Τα ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΠΑΡΕΡΓΑ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ

 

ΤΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΠΑΡΕΡΓΑ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ

   Μέσα σε μια ταραγμένη από πολλές πλευρές Κοινωνία και Εποχή, σε έναν Κόσμο ανοιχτό σε κάθε είδους αλλοπρόσαλλες προκλήσεις και χολιγουντιανές προσκλήσεις ανθρώπινου βίου συμπεριφορών και τρόπων διασκέδασης και ψυχαγωγίας, με μια δίχρονη Πανδημία η οποία καιροφυλαχτεί να σε οδηγήσει είτε στις ΜΕΘ είτε στα Κοιμητήρια, και εν σπείρει στις συνειδήσεις και τα μυαλά των ανθρώπων την υπαρξιακή και κοινωνική αμφιβολία, ανεξάρτητα αν είσαι εμβολιασμένος ή όχι, περιμένεις την τρίτη σου δόση (και πόσες ακόμα θα ακολουθήσουν). Τι θέση, αξία, σημασία στις ζωές όλων μας μπορεί να έχει η ανάγνωση ενός καλού Βιβλίου; Η αγορά και το διάβασμα μιας καλογραμμένης ποιητικής συλλογής. Τι ανακούφιση μπορεί να προσφέρει η απόλαυση του ποιητικού ή δοκιμιακού, ή πολιτικού συγγραφικού λόγου, όταν κρυώνεις και φοβάσαι να ανοίξεις τον επόμενο λογαριασμό του ρεύματος γιατί θα βρεθείς μεταξύ μιας «συγκοπής» του αυξημένου ποσού κατανάλωσης της ΔΕΗ και των «κατά συρροή» μεταλλαγών του ΚΟΒΙΝΤ. Δεν θέλω να δώσω απάντηση για να μην «εργαλειοποιήσω» έστω και άθελά μου, την όποια «ελπιδοφορία» μπορεί να φέρνει στις ζωές μας η ανάγνωση ενός Βιβλίου. Άνθρωποι πνίγονται στις θάλασσες και δεν ιδρώνει κανενός το αυτί από τους μεγάλους και τρανούς. Άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους, κλείνουν εμπορικές επιχειρήσεις και μένουν από την μία στιγμή στην άλλη άνεργοι αυτοί και οι οικογένειές τους, και νοιάζει ποιους από τους πολιτικούς εκπροσώπους μας εντός και εκτός Ελλάδος, παγκοσμίως. Άτομα πεθαίνουν στους δρόμους από ναρκωτικά, σκοτώνονται στις μεγάλες λεωφόρους και μέσα στα σπίτια τους και περί άλλων ιδεολογικών και πολιτικών τυρβάζουμε εμείς οι μοιραίοι καταναλωτές. Μολυσματικές ασθένειες και φτώχεια εξολοθρεύουν σαν μύγες ανθρώπινες ζωές και περί εξ ύψους παρηγορίας ή κόκκινης ιδεολογίας εύχονται οι ισχυροί. Εγκλήματα και δολοφονίες ατόμων συμβαίνουν σε μια καθημερινότητα που έγινε από όλους μας αποδεκτή και «κουραστικά ανιαρή» στους ξέφρενους ρυθμούς της ζωής μας. Μανιώδεις καταστροφές του φυσικού περιβάλλοντος από τους έμπορους του αλόγιστου κέρδους. Κατασπατάληση των πλουτοπαραγωγικών αποθεμάτων της Φύσης που μας προίκισε απλόχερα εδώ και αιώνες. Αυτό το μικρό τόπι που ονομάζεται Πλανήτης Γη και με ακόρεστη μανία καταναλωτισμού, χωρίς μέτρο και ισορροπία από τους ανθρώπους καταστρέφεται αργά και σταθερά, σε έναν χορό λαθών και αυτοκαταστροφικών ενεργειών, άδοξων πράξεων.  Οικονομική εκμετάλλευση δίχως αιδώ, τοπικοί πόλεμοι και συρράξεις, σκηνές εξαθλίωσης, προσφυγικά καραβάνια περνούν μπροστά στα μάτια μας με τέτοια ταχύτητα και ευκολία, όσο η κίνηση του πατήματος του τηλεκοντρόλ στην αλλαγή τηλεοπτικού καναλιού. Μια χώρα, η δική μας, μια ήπειρος η Ευρωπαϊκή, ένας πλανήτης, ο κοινός μας τροφός και σήμα-μνήμα σε αναστάτωση, σε ανέμων δύνη πολλαπλών αβεβαιοτήτων επιβίωσης. Τι μπορεί να σου παράσχουν οι λέξεις, αυτές οι μαύρες κουκίδες που βρίσκονται «εγκλωβισμένες»  στις λευκές σελίδες των παλαιών και των νέων βιβλίων που εξακολουθούν-και ευτυχώς-να εκδίδονται και να κυκλοφορούν. Τα «ιερογλυφικά» των εικόνων τους, η «ανερμήνευτη» ακόμα και σήμερα Γραμμική Β΄ της καθόλου παράδοσης του ανθρώπινου είδους γραφή, που καθρεπτίζεται πάνω στις συνειδήσεις- καθρέφτες της ανθρώπινης ιστορίας και εξέλιξης μέσα στο Χρόνο; Μήπως αντικαταστήσαμε την αλήθεια της ζωής με το ψέμα της; Όπως τα ελληνικά πατροπαράδοτα κάλλαντα με τα ξενόγλωσσα μουσικά χριστουγεννιάτικα ακούσματα των ηθοποιών; Μήπως μεταφέραμε την όντως ζωή μας μέσα στις σελίδες των Βιβλίων και λησμονήσαμε την βίωσή της; Μήπως εναποθέσαμε τις ελπίδες μας σε έναν συννεφιασμένο και παγωμένο ουρανό όπου ούτε οι Θεοί ούτε οι Μύθοι τους κατοικούν πλέον, αναζητώντας μια συνμαρτυρία δικαίωσης για τις επιλογές μας; Αποτελούν οι Λέξεις ακόμα τα «σωσίβια» της ζωής, ή είναι έπεα πτερόεντα στην καθημερινή μας Νέκυα;

