Γ Ι Α Τ Ο Ν Γ Ι Ω Ρ Γ Ο Β Ε Η
Κριτικά
κείμενα
(για την ποίησή του)
Ανθολόγηση- Εισαγωγή- Επιμέλεια
ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΠΥΛΑΡΙΝΟΣ
Σχέδιο εξωφύλλου:
ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΟΡΟΓΚΑΣ
Εκδόσεις ΑΙΓΑΙΟΝ,
Λευκωσία 2021, σελίδες 418, τιμή 19.10 ευρώ
«Εργασίες
με ανθολογήσεις του είδους αυτού σκοπό έχουν να δώσουν ετοιμόχρηστο υλικό και
σε όσους θα κρίνουν στο μέλλον νέες συλλογές που θα εκδώσει ο Βέης, κυρίως όμως
είναι χρήσιμες για την εκπόνηση εκτενών μελετών, πτυχιακών εργασιών,
διδακτοριών διατριβών κ.λπ., αφού έχουν επισημάνει, στο μεγαλύτερο μέρος του,
το υπάρχον κριτικό υλικό. Η σειρά των Εκδόσεων Αιγαίον έχει συνεισφέρει στους
τομείς αυτούς, η δε εστίαση του ενδιαφέροντός της τα τελευταία χρόνια σε
ποιητές της Γενιάς του ’70-όπως ο Γιώργος Μαρκόπουλος, ο Αντώνης Φωστιέρης και
ο Κώστας Γ. Παπαγεωργίου- έχει αποφέρει ήδη πολλούς δοκιμιακούς και
επιστημονικούς καρπούς», σελίδα 64. Με τα λόγια αυτά κλείνει την «ΕΙΣΑΓΩΓΗ»
του με τίτλο «Η κριτική θεώρηση της ποίησης του Γιώργου Βέη», ο διευθυντής της
σειράς «Λογοτεχνική κριτική» των εκδόσεων «ΑΙΓΑΙΟΝ» και επιμελητής, ομότιμος
καθηγητής και πολύπειρος δοκιμιογράφος κύριος Θεοδόσης Πυλαρινός για έναν από
τους χαρακτηριστικότερους εκπροσώπους της Γενιάς του 1970, πρέσβη επί τιμή,
ποιητή, μεταφραστή, ταξιδιωτικό συγγραφέα, δοκιμιογράφο και κριτικό λογοτεχνίας
κύριο Γιώργο Βέη (Αθήνα 1955-). Να υπενθυμίσουμε ότι ιδρυτής της «Σειράς»
υπήρξε ο Κύπριος βιβλιογράφος κυρός Σάββας Παύλου. Η ταυτότητα της «Σειράς»
όπως εν συντομία μας την δίνει ο σημερινός διευθυντής της, οι επιλογές των ελλήνων
ποιητών και πεζογράφων από διάφορες Λογοτεχνικές Γενιές και γεωγραφικές της
Ελλάδος περιοχές καθώς και οι αντίστοιχοι επιμελητές και ανθολόγοι που
επιμελούνται το συγκεντρωμένο υλικό, δημιούργησαν μία σειρά βιβλίων πολύτιμα
πραγματικά βοηθήματα για τους έλληνες και ξένους αναγνώστες, ερευνητές και
μελετητές, όσους τέλος πάντων διαβάζουν και ασχολούνται ακόμα με την ελληνική
ποίηση τα ελληνικά γράμματα και την κριτική σκέψη γενικότερα. Το απάνθισμα των
κριτικών κειμένων που εμπεριέχονται σε αυτό το άξιο λόγου και προσοχής «μίνι»
ανθολόγιο κριτικών δημοσιευμάτων (και συνοδεύετε με ποιητικό τους
χαρακτηριστικό ανθολόγιο) για το έργο δημιουργών όπως: ο εκ Χαλκίδος
προερχόμενος Γιάννης Σκαρίμπας, επιλογή Κατερίνα Κωστίου, ο υδραίος Μίλτος
Σαχτούρης, επιλογή Δώρα Μεντή, ο ερωτικός πεζογράφος από την Θεσσαλονίκη,
εκπαιδευτικός Γιώργος Ιωάννου και ο επίσης αγαπητός μας Θεσσαλονικεύς ποιητής,
μεταφραστής και εκδότης Ντίνος Χριστιανόπουλος, την επιλογή των δύο τόμων είχε
ο Πειραιώτης κριτικός πανεπιστημιακός Δημήτρης Κόκορης,. Ο μοναχικός ποιητής Λευτέρης
Πούλιος, επιλογή από την εκπαιδευτικό Μορφία Μάλλη, ο αντιστασιακός και υψηλός
της ποίησης αγωνιστής Μανώλης Αναγνωστάκης, επιλογή από τον θεωρητικό της
ποίησης και ποιητή Νάσο Βαγενά, και άλλοι τίτλοι των τόμων της «Σειράς» που
επιμελήθηκαν ο τωρινός διευθυντής της ομότιμος καθηγητής Θεοδόσης Πυλαρινός
αλλά και ο ιδρυτής της, για τον Νάσο Βαγενά, και οι άλλοι φιλόλογοι-κριτικοί
όπως ο Θεόδωρος Βάσσης για τον Κώστα Γ. Παπαγεωργίου, (συν επιμέλεια και κοινή
εισαγωγή Θ. Βάσσης και Θ. Πυλαρινός), Θεοδόσης Πυλαρινός για τον Αντώνη
Φωστιέρη, ο πανεπιστημιακός Ευριπίδης Γαραντούδης για τον Τάκη Σινόπουλο κ.λπ.,
φανερώνουν με τον πλέον εύγλωττο και κατηγορηματικό τρόπο το εύρος των επιλογών,
την ποιότητα και αντιπροσωπευτικότητα των κριτικών δημοσιευμάτων που
ανθολογούνται στην πραγματικά αξιόλογη αυτή «Σειρά» η οποία συνεχίζει την
εκδοτική της διαδρομή. Ίσως, η μόνη αν μας επιτρέπεται μικρή γκρίνια είναι οι
τιμές των τόμων. Θεωρώ ότι τέτοιας χρησιμότητας και εκδοτικής αποτελεσματικότητας
κυκλοφορίες, όφειλαν να έχουν χορηγούς ώστε οι τιμές των τόμων να μην είναι
«αποτρεπτικές!» για τους αναγνώστες. Μια και συμφωνώντας κατ’ αρχάς με τον
διευθυντή της «Σειράς» να τονίσουμε ότι τα ανθολόγια κριτικών κειμένων δεν
απευθύνονται μόνο και κυρίως σε πανεπιστημιακούς ερευνητές ή μεταπτυχιακούς
καθηγητές αλλά, στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό που ανήκουμε όλοι εμείς οι
ανώνυμοι αναγνώστες της ελληνικής ποίησης και πεζογραφίας. Αλλά αυτό ανάγεται
σε ένα άλλο ζήτημα, στο κατά πόσο είναι υψηλή η σημερινή τιμή των Βιβλίων στην
Ελλάδα σε σχέση με τους μισθούς, τις συντάξεις τα άλλα της ζωής οικονομικά
έξοδα.
Η ΝΥΦΙΤΣΑ
ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ
κάνει πάλι να πιει
έχει πει το νερό νεράκι
αυτές τις μέρες
σκύβει κι άλλο να μυρίσει
καλύτερα το χόρτο
το τοπίο της έρχεται κάπως
λοξά σήμερα
έχει μάθει βέβαια να φοβάται
τον ουρανό
πιο πολύ από το πατημένο
χώμα του κάμπου
ναι, φυλάγεται όσο μπορεί
στα ριζά του βράχου
τα σκάγια όμως τη βρήκαν
με τη δεύτερη γουλιά
είχε ξεχάσει αυτή τη φορά
να τις μετρήσει
με προσοχή
όλες τις σκιές.
Πιάνοντας στα χέρια του τον τόμο «Για τον
Γιώργο Βέη» Κριτικά κείμενα (για την ποίησή του) ο μυημένος ή αμύητος
αναγνώστης της σύνολης ποιητικής και υπόλοιπης συγγραφικής συνεισφοράς του
βραβευμένου ποιητή και νομικού κυρίου Γιώργου Βέη στα ελληνικά γράμματα των
εκδόσεων «ΑΙΓΑΙΟΝ», βρίσκεται μπροστά σε ένα πανόραμα γόνιμων γνωμών και
συμπερασμάτων, αναλύσεων και κρίσεων των 14 συνολικά ποιητικών συλλογών που μας
έδωσε μέχρι σήμερα ο πρέσβης ποιητής. Ποιητικές συλλογές και ποιήματα στις οποίες
αναφέρονται και παρουσιάζουν τα κριτικά κείμενα αντρών και γυναικών συγγραφέων
από διάφορα έντυπα, εφημερίδες, περιοδικά και ηλεκτρονικές σελίδες.. Κείμενα τα
οποία έχουν δημοσιευθεί είτε στον έντυπο είτε στον ηλεκτρονικό περιοδικό τύπο,
είτε είναι αποσπάσματα από ομιλίες ή εργασίες. Να σημειώσουμε ότι ο ποιητής και
μεταφρασμένος και ανθολογημένος σε διάφορες χώρες Γιώργος Βέης παρουσιάστηκε
στο ποιητικό προσκήνιο το 1974 με την ποιητική συλλογή «Φόρμες και άλλα ποιήματα 1970-1973» μία συλλογή η οποία κυκλοφόρησε
από τις εκδόσεις του περιοδικού «Κούρος» του αντισυμβατικού Λεωνίδα Χρηστάκη.
Στην σημείωση με αριθμό 2 της σελίδας 88 του βιβλίου της για τον Γιώργο Βέη,
κυρία Έφη Κατσουρού, εκδόσεις
«Γκοβόστη», Αθήνα, Ιανουάριος 2020, της εκδοτικής σειράς «γενιά του ‘70», μας
δίνει την εξής πληροφορία: «Αξίζει σε αυτό το σημείο να σημειώσω ότι όπως
προκύπτει από μαρτυρίες: «Το πρώτο ποιητικό βιβλίο του Γ. Βέη, με τίτλο Φόρμες
και άλλα ποιήματα 1970-1973, κατασχέθηκε και κάηκε τον Φεβρουάριο του 1974,
επειδή, σύμφωνα με απόφαση χουντικών αρχών, κρίθηκε «άσεμνο και αντεθνικό»».
Επανερχόμενος, ενώ η 14 συλλογή του με τον τίτλο «Βράχια» εκδόθηκε σχεδόν πρόσφατα από τις εκδόσεις «Ύψιλον» το 2020-με
τις οποίες συνεργάζονταν από παλαιά ο ποιητής- του επίσης ποιητή και
μεταφραστή, εκδότη Δημήτρη Καλοκύρη. Ο πανοραμικός τόμος -«Για τον Γιώργο Βέη»
των εκδόσεων «Αιγαίον» Λευκωσία 2021-συγκέντρωσης, ανθολόγησης και μεταφοράς
από τα διάφορα περιοδικά και ημερήσιες εφημερίδες-συγκεφαλαιώνει συμπεριληπτικά
σχεδόν όλες τις δημοσιεύσεις για τις παραπάνω ποιητικές του συλλογές μέχρι των
ημερών μας. Μεγάλο και το χρονικό και το κειμενικό και των διαφόρων εντύπων
εύρος από όπου αντλούνται τα απαραίτητα στοιχεία και οι πληροφορίες.
Απολαμβάνουμε το ύφος και το πνεύμα, την ποιότητα των δημοσιευμάτων των
συντακτών, τα αποσπασματικά κριτικά σπαράγματα, την ροή του κριτικού τους
λόγου, τις επισημάνσεις τους, την γνωμοδότησή τους για την ποιητική διαδρομή
του ποιητή, τις επιμέρους ερμηνείες τους, τα θετικά πάντα σχόλιά τους,
ορισμένες φορές μάλλον τον υπερβολικό έπαινό τους, τις θέσεις και κρίσεις τους,
τις σφαιρικές αναλύσεις τους, το ξεκλείδωμα της δομής της ποιητικής ύλης, τις
απόψεις τους για την χρήση της γλώσσας από τον ποιητή, την επιλογή των λέξεων
και τις διάφορες προτάσεις της ποιητικής του φόρμας. Τις ποιητικές του επιλογές
και συγκινήσεις, τις συγγένειες με άλλες ελληνικές και ξένες φωνές παλαιότερων
ομοτέχνων του, τα υπόγεια ρεύματα ευαισθησίας που αρδεύουν τον ποιητικό του
λόγο, την δωρικότητα του ύφους του, τον «κοφτό» λυρισμό του. Ορισμένα κείμενα
δημοσιεύονται την περίοδο των δημόσιων βραβεύσεών του. Συγκινούμαστε και εμείς
με τα κριτικά ερεθίσματα και διαπιστώσεις των κριτικών, και αυξάνεται η αγάπη
μας για την ποίησή του. Άλλοτε διαβάζουμε κάπως συνοπτικές διαπιστώσεις,
αποσπασματικές άλλοτε, συνήθως μακροσκελέστατες, Με τις παρατηρήσεις που
προβαίνουν οι κριτικές αυτές φωνές καθώς διερευνούν το ποιητικό σώμα του Γιώργου
Βέη τις εντυπώσεις τους από έναν σύγχρονο ποιητικό λόγο διάσπαρτων εσωτερικών
βιωμάτων, εικόνων της φύσης, φιλοζωίας(πρυτανεύει ο σκύλος), ένας λόγος ακόμα
σε εξέλιξη και θετική πλούσια αναφορικότητα και παραγωγική πρόθεση. Μία
ποιητική παρουσία η οποία διαρκώς αναβαθμίζεται στη ροή του χρόνου. Με σταθερή
ερωτική και ελάχιστα ηδονική ατμόσφαιρα, ένα κλίμα ερωτικής ευωχίας πρόσκληση
προς το γυναικείο σώμα και ομορφιά που απτοποιείται με το χάδι και κυρίως με το
φιλί (εδώ τηρουμένων των ερωτικών διαφοροποιήσεων του φύλου, και των διακριτών
σωματικών χαρακτηριστικών τους, θυμίζει τον ποιητή του μεσοπολέμου Ναπολέοντα
Λαπαθιώτη. Ας θυμηθούμε τον στίχο «γυρεύω πάντα το φιλί…» Αν και η απτική
αισθητική του γυναικείου σώματος του ποιητικού ερωτικού λόγου του Γιώργου Βέη
συγκλίνει με τον λυρικό και ενθουσιώδη αισθησιασμό του Οδυσσέα Ελύτη, παρά με
τον συγκρατημένο αντίστοιχο του ερωτικού λόγου του Γιώργου Σεφέρη).Ενός
ποιητικού εκπροσώπου της Γενιάς του 1970 που συνεχίζει να μας προκαλεί
αναγνωστικά με κάθε νέα του εκδοτική κατάθεση και πέραν της ποίησης. Βλέπε πχ.
το βιβλίο του «Για την ποιητική γραφή»
Δοκιμίων σύνοψις, εκδόσεις Ύψιλον 2021 σελίδες 110, τιμή 10 ευρώ. Πόσο όμορφα
ακούγεται αυτό το τριτόκλιτο ουσιαστικό, δεν ενοχλεί καθόλου την δημοτική μας
γλωσσική «καθαρότητα» και παραπέμπει σε ευαγγελικά ακούσματα. Ο συγκεντρωτικός
τόμος «Για τον Γιώργο Βέη» με τις πολύχρωμες και ποικίλες κριτικές εστιάσεις
πάνω στην ποιητική του πορεία, το σταμάτημα σε κόμβους και στιγμές της
ποιητικής του σκέψης, σε σχεδιασμούς και εξελίξεις του λόγου του, εμπλουτισμού
με νέες παραστάσεις του θεματικού του καμβά, (χώρες και τοπία εξωτικής
ατμόσφαιρας, ελληνικές πόλεις και νησιά, μικρά ζώα, και αρχαίες προτάσεις
ενταγμένες ομαλά και οργανικά μέσα στους στίχους του), ποιητικές τους ανελίξεις
και ίσως πειραματισμοί βηματισμοί ήχων και ερωτικών αισθήσεων, παρατηρήσεις του
γυναικείου σώματος στη γυμνότητά του και τον συγκρατημένο αισθησιασμό του, μότο
και αφιερώσεις ποιητικών του μονάδων σε φιλικά του πρόσωπα, ποιήματα για
ποδοσφαιρόφιλους, και μία πλειάδα ερεθισμάτων της ζωής, του έρωτα της φυσικής
άνθισης των λουλουδιών, των κερασιών, όλα αυτά τα μικρά και τα μεγάλα που μας
προσφέρει εν αφθονία και ομορφιά αυτός «ο κόσμος ο μικρός ο μέγας» που
σπονδυλώνουν τον κορμό και τα κλαδιά, την ποιητική του ανθοφορία από συλλογή σε
συλλογή, από ποίημα σε ποίημα, από ποιητικό της μορφής των ποιημάτων του
πετυχημένο πειραματισμό, καθιστούν τον τόμο πολύτιμο προσκλητήριο στην ανεύρεση
και διάβασμα των ποιημάτων του Γιώργου Βέη. Ορισμένα κείμενα μας κάνουν λόγο
για τις διακειμενικές του συνομιλίες, για τα ερωτήματα περί Ποιήσεως που
διαρκώς θέτει. Ο περί ποιήσεως λόγος, η λέξη ποίηση και ποιητής είναι διάσπαρτο
και συνεχής στο σύνολο ποιητικό σώμα του Γιώργου Βέη. Τα ποιήματά του τα ίδια
όπως και κριτικές τους, μας μιλούν για την χρήση και διαχείριση του γλωσσικού
ποιητικού υλικού από τον ποιητή κατ’ εξακολούθηση, την αναζήτηση και εύρεση
λέξεων που κυριολεκτούν στο νόημά τους, στην ηχητική τους προβολή. Εικόνες
περισσότερο μάλλον οπτικές αλλά και της αφής παραστάσεις και στιγμές. Ο ποιητής
από την αρχή της εμφάνισής του, πήρε σοβαρά τον ρόλο της ποίησης, τον σεβάστηκε
και έπαιξε «τίμια» των παιχνίδι μαζί της, σεβάστηκε τις λέξεις που χρησιμοποιεί
δεν τις απαξιώνει με χαμηλότονους ενθουσιασμούς. Αν και πολλές από τις
ποιητικές του μονάδες διακρίνονται για την αφηρημένη τους διάθεση, επικρατεί
μία αν δεν κάνω λάθος αοριστία στις προσωπογραφίες που εικονογραφεί. Ευδιάκριτο
το γυναικείο φύλο, ανωνυμία της προκλητικής αίσθησης. Ψαύσεις σωμάτων όχι όμως
εντοπισμός προσώπων. Η αναζήτηση του φιλιού ως πρωτεύον και καθοριστικός
παράγοντας της ερωτικής διάθεσης και του ερωτικού λόγου. Αντιλαμβανόμαστε εμείς
οι αναγνώστες της ποίησής του και βοηθούντων των κριτικών κειμένων που έχουν
γραφτεί για αυτήν στο πώς διαχειρίζεται μέσα στην δομή του ποιήματος τον
ποιητικού χρόνο και την λειτουργία του. Όπου ο χρόνος του σχεδιασμού του
ποιήματος διαρκεί μάλλον όσο ο χρόνος της ανάμνησης της εμπειρίας του ποιητικού
υποκειμένου και της ανάκλησής του στην επιφάνεια του παρόντος της γραφής
χρόνου. Η φόρμα επίσης της ποίησής του δεν είναι σταθερή από συλλογή σε συλλογή,
από ενότητα σε ενότητα μέσα στην ίδια την συλλογή. Λέξεις και στίχοι ρόζοι του
«τίμιου ξύλου» της ποίησής του. Χάι-κου και επιγραμματικές μορφές, δύστυχα
ολοκληρωμένης νοηματικής εκφραστικής που θυμίζουν δημώδη παράδοση και την
πληρότητά τους, μικρές ποιητικές μονάδες και εντυπώσεις θλίψεως ή θαυμασμού. Σύντομα
ή πολύστιχα ποιήματα, πεζά που φουσκώνουν εσωτερικά από ποιητική αίσθηση,
ποιήματα σαν μικρά σκαλοπάτια ανάβασης στην κορυφή του ποιητικού λυρισμού.
Μεγάλες προτάσεις και στίχοι που διακόπτονται απότομα και συνεχίζουν αμέσως
μετά. Λέξεις που χωρίζονται και ακολουθούν κεφαλαιογράμματες παρακάτω. Σημεία
στίξεως που, δίνουν τον τόνο του ρυθμού στον στίχο, την μουσικότητα στην
σύλληψη, την άνεση της ροής στην ποιητική αφήγηση και προσωπική εξομολόγηση. Συζεύξεις αντίθετων
εικόνων και καταστάσεων, φλούδες και ζουμερά κουκούτσια λέξεων. Πόθοι και ευχές
ενός λόγου που αναβαθμίζεται από την ίδια την ουσία του, από τις κινητοποιήσεις
της μνήμης ως παράσταση πένθους αλλά και χαμόγελου. Η ευλογία της ζωής ίσως
όπως και η κατάρα της επέρχεται από την γλωσσική καταγραφή της εκ των υστέρων
των βιωματικών προσλήψεων και εμπειριών από τον ποιητή ως ανθρώπινο υποκείμενο,
ως ανθρώπινη γεμάτος περιέργεια μονάδα που επεξεργάζεται και φιλοτεχνεί την
σχέση του και την επαφή του με την φύση, τον κόσμο, την κοινωνία, τις ερωτικές
σχέσεις του με το άλλο φύλο, την σωματική αίσθηση και απτότητα που
καιροφυλακτεί να δώσει την ανάφλεξη της νέας ποιητικής έμπνευσης και
δημιουργίας. Ο ποιητικός κόσμος του Γιώργου Βέη είναι μία γιορτή των αισθήσεων
της ψηλάφησης, του βλέμματος όπου διαρκώς παρατηρεί και φωτίζει κάθε εσωτερική
και εξωτερική πτυχή και ψυχικές πτυχώσεις του μέσα μας κόσμου και του
εξωτερικού. Η ψυχή του ανθρώπου με την δημιουργό ψυχή του κόσμου γίνονται ένα
μέσα σε μια ατμόσφαιρα θλιμμένου θάμβους και ανοικτών διαλόγων και ερωτημάτων.
Τα κριτικά κείμενα του τόμου, μας βοηθούν να ανιχνεύσουμε ανετότερα τους
ποιητικούς του οραματισμούς, τις φοβίες του, τα διλήμματά του, την επεξεργασία
και οργάνωση του υλικού του, την ομορφιά και την φθορά του κόσμου που
εικονογραφεί μέσα σε μία Ηρακλείτεια χρονική ροή ανανέωσης μέσω του γραπτού
λόγου. Βλέπουμε πως δομείται το ποιητικό οικοδόμημα, πώς λειτουργεί ο ποιητικός
διπολισμός του στο τελικό αποτέλεσμα του ποιητικού στόχου. Ο συνολικός
σφαιρικός αυτός κριτικός απολογισμός-συγκεντρωμένος σε έναν τόμο και όχι
διάσπαρτος σε διάφορα της γραφής τοπία, με την πολυχρωμία του, την ερμηνευτική
του πολυσημία, το ιδιαίτερο ύφος και διαφορετικές προσλαμβάνουσες κάθε κριτικής
αντρικής και γυναικείας φωνής, μέσα σε ένα χρονικό διάστημα τεσσάρων δεκαετιών
μαρτυρίες μας χρησιμεύει, στο με ασφαλή και σίγουρο τρόπο να ξεκλειδώσουμε τα
μυστικά της ποίησης του κυρίου Γιώργου Βέη. Να αντιληφθούμε καλύτερα τις
εσωτερικές προσμείξεις που έχει το σώμα της ποίησής του από άλλα ετερογενή
στοιχεία παρελθόντων ποιητικών φωνών της ελληνικής και ευρωπαϊκής παράδοσης,
πχ. Ανδρέας Κάλβος, Οδυσσέας Ελύτης κ.ά. την συγγενική ποιητική ύλη εκ νέου με
νέο σύγχρονο βάδισμα. Τα δάνεια στοιχεία από ομοτέχνους του, τις ποιητικές του
αγάπες και προτιμήσεις, τις διακειμενικές επιδράσεις και συνομιλίες, τα στάδια
μεταμορφώσεων της ποιητικής του μαρτυρίας και υλικού στην εξέλιξη της ποιητικής
του γραφής, και στον επαναλαμβανόμενων ερωτήσεων περί σημασίας της Ποίησης που
θέτει. Κάτι που δηλώνει ότι και ο ίδιος δεν έχει δώσει τελική απάντηση στα
ερωτήματά του. Την διαρκή δημιουργική εξέλιξη και ανανέωση του ποιητικού του
προσώπου από σύνθεση σε σύνθεση ακόμα και μέσα στην ίδια την ποιητική συλλογή ή
σε μεταγενέστερα στάδια επεξεργασίας του ποιητικού φανερώματος. Ακόμα και οι
τίτλοι των ποιητικών του μονάδων έχουν την δική τους αυτονομία αλλά
προσδιορίζουν και προσανατολίζουν τον αναγνώστη στο τι πρέπει να περιμένει από
το ποίημα και το αίσθημα που γεννάται καθώς διαβάζεται. Αυτή η σφαιρική-να
επαναλάβουμε- κριτική θεώρηση του έργου του, με τον παλαιότερο φόρτο θετικών
επισημάνσεων και μικρή ή μεγαλύτερη ευστοχία που εκφράζουν και αντιπροσωπεύουν,
τα σύντομα ή εκτενέστερα κείμενα των συμμετεχόντων, ή τα αποσπάσματα είναι
πετυχημένη και όπως φαίνεται ισορροπημένη στην συνολική διάταξη του τόμου και
παρουσία του που οφείλεται στον επιμελητή της έκδοσης Θεοδόση Πυλαρινό. Ο
οποίος είχε να αντιπαλέψει με το φαινόμενο της διάκρισης του υλικού που είχε
μπροστά του και την επανάληψη θέσεων και ονομάτων κριτικών φωνών. Δεν βρήκαν
και οι 14 ποιητικές συλλογές το ίδιο κριτικό αριθμητικό ενδιαφέρον, κάτι που
μας επισημαίνει και ο επιμελητής του τόμου. Μας υπενθυμίζει επίσης ότι ο
ποιητής και ένας από τους βασικότερους εκπροσώπους της Γενιάς του 1970
εξακολουθεί να είναι συγγραφικά πολλαπλά ενεργός από το 1974 μέχρι των ημερών
μας. Τα όποια κριτικά ανθολογικά ελλείμματα για ορισμένες συλλογές του, δεν
αναιρούν την εμπνευσμένη διαδρομή του, που η αποτίμηση της καθόλου συγγραφικής
του δουλειάς και παραγωγής οφείλει να συμπεριλάβει και την κριτική του καθαρά πλευρά
που βρίσκεται διάσπαρτη σε διάφορα περιοδικά της εποχής του πέρα από την καθ’
εαυτό ποιητική του κατάθεση, τις κατά καιρούς μεταφράσεις του και τις
ταξιδιωτικές του αναμνήσεις, στην ανά την υφήλιο περιπλανήσεις του λόγω
επαγγελματικών του της σταδιοδρομίας του υποχρεώσεων. Παρενθετικά να θυμίσουμε
ότι υπάρχει ένας μικρός αριθμός ελλήνων δημιουργών, ποιητών κυρίως οι οποίοι
σταδιοδρόμησαν στον προσωπικό τους βίο στο διπλωματικό σώμα. Χαρακτηριστική η
περίπτωση του Γιώργου Σεφέρη. Οι άμεσες και πολύχρονες εμπειρίες του ποιητή
Γιώργου Βέη σε μακρινές γεωγραφικές τοποθεσίες, εξωτικές περιοχές και
φιλοσοφίες ζωής, θρησκευτικές συνήθειες και αντιλήψεις, τον έφεραν σε επαφή,
άμεση προσέγγιση με πολιτισμούς και κουλτούρες, ποιητικές φωνές και παραδόσεις
εντελώς διαφορετικές από αυτές της δυτικής και ευρωπαϊκής παράδοσης. Ξένες από
την του ευρωπαίου ανθρώπου μανταλιτέ. Οι εμπειρίες αυτές φαίνονται καλύτερα και
αποτυπώνονται ευκολότερα στα βιβλία με τις ταξιδιωτικές του καταγραφές. Να
διευκρινίσουμε ότι η διαρκής, συχνή ποιητική και συγγραφική του παραγωγή δεν
δηλώνει μία «εκδοτική απληστία» αλλά μία προσπάθεια να μας κοινοποιήσει τα
μυστικά των ναών της τέχνης της ποίησης, των περιπλανήσεων του μέσα στα
ρουμάνια και τις μορφές της, που στο χρόνο της δικής του προσωπικής διαδρομής
επισκέφτηκε και θαύμασε, αποδέχτηκε και προβληματίστηκε. Δεν έμεινε μόνο στο
επίπεδο της ευκταίας προσδοκίας. Κάτι που τον κάνει κατά την ιχνογράφηση της
ποιητικής του εξέλιξης να θέτει σταθερά ανοιχτά επαναλαμβανόμενα ερωτήματα για
την λειτουργία του ποιητικού φαινομένου, τον ρόλο και την σημασία της ποίησης
που διαδραματίζει στις σύγχρονες κοινωνίες, την σχέση του μοντέρνου ανθρώπου με
τον ποιητικό λόγο ή την μη σχέση του, την απαξίωσή του μοντέρνου ανθρώπου προς
τους ποιητές και κατ’ επέκταση της ίδιας της ποίησης. Στο αν υπάρχει χώρος για
το φαινόμενο που λέγεται ποίηση μέσα στην κοινωνία, τις σχέσεις των ανθρώπων,
τον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει ένας ποιητής μέσα στο κοινωνικό σώμα
παράλληλα ή αυτόνομα από άλλους εκπροσώπους των άλλων τεχνών. Αν είναι ή μπορεί
να γίνει δέκτης ιδεολογικών ή πολιτικών αδιεξόδων, αγωνιστικών του ανθρώπου για
την ελευθερία και την δικαιοσύνη εξορμήσεων. Για το αν προβληματιζόμαστε εάν
είναι ή δεν είναι απαραίτητος ο επαναπροσανατολισμός της γραφής των σύγχρονων
νεαρών ποιητών και ποιητριών, αυτών που υιοθετούν τον ελεύθερο στίχο, τις
μοντέρνες τεχνικές της σημερινής ποίησης, με τα ποιητικά φανερώματα και τις
φόρμες, ποιητικές εκφράσεις και διαθέσεις, τον πλέριο ρομαντισμό των οραμάτων
των ποιητών των παλαιότερων εποχών και παράδοσής, του πολιτισμικού και
πολιτιστικού φορτίου αυτών των καταθέσεων που μεταφέρουν στην διάρκεια του
ιστορικού και ποιητικού χρόνου. Στο πως και αν γονιμοποιεί, αν μπολιάζει ο
λόγος παλαιότερων ποιητών την ποιητική σκέψη των νεότερων δημιουργών που ζουν
και βιώνουν άλλες κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες και ατομικές συνήθειες. Πώς
προσλαμβάνουν την πραγματικότητα γύρω τους και πως την καθρεφτίζουν μέσα στο
έργο τους. Τι έχει άραγε να μας πει σήμερα ο ποιητικός λόγος του Ανδρέα Κάλβου,
τα αποσπασματικά Σολωμικά ρομαντικά σχεδιάσματα, ο πληθωρικός τόνος και
ρητορεία του Κωστή Παλαμά, το εθνικό όραμα ενός καθαρευουσιάνου ποιητή, η
πατριδολατρεία ενός άλλου, ακόμα και η σατιρική ατμόσφαιρα ενός Γεωργίου Σουρή.
Η υπερρεαλιστική γραφή ενός Ανδρέα Εμπειρίκου ή το ζωγραφικό φωτεινό πανόραμα
και η αρχαιογνωσία ενός Νίκου Εγγονόπουλου; Κοινωνεί μαζί μας ο λόγος τους η σκέψη τους ή είναι
ένα ακόμα ερευνητικό και συγγραφικό πεδίο για πανεπιστημιακά σπουδαστήρια και
καλογραμμένες διδακτορικές άψυχες ποιητικά διατριβές. Ακόμα και η πνοή του κυρ
Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη κατάντησε μάλλον μία φολκλορική για επανεκδόσεις
ορισμένων επετειακών του έργων
υπενθύμιση ή κάνω λάθος; Μπορεί η παλαιά ρυθμολογία να εφαρμοστεί, να χωρέσει
σε σύγχρονα μοντέρνα ποιητικά ασκιά; Ή είναι ένας ρομαντικός «παλιμπαιδισμός
μας» στα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει ο μοντέρνος άνθρωπος ή ο μεταμοντέρνος
ποιητικός λόγος; Είναι πάρα πολλά τα ποιήματα στο σύνολο έργο του ποιητή
Γιώργου Βέη που αναφέρονται στο φαινόμενο της ποίησης και της λειτουργίας της,
της αξίας και σημασίας της. Μία ποσοστική αναφορά των τίτλων, των ποιημάτων και
των στίχων και άλλων εσωτερικών αναφορών που συναντάμε στο έργο του απαιτεί την
κατοχή όλων των ποιητικών του συλλογών και άλλων πεζών καταθέσεων κάτι που δεν
διαθέτει ο γράφων αυτό το σημείωμα.
ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑΣ
Εδώ μάθαμε γράμματα, στις
ρωγμές
στην άμμο της πλάτης, χάσματα
του φιλιού στο μέσα μέρος
των σπασμών
το βουβό πλησίασμα των
χειλιών
-δεν έχουμε άλλη επιλογή
παρά αυτές τις συλλαβές
των Ιώνων
να ματώνουν το στόμα.
Τα ποιητικά βαδίσματα και οι ποιητικές
ανησυχίες και ερωτήματα του ποιητή Γιώργου Βέη, θα γράφαμε όχι μάλλον άστοχα,
ότι τα συναντάμε-σε διαφορετικά επίπεδα και μορφές διαπραγμάτευσης και
επεξεργασίας τονισμούς-στα έργα και τις δημιουργίες και άλλων ομότεχνων ποιητών
της Γενιάς του 1970, εξ’ ου και αν εξαιρέσουμε τις πρώτες εύστοχες «προφητικές»
κριτικές προβλέψεις για την εξέλιξή της ποιητικής συνέχειας του Γιώργου Βέη από
τον ομότιμο καθηγητή και ιστορικό της ελληνικής λογοτεχνίας κύριο Μιχάλη
Μερακλή, όπως πάνω από μία φορά μας επισημαίνει και ο επιμελητής του τόμου
Θεοδόσης Πυλαρινός, τις κάπως σύντομες κρίσεις του ελληνοαμερικανού ποιητή και
μεταφραστή Νίκου Σπάνια, και ορισμένων άλλων κριτικών γραφίδων, όπως μας
δείχνει το ορθά οργανωμένο σχεδιάγραμμα της κριτικής ύλης από τον Θεοδόση
Πυλαρινό, τα υπόλοιπα αντρικά και γυναικεία μέλη της κριτικής κοινότητας
εξέτασης και παρουσίασης των 46 αυτών ποιητικών χρόνων και 14 συλλογών του
ποιητή Γιώργου Βέη προέρχονται ηλικιακά και συνοδοιπορικά από το ίδιο
χρονολογικό μετερίζι ζωής και συγγραφικής παρουσίας με τον ποιητή αν δεν
λαθεύω. Είναι πάνω κάτω στα ίδια πατώματα ηλικίας ή κοντοζυγώνουν. Ασφαλώς, η
κάθε κριτική φωνή είτε την διαβάζουμε μία φορά είτε δύο είτε παραπάνω,
ακολουθεί τα ποιητικά εκδοτικά χνάρια του ποιητή και διατηρεί την ετερότητα της
ματιάς και του ύφους του γράφοντος. Αποτελούν μέρος της κριτικής σύγχρονης
παράδοσης και της προϊστορίας της ποιητικής δημιουργίας του ποιητή. Αυτό μας
προσφέρει την δυνατότητα να αντιληφθούμε και τους μηχανισμούς, την διαχρονική
εξέλιξη και της ίδιας της κριτικής σκέψης σαν αυτόνομο είδος της τέχνης της
γραφής αλλά και των διαδρομών της σκέψης και αγωνιών του ποιητή και κριτικού.
Αν και στην περίπτωση του ποιητή όπως και άλλων ποιητών της Γενιάς του 1970 και
όχι μόνο, ο ποιητής ταυτίζεται με τον κριτικό ή τουλάχιστον υπηρετεί επάξια και
τις δύο ιδιότητες που επιλέγει. Ορισμένες κριτικές δίχως να το χρωματίζω έντονα,
είναι μάλλον περισσότερο φίλιες-φιλικές προσεγγίσεις και αυτό είναι ευδιάκριτο
αν προσέξουμε τις συμμετοχές των κρίσεων και τις διαβάσουμε με περισσότερη προσοχή.
Κάτι που αναμφισβήτητα, δεν αμαυρώνει ούτε μειώνει το τελικό αποτέλεσμα του
σχεδιασμού της έκδοσης, όπως βλέπουμε στην συγκεντρωτική εικόνα του υλικού.
