέρα από τις διάφορες συντεχνίες, κλίκες, πολιτικές ή κομματικές σκοπιμότητες.

Το Αρχαιολογικό μας Μουσείο, πόσοι Πειραιώτες γνωρίζουν τα θαυμάσια εκθέματα που αυτό έχει; Μήπως θα πρέπει να ακολουθηθεί μια άλλη μη κρατικίστικη, δημοσιοϋπαλληλική πρακτική; Χωρίς να απαξιώ τις προσπάθειες που μέχρι τώρα έχουν γίνει.

         Οφείλει η καινούργια δημοτική αρχή, να γνωρίσει τους ανθρώπους που εργάζονται σταθερά και αθόρυβα για την πόλη, και άλλους που δεν παύουν να είναι παιδιά του Πειραιά πριν κλείσει ο βιολογικός τους κύκλος, γιατί μετά θάνατο, ας μην το σχολιάσουμε καλύτερα.

          Ασφαλώς κύριε δήμαρχε του Πειραιά, κύριε Γιάννη Μώραλη, κατανοώ ότι αυτά και πολλά άλλα χρειάζονται χρήματα, χρειάζονται οικονομικοί πόροι, και οι ανάγκες του Δήμου είναι τεράστιες, όμως ίσως επιτέλους αξίζει να γίνει μια αρχή, πέρα επαναλαμβάνω από συντεχνίες, κλίκες, ομαδούλες, πολιτικές ή κομματικές σκοπιμότητες.

Ο Πειραιάς, αξίζει μια καλύτερη τύχη, αξίζει να κάνει μια σύνθεση των επιμέρους πολιτιστικών, οικονομικών, και κοινωνικών δυνάμεων, αν χαθεί και αυτή η ευκαιρία, τότε ίσως επαληθευτεί και η ιεροκρυφίως άποψη, ότι άλλα συμφέροντα εξέλεξαν την νέα δημοτική αρχή.

Εγώ τουλάχιστον, δεν θέλω να το πιστέψω, ανεξάρτητα από το τι ψήφισε ο καθένας από εμάς, γιαυτό και σας απευθύνω αυτήν την ανοιχτή επιστολή, ευχόμενος σε όλους τους νεοεκλεγέντες δημοτικούς συμβούλους όλων των πολιτικών παρατάξεων και σε εσάς προσωπικά, καλή και χρηστή εξουσία προς όφελος πρώτα της πόλης, και φυσικά και της υμετέρας δημαρχιακής υστεροφημίας.

Με εκτίμηση ένας Πειραιώτης.

Γιώργος Χ. Μπαλούρδος

Πειραιάς, Σάββατο, 31 Μαΐου 2014.