Το μωβ χρώμα της απουσίας

 

Το μωβ χρώμα της απουσίας

         μνήμη Βάσως Μπαλούρδου 12 Φεβρουαρίου 2008

Είδωλο ακίνητο η παρουσία σου

 μητέρα

γεράσαμε μέσα στη φτώχεια

και τη σκοτεινή λάμψη των σχέσεων

Περιπλανηθήκαμε σε ερήμους αγωνίας

με θρήνους δροσίσαμε την ψυχή μας

Φωνή μυστική η απουσία σου

των φρικτών μυστηρίων της παρηγοριάς

των γηρατειών μου

Καθισμένοι στην άμμο γευτήκαμε

τα δάκρυα της θάλασσας

την ερημιά μας καθρεφτίζοντας

στα βήματα των δικών μας νεκρών που προηγήθηκαν

Ένα χαμόγελο πάνω στο τραπέζι έλαμπε

μητέρα

με την ξινισμένη φακή και τις ελιές

ευλογία

φιλεύοντας νεκρούς και ζωντανούς

στο σπίτι με τα ξεχαρβαλωμένα κουφώματα που έτριζαν

και την υγρασία να πιρουνιάζει ακόμα τα κόκκαλα

στάζουν οι τοίχοι νερό και τα πλακάκια φούσκωσαν

και εσύ λείπεις να τους ζεστάνεις

Θροΐσματα  λύπης πλημμύριζαν το υπόγειο που κοιμόσουν

μητέρα

συνομιλώντας με τα όνειρα

που έφεγγαν

τη νύχτα που έφυγες

Ηρεμία απλώνονταν στην κάμαρη

μετρούσαμε τα χρόνια που ταξίδευαν

πλησίστια

Με τρυφερότητα αντίκριζα το πρόσωπό σου

να μαραίνεται στης ζωής μου τον καθρέφτη

κοιτάζοντάς τον να θαμπώνει τις μελλοντικές ανάσες

Τα χείλη δεν έβγαζαν λέξη

οι σκιές δεν έφευγαν από τα μάτια

που έσταζαν θλίψη

Τίποτα δεν περίσσευε από τα δώρα του θανάτου

που φτερούγιζε γύρω μας

Η κουβέντα με τους επισκέπτες του άλλου Κόσμου

είχε αρχίσει προ πολλού

το πεπρωμένο

Ένα χάδι στα μαλλιά

ένα φιλί στο μέτωπο

ένα σιγαλόφωνο ευχαριστώ

Η μνήμη δεξιώνεται το ποίημα

Μητέρα

στην επέτειο του θανάτου των λέξεων.

Γιώργος  Χ. Μπαλούρδος

Πειραιάς 11 Φεβρουαρίου 2022.