     Όμως, ας μην είμαστε και τόσο απαισιόδοξοι, ας μην μοιρολατρούμε πάνω στο εν ζωή ακόμα σκήνωμα της ύπαρξης. Μιλώντας πάντα για το δυτικό ανεπτυγμένο οικονομικά, επιστημονικά και τεχνολογικά ημισφαίριο, την Ευρωπαϊκή Ήπειρο και την Βόρεια Αμερική και Καναδά, καλά τα καταφέρνουμε με την Πανδημία. Για πρώτη μάλλον φορά μέσα στην καθόλου Ιστορία της Ανθρωπότητας κατορθώσαμε σαν είδος να αποκωδικοποιήσουμε τους μηχανισμούς λειτουργίας μιας Ενδημικής ίωσης που μετατράπηκε σε καθολική Πανδημία και εξολόθρευσε και εξακολουθεί να εξολοθρεύει εκατομμύρια παγκοσμίως άτομα. Άτομα πέρα από φύλλο, φυλή, ηλικία, χρώμα, θρησκευτικό πιστεύω, εθνότητα, πατρίδα, σεξουαλικό προσανατολισμό, οικονομική επιφάνεια. Για πρώτη φορά κατασκευάστηκε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα το Εμβόλιο που σώζει ζωές, καταπολεμά τον Κόβιντ και μάλλον και τις μεταλλάξεις του. Για πρώτη φορά εμβολιάστηκαν παγκοσμίως δισεκατομμύρια άνθρωποι και αναμένουν να εμβολιαστούν ακόμα άλλα τόσα και μάλιστα, δωρεάν. Για πρώτη μάλλον φορά στην παγκόσμια ιστορία της Ιατρικής νοσηλεύονται τόσα άτομα, κάθε ηλικίας, φροντίζονται και σώζονται ζωές. Αν δούμε μακροπρόθεσμα τα επιτεύγματα αυτά, (ιατρικά και κοινωνικά) δεν είναι καθόλου αμελητέα. Ίσως το ανθρώπινο είδος την «σκαπουλάρει» για μία ακόμη φορά και αναθεωρήσει τις επιλογές του και τις καταστροφικές του ενέργειες απέναντι στην ΦΥΣΗ. Και ξαναγίνει ένας ΚΥΚΝΟΣ, όπως τον ήθελε ο Πλάτωνας στο έργο του «Φαίδων» ή περί ψυχής: «Και, ως έοικε των κύκνων δοκώ φαυλότερος υμίν είναι την μαντικήν, οί επειδάν αίσθωνται ότι δει αυτούς αποθανείν, άδοντες και εν τω πρόσθεν χρόνω, τότε δή πλείστα και μάλιστα άδουσι, γεγηθότες ότι μέλλουσι παρά τον θεόν απιέναι ουπέρ εισί θεράποντες». Και σε μετάφραση του πειραιώτη παιδαγωγού Ευάγγελου Παπανούτσου, «Καθώς φαίνεται, θα σας δίδω την εντύπωσιν ότι εις την μαντικήν είμαι χειρότερος από τους κύκνους, οι οποίοι, όταν αισθάνωνται ότι πλησιάζει το τέλος των τραγουδούν βέβαια και προηγουμένως, αλλά τότε είναι πιά που τραγουδούν πολύ και περίφημα, επειδή αισθάνονται χαράν, διότι πρόκειται να υπάγουν κοντά εις τον θεόν, του οποίου είναι θεράποντες». Βλέπε ΠΛΑΤΩΝ, φαίδων-πρωταγόρας. Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια Ευάγγελος Παπανούτσος, Βασίλειος Τατάκης (του έργου πρωταγόρας), εκδόσεις Ι. Ζαχαρόπουλος, Βιβλιοθήκη Αρχαίων Συγγραφέων, νούμερο 13, Αθήνα χ.χ., (1977) σ. 118. Εξώφυλλο γ. βαλαβανίδης, δραχμές 130. Στην λέξη Θεός μπορεί ο καθένας και η κάθε μία ανάλογα με την προαίρεσή του και τα πιστεύω του να βάλει ότι ποθεί η ψυχή του.

     Και ποδαρικό για το επόμενο έτος που καταφθάνει οσονούπω στα ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΠΑΡΕΡΓΑ θα κάνουν το διάβασμα ορισμένων τίτλων βιβλίων τα οποία ο γράφων-σαν καταναλωτής και αυτός (για να μην βγάζουμε την ουρά μας απέξω) προμηθεύτηκε την χρονιά που περνάει. Βιβλία διαφόρων συγγραφέων και θεματολογικών προτάσεων τα οποία κέντρισαν το αναγνωστικό ενδιαφέρον μας. Ευχόμαστε, όχι μόνο Καλή Πρωτοχρονιά και Ευτυχισμένο το Νέο Έτος, με Υγεία βεβαίως-βεβαίως στους εν Ελλάδι και το Εξωτερικό αναγνώστες της  μικρής Ιστοσελίδας μας αλλά και να δωρίσουν και εκείνοι με την σειρά τους ένα Βιβλίο προσφορά στα αγαπημένα τους συγγενικά και φιλικά πρόσωπα.

     Συνεχίζοντας να διαβάζω την ποίηση του Τάσου Λειβαδίτη, κείμενα, άρθρα και βιβλία που εξετάζουν την ποιητική και συγγραφική του διαδρομή και πτυχές του έργου του, (προετοιμάζοντας το δεύτερο στην σειρά σημείωμά μου) απολαμβάνω την μικρή στοίβα προς διάβασμα βιβλίων που έχω στο τραπέζι μου. Δίπλα σε ένα μικρό κουτί κάστανο-σοκολατάκια, ένα λικεράκι –τριαντάφυλλο και αρκετές σταγόνες κολλύριου για τα κουρασμένα μάτια. Ευελπιστώντας με την σειρά μου, να μην μου βγάλει «ξινή» την απόλαυση του διαβάσματος ο λογαριασμός της δεή.

Ας ανοίξουμε την αυλαία της επόμενης χρονιάς με:

Α) KLAUS  SCHWAB-THIERRY  MALLERET, Η ΜΕΓΑΛΗ  ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ, μετάφραση από τα αγγλικά Αριάδνη Αλαβάνου, Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη, Αθήνα 2021. Τίτλος πρωτοτύπου COVID-19 THE GREAT RESET. Σελίδες 300. Δεν χρειάζεται νομίζω να ομολογήσω ότι με το που έπιασα στα χέρια μου το εξαιρετικό αυτό βιβλίο διάβασα αμέσως το κεφάλαιο-ενότητα 1.5 Περιβαλλοντική επανεκκίνηση. 1.5.1. Κορονοϊός και περιβάλλον και 1.5.1.1. Φύση και ζωογόνες ασθένειες. κλπ. Μία μελέτη σημαντική, τεκμηριωμένη, καθόλου συνωμοσιολογικών ή μεταφυσικών δοξασιών η οποία μας βοηθά να κατανοήσουμε στις μέρες μας που διανύουμε ή ξεκινάμε την τέταρτη βιομηχανική επανάσταση στην ιστορία του ανθρώπινου γένους, την καταλυτική επίδραση του κορωνοϊού στο σύστημα διακυβέρνησης των κρατών, στις λειτουργίες των επιχειρήσεων και άλλων οικονομικών και εμπορικών δραστηριοτήτων μας, στις μεταξύ μας κοινωνικές και διαπροσωπικές σχέσεις. Πραγματικά, η Πανδημία είναι ένα «τόλμημα» επανεκκίνησης των κοινωνιών μας, ένας μπορεί «εκβιαστικός» τρόπος να αλλάξουμε συμπεριφορά απέναντι στα προβλήματα και αδιέξοδα που προκαλεί ο άνθρωπος στον πλανήτη. Οι συγγραφείς, και πολύ ορθά μας επισημαίνουν ότι ο άνθρωπος βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι. Θα λέγαμε αν δεν είναι άκαιρη η παρομοίωση με το δίλημμα του αρχαίου ημίθεου ήρωα Ηρακλή.  Θα πρέπει ή να αποφασίσουμε συνολικά να αλλάξουμε σε αντίληψη και κατανόηση και επίλυση των κοινών μας προβλημάτων ή κωλυσιεργώντας να οδηγηθούμε ομαδικά «σούμπιτο» στην καταστροφή. Στο χέρι μας, την σκέψη μας, την συμπεριφορά μας κρατάμε την επιλογή της ή των λύσεών μας. Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ μας δείχνει και μας εξηγεί με απλά λόγια στο προς τα πού οφείλουμε να ευελπιστούμε. Ένα καλογραμμένο και καλό μεταφρασμένο από τα αγγλικά στα ελληνικά βιβλία, καθόλου δυσνόητο, μία μη ακαδημαϊκή γραφή που σε τραβάει από την πρώτη στιγμή. Διαβάστε το θα ωφεληθείτε.

Αντί για τσίνγκ μπελ, τσίνγκ μπελ, Χριστούγεννα με το «Αλάτι της Γης»

Β) Π. Κ. ΙΩΑΚΕΙΜΙΔΗΣ, ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ ΛΑΘΗ ΤΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ. Προβλήματα και λύσεις. Παθογένειες και προκλήσεις. Εκδόσεις Θεμέλιο, Αθήνα 2021. Στην σειρά Βιβλιοθήκη Ευρωπαϊκών Θεμάτων, σελίδες 136. Το σύντομο και περιεκτικό αυτό μελέτημα του ομότιμου καθηγητή της Ευρωπαϊκής ενοποίησης και πολιτικής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κυρίου Ιωακειμίδη που  κυκλοφόρησε από τον παλαιό καλό αριστερών προδιαγραφών εκδοτικό οίκο Θεμέλιο, θεωρώ ότι είναι ένα χρήσιμο και απαραίτητο βιβλίο κυρίως της δικής μου γενιάς. Και αναφέρομαι στις εφηβικές γενιές που μεγάλωσαν, ανδρώθηκαν, πολιτικοποιήθηκαν, καθοδηγήθηκαν ιδεολογικά καλλιέργησαν την παιδεία τους στα μετά της μεταπολίτευσης χρόνια. «Τα καλύτερά μας χρόνια» που μας εξιστορεί και το γνωστό σήριαλ της ΕΡΤ-1. Το βιβλίο παρότι είναι αρκετά σύντομο στον σχεδιασμό του και την ύλη του, εξετάζει τα επιτεύγματα αλλά και τα λάθη στρατηγικού χαρακτήρα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής της των χρόνων της Μεταπολίτευσης (1974-2020) Εναλλαγών στην εξουσία ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, συμμαχικών κυβερνήσεων και τούμπαλιν. Μιας εποχής, που, κύριοι διαμορφωτές της, υπήρξαν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ο κύριος Π. Κ. Ιωακειμίδης γράφει ένα πολιτικών ενδιαφερόντων βιβλίο με τέτοιο τρόπο, απλή και λιτή γλώσσα, καθαρό ύφος, ώστε να γίνει κατανοητό και από τον πλέον αδιάφορα για τα κοινά αναγνώστη. Τον αναγνώστη που αποκαλούμε μέσο. Και πετυχαίνει διάνα τον στόχο του. Δίχως να κουράζει με σχολαστικές λεπτομέρειες άλλωστε δεν ήταν αυτός ο στόχος του, θέτει ερωτήματα και διερευνά προβλήματα και επιλογές οι οποίες ελήφθησαν από τους έλληνες πολιτικούς και την διπλωματία την περίοδο αυτή και μας εξηγεί με γλαφυρό τρόπο τις επιπτώσεις των αποφάσεων αυτών στην εξωτερική πολιτική της χώρας και τον ευρωπαϊκό της προσανατολισμό.  Στην διαμόρφωση της κοινής γνώμης στο να αποδεχτεί τις τότε επιλογές των πολιτικών κυβερνήσεων. Η διαδικασία εκσυγχρονισμού και εξευρωπαϊσμού της Ελλάδας περνά μπροστά από τα μάτια μας σαν καθαρά κινηματογραφικά πλάνα.  Καλογραμμένο βιβλίο και ας μην ανήκει στο χώρο της λογοτεχνίας ή της ποίησης. Δεν παύει όμως, η πολιτική, οι πολιτικοί με τις επιλογές και αποφάσεις τους να «ποδηγετούν» άμεσα ή έμμεσα και το πρόσωπο της τέχνης της χώρας μας.  Διαβάστε το θα ωφεληθείτε.

   Καλή η ψυχαγωγία με τις χολιγουντιανές κωμωδίες, τις τηλεοπτικές σειρές και τα σαχλαμαρίστικα αστεία τους, αλλά, απολαύσαμε τον παλαιό ελληνικό κινηματογράφο και την ταινία «Κάλπικη λίρα» και την απολαυστική σειρά-σήριαλ «Ζακέτα να πάρεις» και τις περιπέτειες του Ηρακλή Πουαρό.

Γ) RODERIC  BEATON, Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 ΚΑΙ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ, μετάφραση Δέσποινα Κανελλοπούλου, εκδόσεις Αιώρα, σ. 96.  Μέσα στο πνεύμα της εορταστικής ατμόσφαιρας και εκδηλώσεων των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση του 1821, έρχεται να προστεθεί και το μικρό αυτό μελέτημα του άγγλου καθηγητή Ρόντερικ Μπήτον, του οποίου τα μεταφρασμένα ή μη έργα γνωρίζουμε και έχουν αγαπηθεί από το ελληνικό αναγνωστικό κοινό. Βλέπε «Εισαγωγή στη νεότερη Ελληνική Λογοτεχνία» εκδ. Νεφέλη 1996, την αυτοβιογραφία «Γιώργος Σεφέρης περιμένοντας τον άγγελο» εκδ. Ωκεανίδα 2003, το ιστορικο-φιλολογικό «Ο πόλεμος του Μπάυρον, ρομαντική εξέγερση, ελληνική επανάσταση» εκδόσεις Πατάκη 2016 και αρκετά άλλα. Ο Εδιμβουργιανός καθηγητής υπήρξε κατά την περίοδο 1988-2018 διδάσκων στην έδρα Αδαμάντιος Κοραής της Νεοελληνικής και Βυζαντινής Ιστορίας. Η συγγραφική του περιπέτεια και αρθρογραφία μας είναι γνωστή εδώ και χρόνια στην χώρα μας. Στην μικρή αυτή μελέτη, περιλαμβάνει τις εξής ενότητες: Εισαγωγή/ Μια παγκόσμια Ιστορία/ Οι πρώτες εκκλήσεις προς την Ευρώπη/ Αντικρουόμενες απόψεις περί ελευθερίας/Αντίκτυπος στο εξωτερικό/ Οι Μεγάλες Δυνάμεις αναλαμβάνουν δράση/ Τελευταία πράξη/ Επίλογος/ Προτεινόμενη βιβλιογραφία. Τέσσερεις ξενόγλωσσοι και δύο ελληνόγλωσσοι  ιστορικοί τίτλοι. Ο αιώνας που καλλιεργήθηκε το εθνικό όραμα της ελληνικής επανάστασης,  της απαλλαγής μας από τον οθωμανικό ζυγό και σκλαβιά, χρόνων και ελληνικών περιοχών που ξέσπασαν οι επαναστατικοί μαχητικοί ελληνικοί πυρήνες αντίστασης, ονομάζεται από τον γνωστό ιστορικό Έρικ Χομπσμπάουμ «Εποχή των Επαναστάσεων». Σύνολη η ευρωπαϊκή ήπειρος βρίσκονταν εκείνη την περίοδο σε αναβρασμό. Ο στρατηλάτης Μεγάλος Ναπολέων με το αυτοκρατορικό του μεγαλείο είχε συμβάλλει στην κατάρρευση αρκετών βασιλικών οίκων της εποχής του. Το Βατερλό, δεν στοίχησε μόνο στον ίδιο και την πολιτική και στρατιωτική του πορεία αλλά, και στην εξέλιξη των ευρωπαϊκών πολιτικών πραγμάτων. Η Ναπολεόντεια νομοθεσία απείρως δημοκρατικότερη από την Πρωσική ακόμα και σήμερα, φωτίζει πτυχές του νομικού πολιτισμού μας. Η Αμερικάνικη Ανεξαρτησία από την άλλη, ο εμφύλιος πόλεμος βορείων και νοτίων, και η εδραίωση της αμερικάνικης συνομοσπονδίας των διαφόρων πολιτειών σε μία κεντρική εξουσία και εθνικό κράτος του αμερικάνικου λαού, από τον Αβραάμ Λίνκολν, στάθηκαν σηματωρός για τις άλλες χώρες και τις εθνικές εξεγέρσεις τους και μελλοντικές ενοποιήσεις τους. Ενώ νωρίτερα η Γαλλική Επανάσταση (τον προηγούμενο αιώνα των χρόνων του Ρομαντισμού) η κλασική παιδεία και τα κλασσικά γράμματα, τα διδάγματα της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, ποίησης, αρχαίας τραγωδίας και καλλιτεχνίας, αισθητικών προσταγμάτων, επηρέασαν τις συνειδήσεις των ευρωπαίων κατοίκων, καλλιέργησαν δυναμικούς πυρήνες φιλελληνικής ευαισθησίας και συμπαράστασης, εμψύχωσης των σκλαβωμένων Ελλήνων. Συμπαραστάθηκαν με τον τρόπο τους στη εξέγερση εναντίον της αλλόθρησκης και αλλόφυλης Πύλης. Η συμβολή της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, αυτός ο ξεσηκωμός ανοργάνωτων φτωχών αγροτών, ασυντόνιστων ελληνικών οικογενειών από την ίδια φάρα, καραβοκύρηδων που αλώνιζαν το Αιγαίο, λήσταρχων των βουνών, σχεδόν άοπλων στρατιωτικών ελληνικών ταγμάτων, ηρωικών φυσιογνωμιών και καπεταναίων με πυγμή, πατριωτικό φρόνημα και αφοσίωση σε έναν εθνικό σκοπό. Την βαθειά τους πίστη στην ορθόδοξη εκκλησία, τον Θεό των προπατόρων τους Ελλήνων, την αστείρευτη φιλοπατρία τους, το ελληνικό τους ήθος και αγωνιστική παράδοση, όλα αυτά τα ένδοξα και θαυμαστά του ελληνικού λαού που φανερώθηκαν και αναδείχθηκαν τα χρόνια εκείνα της αποτίναξης από την τουρκική εξουσία και κατοχή, μόλις τις τελευταίες ιστορικές δεκαετίες έχουν αρχίσει να εξετάζονται, να φωτίζονται, να ερμηνεύονται ως ένας σημαντικός παράγοντας (της ελληνικής επανάστασης) στην εν γένει επαναστατική διαδικασία και των υπολοίπων ευρωπαϊκών εθνών.  Εννέα χρόνια δύσκολων αιματοβαμμένων ηρωικών αγώνων έδωσαν στον ελληνικό λαό ένα κράτος, μία πατρίδα, μια γεωγραφική δική τους επικράτεια, μετά από τετρακόσια σχεδόν χρόνια σκλαβιάς. Η Ελλάδα έγινε αυτόνομο και κυρίαρχο κράτος (μικρό, κολοβό, υπό την κηδεμονία των ισχυρών τότε δυνάμεων, αλλά κρατική οντότητα). Μια πατρίδα και ένας λαός, ο Ελληνικός, ο οποίος διαμόρφωσε, διέπλασε με τις μάχες και τα πολεμικά του κατορθώματα (και ήττες) και την γεωπολιτική εξέλιξη  του σκηνικού και των άλλων κρατών της ευρωπαϊκής ηπείρου και γενικότερα. Την ουσιαστική και δραστική σημασία αυτών των γεγονότων της δεκαετούς σχεδόν ελληνικής αγωνιστικής περιπέτειας της ελληνικής ανεξαρτησίας, σκόπευσε και κατόρθωσε να αναδείξει ο άγγλος Ρόντερικ Μπήτον. Και αυτό το πέτυχε. Καλογραμμένο συνοπτικό και αυτό μελέτημα, εξιστόρηση γνωστών και λιγότερων γνωστών διεργασιών και πτυχών της ελληνικής παλιγγενεσίας. Η ιστορική σκηνή δίνεται χωρίς κουραστικές πληροφορίες. Διαβάστε το, θα ωφεληθείτε.

    Πολύ καλά τα μουσικά ψυχαγωγικά σαββατόβραδα του μεγάλου καναλιού. Απολαύσαμε την σοβαρή και αξιόλογη μουσική παρουσία του διαχρονικού μουσικού συνθέτη, στιχουργού και τραγουδιστή αγαπημένου μας Κώστα Τουρνά. Αλλά και την αιωνόβια φωνή της Μαρινέλλας που αρχίζει σιγά-σιγά να ραγίζει μετά από 65 και χρόνια στο μουσικό σανίδι. Γιώργος Νταλάρας και Μαρινέλλα οι στυλοβάτες της ιστορίας του λαϊκού μας τραγουδιού.

Δ+Ε) ΚΩΣΤΑΣ  ΓΟΥΛΙΑΜΟΣ, «Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ» εκδ. GUTENMBERG, Αθήνα 2017 και «ΥΓΡΟ ΓΥΑΛΙ» Αθήνα 2020 από τον ίδιο εκδοτικό οίκο. Δύο εξαιρετικές ποιητικές συλλογές από έναν καταξιωμένο και σοβαρό εργάτη του ποιητικού λόγου και όχι μόνο. Αν η μνήμη μου δεν με απατά, μετά από πάνω από τέσσερεις δεκαετίες, ο ποιητής και αρθρογράφος σε αρκετές ελληνικές εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά Κώστας Γουλιάμος, είχε συμμετάσχει σε συζήτηση για την Ποίηση την οποία είχα παρακολουθήσει σε υπόγειο οίκημα, σε φιλολογικό σωματείο της Νίκαιας. Θυμάμαι πόσο συγκροτημένος σαν ποιητής και πολιτικοποιημένος σαν άτομο ήταν, και από την συζήτηση που είχαμε μετά την εκδήλωση.  Και οι δύο συλλογές είναι εξαιρετικές και από αισθητικής πλευράς. Η πρώτη «Η ομιλία της Νύχτας» σελίδες 56, τα ποιήματα είναι άτιτλα. Φανερή η επιρροή του ποιητή της Ρωμιοσύνης Γιάννη Ρίτσου, δίχως να δεσμεύει την ποιητική του έμπνευση και παραγωγή την οποία εμπλουτίζει με αποσπάσματα αρχαίων λυρικών, ονόματα προερχόμενα από την αρχαία τραγωδία και την σύγχρονη φιλοσοφία όπως ο Hegel,  εικόνες φυσικής ομορφιά της Κύπρου, αναφορά στον ισπανό σκηνοθέτη και την νύχτα του Pedro Almodovar. Η συλλογή κλείνει με σχετικό απόσπασμα από τον Τίμαιο του Πλάτωνα. Η εικόνα του εξωφύλλου είναι από έργο του εικαστικού Αλέξανδρου Ίσαρη. Να υπενθυμίσουμε ότι μετά τον γερμανό ρομαντικό ποιητή Νοβάλις και τους εξαιρετικούς Ύμνους στη Νύχτα, πάρα πολλοί ξένοι και έλληνες ποιητές συνέθεσαν ποιήματα για την Νύχτα. Το «ΥΓΡΟ ΓΥΑΛΙ» που κοσμείται με ένα εικαστικό του Γιάννη Ρίτσου, έχει 58 σελίδες και τα ποιήματα και των δύο ενοτήτων είναι έντιτλα. 1. Με το βλέμμα του εγκλείστου και 2. Με το βλέμμα της Σοφίας. Τα ποιήματα είναι διάσπαρτα με στίχους από τον Όμηρο, τον Τάσο Λειβαδίτη, τον Επίκουρο, τον Walt Whitman, Charles Baudelaire, Jacques Prevert, τον Θουκυδίδη, τον Γιώργο Μπλάνα, το πειραιώτη Έκτορα Κακναβάτο, τον Διονύσιο Σολωμό και άλλους. Η συλλογή αρχινά με το «Έν δ’ εόν, δεί αυτό σώμα μη έχειν» του Μέλισσου από την Σάμο.  Διαβάστε τις δύο ποιητικές συλλογές θα ωφεληθείτε.

    Ευχάριστη χριστουγεννιάτικη έκπληξη η προσφορά του τηλεοπτικού περιοδικού 7Ημέρες να δώσει την ελληνική ταινία «ΕΥΤΥΧΙΑ» του σκηνοθέτη Άγγελου Φραντζή. Είναι η ζωή και η πορεία της ποιήτριας και στιχουργού ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ. Ο διαρκής πληθωρικός σε εκπλήξεις, ταραχώδης βίος της μεγαλύτερης ελληνίδας στιχουργού του μουσικού στερεώματος Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου. Δεν είχα δει την ταινία στις κινηματογραφικές αίθουσες, την απόλαυσα δύο φορές με την ησυχία μου. Σημαντική και σημαδιακή παρουσία του λαϊκού μας τραγουδιού. Πικραμένος βίος, αντισυμβατική και ελευθερόφρονη προσωπικότητα, ανεξάρτητη γυναικεία φύση, φοβερή έμπνευση και ευκολία στιχουργική. Πηγαία γραφή. Είναι η πρώτη των γυναικείων και πολλών αντρικών ρεμπέτικων στιχουργικών φωνών. Μετά ακολουθούν η Δανάη, η Σώτια Τσώτου, η Λίνα Νικολακοπούλου και ορισμένες άλλες. Ένας θηλυκός Βασίλης Τσιτσάνης.

ΣΤ) ΛΕΛΗ  ΜΠΕΗ, ΤΑ ΚΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΙΤΡΙΝΩΝ ΡΟΔΩΝ, με έξι σχέδια του Μανόλη Κορρέ, εκδόσεις Ίκαρος, Αθήνα 2021, σελ. 51. Την έκδοση επιμελήθηκε ο Δημήτρης Παπακώστας. Η γνωστή ποιήτρια Λέλη Μπέη, από το 1980 που εμφανίστηκε με την συλλογή «Πέρα από τη Στύγα» εκδ. Εγνατία, δεν παύει να μας εκπλήσσει. Καλογραμμένος ποιητικός λόγος, στρωτή γραφή καθαρό ύφος, πλούσια έκφραση, ποίηση λυρική μέσα στην σύγχρονη ατμόσφαιρά της. Μουσικός λόγος, μεστά νοήματα, σύγχρονη ποιητική φόρμα. Ποιήματα σαν ταξιδιωτικές εμπειρίες. ΑΘΗΝΑ, ΙΝΔΙΑ, ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, τόποι φύση, διάκοσμος καθόλου απλός αλλά ουσιώδης. Ωραίες εικόνες. Διαβάστε αυτήν την ποιητική συλλογή θα ωφεληθείτε.

     Ευχάριστη κινηματογραφική χριστουγεννιάτικη έκπληξη από το κανάλι του ΟPΕΝ. Είδαμε την ταινία με την ζωή της συγγραφέως Μαρύ Σέλλευ, συζύγου του Β. Π. Σέλλευ, και την περιπέτεια της συγγραφής του έργου της Φρανκενστάιν ή ο σύγχρονος Προμηθέας. Την ζωή της μουσικής μεγαλοφυΐας της εποχής μας Φρέντυ Μέρκιουρι, και των Κουίν. Και μία άλλη μουσικού περιεχομένου ταινία του διάσημου βιολενίστα, ο οποίος μετά τον θάνατο της συζύγου του και του παιδιού του, αποφάσισε να γυρίζει ανώνυμα στα πανηγύρια ως μουσικός του δρόμου. Σαν ένας ζογκλέρ που έπαιζε στην ύπαιθρο μουσική. Και την διορατικότητά του να αναγνωρίσει σε ένα ορφανό της επαρχίας το ταλέντο της μουσικής του φωνής και να του συμπαρασταθεί πατρικά να σταδιοδρομήσει ως βιρτουόζος του βιολιού. Συγκινητική και ευαίσθητη ταινία. Τρυφερή και ανθρώπινη.

Ζ) ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ  ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ, η ελιά και η φλαμουριά ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΣ, ΑΤΟΜΟ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ 1974-2020, σελίδες 358, εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2021.  Έργο του Εξωφύλλου του Εδουάρδου Σακαγιάν. Η μελέτη μετά την Εισαγωγή χωρίζεται σε δύο μεγάλα κεφάλαια με τις επιμέρους ενότητες των έργων και των αντίστοιχων συγγραφέων. Μέρος πρώτο 1974-1989 και Μέρος δεύτερο 1990-2020. Τι να γράψεις για έναν ακούραστο κριτικό της ελληνικής και όχι μόνο πεζογραφίας εδώ και σαράντα χρόνια, σε έναν κριτικό που διαβάζαμε πάντα τα κριτικά του μεγαλόπνοα σημειώματα είτε στα περιοδικά είτε στις εφημερίδες που συνεργάζονταν. Για έναν εργασιομανή ο οποίος έχει μεταφράσει πάνω από 60 τίτλους βιβλίων διαφόρων ειδών και θεματολογίας από τρείς διαφορετικές γλώσσες. Και μόνο η αναφορά του ογκώδους έργου ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ, θα αρκούσε να «παραλείψει» τις αναφορές τους στα άλλα του. Διηγηματογράφος, Πεζογράφος, Δοκιμιογράφος, Κριτικός βιβλίου, πολιτικός κειμενογράφος, κλπ. ο κύριος Δημοσθένης Κούρτοβικ είναι θα σημειώναμε ένα από τα βαριά πυροβολικά της κριτικής σκέψης στην χώρα την περίοδο των μεταπολιτευτικών χρόνων. Των χρόνων που άνθησε ο κριτικός λόγος του Αλέξη Ζήρα, του Ευγένιου Αρανίτση, του Σπύρου Τσακνιά, του Βαγγέλη Χατζηβασιλείου, του Τάκη Καρβέλη, του Γιάννη Κουβαρά, του Βασίλη Στεριάδη, του Αλέξανδρου Κοτζιά, της Νατάσας Κεσμέτη, του Κώστα Βούλγαρη, της Ελένης Χωρεάνθη, της Μικέλας Χαρτουλάρη, του Κώστα Παπαγεωργίου, του Δημήτρη Κοσμόπουλου, της Ανθούλας Δανιήλ, της Ευγενίας Ζωγράφου, του Βρασίδα Καραλή και μια σειρά άλλων αξιοσημείωτων κριτικών και δοκιμιογραφικών φωνών, που συνέχισαν την κριτική σκέψη και τον κριτικό λόγο των προδικτατορικών γενεών, και των λογοτεχνικών περιοδικών τους. Απόστολος Σαχίνης, Μιχάλης Μερακλής, Μ. Μ. Παπαϊωάννου, Άλκης Θρύλος, Πέτρος Χάρης, Κώστας Τσιρόπουλος, Κόρσος, Ντίνος Χριστιανόπουλος, Λέων Κούσουλας, Τάσος Λιγνάδης, Ευάγγελος Μόσχος, Στέλιος Γεράνης, Τάσος Λειβαδίτης, Περικλής Σφυρίδης, Χρήστος Λεβάντας, Τέλλος Άγρας, Κώστας Στεργιόπουλος, Ανδρέας Καραντώνης και πολλών άλλων. Το ενδιαφέρον στην περίπτωση του Δημοσθένη Κούρτοβικ βρίσκεται μάλλον στο ότι συνδύασε την εξέταση της ελληνικής πεζογραφίας των νεότερων χρόνων με τα ιστορικά γεγονότα και άλλα συμβάντα των χρόνων της συγγραφής τους. Ο πεζός λόγος και τα έργα των ελλήνων πεζογράφων δεν εξετάζεται αυτόνομα, αλλά σε σχέση με τα ιστορικά διαδραματιζόμενα και συμβάντα της πολιτικής και ιστορικής εποχής. Αν και πάλι η μνήμη δεν με απατά πρωτοδιάβασα κείμενά του στο πολιτικό περιοδικό Ο Σχολιαστής. Και από τότε με τράβηξε το άνοιγμα της σκέψης του, το άπλωμα των ιδεών του, ο συνδυαστικός του τρόπος, η εξέταση του περίγυρου και της ατμόσφαιρας που γεννιέται ένα συγγραφικό έργο. Ο Δημοσθένης Κούρτοβικ από παλαιά του κείμενα και πολύ σωστά θεωρούσε τομή την χρονολογία 1974, όπως άλλοι (βλέπε Βούλγαρης το 1989). Η χρονιά της Μεταπολίτευσης για την δική μας την γενιά και όχι μόνο, υπήρξε ένας σημαντικός και καίριος σταθμός της ελληνικής ιστορικής, πολιτικής μα και, λογοτεχνικής σκηνής. Ήταν μια βαθειά τομή στο σώμα της ελληνικής λογοτεχνίας όπως μάλλον αντίστοιχα ήταν η Μικρασιατική τομή του 1922, και κατόπιν το έπος του 1940 και της Αντίστασης. Μετά το 1974, το τέλος της επτάχρονης δικτατορίας, επήρθε μια ριζική και επαναστατική αλλαγή στην ελληνική κοινωνία, στις συνειδήσεις των ελλήνων πρωτίστως της δικής μας γενιάς 1980 αλλά και των παλαιότερων. Τα πάντα τέθηκαν στο ντιβάνι της αμφισβήτησης, της αναθεώρησης, της αναδιάταξης των μέχρι τότε δεδομένων. Της άρνησης των καθιερωμένων μέχρι τότε κατεστημένων αξιών.  Η Ελλάδα άλλαζε με ορισμένες φορές ξέφρενους ρυθμούς, οι διεθνείς προκλήσεις μεγάλες και ελκυστικές, οι αλλαγές επέρχονταν από τα έσω του κοινωνικού σώματος και επηρέαζαν επιδρούσαν και στο σώμα της πεζογραφίας και της ποίησης. Οι παλαιές σταθερές υποχωρούσαν με αρκετούς κραδασμούς και εκκωφαντικούς ήχους. Η τέχνη των μεταπολιτευτικών χρόνων των ελλήνων άρχιζε έναν διαφορετικό διάλογο με το τότε προσδιορισμένο από το κατεστημένο πρόσωπο της πολικής και της σύγχρονης ιστορίας. Εδώ οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι το βλέμμα μας, μετά το 1974 χρόνια προσδιορίζονταν από την οπτική της αριστεράς και της εαμογενής πεζογραφικής και ποιητικής, δοκιμιακής ερμηνείας του κόσμου και της κοινωνίας. Αν και, αναγνωρίζαμε τους τριγμούς της αμφισβήτησης της μαρξιστικής οπτικής από τους ιστορικούς και τους κοινωνιολόγους τους έλληνες εκείνους που προέρχονταν από την κομμουνιστική δεξαμενή, πρόσωπα που καυτηρίασαν και καταδίκασαν τις κλειστές κοινωνίες της τότε μαρξιστικής ηγεμονίας. Νίκος Σβορώνος, Κορνήλιος Καστοριάδης, Παναγιώτης Κονδύλης, Χρήστος Γιανναράς, Νίκος Πουλαντζάς, Τάσος Βουρνάς, Κώστας Παπαϊωάννου, και άλλοι έλληνες στοχαστές οι οποίοι απέρριψαν την κηδεμονία του δογματικού μαρξισμού.  Μετά το 1974 η Ελλάδα και οι συγγραφείς της άρχιζαν δειλά στην αρχή αλλά τολμηρότερα αργότερα να αναζητούν την νέα, των σύγχρονων καιρών ταυτότητά τους. Το ξέπλυμα από την εκκλησιαστική και πατριωτική εθνικοφροσύνης της επταετίας και της κιτς ηθικοπλαστική της διαπαιδαγώγηση. Τέθηκαν νέοι προβληματισμοί, αναδείχθηκαν νέα ερωτήματα, αξιοποιήθηκαν οι σύγχρονες επιστημονικές δυνατότητες και ευκαιρίες της τεχνολογίας. Οι συμπεριφορές και οι πρακτικές, οι επιλογές, οι συνειδήσεις των Ελλήνων και Ελληνίδων άλλαξαν άρδην. Πολλά στεγανά γκρεμίστηκαν από τα μέσα. Αλλοιώθηκαν πιστεύω, επαναδιαπραγματεύθηκαν αξίες και στυλ γραφής. Ο μεταπολιτευτικός σύγχρονος κόσμος εν μέρει, κατακερματίστηκε. Έχασε το συνολικό περίγραμμα αναφοράς του. Η κοινωνία αναζητούσε άλλα πρότυπα. Όλες αυτές τις μετά το 1974 ανιχνεύσεις είναι που απεικονίζει και καθρεφτίζει η ελληνική πεζογραφία που εξετάζει στο βιβλίο του ο Δημοσθένης Κούρτοβικ. Ο κλονισμός των πατροπαράδοτων αξιών ζωής δεν γίνονταν να αφήσει αδιάφορη την σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία. Οι νέοι και νεότεροι συνομιλούσαν παραδείγματος χάριν με το στυλ και την γλώσσα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη όχι όμως με τον Κόσμο που εκείνος αντιπροσώπευε. Συνομιλούσαν με την ηθογραφική γραφή του Ανδρέα Καρκαβίτσα, του ποιητή Κώστα Κρυστάλλη όχι όμως με το πλαίσιο πολιτιστικών αναφορών του. Οι νέες φωνές όπως του Πέτρου Τατσόπουλου, της Ζυράννας Ζατέλη, του Νίκου Μπακόλα, του Νίκου Θέμελη, της Μάρως Δούκα, του Φαίδων Ταμβακάκη, του Αχιλλέα Κυριακίδη, του Μένη Κουμανταρέα, του Πρόδρομου Μάρκογλου, του Παύλου Μάτεση, του Γιάννη Ξανθούλη, του Τριαντάφυλλου Πίττα, του Αλέξη Πανσέληνου, του Άρη Φακίνου, του Βαγγέλη Ραφτόπουλου, του Γιώργη Γιατρομανωλάκη, του Αύγουστου Κορτώ, του Σπύρου Καρυδάκη, του Τάκη Ευαγγελίδη, της Νένας Ευθυμιάδη, της Ευγενίας Φακίνου, του Φίλιππου Δρακονταειδή, του Χρήστου Χωμενίδη, ο Φίλιππος Φιλίππου,  του Άρη Σφακιανάκη και μια σειρά άλλων ελλήνων και ελληνίδων σύγχρονων πεζογράφων και διηγηματογράφων,  νέες γενιές ελλήνων δημιουργών οι οποίες αναζήτησαν τους δικούς τους ατομικούς δρόμους, τα δικά τους όνειρα και οραματισμούς, τους δικούς τους τρόπους γραφής και ύφος. Κράτησαν από την παράδοση των πριν το 1974 χρόνια τα στοιχεία εκείνα που τους ήταν χρήσιμα και αξιοποιήσιμα. Κυριότερη γέφυρα με τους πεζογράφους των παρελθόντων ετών ήταν κυριότερα, μόνο η γλώσσα, η συνέχειά της και η εξέλιξή της. Η θεματογραφία τους και η τεχνοτροπία τους, ο συγγραφικός σχεδιασμός τους άλλαξε. Έθεταν ερωτήματα όχι τόσο για να συνεχίσουν την παράδοση όσο για να διευκολυνθούν στους καινούργιους δρόμους που θα ακολουθούσαν. Όλον αυτόν τον οργασμό των αμφισβητήσεων, των ατομικών δυνατοτήτων, της ετερότητας της συγγραφικής φωνής, των διαφορετικών αντιλήψεων και καταστάσεων, είναι που διερευνά εδώ και χρόνια η κριτική και δοκιμιακή γραφίδα του Δημοσθένη Κούρτοβικ. Ενός κριτικού, που ας μας επιτραπεί η συσχέτιση, μαζί με την κριτική φωνή της Μάρυ Θεοδοσοπούλου και τα κριτικά της σημειώματα οικοδομούν την σκαλωσιά της σύγχρονης ιστορίας της ελληνικής πεζογραφίας στα μετά το 1974 χρόνια. Και είναι σε περίοδο πανδημίας σωστή η κίνηση της έκδοσης του μελετήματος του Δημοσθένη Κούρτοβικ. Το 2020 κλείνει-με την πανδημία όπως φαίνεται, ο κύκλος της μεταπολίτευσης και των συγγραφέων που την «εκπροσωπούν», αυτών που θήτευσαν συγγραφικά στα χρόνια 1974-2020. Το τοπίο τότε άλλαξε, το ίδιο και σήμερα. Μετά το τέλος της πανδημίας δεν θα είναι διαφορετική μόνο η κοινωνία μας (οι κοινωνίες των κρατών παγκοσμίως) αλλά και ο πεζογραφικός και ποιητικός λόγος. Σταθμός το 1974, σταθμός το 1989, σταθμός το 2020. Το νέο μέσα από τις στάχτες του παλαιού γεννιέται. Διαβάστε αυτήν την μελέτη θα ωφεληθείτε. Και εσείς που γράφεται σε πρόζα και εσείς που την αγαπάτε αναγνωστικά.

     Ωραία η ασπρόμαυρη βουβή ταινία που προβλήθηκε από την ΕΡΤ-3, «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα». Η τέχνη του βωβού γερμανικού κινηματογράφου σε όλο της την ομορφάδα.

Τέλος, αγοράστε και διαβάστε τις ποιητικές συλλογές του σημαντικού ιστορικού του ελληνικού θεάτρου Βάλτερ Πούχνερ. Για όσους έχουν μελετήσει τα θεατρικά και θεατρολογικά του μελετήματα και εργασίες, δεν θα εκπλαγούν που αυτός ο εργασιομανής αυστριακός έχει φλέβα ποιητική.  Παράλληλα διαβάστε και την μελέτη του «Η ΛΕΠΤΟΥΡΓΟΣ» Επιστήμη και μύηση στο ποιητικό έργο της Παυλίνας Παμπούδη» με μια προσθήκη για το χιούμορ, εκδόσεις Ροές, Αθήνα Ιούλιος 2021, σελ. 250. Μια εκ των έσω ματιά για την ποιητική παρουσία μιάς από τις πλέον εμβληματικές ποιήτριες της Γενιάς του 1970 και καλής μεταφράστριας. Μια φωνή «μοναδική και μοναχική» της Γενιάς της όπως σημειώνει ο καθηγητής Βάλτερ Πούχνερ, που ακόμα δεν βρήκε τον ανάλογο σχολιασμό της. Εξαιρετικές αναλύσεις των συλλογών της, τεκμηριωμένες θέσεις, ένας λόγος αρκετά πυκνός που απλώνεται και στα θεατρικά μονοπάτια. Θέλει προσοχή, ηρεμία, προσοχή η ανάγνωση της εργασίας αυτής του Βάλτερ Πούχνερ. Μα προπάντων αγάπη για την ποίηση της Παυλίνας Παμπούδη.

     Αυτά είναι τα δικά μου δώρα στον Άγιο Βασίλη, όχι από την Λαπωνία, όχι ο ΧΟ, ΧΟ, ΧΟ, αλλά από την θρυλική και βυζαντινή Καισάρεια. Βιβλία δώρα να χαρίσει στους αναγνώστες. Και ανάμεσα στα βιβλία μια μικρή δική μου Πρωτοχρονιάτικη κάρτα με τα λόγια: «Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα……»

Καλή Πρωτοχρονιά

Γιώργος Χ. Μπαλούρδος

Πειραιάς, Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2021.