Στῆβεν
Κρέην
Μετάφραση,
Νατάσα Κεσμέτη
Λίγα Λόγια γιά τόν σπουδαῖο Ἀμερικανό Μυθιστοριογράφο,
ποιητή, δημοσιογράφο, ἀνταποκριτή Stephen
Crane (1871 – 1900)
Ὅπως
ἔχει γραφτεῖ γι’ αὐτόν, ἀποτελεῖ, γιά τήν Ἀμερικανική Λογοτεχνία, ἕνα ἀπό τά
μεγάλα «Τί θα συνέβαινε ἄν…» Δηλαδή τί θά ἔμελλε νά γράψει στή συνέχεια, ἄν ἀπό
τά πρῶτα του κιόλας νιάτα εἶχε ἐπιδείξει
μιά τόσο μεγάλη διεισδυτική, ψυχογραφική, ἱκανότητα, ἀνάμεσα στίς ἄλλες
συγγραφικές του χάρες· ἄν δέν εἶχε κοπεῖ το νῆμα τῆς ζωῆς του τόσο νωρίς:
Χτυπημένος ἀπό φυματίωση, πού στήν ἐποχή του ἦταν θανάσιμη, τελεύτησε μόλις 28 ἤ
κατ’ ἄλλους 29 χρονῶν. Ἕνα ἐρώτημα πού μπορεῖ νά τεθεῖ , εἶναι γιατί να μᾶς ἐνδιαφέρει
ἐδῶ στήν Ἑλλάδα ὁ Στῆβεν Κρέην, πέραν τοῦ γεγονότος τῆς συγγραφικῆς του ἀξίας.
Την ἀπάντηση την ἔχει δώσει ἡ μετάφραση τῆς ἀνταπόκρισής τοῦ δεινοῦ ἐπίσης
δημοσιογράφου - ἀνταποκριτῆ Στῆβεν Κρέην
ἀπό τόν Ἑλληνο Τουρκικό πόλεμο τοῦ 1897, σέ μετάφραση Ἠλία Μαγκλίνη.
Γιά τά Λογοτεχνικά Πάρεργα, ἡ
μεταφράστρια γύρισε στά ἑλληνικά τά τέσσερα πρῶτα ποιήματα ἀπό τήν συλλογή τοῦ Κρέην Οἱ Μαῦροι
Καβαλλάρηδες :
I
Μαῦροι
καβαλλάρηδες ἦρθαν ἀπ' τήν παραλία.
Ἀκούγονταν
κλαγγή, κλαγγή ἀκόντιου κι
ἀσπίδας
Καί σύγκρουση, σύγκρουση πέτρας κι ὁπλῆς ,
Ἄγριες κραυγές, χυμοῦν χαίτη καί κώμη
Στοῦ ἀνέμου
τήν ὁρμή:
Στην ἁμαρτία
καβάλλα ἡ διαδρομή αὐτή.
II
Τρία
πουλάκια στή σειρά
Καθῆσαν νά
ρεμβάσουν.
Ἄνθρωπος
πέρασε στόν τόπο αὐτό σιμά.
Στ’ ἀλήθεια
τότε τά πουλάκια τό ἕνα τ'ἄλλο
σκούντησαν.
Εἶπαν :
" Θαρρεῖ ὅτι μπορεῖ νά τραγουδεῖ. "
Τά κεφαλάκια
ρίξαν πίσω γέλασαν.
Μ’ ἀλλόκοτες
ἐκφράσεις
Τόν θωροῦσαν.
Ἦσαν πολύ
περίεργα.
Κεῖνα τά
τρία μικρά πουλάκια στή σειρά.
III
Στήν ἔρημο
Εἶδα ἕνα
πλάσμα, γυμνό, θηριῶδες,
Κουλουριασμένο
πάνω στή γῆ·
Κρατοῦσε στά
χέρια τήν καρδιά του,
Κι ἔτρωγε ἀπ’
αὐτήν.
«Φίλε, εἶναι
καλή; ρώτησα·
«Εἶναι πικρή
– κατάπικρη» ἀπάντησε·
« Ὅμως μ’ ἀρέσει…
»,
«κι ἐπειδή εἶναι
ἡ καρδιά μου ».
IV
Μάλιστα,
χίλιες ἔχω ἐγώ λαλιές,
Ἀπό αὐτές oἱ
ἐννιακόσιες ἐνενήντα ἐννιά εἶναι
ψευτιές .
Ἄν καί
πασχίζω νά χρησιμοποιήσω τή μιά,
Μελωδία δέ
βγαίνει καμιά κατά τή δική μου
βουλή,
Καί στό
στόμα μου μένει νεκρή.
Υ.Σ. Ὁ ἐνδιαφερόμενος ἀναγνώστης μπορεῖ νά βρεῖ The Complete Poems of Stephen Crane ( First published January 1, 1899),μεταφρασμένα ἀπό τόν Γιῶργο Μπλάνα σἐ ψηφιακή μορφή στήν Ἀνοιχτή Βιβλιοθήκη.
https://www.openbook.gr/apanta-ta-poiimata-stephen-crane/
Νατάσα Κεσμέτη
Διαβάζουμε:
«Το
ομολογουμένως θαυμάσιο οικοδόμημα της Αμερικανικής ποίησης έχει παράδοξα θεμέλια.
Όσο στερεά δείχνονται, άλλο τόσο αντικανονικά προβάλουν. Και το ακόμα πιο
παράδοξο: μοιάζουν να οφείλουν τη στερεότητά τους στην αντικανονικότητά τους. Ο
Whitman ακούγεται σαν βιβλικός προφήτης, που τα παράτησε και έγινε αγρότης· η
Dickinson σαν να ρίχνει κάθε φορά τις λέξεις στο χαρτί, για να προλάβει να
αυτοκτονήσει, πριν την παρασύρει η ποιητική τέχνη και το μετανιώσει· ο Poe σαν
μυστικός του Μεσαίωνα, που δεν μπορεί να απαλλαγεί από τη λογική. Βέβαια, Νέος
Κόσμος είναι αυτός. Για να αναιρέσουν όσα τους αναιρούσαν στον Παλιό κατέφυγαν
εκεί οι πρώτοι Ευρωπαίοι. Εντυπωσιάζει ωστόσο η ένταση και το εύρος των
αναιρέσεων. Οι τρεις μεγάλοι ποιητές δημιούργησαν σαν να μην είχαν άλλο
δεδομένο από τον εαυτό τους. Τον εαυτό τους «διάβασαν» και γι’ αυτόν μας
μίλησαν με τους όρους που οι ίδιοι έθεσαν — συγγνωστά ή ασύγγνωστα.
Τέτοιος ποιητής είναι και ο Stephen Crane.
Όχι, ασφαλώς του ιδίου μεγέθους — αν έχει νόημα να μιλάμε για μεγέθη στην
ποίηση. Πεζογράφος κατά βάση —μεγάλος πεζογράφος, αν αναλογιστούμε τη θέση που
κατέχει το μυθιστόρημά του Το κόκκινο σήμα της Παλικαριάς τόσο στην ιστορία της
λογοτεχνίας όσο και στις καρδιές των αναγνωστών όλου του κόσμου— εξέδωσε δύο
βιβλία με ποιήματα και άφησε μερικά ακόμα χειρόγραφα· δακτυλόγραφα για την
ακρίβεια».
Πειραιάς Πέμπτη
17/10/2024
https://www.openbook.gr/apanta-ta-poiimata-stephen-crane/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου