Ποιητικές Συλλογές για την Κύπρο

ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΣΥΛΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

     Σαράντα τρία χρόνια πέρασαν από την Κυπριακή τραγωδία, και το νησί της Αφροδίτης είναι ακόμα στρατιωτικά σκλαβωμένο. Τα τούρκικα μουσουλμανικά στρατεύματα κατοχής εξακολουθούν να καταπατούν Κυπριακά χώματα. Κυπριακές πόλεις είναι ακόμα διχοτομημένες. Κυπριακά χωριά παραμένουν ερειπωμένα, σπίτια, μνημεία, εκκλησίες, δημόσια κτήρια, μισογκρεμισμένα και κατεστραμμένα, στέκουν χαλάσματα μιας άλλης εποχής όχι και τόσο μακρινής, χαλάσματα ζωής και περασμένων ονείρων, Κυπρίων που ακόμα θρηνούν τις εστίες των προγόνων τους. Οι Κύπριοι πρόσφυγες, περίπου 200.000 άτομα, δεν μπορούν να επιστρέψουν στην γη των πατεράδων και των παππούδων τους. Οι τάφοι τους παραμένουν αλιβάνιστοι, οι εκκλησίες τους αλειτούργητες, οι κήποι τους απότιστοι, οι στέρνες τους στέγνωσαν, τα πηγάδια τους έμειναν χωρίς νερό, οι δρόμοι τους καταστράφηκαν. Οι σκοτωμένοι Κύπριοι παραμένουν βουβοί μέσα στα ιστορικά τους οικογενειακά εικονίσματα, για να θυμίζουν στους νεότερους το κακό, την τραγωδία, το φονικό, τις λεηλασίες, τα βασανιστήρια, τις καταστροφές, την διχοτομημένη Νήσο. Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, με το μισό χαμόγελό τους να κοιτά προς την ανατολή και το μισό δάκρυ τους να ρέει προς τη δύση. Μήτε ο μουσουλμάνος Αλλάχ, μήτε ο χριστιανός Θεός, δεν κατόρθωσαν να σταματήσουν το κακό. Η Κυπριακή ελπίδα και των δύο κοινοτήτων παραμένει διχασμένη μέσα στη ροή του ιστορικού χρόνου και βαδίζει τραυματισμένη μέσα στις λεωφόρους των πολιτικών σκοπιμοτήτων. Η στρατιωτική ελληνική χούντα των Αθηνών μαζί με την Τουρκική κυβέρνηση της Άγκυρας, διχοτόμησαν το Νησί. Μοίρασαν την ψυχή του σε πρόσφυγες και νοσταλγούς, σε χαμένους και ηττημένους, σε κυρίαρχους και νικημένους. Όπως η αρχαία Θεά της Ομορφιάς Αφροδίτη, έτσι και το Νησί της, ακρωτηριάστηκε εδώ και σαράντα τρία χρόνια. Ένας Ελληνοκυπριακός και Τουρκοκυπριακός ακρωτηριασμός στο όνομα της πολιτικής σωτηρίας και των δύο Κοινοτήτων.

Κύπρος, μια χώρα που ταξιδεύει μέσα στην σύγχρονη ιστορία της μεσογείου χωρίς προοπτική επανένωσης των δύο οργανικών μελών του σώματός της.

Κύπρος, ένα κράτος με πανάρχαια ιστορία και παράδοση που δεν θέλουν να το ελευθερώσουν από τα στρατιωτικά στρατεύματα κατοχής οι ισχυροί δήθεν δημοκράτες της Ευρώπης.

Κύπρος, το νεότερο ιστορικά alter ego του Παλαιστινιακού.

     Θέλοντας να μην λησμονήσω την Κυπριακή Τραγωδία, ορθότερα η γενιά μου, όπως τότε που νέοι και οι νέες κυκλοφορούσαμε στους δρόμους της ζωής και της νιότης έχοντας καρφιτσωμένο στο πέτο μας, το «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ», αναφέρω ορισμένους τίτλους ποιητικών βιβλίων που έχουν σχέση με την Κύπρο. Βιβλία που εκδόθηκαν στην Ελλάδα και την Κύπρο. Και που δυστυχώς, εξακολουθούν να μας θυμίζουν το Κυπριακό πρόβλημα. Η πληγή της Κύπρου παραμένει ανοιχτή, σαράντα τρία χρόνια μετά.

     Τελευταία ελπίδα επανένωσης της Νήσου, αποχώρηση των Τούρκικων στρατευμάτων κατοχής, επιστροφή των ελληνοκυπρίων προσφύγων στις εστίες των προγόνων τους, ίσως είναι οι οικονομικές πετρελαϊκές συμμαχίες της Κυπριακής Κυβέρνησης. Εκεί που απέτυχαν οι πολιτικοί, εκεί που απέτυχαν οι διπλωμάτες, εκεί που απέτυχαν οι σύμβουλοι και οι κυβερνητικοί ιθύνοντες, πάνω στα Κυπριακά χαλάσματα που θρηνολογούν οι ποιητές και κάνουν τρισάγιο οι ιερείς, οι Κύπριες μαυροφορεμένες μανάδες αναζητούν τα παιδιά τους και οι πατεράδες περιμένουν την επιστροφή των αγωνισθέντων γιών τους, ίσως, να πετύχει λύση, η οικονομική διπλωματία και οι οικονομικές συμμαχίες της νόμιμης Κυπριακής κυβέρνησης με τα γείτονα φιλικά κράτη, για θετικά αποτελέσματα και των δύο κοινοτήτων. Η ειρηνική μοίρα της Κυπριακής Δημοκρατίας βρίσκεται πρωτίστως, στις συμφιλιωτικές αποφάσεις συνύπαρξης και των δύο κοινοτήτων. Η αποχώρηση των Τούρκικων στρατευμάτων κατοχής είναι η καλή θέληση λύσης του προβλήματος από την πλευρά των Τουρκοκυπρίων. Αυτή η κοινότητα οφείλει να ζητήσει πρώτη την αποχώρηση τους από την γη των δικών τους προγόνων. Η άλλη, πληρώνει ακόμα τα λάθη της.

• Κ. Γραικός, Το νησί της Αφροδίτης, Λεμεσός-Κύπρος 1974

• Βίλλη Ευστρατιάδη, 72 στιγμές, η επταετία της Κύπρου, Αθήνα 1974

• Χρυσάνθη Ζιτσαία, Γράμματα στην Κυρήνεια, Θεσσαλονίκη 1974

• Χρυσάνθη Ζιτσαία, Πορεία γυναικών προς την Αμμόχωστον, Θεσσαλονίκη 1975

• Σταύρος Καλογρίδης, Η Κύπρος, Αθήνα 1975

• Βάσος Καπάνταης, Τη Κύπρω, Αθήνα 1975

• Σήφης Κόλλιας, Επιτύμβιο στη βία. Κύπρος αδικοπυρπολημένο νησί, Αθήνα 1974

• Μενέλαος Λουντέμης, Θρηνολόϊ και άσμα για το σταυρωμένο νησί, Δωρικός 1975

• Παρασκευάς Μηλιόπουλος, Τραγουδάει η Κύπρος, Μελβούρνη-Αυστραλία 1974

• Κώστας Μόντης, Κύπρος εν Αυλίδι, Λευκωσία-Κύπρος 1976

• Χ. Μπασκόζος, Κυπριώτικες αντιλαλίες, Πύργος-Αχαϊα 1978

• Π. Νικολάου, Προδιαγραφή για τους νέους ποιητές από την Αμμόχωστο, Λευκωσία-Κύπρος 1976

• Σπύρος Παπαγεωργίου, Η πατρίς μου αδελφοί είναι η Κύπρος, Λαδιάς 1976

• Ρόης Παπαγγέλου, Κύπρος, Αθήνα 1974

• Πέτρος Πετρόπουλος, Κυπριακοί αντίλαλοι, Γλασκώβη-Αγγλία 1974

• Γιάννης Ρίτσος, Ύμνος και θρήνος για την Κύπρο, Κέδρος 1974

• Γιάννης Ρίτσος, Αποχαιρετισμός. Οι τελευταίες ώρες του Γρηγόρη Αυξεντίου μες στην φλεγόμενη σπηλιά, Κέδρος 1976

• Μαρία Ροδάκη, Το κλάμα της Κύπρου, Αθήνα 1974

• Βασίλης Σιναπίδης, Το τραγούδι της Κύπρου, Αθήνα 1974

• Γ. Στέβαρος, Κύπρος, ο βιασμός της θεάς, Αθήνα 1975

• Νίκος Τσιλιμίδος, Ως πότε Κύπρο μου γλυκειά θα μένεις σκλαβωμένη, Αθήνα 1976

• Θανάσης Χασιάκης, Κύπρος ’75, Πειραιάς 1975

     Ο ισχνός αυτός ποιητικός κατάλογος, δεν φιλοδοξεί να καλύψει το κενό, μάλλον, που υπάρχει στην βιβλιογραφική καταγραφή ποιητικών και πεζογραφικών συλλογών που έχουν ως θέμα τους την Κύπρο, και εκδόθηκαν στον Ελλαδικό χώρο, μετά την τουρκική εισβολή και κατοχή. Ούτε να αναφέρει τίτλους βιβλίων συγγραφέων, που περιέχουν ποιήματα, διηγήματα, δοκίμια ή μελέτες για το νησί της Αφροδίτης. Με την ευκαιρία των 43 χρόνων από την Κυπριακή τραγωδία, σκέφτηκα να αναφέρω  ενδεικτικούς τίτλους ποιητικών συλλογών που υπάρχει η λέξη Κύπρος. Αναφέρω και ορισμένες συλλογές που εκδόθηκαν στην Κύπρο που έχουν στον τίτλο τους τη λέξη ή παραπλήσιο δεδομένο. Οι 22 αυτοί ενδεικτικοί τίτλοι από όλη την Ελλάδα-και από τον Πειραιά-σε άλλους είναι γνωστοί, σε άλλους όχι. Άλλους τους έχουμε διαβάσει, άλλους τους έχουμε σχολιάσει, άλλοι μας είναι άγνωστοι καθώς και οι συγγραφείς τους.

     Οφείλουμε ευγνωμοσύνη, όσοι ασχολούνται με την βιβλιογραφική καταγραφή της ελληνικής, κυπριακής και ξένης παραγωγής, στον κύριο Γιώργο Α. Παναγιώτου, και τις εξαιρετικές εργασίες που μας πρόσφερε, στους ετήσιους τόμους του «ΧΡΟΝΙΚΟΥ» του Καλλιτεχνικού Πνευματικού Κέντρου ΩΡΑ, του διευθυντή και εκδότη Ασαντούρ Μπαχαριάν,-και των συνεργατών του-ενός φωτισμένου καλλιτέχνη και πνευματικού ανθρώπου. Οι συστηματικές ετήσιες καταγραφές των βιβλιοπαραγωγών από τον κύριο Γιώργο Α. Παναγιώτου, έθεσαν τις βάσεις εργασίας, στους κατοπινούς αναλόγου θεματολογίας συνεργατών των λογοτεχνικών περιοδικών στα μετά την δικτατορία χρόνια, ώστε να διασωθεί αυτό το χαώδες πολύπλευρο εκδοτικό υλικό και να αποτελέσει μια βάση δεδομένων για τους μεταγενέστερους. Την ίδια εργασία με άλλες προδιαγραφές, συναντάμε και στις τελευταίες σελίδες και τα οπισθόφυλλα του παραδοσιακού λογοτεχνικού περιοδικού «Νέα Εστία», των εκδόσεων Εστία. Πάντως, οι τόμοι του «ΧΡΟΝΙΚΟΥ» με την άοκνη προσπάθεια των συνεργατών του, στέκονται αρωγοί σε παρόμοιες ακόμα και σήμερα προσπάθειες.

Γιώργος Χ. Μπαλούρδος

Πειραιάς, 23/7/2017

Δεν Ξεχνούμε, δεν λησμονούμε, δεν παραιτούμεθα, διεκδικούμε την Λύση.