Μνήμη πειραιώτη Παύλου Ροδιτάκη

 

           Παύλος  Ροδιτάκης

( Πειραιάς 1948- Πειραιάς 3/6/2021)

   «Έφυγε ο Παύλος Ροδιτάκης»

     Ο επί σειρά ετών συνεργάτης του «ΔΗΜΟΤΗ» Παύλος Ροδιτάκης «έφυγε» ύστερα από σύντομη νοσηλεία σε νοσοκομείο του Πειραιά. Ο Παύλος Ροδιτάκης είχε δύο μεγάλες «αγάπες» το Θέατρο και τον Πειραιά.

Στο Θέατρο υπήρξε ηθοποιός της Λυρικής Σκηνής, ενώ στο «ΔΗΜΟΤΗ» δημοσίευε φωτογραφίες και άρθρα για τα «κακώς κείμενα» επιθυμώντας πάντα να βελτιωθούν όσα στραβά έχει η πόλη μας.

     Η κηδεία του έγινε το περασμένο Σάββατο στο Σχιστό 5/6/2021.

Ευχόμαστε ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του.

Ευφροσύνη  Ραϊση, εφημερίδα «Ο ΔΗΜΟΤΗΣ», Τρίτη 8 Ιουνίου 2021, σ. 2.

Ελάχιστα:

     Εντελώς τυχαία πληροφορήθηκα την απώλεια του πειραιώτη ηθοποιού και δημοσιογράφου Παύλου Ροδιτάκη. Ενός καλού χαρακτήρα πειραιώτη, ευγενικού και σεμνού καλλιτέχνη, από αυτούς που δεν βγάζουν εύκολα τα χώματα του Πειραιά.  Τον Παύλο Ροδιτάκη τον γνώριζα από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, μέσω ενός φίλου πειραιώτη συγγραφέα και μεταφραστή.  Παρά του ότι ακολουθούσαμε διαφορετικούς δρόμους, τα «χνώτα» μας ταίριαζαν. Εξάλλου, στενός ο πειραϊκός χώρος, όπου και να περπατήσεις θα ακούσεις να σου λένε πέντε καλημέρες. Κοινές καλλιτεχνικές αγάπες και ενδιαφέροντα για την πόλη μας, κοινά άτομα, μας έφερναν σε επαφή. Δεν κάναμε στενή παρέα, είχαμε όμως κρατήσει μια ειλικρινή επαφή, τηλεφωνιόμασταν και όποτε βλεπόμασταν, ή παρακολουθούσαμε μαζί μια θεατρική παράσταση πάντα είχαμε κάτι να συζητήσουμε, να σχολιάσουμε, να αναδείξουμε, για την τέχνη του θεάτρου και του κινηματογράφου, τα μουσικά πράγματα και τα καλλιτεχνικά δρώμενα και εκδηλώσεις του Πειραιά. Πολλές φορές συναντιόμασταν στην τοπική εφημερίδα «Η Φωνή του Πειραιώς» που και οι δύο είμασταν συνεργάτες της. Ο Παύλος Ροδιτάκης έγραφε και σχολίαζε τα καλλιτεχνικά γεγονότα της πόλης μας και όχι μόνο. Ασκούσε μέσω των σχολίων του μια θα σημειώναμε κοινωνική δημόσια κριτική για παθογένειες και προβλήματα που αφορούσαν την πόλη μας. Των πέντε διαμερισμάτων της. Κείμενά του και ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί και σε άλλες τοπικές εφημερίδες, όπως «Ο Δημότης», που σποραδικά συναντιόμασταν. Χαθήκαμε όταν εργάστηκα για μια δεκαετία στα βόρεια προάστια. Μετρημένες οι συναντήσεις μας και τα τηλεφωνήματά μας, μου υπενθύμιζαν την παρουσία του και την συμβολή του στην πόλη.  Σαν ηθοποιός συμμετείχε σε ελληνικές ταινίες και σε παραστάσεις της Επιθεώρησης, ενώ για μακρό διάστημα συμμετείχε σε παραστάσεις της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Ο Παύλος Ροδιτάκης είχε και μια άλλη ιδιότητα, (που δεν με αφορούσε άμεσα) αυτήν του συστηματικού συλλέκτη αντικειμένων. Είχα διαπιστώσει από επίσκεψή μου στην οικία του, ότι συνέλλεγε θεατρικά βιβλία και μελέτες. Συγκέντρωνε φωτογραφίες ηθοποιών, προγράμματα παραστάσεων, αποκόμματα εφημερίδων με ειδήσεις και πληροφορίες που είχαν να κάνουν τον χώρο του θεάτρου και του κινηματογράφου, των ηθοποιών, των έργων που ανεβάζονταν, τους σκηνοθέτες, τους ενδυματολόγους κλπ.. Ήταν επαρκής γνώστης των θεατρικών συμβάντων, προσώπων και καταστάσεων. Γνώριζε πολλά ντεσού της θεατρικής τέχνης. Ιδιαίτερη αδυναμία του, τα «Καλουτάκια» μα και άλλων καταξιωμένων ηθοποιών που υπηρέτησαν με αυταπάρνηση και κόπο την ιερή Θυμέλη. Στέρεες οι γνώσεις και πληροφορίες όταν μιλούσες μαζί του. Όνειρο του ήταν να δημιουργήσει ένα Θεατρικό Εργαστήρι-ένα Στέκι Θεάτρου στον Πειραιά. Ένα προσωπικό του χώρο «του Θεού Διονύσου», και μάλλον πραγματοποίησε το όνειρό του, δημιουργώντας το «Θεατρικό Δωμάτιο» στον Πειραιά. Θυμάμαι όσες φορές συναντιόμασταν στους δρόμους του Πειραιά ή σε φιλικά μέρη, μου μιλούσε για την ανθρώπινη αυτή «φιλοδοξία» του. Ο Παύλος Ροδιτάκης αν θυμάμαι σωστά, διοργάνωνε και παιδικά πάρτι. Συμμετείχε σε παιδικές θεατρικές εκδηλώσεις και εορτές, «ντυμένος την στολή του κλόουν» ήταν πάντα δραστήριος και ενεργός καλλιτεχνικά εντός και εκτός της πόλης , εύθυμος και προσηνής. Καλλιτεχνική φύση πειραιώτη με ταλέντο, αλλά πάνω από όλα-για μένα-ένας σεμνός, αθόρυβος πειραιώτης, διακριτικός, που κρατήθηκε συνειδητά μακριά από «παρεούλες» και «τοπικά κυκλοματάκια» ανθρώπων της πόλης, άφηνε τα ίχνη του είτε συμμετέχοντας σε θεατρικά και άλλα δρώμενα, είτε μας υπενθύμιζε την παρουσία του με τα δεικτικά και πάντα σοβαρά σχόλιά του στον τοπικό τύπο.

Έφυγε για το αιώνιο ταξίδι για να συναντήσει τις δικές του αγάπες από το Θέατρο και τον Κινηματογράφο, κρατώντας ένα μικρό πειραϊκό άλμπουμ με φωτογραφίες του και κείμενά του, που είναι τα πειραϊκά του πεπραγμένα από τις περιδιαβάσεις του στους καλλιτεχνικούς δρόμους και στέκια της Πόλης.

Γιώργος Χ. Μπαλούρδος

Πειραιάς, Τετάρτη 16 Ιουνίου 2021