Στην περίπτωση του παραδείγματος του παρόντος τόμου-όπως και σε άλλους τόμους
της «Σειράς»- έχουμε την διπλή ωρίμανση ποιητή και κριτικού ομού, όλων των
εμπλεκομένων στο τιμητικό αυτό κριτικό αποτέλεσμα. Αναγνωρίζουμε επίσης, τι
πηγαίνει και τι εκλαμβάνει σαν ποιητική αίσθηση κάθε κριτική φωνή, πως
αισθηματοποιήθηκε το ερωτικό συναίσθημα μέσα στην ποίηση του Γιώργου Βέη και
πώς αποτυπώνεται ως αίσθηση το εξωτερικό περιβάλλον οι πόλεις και τα μέρη που
έχει επισκεφθεί ή κατοικήσει.. Το ερωτικό συναίσθημα αλλά και το τοπίο είναι
δεσμευτικά του βλέμματός του. Κοινά ίχνη αποτύπωσης της μνημονικής εμπειρίας.
Σαν ο άνθρωπος και ο τόπος να «μοιράζουν» τα αντιδάνεια των εμπειριών τους στην
μνήμη του ποιητικού υποκειμένου. Επίσης, κάτι που επιβάλλεται να αναφέρουμε,
είναι η εμπεριστατωμένη και ενδελεχής πολυσέλιδη «Εισαγωγή» σελίδες 64, πριν το
«Χρονολόγιο του Γιώργου Βέη» σελίδες 65-75 και τον κύριο κορμό των κριτικών
δημοσιευμάτων, σελ. 79-363, και το Επίμετρο με το «Ανθολόγιο ποιημάτων του
Γιώργου Βέη» σελίδες 367-405, του επιμελητή και διευθυντή της έκδοσης συγγραφέα
Θεοδόση Πυλαρινού. Ο καίριος και μεστός και πυκνογραμμένος λόγος της
«Εισαγωγής» μας βοηθά διπλά, για να μην πω πολλαπλά στην εξέταση κάθε συλλογής
ξεχωριστά και ανακάλυψης των εσωτερικών τους νοηματικών τους συνδέσεων, συνεχών
ροών της ποιητικής αντίληψης και αίσθησης πέρα από την εκάστοτε της συλλογής
διαπραγμάτευση και ίσως επαναληπτικού φορτίου. Πρώτον περπατώντας πάνω στα
ποιητικά ίχνη του ποιητή ο επιμελητής και δεύτερον πάνω στα αντίστοιχα
χρονολογικά ίχνη των κριτικών κειμένων, ο Θεοδόσης Πυλαρινός συνεξετάζει και
συμπαρουσιάζει θα τολμούσα να έγραφα το πρωτογενές ποιητικό υλικό που στάθηκε η
κύρια πηγή κριτικής έμπνευσης και αφορμής ώστε να παραχθεί το δευτερογενές
υλικό των κριτικών αποτιμήσεων. Ο πολύπειρος και εξοικειωμένος σε παρόμοια
ζητήματα Θεοδόσης Πυλαρινός φέρνει σε πέρας με έναν εύστοχο αναλυτικό αλλά και
συνθετικό μαζί σχεδιασμό και τα δύο υλικά κάτω από την ίδια ματιά, την οποία
εμείς ακολουθούμε την δική του της Εισαγωγής επισκόπηση. Η διπλή αυτή συνεξέταση
και οι αντίστοιχες κρίσεις και θέσεις που προβάλλονται, βοηθά στην συνολικότερη
αντίληψή μας, της ανάγνωση της ποίησης του Γιώργου Βέη και κουμπώνει με
ασφάλεια και την δική μας-από την μεριά του ανώνυμου και τυχαίου αναγνώστη κρίση
και αποδοχή των κριτικών κειμένων. Μπορεί ο επεξηγηματικός λόγος του Θεοδόση
Πυλαρινού να είναι αρκετά πυκνός όπως δείχνουν ή μάλλον μακριές προτάσεις του
και τα νοήματά του, και το λεξιλόγιό του ορισμένες στιγμές είναι κομμάτι δύσκολο,
χρειαζόμαστε λεξικό, βλέπε πχ τις λέξεις «ασυνοστέωτη», «συμποσώθηκε» κλπ., η
πολυσημαντικότητα όμως της συνθετικής και συνδυαστικής του σκέψης και η
συναίσθηση του βάρους υπευθυνότητας της επεξεργασίας ενός τόσο μεγάλου φάσματος
υλικού, του υλικού που είχε μπροστά του και όφειλε να οργανώσει, να συντάξει,
να διαλέξει, να επιλέξει ώστε να συμπεριλάβει όλη την κριτική βεντάλια της
κριτικής γεωγραφίας των συμμετεχόντων, τον κατέστησε διπλά υπεύθυνο και όπως
φαίνεται από το αποτέλεσμα αποτελεσματικό. Η κοινή αξιοποίηση λειτουργικά τόσο
της ποιητικής στο χρονικό άπλωμά της ύλη όσο και των αντίστοιχων κριτικών φωνών
έδωσε ευχάριστα και θετικά αποτελέσματα κάτι που θεωρώ ότι θα ικανοποίησε και
τον ίδιο τον ποιητή, όσο και τους κριτικούς. Ανεξάρτητα αν το ιστόγραμμα των
κριτικών αναλύσεων και παρουσιάσεων δεν είναι αριθμητικά το ίδιο και για τις 14
ποιητικές συλλογές. Μην παραβλέποντας το γεγονός ότι πολλές αντρικές και
θηλυκές κριτικές γραφίδες γράφουν μία και δύο και τρείς φορές για τις συλλογές
που κυκλοφορούν ανά διαστήματα, συμπληρώνοντας έτσι το πάζλ του ποιητικού
σύμπαντος του Γιώργου Βέη με τρόπο ενθουσιαστικό και επαινετικό. Η αποτίμηση
και διαχείριση του παρατιθέμενου κριτικού υλικού από μία μεγάλη και ίσως
διευρυμένη ποικιλία όπου το υλικό αυτό δημοσιεύτηκε, συνέβαλε πάντως στην
πληρέστερη προσέγγισή μας με το σύνολο των ποιητικών καταθέσεων του διπλωμάτη
ποιητή. Δεν προσπερνάμε ασφαλώς τις σελίδες 77-126 του τόμου που έχουμε τα
αμιγώς «γενικού» ενδιαφέροντος- συμπεριληπτικού της σύνολης ποιητικής διαδρομής
και ατμόσφαιρας, συνεισφοράς του ποιητή στην ελληνική ποίηση τα «Κριτικά
κείμενα». Στην ενότητα αυτή των κειμένων αναγνωρίζουμε ονόματα όπως των
κριτικών Αλέξη Ζήρα και το λήμμα του στο «Λεξικό Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» των
εκδόσεων «Πατάκη», Αθήνα 2007. Την κρίση του Βαγγέλη Χατζηβασιλείου στο
περιοδικό «Διαβάζω» τχ. 106/21-11-1984, τους ποιητές και κριτικούς της Γενιάς
του 1970, Γιώργο Μαρκόπουλο, βλέπε περιοδικό «Απόπλους» τχ. 63-64/Άνοιξη 2015
και Αντώνη Φωστιέρη, στο ίδιο περιοδικό και τεύχος. Τον ιατρό ποιητή Μανόλη
Πρατικάκη και τον ποιητή και εκδότη, μεταφραστή Δημήτρη Καλοκύρη, τον Νικήτα
Παρίση, Παναγιώτη Κερασίδη και Γιώργο Χουλιάρα στο ίδιο αφιερωματικό τεύχος του
περιοδικού από την Σάμο κ.λπ. Από τις γυναικείες φωνές έχουμε την ποιήτρια Κική
Δημουλά, τον πεζογράφο Θανάση Βαλτινό και Βασίλειο Πετράκο και το σκεπτικό της
βράβευσης από τους τρείς ακαδημαϊκούς της Βράβευσης με το Βραβείο Ποίησης του
Ιδρύματος Πέτρου Χάρη το 2014. την
Άλκηστη Σουλογιάννη και τα «Στοιχεία για την Τρίτη Μεταπολεμική ποιητική γενιά
(γενιά του 1970): Παραδειγματική εφαρμογή στο έργο του ποιητή και διπλωμάτη
Γιώργου Βέη», στην Ιταλική δημοσίευσή του, Ρώμη 2010. Την συμμετοχή της Πολύ
Μαμακάκη με το κείμενο «Το διαρκές ταξίδι της μνήμης», στο Αφιέρωμα του
περιοδικού «Απόπλους» όπως και της Ελένης Μερκενίδου, «Ο ποιητής-δώρο Θεού» στο
ίδιο αφιέρωμα. Την κριτικό Ανθούλα Δανιήλ και το κείμενό της «Ο ιππότης ποιητής»
που δημοσιεύτηκε στις 20/12/2014 στο ηλεκτρονικό περιοδικό «Περί ου» και
ορισμένες άλλες φωνές, που συνέβαλαν στην μετάφραση της ποίησης του έλληνα
ποιητή Γιώργου Βέη στο εξωτερικό, και την γνωριμία του έργου του στο ξένο
αλλόγλωσσο κοινό της ποίησης. Η πλούσια σε εξέταση και στοιχεία αυτή ενότητα
μας δίνει το γενικό πλαίσιο των ποιητικών του συλλήψεων και τον μεγάλο ιστό των
ποιητικών του συμπορεύσεων. Τα βαδίσματα, τις επιρροές, τις συγγένειες, τις
λανθάνουσες έστω διασυνδέσεις σύλληψης πχ. βλέπε αργεντινό συγγραφέα Χόρχε
Λουϊς Μπόρχες, της συνολικής συνεισφοράς του ποιητή στην ελληνική ποίηση του 21ου
αιώνα όπως μίλησε για αυτόν ο Μισέλ Βόλκοβιτς.
ΤΟ ΑΛΑΝΘΑΣΤΟ
ΣΗΜΑΔΙ
Μανόλια’
αρκεί
ένα μπουμπούκι της:
θα επιστρέψεις.
Ας αντιγράψουμε τις 14 αυτές ποιητικές
συλλογές ξεχωριστά όπως μας τις παράσχει το διάγραμμα του επιμελητή και ο
σχεδιασμός του συνολικού αποτελέσματος του τόμου, κατά σειρά πρώτης κυκλοφορίας:
1)1974. Φόρμες και άλλα ποιήματα. δημοσιεύεται η πρώτη κριτική του καθηγητή
Μιχάλη Μερακλή στο περιοδικό «Νέα Πορεία» τχ.251-253/1,3,1976, που διείδε την
εξέλιξη και την ποιότητα του νεαρού ποιητή με την πρώτη του ποιητική εμφάνιση.
Μία κριτική αποτίμηση που όπως σημειώνει και ο έτερος καθηγητής Θεοδόσης
Πυλαρινός καθόρισε την ποιητική μοίρα του Γιώργου Βέη.
2) 1976. Κι άλλη ποίηση, κυκλοφορεί και η δεύτερη αυτή συλλογή από τις
εκδόσεις του περιοδικού ο «Κούρος» του Λεωνίδα Χριστάκη, εκδότη και
αντισυμβατικού, αντιστασιακού συγγραφέα. Έχουμε την παρουσίαση δύο κριτικών
δημοσιευμάτων. Του ελληνοαμερικανού ποιητή και μεταφραστή Νίκου Σπάνια στην
εφημερίδα «Πρωινή» της Νέας Υόρκης 8/6/1977 και
της Πόλυς Μαμακάκης που δημοσιεύτηκε αρκετά χρόνια αργότερα, στο
Σαμιώτικο λογοτεχνικό και λαογραφικό περιοδικό «Απόπλους» τχ. 63-61/Άνοιξη
2015. Να σημειώσουμε ότι στην σελίδα 17 της «Εισαγωγής» αντλούμε την εξής
πληροφορία που γράφει ο επιμελητής, βλέπε σημείωση 10, ότι το καλό αυτό
περιοδικό των Κυκλάδων έχει πραγματοποιήσει αφιερώματα-σχετικά προσφάτως-σε
ποιητές της Γενιάς του 1970 όπως ο Γιώργος Μαρκόπουλος και ο κυρός Κώστας Γ.
Παπαγεωργίου. Τεύχη 77-78/Φθινόπωρο 2018, και τχ. 88/ Καλοκαίρι 2021.
Συμπληρωματικά να αναφέρουμε ότι ο πατέρας του ποιητή Γιώργου Βέη, ο Κωνσταντίνος
Βέης (1919-1994) είχε γεννηθεί στον Πύργο της Σάμου, κάτι που φανερώνει και τις
στενές σχέσεις του ποιητή με το νησί και την συνεισφορά του στην κυκλοφορία του
καλού λογοτεχνικού και λαογραφικού περιοδικού «Απόπλους». Παρενθετικά ακόμα να
επισημάνουμε ότι ο Γιώργος Βέης έχει και μία άμεση σχέση με την πόλη του Πειραιά, Στην χρονιά του 1967 του
«Χρονολογίου» του μαθαίνουμε τα εξής: «1967 Τελειώνει το Γ΄ Δημοτικό Σχολείο
Καλλιθέας και εισάγεται πρώτος, μετά από εξετάσεις, στην Ιωνίδειο Πρότυπο Σχολή, σημερινό Α΄ Γυμνάσιο- Λύκειο Πειραιά. Στην
διάρκεια των μαθητικών του χρόνων δημοσιεύονται κείμενά του στην εφημερίδα
Φιλολογική Βραδυνή, αλλά και σε διάφορα άλλα λογοτεχνικά έντυπα», σελίδα 65.
Δεν έχω διαβάσει ούτε έχω στην κατοχή μου όλες τις ποιητικές συλλογές του
ποιητή Γιώργου Βέη, έτσι, δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα αν υπάρχει το εφηβικό
κλίμα των αναμνήσεών του και η ατμόσφαιρα της πόλης του Πειραιά στις ποιητικές
του συλλογές. Αν το άρωμα του λιμανιού της Πόλης μας εκείνων των δύστοκων
χρόνων συναντάται στην ποίησή του ή στις στα βιβλία των ταξιδιωτικών του
αναμνήσεων. Θυμάμαι μόνο το ποίημά του «ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ» και τον στίχο του «Μυρίζει
παντού λιμάνι του Πειραιά», και άλλον έναν στίχο του «Στα ξημερωμένα σύννεφα της
Σαλαμίνας» από την «ΕΞΟΧΗ» με το ωραίο μότο του ποιητή και στιχουργού Μάνου Ελευθερίου.
Ας θυμηθούμε ακόμα και την περίπτωση του κυρ Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη που
φοίτησε στην Ιωνίδειο Σχολή αλλά και άλλων σύγχρονων πνευματικών ανθρώπων και
καλλιτεχνών της χώρας μας.
3)1979
εκδίδεται η τρίτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Όλοι κοιμούνται στο καράβι, από τις εκδόσεις Εγνατία-Τράμ του Γιώργου Κάτου στην
Θεσσαλονίκη. Ενώ επανεκδίδεται μαζί με την συλλογή Ο Δράκος του μεσημεριού από
τις εκδόσεις Ύψιλον 1983 και εκ νέου το 1999. Την συλλογή κρίνουν και πάλι ο
Νίκος Σπάνιας και ο σημαντικός έλληνας αγωνιστής ποιητής Τάσος Λειβαδίτης στην
εφημερίδα «Η Αυγή» που κρατούσε την στήλη του βιβλίου για αρκετά χρόνια, όπως
και οι δύο ομότεχνοί του ποιητές της Γενιάς του 1970, ο κριτικός Γιώργος
Μαρκόπουλος και ο μεταφραστής και συνεκδότης του περιοδικού «Η Λέξη» Αντώνης
Φωστιέρης.
4)1983 κυκλοφορεί η τέταρτη
συλλογή του Ο Δράκος του μεσημεριού από τις εκδόσεις «Ύψιλον». Για την συλλογή
μιλούν ο Δημήτρης Κονιδάρης στο Κερκυραϊκό λογοτεχνικό περιοδικό «Πόρφυρας», ο
κριτικός Βαγγέλης Χατζηβασιλείου στο περιοδικό «Διαβάζω», ενώ η Πόλυ Μαμακάκη
και ο Δημήτρης Καλοκύρης στα αφιερώματα του περιοδικού «Απόπλους» αναφέρονται
αποσπασματικά στην συλλογή.
5) 1989
Κυκλοφορεί την συλλογή Παράφραση της νύχτας από τις εκδόσεις «Ύψιλον». Η συλλογή
επανεκδίδεται δέκα χρόνια αργότερα το 1999. Την συλλογή υποδέχονται επαινετικά
οκτώ αντρικές αναγνωρισμένες ποιητικές και κριτικές φωνές. Οι εξής: Ο Ανδρέας
Παναγόπουλος, ο Κώστας Λάνταβος, ο Κώστας Γ. Παπαγεωργίου, ο Γιάννης Κουβαράς,
ο Χρήστος Ηλιόπουλος, ο Αυρήλιος Ευστρατιάδης, ο Γιώργος Μαρκόπουλος, ο Μάριος
Μαρκίδης. Σε αντίστοιχα περιοδικά και εφημερίδες όπως: «Η Λέξη», «Η Γραφή»
(Λάρισα), «Γράμματα και Τέχνες», εφημ. «Η Καθημερινή», περιοδικό «Διαβάζω», «Νέα
Πορεία» (Θεσσαλονίκη). Του Γιώργου Μαρκόπουλου ερανίζεται η κρίση του από το
βιβλίο του «Εκδρομή στην άλλη γλώσσα» εκδόσεις Νεφέλη, ενώ του Μάριου Μαρκίδη
έχουμε τον σχολιασμό στο περιοδικό «Σημειώσεις» και αποστολή επιστολών στον
ποιητή. Να υπενθυμίσουμε ότι για το ποιητικό έργο του ποιητή Γιώργου
Μαρκόπουλου κυκλοφορεί τόμος της «Σειράς» των εκδόσεων «Αιγαίον».
6)1994, Γεωγραφία κινδύνων, λέγεται η επόμενη συλλογή του που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις
«Ύψιλον» Την συλλογή δεξιώνονται εκ νέου ο ποιητής Κώστας Λάνταβος, ο Χρήστος
Ηλιόπουλος σε μία εκτενή παρουσία του στο περιοδικό «Μανδραγόρας»,, η Άλκηστη
Σουλογιάννη, σε ξενόγλωσσο περιοδικό της Ιταλίας η Έφη Κατσουρού αναφέρεται στο
βιβλίο που κυκλοφόρησαν για τον ποιητή οι εκδόσεις Γκοβόστη, Αθήνα 2020 και ο
κριτικός και ιστορικός της ποιητικής Γενιάς του 1970 Αλέξης Ζήρας στο περιοδικό
«Ποίηση».
7) 1999
κυκλοφορεί η έβδομη ποιητική του συλλογή με τίτλο Η Χρυσαλλίδα στον πάγο. Την συλλογή η οποία όπως έγραψε ο
πανεπιστημιακός Ευριπίδης Γαραντούδης «συνιστά μια από τις πλέον σημαίνουσες
ποιητικές μαρτυρίες της μεταπολεμικής περιόδου», υποδέχτηκαν θετικά δώδεκα
αντρικές και γυναικείες ποιητικές και κριτικές ελληνικές φωνές και όχι μόνο. Ο
ποιητής και κριτικός Βασίλης Κ. Καλαμαράς, στην εφημ. «Ελευθεροτυπία», η
κριτικός και ποιήτρια Δήμητρα Παυλάκου στην εφημ. «Αυγή», η δοκιμιογράφος και
μεταφράστρια Ζωή Σαμαρά, στην εφημερίδα «Το Βήμα. Ο ποιητής Ορέστης Αλεξάκης
στο περιοδικό «Ευθύνη», ο κριτικός Αλέξης Ζήρας στο περιοδικό «Ποίηση», ο
(Χρήστος Τσίρκας), στην εφημερίδα «Νέος Κόσμος» της Μελβούρνης της Αυστραλίας, ενώ
η Άλκηστη Σουλογιάννη δημοσιεύει τις κρίσεις για τον ποιητή σε δύο τεύχη του
περιοδικού «Διαβάζω» τχ. 408 και 409, καθώς και άλλοι κριτικοί. Να σημειώσουμε
ότι την ίδια χρονιά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Κέδρος» το βιβλίο του «Ασία,
Ασία (Σινικές και άλλες μαρτυρίες)». Το βιβλίο θα επανεκδοθεί το 2000 από τις
εκδόσεις «Ύψιλον».
8) 2004
θα κυκλοφορήσει η συλλογή Υστερόγραφα
γης, από τις εκδόσεις «Ύψιλον»
με τις οποίες συνεργάζεται ο ποιητής. Την συλλογή θα υποδεχτούν επαινετικά ο
Βασίλης Ρουβάλης στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», ο Γιάννης Ζέρβας στο περιοδικό
«Ποίηση», η συγγραφέας Χρύσα Σπυροπούλου στην εφημ. «Η Καθημερινή», ο Γιώργος
Ξενάριος, στο περιοδικό «Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας», η πεζογράφος και κριτικός Νατάσα Κεσμέτη στο
περιοδικό «Ευθύνη», ο ποιητής Άγης Μπράτσος, αναφέρεται σε ομιλία του στη «Στοά
του Βιβλίου», ο ποιητής Δημήτρης Χουλιαράκης στην εφημ. «Το Βήμα», η Έύη
Οικονομίδου στο ηλεκτρονικό περιοδικό «Λέξημα» και άλλοι. Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί
από την γνωστή σειρά «Εκ νέου» των εκδόσεων Γαβριηλίδης (υπεύθυνος ο κριτικός
Κώστας Βούλγαρης), το δοκίμιό του για τον πρέσβη και ποιητή «Αλέξανδρο Μπάρα».
Ένας Καβαφίζων ποιητής και λόγιος όχι και τόσο γνωστός στο ευρύ αναγνωστικό
κοινό.
9) 2006,
κυκλοφορεί η 9η ποιητική συλλογή με τίτλο Λεπτομέρειες κόσμων,
Για την συλλογή γράφουν ο ποιητής Γιάννης Ευθυμιάδης στην εφημερίδα «Ο
Φιλελεύθερος» της Κύπρου και στο ηλεκτρονικό περιοδικό e-poema. Ο Βασίλης Καλαμάράς στην «Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας», ο
ποιητής και κριτικός Χρίστος Παπαγεωργίου στο ηλεκτρονικό περιοδικό Poeticanet, ο ποιητής και κριτικός Δημήτρης Χουλιαράκης
στην εφημερίδα «Το Βήμα», ο ποιητής και δοκιμιογράφος Γιώργος Μπλανάς στην
«Αυγή της Κυριακής», ο Γιάννης Ζέρβας στο περιοδικό «Ποιητική», η Άλκηστη
Σουλογιάννη στο περιοδικό «Κ», ο κριτικός και θεατρολόγος Κωνσταντίνος Μπούρας
στο ηλεκτρονικό περιοδικό critique.gr.
Η Χρύσα Σπυροπούλου στο περιοδικό «Τα Ποιητικά», η ποιήτρια Κλεοπάτρα Λυμπέρη,
στο ηλεκτρονικό περιοδικό «Περί ου».
10) 2008
κυκλοφορεί η 10η ποιητική του συλλογή από τις εκδόσεις «Ύψιλον» με
τίτλο Ν, όπως Νοσταλγία. Την συλλογή μεταξύ άλλων υποδέχονται
επαινετικά ο Ανδρέας Παναγόπουλος στην εφημερίδα «Τα Νέα», η ποιήτρια Κ.
Λυμπέρη στο ηλεκτρονικό περιοδικό Poeticanet, ο πεζογράφος και δοκιμιογράφος, μεταφραστής Φίλιππος Δ.
Δρακονταειδής, στην «Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας» η κριτικός Τιτίκα
Δημητρούλια στην εφημερίδα «Η Καθημερινή», ο συγγραφέας Γιάννης Παπακώστας στην
εφημερίδα «Η Αυγή», η Σταυρούλα Γ. Τσούπρου, στο περιοδικό «Οδός Πανός» και η
ποιήτρια και μεταφράστρια Ιουλίτα Ηλιοπούλου στο περιοδικό «Κ», ενώ ο Γιώργος
Λίλλης στο περιοδικό «Πόρφυρας».
11) 2010,
Κυκλοφορεί η συλλογή του Μετάξι στον κήπο, από τις εκδόσεις «Ύψιλον». Για την συλλογή
γράφουν οκτώ γνωστοί μας κριτικοί.. Η Χριστίνα Οικονομίδου στο περ. Index, στο Poeticanet η Κλεοπάτρα Λυμπερη, ο πεζογράφος Στρατής
Χαβιαράς, στο ηλεκτρονικό περιοδικό bookpress, ο Βαγγέλης Χατζηβασιλείου στο περιοδικό
«Ποιητική», ο εκδότης Βασίλης Ζηλάκος απαντά σε ερώτηση της Λαμπρινής Κουζέλης
για τα βιβλία του 2011 στην εφημερίδα «Το Βήμα». Η φιλόλογος και κριτικός
Ανθούλα Δανιήλ στο περιοδικό «Εμβόλιμον», ο Γιώργος Πολ. Παπαδάκης στο
περιοδικό «Πνευματική Ζωή» και η Άλκηστη Σουλογιάννη στο περιοδικό «Θευθ».
12) 2013
Την δωδέκατη ποιητική του συλλογή με τίτλο «Βλέπω» πάλι από τις εκδόσεις
«Ύψιλον» χαιρετίζουν θετικά δέκα επτά (17) έλληνες και ελληνίδες κριτικοί και
λογοτέχνες , εκδότες περιοδικών και ένας λόγιος ιερέας. Ο Κώστας Γ.
Παπαγεωργίου στην εφ. «Ελευθεροτυπία», η Ανθούλα Δανιήλ στο ηλεκτρονικό
περιοδικό diastixo, στο ίδιο ηλεκτρονικό περιοδικό γράφει για
την συλλογή και η Σταυρούλα Γ. Τσούπρου. Η Πόλυ Μαμακάκη στο ηλεκτρονικό
περιοδικό frear, ενώ στο ηλεκτρονικό περιοδικό «Λέξημα» παρουσιάζει
την συλλογή ο Μπάμπης Δερμιτζάκης όπως μας δείχνει το απόσπασμα της σελίδας
250. Ο κριτικός Ηλίας Κεφάλας μας την προτείνει στο περιοδικό «Φρέαρ», Η
Άλκηστη Σουλογιάννη στο περιοδικό «Τα Ποιητικά». Ο Κώστας Π. Μαρκάκης στο περιοδικό «Σύγχρονη
Σκέψη» ενώ στο «Νέο Κόσμο» της Μελβούρνης της Αυστραλίας την κρίνει θετικά ο
Γιάννης Παπακώστας. Ο Γιάννης Στρούμπας γράφει στο περιοδικό «Τα Ποιητικά» ενώ
στον «Αναγνώστη» γράφει η ποιήτρια και μεταφράστρια Ιουλίτα Ηλιοπούλου. Η Άννα
Αφεντουλίδου κρίνει τη συλλογή στο ηλεκτρονικό περιοδικό bookpress. Ο Βαγγέλης Δημητριάδης στο διπλό τεύχος του
περιοδικού «Απόπλους» στο ίδιο τεύχος ξεδιπλώνει τις σκέψεις του και ο πατήρ
Αθανάσιος Πολύζος. Η Κυριακή Λυμπέρη στην εφημερίδα «Η Αυγή» ενώ η Κλεοπάτρα
Λυμπέρη στο περιοδικό «Δίοδος».
13) 2016
έχουμε την συλλογή Για ένα πιάτο χόρτα, εκδ. «Ύψιλον». Και την προτελευταία αυτή
συλλογή του ποιητή Γιώργου Βέη κρίνουν θετικά πάνω από δέκα τρείς (13) έγκριτες
και σοβαρές κριτικές φωνές. Έχουμε μεταξύ άλλων την φιλόλογο και κριτική
Ανθούλα Δανιήλ, την κριτικό Χρύσα Σπυροπούλου, την Κυριακή Λυμπέρη και την
Χρύσα Φαντή. Την Πέρσα Κουμουτσή στο ηλεκτρονικό περιοδικό fractal και την Πόλυ Χατζημανωλάκη. Την Μαρία Χαραλαμπίδη
στο περιοδικό «Νησίδες» και τον Χρίστο Λάνδρο στο ηλεκτρονικό περιοδικό «Περί
ου». Τον κριτικό Θανάση Θ. Νιάρχο, στο περιοδικό «Βιβλιοδρόμιο» της εφημερίδας
«Τα Νέα» και τον Μπάμπη Δερμιτζάκη, τον Παναγιώτη Βούζη και τον Κωνσταντίνο
Μπούρα στην ιστοσελίδα diavasame.gr.
Τέλος,
14) 2020
με την τελευταία του ποιητική συλλογή Βράχια, ο πρέσβης επί τιμή
ποιητής, ευτύχησε να δει την συλλογή του να την σχολιάζουν θετικά και να
γράφουν επαινετικά λόγια για την έκδοση πάνω από είκοσι πέντε (25) άντρες και
γυναίκες ποιητές, κριτικοί και λόγιοι. Για την ακρίβεια έχουμε τα κείμενα
είκοσι επτά (27) κριτικών φωνών που εστίασαν την προσοχή τους στο βιβλίο και
την αξιολόγησαν με θετικό πρόσημο. Μεταξύ άλλων διαβάζουμε το κείμενο της
ποιήτριας Ελένης Ηλιοπούλου- Ζαχαροπούλου στο περιοδικό «Παρέμβαση». Την
κριτική του Χρίστου Παπαγεωργίου στο περιοδικό «Τα Ποιητικά», της Ανθούλας
Δανιήλ στο περιοδικό «Διάστιχο», του Βαγγέλη Δημητριάδη στο περιοδικό «Ο
αναγνώστης». Ενώ ο κύριος κορμός του βιβλίου με τις κριτικές αποτιμήσεις
κλείνει με συνέντευξη του Γιώργου Βέη στον Κώστα Γ. Παπαγεωργίου.
Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΥ
Στον Θ. Θ. Νιάρχο
«Η μαγεία των φιλιών είναι
το χάος,
χάνομαι γιατί ρεμβάζω.
Η πλάνη της ιερής τέχνης
της ποιήσεως
ολοφάνερη μπροστά μου:
τώρα η εποχή της φάλαινας
κι οι ποιητές παράσιτα
ύπουλα και πονηρά».
Προσπάθησα να δώσω μία γενική μεγάλη
σχετικά εικόνα των ονομάτων και των περιοδικών και ηλεκτρονικών εντύπων-δίχως
πολλές επαναλήψεις ονομάτων- ώστε να έχουμε μία σφαιρικότητα στις πληροφορίες
και τα κριτικά στοιχεία. Στο πως υποδέχτηκαν τις 14 ποιητικές συλλογές του
Γιώργου Βέη οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, ιδιαίτερα οι ασχολούμενοι
και ασχολούμενες με την Ποίηση και την Κριτική της. Δημιουργοί που και οι ίδιοι
είναι γνωστοί ποιητές και ποιήτριες και έχουν διανύσει επάξια τους δρόμους των
δοκιμίων και της κριτικής. Το εύρος των φωνών είναι μεγάλο και ορισμένες από
αυτές συμπεριλαμβάνονται δύο και τρείς φορές. Όλα τα κριτικά κείμενα όμως
και οι απόψεις, οι θέσεις των ελλήνων
και ξένων συμμετεχόντων τεκμηριώνουν την σύνολη θετική παρουσία του ποιητή
Γιώργου Βέη στα ελληνικά γράμματα. Κατά την ανάγνωση και περιδιάβαση των
σελίδων του τόμου διαπιστώνουμε μία οργανική λειτουργικότητα η οποία συνδέει
τις ανεξάρτητες αυτές φωνές αλλά συγκεντρωμένες σε ένα κοινό σκοπό, στην
ποιητική κοινωνία τους με τον λόγο και την φωνή του ποιητή Γιώργου Βέη. Συνηθέστερα
έχουμε την θετική σύγκλιση των κριτικών φωνών, ενίοτε και την συναντίληψη, κάτω
από διαφορετικό συγγραφικό ύφος και στυλ κριτικής γραφής. Ευχάριστη και όχι
τυχαία είναι η κριτική κατάθεση από γυναικείες φωνές σε σχέση με τις αντρικές.
Κάτι που φανερώνει ότι ο γυναικείος κριτικός και δοκιμιακός λόγος στην πατρίδα
μας τις τελευταίες δεκαετίες έχει αυξηθεί σε σχέση με προηγούμενες λογοτεχνικές
δεκαετίες. Η παράθεση τόσων κριτικών κειμένων από διαφορετικούς χώρους,
εφημερίδες, έντυπα περιοδικά, ηλεκτρονικές κυκλοφορίες μας βάζει στον πειρασμό
να συγκρίνουμε ύφη, ερμηνείες, θέσεις και απόψεις, να ομαδοποιήσουμε κρίσεις,
να διαχωρίσουμε ίσως τον αντρικό από τον γυναικείο κριτικό λόγο. Οι κριτικές επάξια
καθρεφτίζουν την ποιότητα του ποιητικού κάθε φορά που διερευνούν, και φωτίζουν
εσωτερικές πτυχές των ποιημάτων δίχως να μειώνουν τον νοηματικό φωτισμό που
δίνει στις εικόνες και τους στίχους του ο ποιητής. Με τον κριτικό λόγο έχουμε
το κοίταγμα εκ νέου του ποιητικού σώματος κάτω από μία άλλη συγγενική
διευρυμένη οπτική.. Ο λόγος του ποιητή Γιώργου Βέη είναι είτε στοχαστικός είτε
είναι ανοιχτός σε ρεύματα προερχόμενα από τον χώρο της φιλοσοφίας και
οντολογίας. Μία ωριμότητα σκέψης και ένας φωτισμός προς τον μέσα μας κόσμο και
την ψυχογράφισή του. Μία θυμοσοφική διάθεση για τα πεπραγμένα της ζωής και του
βίου. Μία αμυδρή γεύση κλαυσίγελου για την ματαιότητα των σχεδιασμών που
κάνουμε, τους όρκους του έρωτα που δεν κρατούν παραπάνω από μία νύχτα, τις αιώνιες
υποσχέσεις που δίνονται για να μην τηρηθούν. Η γραφή του Γιώργου Βέη είναι
ελλειπτική, ο τεχνικός σχεδιασμός της δωρικός, συναντάμε και την χρήση δίστιχων
στίχων που όμως παρά την μικρή φόρμα τους μας προσφέρουν μία επιγραμματική
τελειότητα και άρτια ολοκλήρωση του ποιητικού μηνύματος. Στιγμές βιωμένης
εμπειρίας και καταστάσεις και συναισθήματα θλίψης, συνυπάρχουν με εικόνες του
φυσικού περιβάλλοντος. Κοινή περιπλάνηση στα ενδότερα του μέσα μας κόσμου και
του έξω μας, στην αναζήτηση μίας γαλήνιας ισορροπίας, νηφάλιας διάθεσης
αντιμετώπισης των προβλημάτων και αδιεξόδων της ζωής. Ο Γιώργος Βέης
απολαμβάνει την ζωή και την περιπέτειά της με το κουκούτσι της, με την φλούδα
της και με την στυφή της γεύση της αδιακρίτως. Η ποίηση του Γιώργου Βέη αν
ειδωθεί στο σύνολό της από την άλλη, μοιάζει να είναι μία πραγματεία περί Ποίησης,
του γεγονότος του φαινομένου της ποίησης, της διαδικασίας και της αγωνίας
επίτευξης του τελικού ποιητικού αποτελέσματος. Της σημασίας του και της
αλήθειας του. Ερεθίσματα αισθήσεων και κεντρίσματα της μνήμης, ψυχικά
σουβλίσματα που ενεργοποιούν την επιθυμία μας για ζωή, εξάλειψη του πόνου και
της θλίψης. Συνηχήσεις και συζεύξεις διαφορετικών αντίθετων εικόνων, αντίθετων
καταστάσεων και συναισθημάτων, εικόνες και στιγμές του παρελθόντος, νοσταλγικές
πινελιές και ένας λυρισμός καθαρός,
σφιχτός, απογυμνωμένος από περιττά βαρίδια, ατόφιος που θαμπώνει ευεργετικά. Υπάρχει
ένας δημιουργικός μηχανισμός στην δημόσια έκθεσή του ποιητικού λόγο του Γιώργου
Βέη, ένας εσωτερικός μηχανισμός αποκαλύψεων των αινιγμάτων της ζωής και του
κόσμου πέρα από τις πρόσκαιρες σκιές τους που αφήνουν στις συνειδήσεις μας και
που μας κάνουν να ελπίζουμε σε μία άγνωστή μας και αδιευκρίνιστη αιωνιότητα. Η
Ποίηση είναι το όχημα που μας οδηγεί στην αινιγματική αυτή διαδρομή ανεύρεσής
της, εκεί που όλα μοιάζουν καινούργια σαν να έχουν γεννηθεί για πρώτη φορά, σαν
να τα αντικρίζουμε για πρώτη και τελευταία φορά.
ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑ
Δεν σεβάστηκε ποτέ τα κυκλάμινα
ποδοπάτησε τις ντάλιες
κι αδίκησε όσο λίγοι τα
γιασεμιά,
μιλώντας συνεχώς για τη
ματαιότητά τους
ξέσκισε τις τριανταφυλλιές
για να κτίσει το καμάρι του
κάμαρα φθόνου και υπερβολής.
Κάποια στιγμή μάλιστα καθώς
τα πεύκα
προσπαθούσαν να συλλάβουν
το ανείπωτο
επινόησε την προσευχή
νομίζοντας ότι θα βγει
ασπροπρόσωπος στο μηδέν.
Γιώργος Χ. Μπαλούρδος
Πειραιάς Κυριακή 1
Ιανουαρίου του 2023.
ΥΓ. Το ποίημά του ποιητή Γιώργου Βέη «Α΄ ΕΘΝΙΚΗ» ας είναι αφιερωμένο
στην μνήμη του Γιάννη Διακογιάννη και του Πελέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου