ATHENS PRIDE 2019

ΗΛΙΑ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΚΑΛΙΑΡΝΤΑ

Δεύτερη έκδοση-φωτοτυπημένη

Εκδόσεις ΠΛΕΙΑΣ, Αθήνα 1974, διαστάσεις 13Χ24, σελίδες 200, δραχμές 160. Κεντρική διάθεση ΠΛΕΙΑΣ ΟΕ. Πανεπιστημίου 34

     Θα εορταστεί και εφέτος στην χώρα μας, το πάρτι- παρέλαση που διοργανώνεται από την Athens Pride. Δηλαδή, από την ελληνική κοινότητα ΛΟΑΤ-LGBT και τους υποστηρικτές των πάσης φύσεως ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Φέτος ιδιαίτερα, που συμπληρώνονται 50 χρόνια από τα γνωστά επεισόδια στην Αμερική. Την βίαιη εισβολή της αμερικάνικης αστυνομίας στο gay bar STONEWALL της Νέας Υόρκης στις 28 Ιουνίου 1969. Ένα αυθαίρετο βίαιο επεισόδιο κρατικής καταστολής που «ξύπνησε» τις συνειδήσεις των αμερικανών πολιτών και της νεολαίας με τα γνωστά κατόπιν θετικά για την αμερικάνικη κοινότητα των LGBT αποτελέσματα.

     Ο αμερικάνικος λαός, είναι ένας λαός μεγάλων αντιφάσεων και εθιμικών ρηγμάτων (πολιτικών, κοινωνικών, οικονομικών, θρησκευτικών κλπ.). Το ίδιο και ο πολιτισμός του. Η Αμερικάνικη Ήπειρος είναι μια πλούσια και αχανής χώρα, δομημένη πάνω σε πολυπολιτισμικά θεμέλια και αρχές. Από το τέλος του αμερικάνικου εμφύλιου πολέμου και τις αξιακές δημοκρατικές και συνταγματικές αρχές του δολοφονηθέντος αμερικανού προέδρου Αβραάμ Λίνκολ, μέχρι την περίοδο του προέδρου Τζων Κέννεντυ και του ηγέτη των μαύρων πάστορα Μάρτιν Λούθερ Κινγκ αλλά και τα μεταγενέστερα σύγχρονα των ημερών μας χρόνια, του Μπάρακ Ομπάμα, η Αμερική, δεν έπαψε να μας εκπλήσσει με τις μεγάλες της κοινωνικές και οικονομικές αντιφάσεις παράλληλα με τα τεράστια επιτεύγματά της σε όλους τους τομείς της επιστήμης και της τεχνολογίας. Οι γηγενείς πληθυσμοί των ερυθρόδερμων είτε αφομοιώθηκαν είτε εξαφανίστηκαν κατά την διάρκεια των εσωτερικών πολέμων, εμφύλιων και μη της αμερικάνικης ιστορίας. Οι ευρωπαίοι έποικοι που εγκαταστάθηκαν όχι αναίμακτα και ειρηνικά στην νέα και πλούσια αυτή ήπειρο, προερχόμενοι από διάφορα κράτη της γηραιάς και κουρασμένης ευρωπαϊκής αποικιοκρατικής ηπείρου, εκδίωξαν ή επικράτησαν των ντόπιων με την στρατιωτική βία και οικοδόμησαν μια νέα «ευρώπη» (απέναντι από την παλαιά), κάτι σαν πλούσια εξοχική κατοικία για την σχόλη τους, μεταφέροντας τις πολιτισμικές τους παραδόσεις και θρησκευτικές συνήθειες, κοινωνικές νοοτροπίες, τα ήθη και τα έθιμά τους στην νέα γη. Και γιατί όχι, και την βαρβαρότητά τους. Το ίδιο έπραξε και ο μεγάλος πληθυσμιακά όγκος των νέγρων που προήρθαν από την μαύρη ήπειρο, την Αφρική, καθ’ όλη την διάρκεια της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας και δουλείας. Αυτές οι μάζες των νέγρων, ασφαλώς, δεν μετέφεραν την πολιτική ή οικονομική τους βαρβαρότητα αλλά την εξαθλίωσή τους και την φτώχεια τους. Τεράστιες ομάδες μαύρων δούλων και ταλαιπωρημένων ανθρώπων, σκλάβων από κράτη της αφρικανικής ηπείρου, εξαναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν με βίαιο τρόπο, στην βόρειο αμερική. Οι ευρωπαίοι λευκοί αποικιοκράτες χρειάζονταν φτηνά εργατικά χέρια για τις αναπτυσσόμενες οικονομίες τους, τις στρατιωτικές τους εξορμήσεις, την ευρωστία της τάξης τους, την αργόσχολη χλιδή τους. Χρειάζονταν σκλάβους για να τους υπηρετούν και να τους χρησιμοποιούν στις χειρονακτικές τους εργασίες, στις βαμβακοφυτείες και στις εργοστασιακές τους μονάδες. (η δική μου γενιά, ακόμα θυμάται το αγγλικό απαρτχάιντ στην νότιο αφρική). Οι φτωχοί και εξαθλιωμένοι κάτοικοι της Αφρικής και από κράτη της Νοτίου Αμερικής, υπήρξαν τα «εύκολα» και χρήσιμα θύματα της ευρωπαϊκής αποικιοκρατικής πολιτικής και εξουσίας. Οι ευρωπαϊκές μοναρχίες, η ευρωπαϊκή αριστοκρατία και η Εκκλησία σαν θεσμός, χρειάζονταν φτηνό εργατικό δυναμικό προς δόξα Θεού, ελέω Μονάρχη και ευρωπαϊκού πολιτισμού. Η μεγάλη εισροή του μαύρου πληθυσμού των σκλάβων, συνέβαλε και αυτή, αργά και σταθερά στην μετατροπή της αμερικάνικης ηπείρου σε πολυπολιτισμική και πολυεθνική. Διαμόρφωσε όχι χωρίς αγώνες και θυσίες, εσωτερικές συγκρούσεις, την νέα, σύγχρονη αμερικάνικη ταυτότητα και συνείδηση. Η Αμερική οικοδόμησε και εξακολουθεί ίσως ακόμα να διαπλάθει το μοντέρνο πρόσωπό της. Το αμερικάνικο όνειρο μέχρι την ολοκλήρωσή του. Το American dream έχει πολλά σκαμπανεβάσματα ακόμα στο διάβα της ιστορίας μέχρι την επίτευξή του.

     Την περίοδο των γνωστών επεισοδίων στο Gay Bar STONEWALL εναντίον της φιλήσυχης LGBT κοινότητας στις 28/6/1969, ας μην μας διαφεύγει ότι η Αμερική, συνταράσσονταν από τις μεγάλες και πολυπληθείς πορείες διαμαρτυρίας της νεολαίας εναντίον του πολέμου στο Βιετνάμ. Της εμπλοκής των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων στην χερσόνησο του Βιετνάμ εναντίων των Βιετκόνγκ. Οι Αμερικανοί ενεπλάκησαν σε έναν πόλεμο- με την πλευρά του νοτίου βιετνάμ αρκετές δεκάδες μίλια μακριά από την πατρίδα τους, αντικαθιστώντας κατά κάποιον τρόπο τους Γάλλους και Άγγλους αποικιοκράτες σε αυτές τις περιοχές του πλανήτη. Στην Ινδοκίνα. Ο πόλεμος του Βιετνάμ κόστισε δυσβάστακτα τόσο στην αμερικάνικη οικονομία όσο κυρίως, σε έμψυχο ανθρώπινο δυναμικό. Δεκάδες χιλιάδες αμερικανοί στρατιώτες χάθηκαν στον πόλεμο αυτόν αδίκως, ή γύρισαν τραυματισμένοι στις εστίες και οικογένειές τους, έχοντας ανυπέβλητα σωματικά, πνευματικά και συνειδησιακά προβλήματα. Ψυχικά διαλυμένοι οι αμερικανοί νέοι στρατιώτες, ημιζώντανα ανθρώπινα ράκη στην μετέπειτα ζωή τους. Το τίμημα του πολέμου και της εμπλοκής των αμερικανών στο Βιετνάμ που πλήρωσε η νέα αυτή ήπειρος ήταν τεράστιο. Οι μεγάλες αντιπολεμικές διαδηλώσεις και πορείες διαμαρτυρίας των νέων και των άλλων αμερικανών πολιτών ήσαν στην ημερήσια διάταξη τα χρόνια αυτά. Έπειτα, ήταν νωπά στην μνήμη τους ακόμα τα γεγονότα των δολοφονιών του προέδρου τους Τζων Κέννεντυ, του αδερφού του γερουσιαστή Ρόμπερ Κέννεντυ και του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, ηγέτη και υπερασπιστή των δικαιωμάτων των μαύρων στην μεγάλη ήπειρο. Την νέα τους πατρίδα. Η Αμερική, τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 συνταράσσονταν από ταραχές και κοινωνικές εξεγέρσεις, από φιλειρηνικά και απελευθερωτικά μικρά αλλά δυναμικά κινήματα κοινωνικής αυτοδιάθεσης. Η Αμερικάνικη κοινωνία αναζητούσε το νέο της σύγχρονο πρόσωπο μέσα στην παγκόσμια οικονομική και στρατιωτική σκακιέρα. Αναζητούσε τρόπους να αφομοιώσει ειρηνικά κάθε τι το διαφορετικό φυλετικά και πολιτισμικά που είχε εισέλθει στο έδαφός της, χωρίς να αλλοιωθεί η φυσιογνωμία της και η παντοδυναμία της. Οι φυλετικές διακρίσεις που προέρχονταν από τον αγροτικό και συντηρητικό φτωχό νότο έκλειναν τον ιστορικό τους κύκλο. Η ισότητα των αμερικανών πολιτών δεν ήταν αλά καρτ. Αφορούσε όλη την πανσπερμία των πολιτών που διέμεναν στην χώρα και ακολουθούσαν τους νόμους της. Η συντηρητική αμερικάνικη κοινωνία, καθολική ή προτεσταντική, των μορμόνων, έχανε την κοινωνική της παντοδυναμία ή, παραχωρούσε ορισμένα από τα προνόμια της εξουσίας της και στις άλλες πληθυσμιακά κοινωνικές μειονοτικές ομάδες. Τις δεκαετίες αυτές, οι επαναστατικές εξεγέρσεις είχαν απλωθεί και επιρρεάσει και τον καλλιτεχνικό χώρο. Στο πεδίο της Μουσικής κυρίως, που πρωτοστατούσε στις αντιπολεμικές διαδηλώσεις των νέων, και εξέφραζε δυναμικά την ορμή και το πάθος τους για ειρήνη και ελευθερία, ισότητα και δικαιοσύνη, ίσες ευκαιρίες για όλους. Στους Πανεπιστημιακούς χώρους και στον φοιτητόκοσμο, οι αναταραχές ήσαν μεγάλες και συνεχείς. Η αμερικάνικη νεολαία πολεμούσε για την κατάκτηση των δικαιωμάτων της. Ήταν η νέα ανερχόμενη κοινωνική δύναμη του αμερικάνικου έθνους, απαλλαγμένη από τις κοινωνικές και πολιτικές προκαταλήψεις των γονιών τους, οι φιλειρηνιστές νέοι που δεν ήθελαν να πολεμήσουν στο Βιετνάμ, να σκοτωθούν αδίκως. Δεν ήθελαν να απολέσουν την ατομική τους ανεξαρτησία, να θυσιάσουν την ζωή τους στο όνομα ενός πολεμικού πατριδοκάπηλου ιδανικού και στρατιωτικής κυριαρχίας. Στα μεγάλα κέντρα του βορά σε αρκετές ομοσπονδιακές πολιτείες,  αναπτύχθηκαν νέα πολιτιστικά ρεύματα, επαναστατικά και ανανεωτικά ρεύματα στις εικαστικές τέχνες, στον κινηματογράφο, το θέατρο, στην αμερικάνικη λογοτεχνία, την ποίηση. Η γενιά των Μπητ δραστηριοποιήθηκε και αντέδρασε δυναμικά ενάντια της εμπλοκής αμερικανών στρατιωτών στον πόλεμο, ύψωσε ποιητική φωνή διαμαρτυρίας και σεξουαλικής χειραφέτησης των ίδιων των ποιητών. Οι αμερικανοί πολίτες άλλαζαν ή διαμόρφωναν το νέο τους πρόσωπο στις προσκλήσεις και απαιτήσεις των νέων καιρών.Το ίδιο συνέβει και με τα διάφορα μικρά ή μεγάλα κινήματα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μαύρων, των γυναικών, των ανύπαντρων αμερικανών μανάδων, των ομοφυλόφιλων αντρών και γυναικών, των ερυθροδέρμων, των διαφόρων μειονοτήτων των προερχόμενων από την νότιο αμερική και άλλες χώρες. Εκατοντάδες μικρές δυναμικές επαναστάσεις πραγματοποιήθηκαν όχι χωρίς θυσίες, μέχρι η ΛΟΑΤ κοινότητα να κατακτήσει και να στερεώσει τα όποια δικαιώματά της. να ανοίξει τον δρόμο και την ανεξαρτησία της και χειραφέτησης των μελών της. Ένας συνεχής κοπιώδης αγώνας θυσιών, επαναδιαπραγμάτευσης καθιερωμένων και παραδοσιακών συνηθειών και αξιών της αμερικάνικης κοινωνίας, που επανακαθόριζαν το τι είναι Ζωή, τι Ερωτική αυτοδιάθεση, τι Σεξουαλική χειραφέτηση ανδρών και γυναικών, λευκών και έγχρωμων. Διαφυλετικά και πέρα από θρησκευτικές δοξασίες και ταμπου και απαγορεύσεις. Αγώνες των ομοφυλόφιλων και των λεσβιών, παράλληλα με αυτές των στρέιτ αντρών και γυναικών, των εργατικών δικαιωμάτων και διεκδικήσεων, των πάσης φύσεως εργαζομένων, των φυλετικών μειονοτήτων, των θρησκευτικών σεκτών. Ακόμα και ο χώρος της Μόδας, και της διαφήμισης, του σύγχρονου καταναλωτικού τρόπου ζωής, δεν έμεινε ανεπειρέαστος. Τα πάντα άλλαζαν άμεσα και πολλές φορές κραυγαλέα. Η αμερικάνικη κοινωνία σε όλες της τις εκφάνσεις και πλευρές, δεν έμεινε αμέτοχη των εξελίξεων, των κοινωνικών αναταραχών, συμμετείχε άμεσα και τολμηρά. Ένας επαναστατικός οργασμός προσδοκώμενων κοινωνικών και πολιτικών αλλαγών, που εξαπλώθηκε και στην ευρωπαϊκή σκοτεινή και ασθμαίνουσα ήπειρο. Παράλληλα, με τις πολιτικές και κοινωνικές αντιδράσεις και εξεγέρσεις, με τα επαναστατικά κινήματα και αγώνες απελευθέρωσης της νεολαίας και των πολιτών του δυτικού ημισφαιρίου, είχαμε και τους ξεσηκωμούς των πολιτών και της νεολαίας στην ανατολική ευρώπη, που ζούσαν-τότε-κάτω από την πολιτική και στρατιωτική εξουσία και οικονομική κηδεμονία του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού. Η χρονική περίοδος μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ιστορικά,-ολοκληρώνοντας το έργο και τις εθνικές συμμαχίες του Μεγάλου Πολέμου, αναζητούσε τρόπους να τερματίσει τον ιστορικό της κύκλο. Η δυναστευτική και στρατιωτική παρουσία και ευρωπαϊκής κυριαρχίας, και η φανερή η κρυφή αποικιοκρατική πολιτική της λευκής φυλής, περιορίζονταν ή τερματίζονταν καθώς και ο ιδεολογικός διπολισμός των νεότερων χρόνων. Το 1989. Μικρές πληθυσμιακά επαναστατικές μονάδες αντίστασης, έφεραν ίσως, μεγάλα ιστορικά αποτελέσματα. Ή, τουλάχιστον, συνέβαλαν στο να γυρίσει ο τροχός της Ιστορίας.

      Μέσα σε αυτό το κοινωνικό, πολιτικό και πνευματικό πλαίσιο οφείλουμε να δούμε και να εξετάσουμε και το κίνημα των LGBT. Ή τουλάχιστον, με ενδιαφέρει εμένα να το διερευνήσω και να το ερμηνεύσω. Όχι αυτόνομα, όχι αυθαίρετα, όχι καπελώνοντας την σιωπηλή και συντηρητική πλειοψηφία. Αλλά, σαν ένα κίνημα αλλαγής των κοινωνικών συνθηκών και τρόπων διαβίωσης και ερωτικής αυτοδιάθεσης του σύγχρονου ανθρώπου του 20^ου αιώνα, που μάτωσε ποικιλοτρόπως από τους δύο μεγάλους παγκόσμιους πολέμους, τις κατά τόπους δικτατορίες και ολοκληρωτικά συστήματα διακυβέρνησης του μεσοπολέμου, και χρειάζονταν ιστορικά μια ήσυχη και ειρηνική επιτέλους περίοδο ειρήνης, για να απολαύσει τα όποια επιτεύγματα της επιστήμης και τους καρπούς της τεχνολογίας του δυτικού πολιτισμού. Μέσα σε αυτό το κοινωνικό πλαίσιο εντάσσονται και οι διαρκείς αγώνες για την απελευθέρωση των ερωτικών και σεξουαλικών δικαιωμάτων των ανθρώπων, των γκέϊ, των στρέητ, των γυναικών, των παιδιών, των ατόμων με ειδικές ανάγκες, των οικονομικών μεταναστών, των θρησκευτικών ομάδων, των διαφόρων πολιτισμών των άλλων ηπείρων, που χάνονται μέσα στην χοάνη της κυριαρχίας της λευκής φυλής. Της υπεράσπισης του φυσικού περιβάλλοντος και πλούτου που καταστρέφεται από την ανθρώπινη απληστία και κερδοφορία.

     Παλαιότερα ο ΟΗΕ σε έκθεσή του είχε δημοσιεύσει έρευνα που μας έλεγε πόσες φυλές και ανθρώπινοι αρχαίοι πολιτισμοί έχουν εξαφανιστεί από  την αυγή της ζωής στον πλανήτη. Πόσα είδη του ζωικού βασιλείου χάθηκαν από τον πλανήτη γη από τότε που γεννήθηκε η ζωή από τα βάθη των θαλασσών. Πόσες μορφές έμβιας ζωής εξαφανίστηκαν μετά την βίαιη επικράτηση και κυριαρχία του ανθρώπινου είδους. Από τότε που το ανθρώπινο ζώο σηκώθηκε στα δύο του πόδια και έμαθε να χρησιμοποιεί τον αντίχειρά του και την σκέψη του. Πόσες γλώσσες και τοπικοί διάλεκτοι ανθρώπων και φυλών έσβησαν από τον γλωσσικό παγκόσμιο χάρτη. 
Το ανθρώπινο ζώο καταχτά και κατακτάται ταυτόχρονα μέσα στην Ιστορία από τα επιτεύγματά του και τις εφευρέσεις του. Τα πολιτιστικά και κοινωνικά επιτεύγματά του, δεν είναι χωρίς τίμημα και κόστος. Η επιθυμία του για παντοδυναμία και άλογη κυριαρχία πάνω στον πλανήτη φέρνει αρνητικά αποτελέσματα και επιπτώσεις. Μόνο που, το ανθρώπινο ζώο, δεν διδάσκεται εύκολα από τα λάθη του και τις επιλογές του σε σχέση με τα άλλα έμβια όντα. Πολλαπλασιάζεται ανεξέλεγκτα και καταστρέφει ασύστολα και με μανία.

     Σκέφτηκα να τιμήσω τους αγώνες της ΛΟΑΤ κοινότητας την ημέρα του Athens Pride, όχι με το ξεφάντωμα των νεανικών πάρτι και πολύχρωμων παρελάσεων, που μου θυμίζει γυμνή Κομμέντια ντελ Άρτε των καρναβαλιών, αλλά, με έναν άλλον τρόπο. Εξάλλου, η ποικιλία των εκδηλώσεων είναι μέσα στους διαρκείς αγώνες των διαφόρων μειονοτήτων. Σκέφτηκα να μεταφέρω ορισμένες ενδεικτικές λέξεις της αργκό, των καλλιαρντών έτσι όπως τις κατέγραψε και τις διέσωσε πρώτος, ο λαογράφος Ηλίας Πετρόπουλος από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 στην χώρα μας, με όχι χωρίς νομικές επιπτώσεις για τον ίδιο τον συγγραφέα και «λούμπεν» λαογράφο, αν φέρουμε υπόψιν μας και τις άλλες του ερευνητικές και καταγραφικές εργασίες και κατά καιρούς δημοσιεύσεις του. Το 1972 μετά την πρώτη έκδοση του βιβλίου ο συγγραφέας του καταδικάστηκε  σε πεντάμηνη φυλάκιση. Με επτάμηνη φυλάκιση καταδικάζεται ξανά για την κυκλοφορία ενός λυρικού του κειμένου με τίτλο "Σώμα" που δημοσιεύτηκε στο λογοτεχνικό περιοδικό Το Τραμ. Αλλά και για την έκδοση των Ρεμπέτικων Τραγουδιών του, επίσης, καταδικάστηκε. Όπως διαπιστώνουμε, σχεδόν κάθε νέο βιβλίο ή κείμενο του Ηλία Πετρόπουλου, του επέφερε και μία καταδίκη από το καθεστώς.

Το βιβλίο του τα «καλιαρντά», αυτή η μεγάλη και ευρεία συναγωγή λέξεων ατόμων του λεγόμενου «περιθωρίου» απαγορεύτηκε, λογοκρίθηκε και επανεκδόθηκε το 1974 στην έκδοση που είχαν προμηθευτεί οι νεανικές γενιές μετά την επτάχρονη δικτατορία και την μεταπολίτευση.

Ο εκδοτικός οίκος «ΠΛΕΙΑΣ» μας ήταν γνωστός μια και είχε εκδόσει έργα σημαντικών ελλήνων ποιητών και συγγραφέων, όπως: του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη, του πεζογράφου Βασίλη Βασιλικού, του ποιητή Ανδρέα Εμπειρίκου, του μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, του ποιητή Νίκου Καββαδία, του μυθιστοριογράφου Δημήτρη Χατζή, του Θράσου Καστανάκη, του αργεντινού συγγραφέα Χόρχε Λουϊς Μπόρχες, του θεατρικού Μπέρτολτ Μπρέχτ και πολλών άλλων. Μέσα σε αυτήν την εκδοτική ανθοφορία του οίκου, εντάσσεται και το έργο του Ηλία Πετρόπουλου Καλιαρντά. Ήτοι, το γλωσσικόν ιδίωμα των κιναίδων, όπερ παρ’ αυτοίς είναι γνωστόν και ως καλιαρντή ή καλιάρντω, και ως τζιβανωτά, και ως λιάρντω ή ντούρα λιάρντα, και ως λατινικά ή βαθιά λατινικά, ή, απλώς, ετρούσκα, και ως λουμπινίστικα ή φραγκολουμπινίστικα. Όπως αναφέρει ο συγγραφέας-καταγραφέας. Και συνεχίζει: Ερασιτεχνική γλωσσολογική έρευνα του Ηλία Πετρόπουλου. Ερμηνευτικόν, και, εν πολλοίς, ετυμολογικόν λεξικόν, συγγραφέν προς χρήσιν παρά των φιλολόγων, αστυνομικών, λαογράφων, ψυχιάτρων, ευζώνων, γλωσσολόγων, πυροσβεστών, λογοτεχνών, φιλανθρώπων, κοινωνιολόγων, σνομπάκηδων, θεολόγων, ναυτών, αργόσχολων, πληροφοριοδοτών, ακαδημαϊκών, περίεργων, και, γενικώτερον, αλλόκοτων ανθρώπων. Αθήνα, εν έτει 1971.

      Αυτά τα παράξενα και όχι μόνο διευκρινιστικά γράφονται κάτω από τον τίτλο στην μέσα σελίδα του βιβλίου από τον συγγραφέα Ηλία Πετρόπουλο. Το βιβλίο τυπώθηκε τότε, σε 10.000 αντίτυπα και εξαντλήθηκε φυσικά αμέσως. Ας θυμηθούμε και μια άλλη, διαφορετικού περιεχομένου και είδους «Συναγωγή Νέων Λέξεων» από τον Στέφανο Κουμανούδη που κυκλοφόρησε μεταγενέστερα, από τις εκδόσεις Ερμής, και εξαντλήθηκε πάραυτα.

      Υπάρχουν παραδοσιακά επαγγέλματα που χάνονται και μαζί τους χάνεται και η γλώσσα που χρησιμοποιούν οι διάφοροι επαγγελματίες του είδους. Υπάρχουν τεχνίτες όπως πχ. οι καραβομαραγκοί, οι γανωτζήδες, οι κανατάδες, οι νερουλάδες, οι σαλεπιτζήδες που έφτιαχναν και πωλούσαν σαλέπι, οι καστανάδες, αυτοί που πωλούσαν το μαλλί της γρηάς, οι μανάβηδες με το γαϊδουράκι, οι ψαθάδες που έφτιαχναν και επιδιόρθωναν τις ψάθινες καρέκλες, οι παγοπώλες με τον γάντζο, οι άνθρωποι του περιθωρίου, οι παπατζήδες με τον γκαζοντενεκέ που έριχναν τα τραπουλόχαρτα, αυτοί που έπαιζαν δημόσια μπαρμπούτι. Οι υπαίθριοι εφημεριδοπώλες, οι καλουπατζήδες, οι μπουγαδοπλύστρες των πλυσταριών, οι κλαριντζήδες που γυρνούσαν από σπίτι σε σπίτι την πρωτοχρονιά ή στις ονομαστικές εορτές και διασκέδαζαν τους εορταζόμενους. Οι γύφτοι με το ντέφι και την αρκούδα με το φουρό και τον χαλκά στη μύτη που χόρευε ή την μαϊμού Οι διάφοροι υπαίθριοι επαγγελματίες δοσατζήδες με το τεφτέρι που γύριζαν από πόρτα σε πόρτα και πωλούσαν κάθε είδους υφάσματα και άλλα απαραίτητα της ραπτικής αξεσουάρ και οικοκυρικής τέχνης μικροπροϊόντα, και γενικά, μια σειρά από επαγγέλματα που οι παλαιότεροι πρόλαβαν και ίσως θυμούνται ακόμα. Όλα αυτά τα παραδοσιακά επαγγέλματα και οι άνθρωποι που τα υπηρέτησαν και τα εξάσκησαν είχαν τους δικούς τους κώδικες επικοινωνίας και ορισμένες φορές και συμπεριφοράς. Είχαν τον δικό τους χώρο που απευθύνονταν και κινούνταν με τις ιδιαίτερες κοινωνικές χαρακτηρολογίες των μελών τους. Την δική τους και του επαγγέλματός τους την γλώσσα. Οι κουτσαβάκηδες παραδείγματος χάριν ή οι παλαιοί ρεμπέτες, οι πειραιώτες μάγκες, (το σύμβολο του Σταύρακα στον Καραγκιόζη, που φορά το ένα μανίκι του σακακιού του και παίζει το μεγάλο κομπολόι, και το καβουράκι, δεν είναι παρά ο τύπος του πειραιώτη μάγκα) μας φανερώνουν του λόγου το αληθές. Ιδιαίτερες κοινωνικές ομάδες πληθυσμού, με τους δικούς τους κώδικες συμπεριφοράς και αναγνώρισης, τις επαγγελματικές τους συνήθειες, το αξιακό μοντέλο επικοινωνίας και πρακτικής τους, το ξεχωριστό γλωσσικό της λαλιάς τους ιδίωμα. Μιά ιδιαίτερη γλώσσα, παράλληλη με την επίσημη γλώσσα του υπόλοιπου λαού και των πολιτών, (καθαρεύουσα ή δημοτική) υιοθετούνταν και μια άλλη γλώσσα, αυτή που χρησιμοποιούσαν οι επαγγελματίες ή ερασιτέχνες των διαφόρων επαγγελμάτων, η μαστοράτζα η λεγόμενη, που ορισμένα από τα επαγγέλματα αυτά, οι δικές μας νεότερες γενιές πρόλαβαν. Καθώς έσβηναν τα ίχνη τους μέσα στην πορεία του χρόνου, τα παραδοσιακά αυτά επαγγέλματα, χάθηκε μαζί τους όχι μόνο η μαστορική τέχνη και τεχνική των μαστόρων τους, αλλά και η γλώσσα επικοινωνίας που χρησιμοποιούσαν οι ομάδες αυτές κατά την εξάσκηση των εργασιακών τους καθηκόντων. Χάθηκε το μαστορικό τους ήθος και το ήθος που η γλώσσα τους κουβαλούσε μέσα της σαν παράδοση και παρακαταθήκη. Το αξιακό σύστημα ζωής που κάθε ομάδα διατηρούσε και συνέχιζε από τους παλαιότερους. Το ίδιο συνέβει και στην γλώσσα και την χρήση της. Λέξεις και ιδιωματισμοί λέξεων, νοήματα και εικόνες που αυτή παρήγαγε, ήχοι της, χάθηκαν ή λησμονήθηκαν ρυθμοί λέξεων καθώς οι ιστορικές και κοινωνικές και κυρίως, οικονομικές συνθήκες άλλαζαν. Η βίαιη και απότομη αστικοποίηση μεγάλου μέρους του ελληνικού πληθυσμού επέφερε και την λησμοσύνη του προφορικού και κατ’ επέκταση γραπτού λόγου. Δεν διασώθηκε παρά μόνο η νοσταλγική τους-της ανάμνηση. Οι παλαιές ελληνίδες γυναίκες που κεντούσαν τα σεμεδάκια τους ή ύφαιναν στον αργαλειό, χρησιμοποιούσαν συγκεκριμένες λέξεις για τα υλικά που χρειάζονταν και στις μεταξύ των συναλλαγές. Το ίδιο και στα τραγούδια που έλεγαν και είχαν για παρηγοριά. Το αυτό συνέβαινε και σε εκείνους τους μάστορες που έφτιαχναν πλάκες σαπούνια, τσιμπιδάκια και φουρκέτες, μικρές ή μεγάλες γυάλινες μπουκάλες με τα φυσερά. Το επάγγελμα των ναυτικών επίσης, έχει την δική του γλωσσική ορολογία. Συγκεκριμένους ναυτικούς γλωσσικούς κώδικες συνεννόησης πριν και κατά την διάρκεια των ταξιδιών. Οι σιδεράδες και οι τεχνίτες των μηχανουργείων χρησιμοποιούν μια δική τους τεχνική ορολογία συνενόησης.

Με την πάροδο του χρόνου πολλά παραδοσιακά επαγγέλματα χάθηκαν και μαζί τους, ο κόσμος που αντιπροσώπευαν και ότι αυτός κόμιζε ξεχωριστό μέσα στην κοινωνία. Και φυσικά και η γλώσσα αυτών των επαγγελμάτων, με όλη της την πολυχρωμία και πολυεστιακότητα.

     Οι γλώσσες χάνονται. Οι γλώσσες συμπληρώνονται. Οι γλώσσες αλλάζουν. Οι γλώσσες αλλοιώνονται ή εμπλουτίζονται με νέα γλωσσικά στοιχεία. Με νέα λεκτικά σήματα που εξυπηρετούν τις ανάγκες των ανθρώπων που τα γέννησαν και διευκολύνουν τις μεταξύ των διαπροσωπικές σχέσεις, οικονομικές και άλλες συναλλαγές. Οι άνθρωποι φεύγουν, πεθαίνουν, οι γενιές παρέρχονται, και μαζί με αυτές και οι γλώσσες, οι λέξεις, τα σήματα, τα φωνήματα, οι ήχοι, οι κώδικες που χρησιμοποιούν σαν συνεννόηση και κατανόηση του περιβάλλοντός τους. Τίποτα δεν μένει αναλλοίωτο μέσα στην ροή του χρόνου. Ιστορικού και Φυσικού.

     Μέσα σε αυτό το ευρύ και διαχρονικό πλαίσιο της ζωής και της κοινωνίας, θα πρέπει να δούμε και την πολύ ιδιαίτερη και ειδικών χρωματισμών και εννοιών γλώσσα των Καλιαρντών που μιλιούνταν όχι συνήθως τόσο από τους ομοφυλόφιλους, αλλά μάλλον και κυρίως από την ομάδα των τραβεστί. Χωρίς να αποκλείεται και η χρήση ορισμένων λέξεών της από τους καραμπινάτους ομοφυλόφιλους (αυτούς που αποκαλεί και ο Ηλίας Πετρόπουλος, «θηλυπρεπής») και τις διάφορες παρέες που υιοθετούσαν μεταξύ αστείου και σοβαρού λέξεις και ιδιωματισμούς λέξεων περισσότερο αστειευόμενοι θέλοντας να πειράξουν τους γύρω τους. Τις καρλιαντοκουβέντες. 
Η διάλεκτος των καλιαρντών είναι αρκετά μεγάλη και πλούσια σε αναλογία με την μειονότητα των ομοφυλοφίλων. Εννοώ, σε πληθυσμιακή αναλογία. Η παλαιά αμερικάνικη έκθεση και στατιστική του αμερικανού Κίνσευ κάνει λόγο για το 10% του ενεργού αντρικού πληθυσμού επίσημα πως είναι ενεργά δραστήριοι ομοφυλόφιλοι. 
Ο θεσσαλονικιός συγγραφέας και νομικός Ηλίας Πετρόπουλος, που μας έδωσε και πάλι πρώτος αυτός ένα συγκεντρωτικό τόμο με ελληνικά Ρεμπέτικα Τραγούδια το 1968, που, το 1966 κυκλοφόρησε τον τόμο «Ελύτης» «Μόραλης» «Τσαρούχης», που υπήρξε τακτικός αρθρογράφος και σχολιαστής στην παλαιά δημοκρατική εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», έχει συγκεντρώσει σε έναν τόμο, σε μια γρήγορη καταμέτρηση λέξεων, πάνω από 3000 έως 3500 καλιαρντές λέξεις και επιφωνήματα, σύνθετες ή μονοσύλλαβες, δάνειες ή κατασκευασμένες, αν προσθέσουμε τόσο τα συνώνυμά τους και τα αντίθετά τους. Ο λεκτικός αυτός πλούτος μιας άλλης εποχής και ανθρώπων είναι τεράστιος και ποικιλοτρόπως ενδιαφέρων, μια και δεν προέρχεται μόνο από την ελληνική γλωσσική δεξαμενή, αρχαία ή νεότερη, αλλά, έχει πάμπολλα δάνεια λέξεων και από άλλες γλώσσες. Όπως την λατινική, την ιταλική, την τούρκικη, την αραβική, την γαλλική, την αγγλική, κλπ. Γλωσσικές προσμείξεις από διάφορες άλλες γλωσσικές δεξαμενές κατά την διάρκεια επικοινωνίας της μίας γλώσσας με την άλλη και των ιδιαίτερων επαφών ή μη των ανθρώπων. Είναι ένα πολύχρωμο μωσαϊκό ιδίωμα λέξεων, ιδιαίτερης ανθρωπολογικής σημασίας και ερωτικού τονισμού και σεξουαλικού προσανατολισμού, που εξυπηρετούσε τις ανάγκες ζωής μιας ορισμένης ομάδας ατόμων του «περιθωρίου» με άλλες σεξουαλικές προτεραιότητες, ερωτικές επιθυμίες και «βίτσια». Ηθικούς κώδικες επικοινωνίας και αναφοράς, ατομικών επιλογών ένδυσης ή παρένδυσης, ατομικών συμπεριφορών και εκδηλώσεων, αντίδρασης γενικά ή κοροϊδίας απέναντι στην επίσημη καταπίεση της πολιτείας και των θεσμών της, έναντι των μειοψηφιών. Μια χλεύη του κοινωνικού κατεστημένου και της αστικής ψευτοηθικής. Ήταν θα τολμούσαμε να σημειώναμε, μια μεταηθική συμπεριφορά ατόμων με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό που αναζητούσαν τρόπους απενοχοποίησης των ερωτικών τους ορέξεων από τα σεξουαλικά και ερωτικά επίσημα παραδεδεγμένα της κοινωνίας. Στάση ζωής ή άρνηση ένταξης μιας ομάδας ατόμων σε ότι η κοινωνία και οι κρατικοί θεσμοί θεωρούν και ονομάζουν ορθό και σωστό, κοινωνικά πρέπον, έφερε και την ανάγκη χρήσης μιας γλώσσας που θα κριτικάρει, θα λοιδορεί, θα κοροϊδεύει, θα αστειεύεται, θα χαριεντίζεται, θα κομψεύεται, θα κορδώνεται, θα φανερώνει και ταυτόχρονα θα κρύπτει το υποκείμενο που την εκφέρει και την εφευρίσκει. Την υιοθετεί και την διαδίδει. Μια γλώσσα με ιδιαίτερους σκοπούς και στόχους. Γλώσσα ερωτική και χυδαία. Γλώσσα με ακραίες απολήξεις εννοιών και εύθυμων εννοιολογικών αποχρώσεων. Μια γλώσσα τσεκουράτη, μια γλώσσα σαρδανάπαλη και αθώα ταυτόχρονα, προκλητική. Μια γλώσσα που κλείνει το μάτι και φλερτάρει τόσο τους γκέι όσο και τους στρέιτ. Μια γλώσσα κράχτης και τσαπερδόνα κάθε αντρικής ομοερωτικής φαντασίωσης. Μια γλώσσα που αφομοιώνει κάθε τι που οι άλλοι, οι κανονικοί, θέλουν να αποφύγουν, ενώ  το αποζητούν και το φαντασιώνονται κατά μόνας.

      Γεννάται όμως το ερώτημα, πέρα και πάνω από την γενεσιουργό αιτία και απαγόρευση που κυοφόρησε όλον αυτόν τον γλωσσικό και πολυσυνθετικό αχταρμά των εκατοντάδων αυτών σύνθετων λέξεων, αν όλος αυτός ο γλωσσικός πλούτος μιλιόνταν σε όλο του το εύρος και την ποικιλία και από όλους τους ομοφυλόφιλους; Ασφαλώς και όχι, θα απαντούσαμε. Όπως συμβαίνει εξάλλου, και με το περιορισμένο λεξιλόγιο ομιλίας και των υπολοίπων πληθυσμιακά ομάδων. Ένα μέρος μόνο μιλιούνταν από την μεγάλη αριθμητικά αυτή ομάδα λέξεων που έχουν καταγραφεί, από τον Ηλία Πετρόπουλο, και χρησιμοποιούσαν στον προφορικό τους λόγο τα άτομα τα λεγόμενα του περιθωρίου, στις μεταξύ των ιδιαίτερες σχέσεις. Όταν μάλιστα, μιλούσαν την γλώσσα αυτή μόνο μεταξύ τους και όχι στα οικογενειακά τους περιβάλλοντα, που δεν θα τους κατανοούσαν. Όπως τις προηγούμενες δεκαετίες οι νέοι που θέλοντας να δείξουν την μαγκιά τους, μιλούσαν μεταξύ τους τα «ανάποδα» ή τα «κορακίστικα». Ασφαλώς οι καλιαρντές λέξεις, δεν μιλιούνταν από τους φαιά φορούντες έλληνες γκέι ή στρέιτ, ή την μεγαλοαστική τάξη της χώρας μας. Ήταν αδιανόητη η χρήση της γλώσσας αυτής σε καθωσπρέπει σπίτια και περιβάλλοντα. Οι συνομιλίες γίνονταν εν κρυπτώ και παραβίστω και με σχετική προφύλαξη. Ανήκαν στα ερωτικά ντεσού της ιδιωτικής ζωής των νεαρών ή νεανίδων, κάτι σαν τις φωτογραφίες με «τσόντες» που έκρυβαν κάτω από το πάπλωμα. Πριν την ευρεία δημόσια διάδοση της τηλεοπτικής τσόντας, μέσω του διαδικτύου. Η μαγεία περνούσε από την κρυφή πράξη και ηδονή, στην προσέλκυση των λέξεων και των ήχων της προς το ποθούμενο επιβήτορα άτι, ή την αντίστοιχη αρσενική φοραδίτσα. Την επονομαζόμενη και μουνάκο. Κατά τους θεριακλήδες μουστακοφόρους. Τους πισωγλέντηδες όλων των εποχών. Γιαυτό και μια επισταμένη έρευνα και ανίχνευση επιστημονική ή δημοσιογραφική της ετυμολογίας αυτών των λέξεων, των χιλιάδων προφορικών λέξεων, όπως επισημαίνει και ο Ηλίας Πετρόπουλος, που κατόρθωσε να συγκεντρώσει για πρώτη φορά αυτό το γλωσσικό υλικό, που δεν θα συναντήσουμε σε κανένα λεξικό της ακαδημίας, είναι αρκετά δύσκολη και ίσως και αδύνατη. Χρειάζεται μια ειδική προσέγγιση και διαπραγμάτευση αν όχι και εμπειρία για να κατανοήσεις τις αποχρώσεις και τα υπονοούμενα που αφήνουν πίσω τους αυτά τα προφορικά λεκτικά σημάδια επανάστασης των ηθών και των ερωτικών διαθέσεων. Γιατί τα Καλιαρντά, συνοδεύονταν συνήθως και με τις αντίστοιχες χειρονομίες και σωματικούς ακκισμούς, από μορφασμούς του προσώπου, από σήκωμα του ώμου, από αποχρώσεις της φωνής που δεν συνηθίζεται, από μια διαφορετική ηχητική ρυθμολογία, ή και από την θεμιτή αντίδραση ή έκπληξη από αυτόν ή και σε αυτόν που απευθύνονταν. (Μικρή παρένθεση, θυμηθείτε την λέξη του ηθοποιού Κώστα Βουτσά, «Κάτινααα», και τον τονισμό της). Η ατμόσφαιρα που μέσα της κινούνταν η καλιαρντή διάλεκτο ήταν διαφορετική και ιδιαίτερη, ξεχωριστή και μπιχλιμπιδάτη, και συνήθως, υιοθετούνταν για μιμητισμό των γυναικείων συμπεριφορών ή ακόμα και καρικατουρίστικη διάθεση των ιδίων των ομοφυλόφιλων και των άλλων προσώπων.

Η γλώσσα των καλιαρντών είναι μια άναρχη και ατίθαση γλωσσική διάλεκτος. Μια γλώσσα ατίθαση που κορδακίζεται και κομπάζει, χαριεντίζεται συνήθως και ακκίζεται σκοπίμως. Είναι μια γλώσσα, που έχει μεγάλη αυτοαναφορικότητα. Είναι περίκλειστη παρά την επιθυμία του υποκειμένου που την δημιουργεί και την εκφέρει να γκρεμίσει τα ερωτικά και σεξουαλικά τείχη που η κοινωνία του έχει επιβάλει. Πολλές λέξεις της έχουν την ίδια εννοιολογική σημασία αλλά διατυπώνονται και εκφέρονται διαφορετικά. Εκφράζουν παρόμοια κατάσταση ή συμπεριφορά με άλλα λεκτικά σήματα. Επαναδιατυπώνουν χαρακτηρισμούς μιας εξελισσόμενης γελοιοποίησης του χαρακτήρα του υποκειμένου που απευθύνονται. Γιαυτό και τα πάμπολλα δάνεια από άλλες γλώσσες και οι χρωματισμοί της. Λέξεις περίεργες και παράξενες. Λέξεις ηχηρές και σκαμπρόζικες. Λέξεις ηδονικές και αριστοφανικής γελοιοποίησης. Λέξεις προικισμένες με πολλά συνώνυμα και γενικούς επεξηγηματικούς χαρακτηρισμούς, ιδιαίτερων περιπτώσεων και συμπεριφορών. Λέξεις γαϊτανάκι προσωπογραφίας της κοινωνίας και του ταρτουφισμού της. Λέξεις ως μονογενή επίθετα και ρήματα άτεκνα που δεν γεννούν ουσιαστικά. Λέξεις παραδειγματικές και παροιμιακές. Λέξεις που διαχωρίζουν ακόμα και τις σεξουαλικές επιθυμίες μεταξύ των μελών της ΛΟΑΤ κοινότητας. Λέξεις περιφραστικές για το αντρικό και γυναικείο σώμα, τα γεννητικά τους όργανα. Λέξεις που υπερτονίζουν ή υποβιβάζουν την ανδρική σεξουαλική ρώμη. Γυναικεία ονόματα υποκοριστικά των αντρικών. Λέξεις για τα αφροδίσια νοσήματα. Λέξεις τοπωνύμια πόλεων και χώρων. Λέξεις για τουριστικά και παραθεριστικά κέντρα αλλά και πρωτεύουσες χωρών, καθώς και συναντήσεων σεξουαλικών γνωριμιών. Λέξεις για τα χρώματα και τα διάφορα επαγγέλματα. Λέξεις κύρια ονόματα και λέξεις παρατσούκλια. Λέξεις υποκοριστικές και πεποιημένες, ανάδελφες και αδερφές ψυχές. Σατιρολόγες λέξεις, πολυμήχανες και καυτηριάζουσες το πρόσωπο στο οποίο απευθύνονται, ή για το οποίο μιλούν. Λέξεις ωραιοπαθείς και λέξεις που υποδηλώνουν την ασχήμια. Λέξεις για τα ζώα και τα πτηνά. Τίποτα που να αφορά την ίδια την ζωή των ανθρώπων, τις σεξουαλικές τους δραστηριότητες, τις σεξουαλικές προτιμήσεις, τα κάλλη ή τα πριαπικά προσόντα ενός άτομο, δεν είναι ξένο και αδιάφορο για την γλώσσα των καλιαρντών. Τίποτε δεν ξεφεύγει από την σατιρική τους πρόθεση και διάθεση. Ο κόσμος των ηδονών αποτυπώνεται με λέξεις που φέρνουν στην σκέψη παραστάσεις καθημερινού βίου, συμπεριφορές ανθρώπων, ενοχικές διαθέσεις, στερήσεις και απολαύσεις. Αλλόκοτες πολλές φορές λέξεις, κακόηχες αλλά και κουδουνιστές, ηχηρές και ηδονικές. Κουβαλούν την δική τους σκληρότητα και ευαισθησία. Όπως πράττει εδώ και αιώνες ο προφορικός ανόθευτος λόγος των απλών και καθημερινών ανθρώπων. Που το μουνί λένε μουνί και τον πούτσο λένε πούτσο. Και όχι σκεπασμένα με δεκάδες καμουφλαρίσματα. Με τις πούντρες και τα αρώματα της αστικής ηθικής.

Η γλώσσα των καλιαρντών είναι μια προφορική γλώσσα και όχι γραπτή, γιαυτό δεν είναι επεξεργασμένη για να διατυπωθεί μάλλον γραπτά. Γιαυτό και δεν χρησιμοποιείται από συγγραφείς, ακόμα και τους ομοφυλόφιλους ή τους τραβεστί. Έχετε διαβάσει την αυτοβιογραφία της «Μπέττυ»; Είναι ο προφορικός, πηγαίος, ανόθευτος λόγος ενός κομματιού της κοινωνίας που ανασαίνει μέσα στους δικούς του ρυθμούς και σεξουαλικές επιλογές. Η γλώσσα των καλιαρντών αναπληρώνει ίσως πολλές φορές ότι σωματικά και σεξουαλικά στερείται το άτομο που την χρησιμοποιεί. Είναι μια γλώσσα άμυνας απέναντι σε αυτούς που το περιθωριοποιούν. Η γλώσσα των καλιαρντών είναι μια φωναχτή προφορική γλώσσα που χορεύει μέσα στις κρυφές επιθυμίες του υποκειμένου που την εκφέρει. Είναι ένας κώδικας επικοινωνίας που φανερώνει ότι δεν μπορεί να κρύψει η σωματική παρουσία. Που ξεσκεπάζει καταστάσεις και συμπεριφορές γιατί χρειάζεται να ανασάνει το ανθρώπινο Σώμα και οι επιθυμίες του. Η γλώσσα των καλιαρντών αν δεν κάνω λάθος, δεν έχει ενσωματωθεί μέσα στο επίσημο γλωσσικό περιβόλι της κεντρικής ελληνικής γλώσσας. Παραμένει στο περιθώριο των γλωσσικών κανόνων και αποτυπώσεων. Η γλώσσα των καλιαρντών αν την καταλαβαίνω ορθά, δεν έχει ενταχθεί ούτε μέσα στο λεξιλόγιο των ερωτικών μυθιστορημάτων όσο ακραία και με μεγάλη ποικιλία αυτά έχουν σχεδιαστεί. Ας φέρουμε σαν παράδειγμα τον Μεγάλο Ανατολικό του Ανδρέα Εμπειρίκου που και εκείνος έχει τους δικούς του ερωτικούς γλωσσικούς κώδικες γραφής. Ακόμα και οι πλέον εξτρίμ ποιητικές ελληνικές φωνές και πεζογραφικές, ακόμα και οι έλληνες Μπήτ και σουρεαλιστές, μάλλον δεν υιοθέτησαν λέξεις ή κώδικες των καλιαρντών.

Το γλωσσικό αυτό ιδίωμα που αφορά συμπεριφορές ατόμων του περιθωρίου ή όχι, που έχει να κάνει με πάθη και σωματικές επιθυμίες έμεινε μια ιδιαίτερη μάλλον μοναχική περίπτωση προφορικής επικοινωνίας που χάνεται αν δεν έχει χαθεί και αυτή, όπως και τόσες άλλες από άλλα επαγγέλματα και παλαιές συνήθειες. Έτσι η παλαιά καταγραφή διάσωσής της από τον συγγραφέα και λαογράφο Ηλία Πετρόπουλο είναι πολύ σημαντική. Είναι μια προσφορά όχι μόνο στους ανθρώπους που την μιλούν-και που πολλές φορές μιλά αρνητικά για αυτούς, ο καταγραφέας-αλλά, προς την ίδια την ελληνική γλώσσα. Είναι η διάσωση ενός κόσμου που μόνο η γλώσσα μπορεί να διατηρήσει εν ζωή μέσα στους σύγχρονους καιρούς και στις διαφορετικές συνθήκες που βιώνουμε. Ίσως σήμερα τέτοιου είδους και κατηγορίες γλωσσών, τέτοιες λεκτικές προσμίξεις, τέτοια ύφη του προφορικού λόγου να μην μιλιούνται ή να μην υιοθετούνται, μια και η δημόσια εικόνα του καθενός και κάθε μίας μιλά από μόνη της. Δεν χρειάζεται τα δεκανίκια των λέξεων. Στο σεντούκι όμως της γλωσσικής μας ιστορίας, σίγουρα κάπου σε μια γωνιά θα υπάρχουν τα Καλιαρντά. Τα καλιαρντά ενός κόσμου που υπήρχε, υπάρχει και θα εξακολουθεί να υπάρχει και μετά το Athens Pride.

     Δεν γνωρίζω αν ξαναεκδόθηκε το Λεξικό αυτό των λέξεων μετά την έκδοση αυτή που η γενιά μου βρήκε στο εμπόριο και διάβασε. Γνωρίζω όμως, ότι οι λέξεις χάνονται μαζί με τα άτομα. Οι χρωματισμοί αυτών των λέξεων αλλοιώθηκαν και επαναπροσδιορίστηκαν μέσα σε άλλες κοινωνικές συνθήκες και εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και αμφισβήτησης. Οι ανθρώπινες συμπεριφορές άλλαξαν, βιώματα και εκδηλώσεις ξεστράτισαν των κεντρικών τους στόχων, κοινωνικές απελευθερώσεις οδήγησαν σε έναν κορεσμό που δεν χρειάζονταν πιά την υποστήριξη των λέξεων. Οι σεξουαλικές προτιμήσεις των ανθρώπων βρήκαν άλλα κανάλια διεκδίκησης, επικοινωνίας και καταγραφής. Η επιγραμματικότητα πολλές φορές που συναντάμε στην καλλιαρντή διάλεκτο δεν την συναντούμε στις μέρες μας. Εποχές της Εικόνας και της γυμνής σωματικής παρουσίας. Έμειναν τα πιπεράτα και τα ευτράπελα των χαρακτηρισμών της, μιάς άλλης συντηρητικότερης και όχι απελευθερωμένης εποχής που την γέννησε. Η μεγάλη ποικιλία και πολυχρωμία του ύφους της δεν υπάρχει πια. Σήμερα, επικρατεί ένας αγγλοσαξονικός γλωσσικός πολτός με αφάνταστη ομοιομορφία και χαρακτηρολογία που προκαλεί χασμουριτά. Ο κόσμος απεικονίζεται σήμερα, ο γκέι και ο στρέιτ άνθρωπος και οι ιδιαίτερες συμπεριφορές του και ερωτικές του προτιμήσεις, με επαναλαμβανόμενα σήματα μαθηματικής αποτύπωσης και κορεσμού χωρίς πρωτοτυπία. Με ότι ο προσωπικός ηλεκτρονικός υπολογιστής του καθενός και κάθε μίας αντέχει και μπορεί να ερμηνεύσει. Η ποικιλία των ερωτικών εκδηλώσεων και ανθρωπίνων βιωμάτων, δεν χωρά στα τάμπλετ και τις στιγμιοτυπικές φωτογραφήσεις της νέας μας εικονικής ζωής. Το λάιφ στάιλ του σύγχρονου ανθρώπινου φαίνεσθαι, δεν αποτυπώνει την θερμότητα και τον πυρετό ζωής του κάθε ατόμου ξεχωριστά, τα πάθη και τους καημούς των ανθρώπων που μιλούσαν ή δεν μιλούσαν την γλώσσα των καλιαρντών. Και ταυτόχρονα γλεντούσαν ερωτικά καθώς την πρόφεραν.

Ορισμένα ενδεικτικά παραδείγματα:

Αβέλω= δίνω, παίρνω, κάνω, βάζω, βγάζω, επιθυμώ, έχω, θέλω, ρήμα κλειδί, που πάντα συσχετίζεται με τα συμφραζόμενα, και που πιθανότατα έλκει την καταγωγή του από το κοινό ρήμα θέλω, ταυτόσημο του βουέλω, ανάλογο με το ρεμπέτικο κουσουμάρω.

Αβέλω αχαλιά= κάνω δίαιτα

Αβέλω βιολέτα= δίνω λεφτά, πληρώνω, ταυτόσημα αβέλω μπερντέ, βουέλω οποία

Αβέλω ετρούσκα= γνωρίζω την καλιαρντή, καταλαβαίνω τα περί τζιναβοσύνης, αντιλαμβάνομαι το γλωσσικόν ιδίωμα των κιναίδων.

Αβέλω κάπι= βάζω χέρι, κάνω ερωτική χειρονομία, ταυτόσημα αβέλω μπιεσμάν, κουταλιάζω, αβέλω μπρατέλο

Αβέλω κοντροσόλ= φιλώ. Ταυτόσημα αβέλω ροντοσόλ, βουέλω σάλιαγκο, βουέλω τζόκα, κοντροσολάρω.

Αβέλω κουσούμια= κακολογώ, κουτσομπολεύω, ταυτόσημο ανοίγω βιβλίο συγχαρητηρίων, κουσουμιάζω, μπενάβω ανθυγιεινά, καζεϊνιάζω.

Αβέλω κράκρα= διψώ, ταυτόσημο το βουέλω μπλουκρού.

Αβέλω λατσό παγκρό= χτενίζομαι, ταυτόσημο βουέλω τσόπαγκρα.

Αβέλω μπαλόμπα= υπερσιτίζομαι

Αβέλω μπούα= κορνάρω

Αβέλω μπλάντο= έχω περίοδο, έχω τα έμμηνά μου, ταυτόσημα αβέλω νισεστέ, βουέλω κουμουνόσκελη.

Αβέλω τζόκα= παίζω,

Αβέλω τζουρό= ουρώ, ταυτόσημο βουέλω σεμελόπηγη.

Αβέλω φλόκια= εκσπερματώνω φλοκάρω, λαχανιαζοζούμι, μπουλκουμάρω, τζασάρω φλόκια.

Αβέλω τούφες= κοιμάμαι βαθιά, ταυτόσημα κουελοσφελάω, μπισέλω.

Αβέλω τούλα- σιωπώ.

Αδερφοχώρι= το Λονδίνο, συνώνυμο το Τζιναβότοπος, ανάλογο το Μουτζότοπος.

Αεραντερίζω= πέρδομαι, μεταφορικώς αδιαφορώ. Αβέλω ρέλο, βουέλω μπουμπούνι.

Αθοριτιανή= η χαρτοπαιξία, χαρτοπαίγνιο

Αθοριτιαστής= ο χαρτοπαίχτης

Αγλαρότεκνο= ο νεαρός ξενύχτης

Αβέλω χους= κρύβω συνώνυμο το χουσάρω.

Αγαθόκλα= ψωροφαντασμένη αγαθολουλουδού.

Ακιόρης= κουφός, συνώνυμο γκόλος

Αιστανοταμπλέτες= οι λογάριθμοι, πίνακες λογαρίθμων.

Ακουμπότσαρδος= γείτονας

Αμιτσιόζος= φίλος, φιλικός.

Αμιτσοπουρού= ο λόφος του Φιλοππάπου

Αμπελομπομπίτσες= ντολμαδάκια, ανάλογο το καρνόμπομπα, συνώνυμο το σβουροσπυρόμολο.

Ανεμόμυλος= ο πολύ λικνιστός κίναιδος, τζατζακαραμπουζού και άλλες 40 λέξεις της καλιαρντής που χαρακτηρίζουν τους κάθε λογής ομοφυλόφιλους.

Ανιματσούρνος= ο Χάρος συνώνυμο Μαυρονταβάς

Ανεμοτζάσιμο= θυσία, δουλειά στο βρόντο, ματαιοπονία

Αντεροσβουρού= κοκορέτσι

Αντίκοτη προύφα= επιστολή του εξωτερικού συνώνυμο άχαρη λέτρα.

Άπαγκρος= άτριχος, φαλακρός

Άντουλος= αδέκαρος, άφραγκος

Ανταμαρία= η μαγκιά

Αντάμης= ο μάγκας (βαρύς σέρτικος άντρας)

Ασούξης= ο λεβέντης

Ασούξω= η λεβέντισσα

Ασπρόκωλη= η Ακρόπολη, λέξη παρωδία, συνώνυμο το Τουριστόφακα.

Αχαλοσύνη= η λαιμαργία

Αχαλού= η πείνα, η μιζέρια.

Αχαρνο-ελένη= η γριά πόρνη. Συνώνυμα αφροδίτω, καραμουτζού, καραφροδίτω, σαρμούτα

Αχαλιά= δίαιτα.

Αστεντούπουρος= ο διευθυντής

Ατσάρδω= η εξοχή

Βαβελιάζω= ομιλώ ξένες γλώσσες

Βαβέλω= γλωσσομαθής

Βάκολο= το βαπόρι

Βακουλή= η εκκλησία, συνώνυμο το τραγοπουρότσαρδο

Βακουλοπουρός στο σόλο= καλόγερος, συνώνυμο τραγοπουρός

Βενιζελοδοσμένη= η Κωνσταντινούπολη

Βεργονιάζομαι= ντρέπομαι

Βαραβότεκνο= το κάθαρμα, κατελάνος

Βεργός= ρουφιάνος

Βιβάτσος= ζωντανός, καρασουστής

Βιβοπαλάμαρο-λακρίμια= το χταπόδι στιφάδο

Βιβόκαρνο= ζωντανό μοσχάρι. Ο ταύρος ονομάζεται σεμελόκαρνος και η αγελάδα γαλοκάρνα.

Βινάρω την ντούμα= καταπίνω τον καπνό.

Βλαχοκαρνιώτης= αρχοντοχωριάτης

Βλαχοφρομάζι= μυτζήθρα

Βουέλω γκάζα= κάνω κλύσμα

Βουέλω γλασόνια= φορώ ματογιάλια, συνώνυμο το αβέλω φασαμέντα

Βουέλω κουλ-κουλ= αφοδεύω. Ταυτόσημα αβέλω κουλά, μουτιάζω, πουλοπυργώνω

Βουέλω τσόπαγκρα= χτενίζομαι κουραντάρω θα πει χτενίζομαι.

Βούρλο= άσχημος, άχαρος, άχαλος, λοιμόρος

Γάλισα= η άμυαλη

Γαργαρέτα= η θάλασσα

Γαργαρότεκνο= ο ναύτης

Γαργαροκλασόνι= το παγωμένο αναψυκτικό

Γενίστρα= αλάτι

Γερακίλι= το νύχι συνώνυμο το γκρίφι

Γιουδάδικο= υπουργείο δημοσίας τάξης

Γκαζοζού= η νοσοκόμα, υπηρέτρια σε οίκο ανοχής

Γκουγκού= το φάντασμα

Γκουγκούζης= φαντασμένος

Γκουνιότα= η λεσβία, μαντάμ γκου, σεμναδερφή, σιβιτζιλού

Γκούρμπαντος= γοητευτικός, τραγανός. Λέγεται μόνο για άντρες.

Γκουτατζορνάρω= καλημερίζω

Γότσι= το ρολόι, τζορνόκυκλος.

Γούτσα= ο χρόνος

Γουγουλφάκης= ο σκύλος, φιντέλης, γουγούμης, λυσσαγμάν

Γραικοκάθικο= η Αττική

Δελόγκα= η αστυνομία, μπίζ και τζαζ

Δεντουλιάστρα= ο ανεμιστήρας, φυροφυσού

Διακοπές στο Πόρτο Φίνο= νοσηλεία στο νοσοκομείο Συγγρού

Δικελομαντείο= το παράθυρο, ο κινηματογράφος. ο κινηματογράφος λέγεται και σκιόραμπο ή μουβιόνι. Ενώ το παραθυράκι ονομάζεται βόκιο.

Δικέλω= βλέπω, κοιτάζω

Δορκάρης= ο απατημένος κερατάς

Ελαμάνω= έρχομαι

Ελόχεσμα= το ρύζι

Εσαψής= ο θαυμαστός

Ετρούσκος= ο κίναιδος, ο μπασμένος, ο τζιναβωτός, ο πονηρεμένος

Ζαλούζης= ο ζηλιάρης

Ζουγκλολουμπίνα= μεγάλος κίναιδος, ανεπιφύλακτος ομοφυλόφιλος από το κοινό ζούγκλα+ λουμπινιά, ανάλογο το μάγκικο αγριόπουστας.

Ζουζουνοβάρβαρη= η ναφθαλήνη

Ζουζουνοσάιλοκ= το μερμήγκι

Ζουζουνόφλοκο= το μέλι

Ζούρλω= η παλαβιάρα

Ηλιόγαζα= το φως, συνώνυμα το λούτσι, φούσι

Ηλεκτροποπιλόμπουσο= το τρόλεϊ.

Ηρακλιά= η γυναίκα, φάσα

Ηρακλότεκνο= το κοριτσάκι

Ηράκλω= η νταρντανογυναίκα, η γυναικάρα

Ηρακλόπροικο= μπαχαρικό, χορχορότριμα

Θεοκουραβαλμένος= καταγαμημένος

Θεοκουλικωμένος= ψιμυθιωμένος, κουλικωμένος

Θεομιλιονάρης= ζάπλουτος, καραμιλιονάρης.

Θεομπούκουρα= υπέροχα, λαμπρά

Ιμάντες μπάκα= ομομήτριος αδελφή

Ινδοφιδιάζω= γοητεύω

Ισμίρ πατσούλ= βαρύ φτηνό άρωμα

Καβγαδοκουτού= το ραδιόφωνο, ζαλίστρα, μπουρόκουτο

Καγιόρος= ο διευθυντής

Καγκελοκαπρικεντέ= ο αναπτήρας, σιδεροπυρού

Καγκελοφούς-φους= ο σιδηρόδρομος, ατμοκάζανο, σιδερομολ του Λούη, φαστοσιδεράκαρο, φους-φους.

Καγκουρή= η μύτη

Καζεϊνη= άσχημο κουτσομπολιό, φυματίωση

Καημόκουτο= το μπουζούκι, καημοχέλωνο, χουμσοκαημού

Καημομπούρια= τα ρεμπέτικα τραγούδια, τουρκοσουσούμι.

Καημοχέλωνο=  ο μπαγλαμάς

Κακνή= η κότα

Κακνόσπυρο= το καλαμπόκι

Καλιαρντά χαλέματα= φτηνά φαγητά

Κανουλού= η Πλατεία Ομονοίας

Καναλοβιβού= η μοίρα, το πεπρωμένο

Κάντο= ζάχαρη, συνώνυμο το σούκρα

Καόλα= πιπέρι

Καπελόνε= ο μαλλιάς

Καραμαρμαρού= το Στάδιο

Καπόκαρνο σωλήνες= μακαρόνια με κυμά

Καπρικεντέ= το σπίρτο

Καραγκουνότσαρδα= η Θεσσαλία

Καραδικελού= τηλεσκόπιο

Καρακουκούνης= φιλάργυρος,, πεκούλης

Καρνόχαλος= κρεοφάγος

Κονικλόχαλος= χορτοφάγος

Καροσούκρα= η βενζίνη

Κασκαούτι= το τουμπεκί, το χασίσι

Κατελιανάζω= αγριεύω

Κατσικαδερός= ο ρουμελιώτης, συνώνυμα βλαχοχίλαρι. Η Στερεά Ελλάδα λέγεται Τερογκαμήλα

Κατσικανότσαρδο= το μπαλκόνι

Καχνούλι= το κοτόπουλο

Κεκ= το άβγαλτο αγοράκι

Κηπί= το πράσινο χρώμα

Κέλω= βλέπω

Κερομούσαντο= το ερωτόλογο

Κερβεροπουρός= ο έμπιστος

Κηφηνόσβωλο= το κομπολόϊ, μπεγκλέ, σκυλόσβωλο, χασικλορέβιθω.

Κιμπαροπουρός= ο μερακλής

Κλέβα= η εξυπνάδα

Κλεβέρης= έξυπνος

Κοματοξυλιάρης= ο χαρτοπαίχτης

Κοκκαλιά= μπαρμπούτι

Κογιόνα= η κωμωδία

Κόζα τζορνόγυρο βουέλεις; = τι ώρα έχεις;

Κομόντα= η ντομάτα

Κοροκογιόνω= σαχλαμαρίζω

Κοπάπι= το παξιμάδι

Κονσαβά= τι λόγος! Για άκου! Μη χειρότερα!

Κουελορόσολα= η πλατεία Κλαυθμώνος

Κουανξά= η ναζιάρα

Κουκάρω= η κατσαρίδα

Κουλά-ντε-παρί! Σκατά! Τρίχες!

Κουλίκ= το χρώμα

Κουλικά= τα καλλυντικά

Κουποκάρνα= η μπριζόλα

Κουραβάλω= συνουσιάζομαι

Κουνίστρα= δίσκος μουσικής, κοκκαλοφωνού, μπουρόπιτα

Κουραβελτόζουμο= το σπέρμα

Κομουνότεκνο= ο κομμουνιστής, ο καππακάππας, ροζοροβεσπάκης

Κουρσικεμές= ο ταξιτζής

Κουρκουμελετζού= η πουτανιάρα

Κούσα= η κούκλα

Κουσκουσοφέγης= ο δημοσιογράφος

Κράκα= η δίψα, συνώνυμο μπλούκρου

Κρεμοκαποκάρνι= μουσακάς, παστίτσιο

Κρεμαλότεκνο= ο κουμπάρος

Κροτάλω= ο κίναιδος του δρόμου, φτωχομπινές

Καβοκοκκαλιάρης= κουμαρτζής

Κυπαρισότεκνο= ο ψηλέας, κρεμανταλάς, μαντράχαλος

Κωλοκλακλάς= ο πρεσβευτής, ψαλιδόκωλος

Κύριος γιάγκος= ο απλοικός, ο απονήρευτος, ο αφελής

Κωλκάνα= η καμωματού

Λάγκα= το νερό

Λακίρι= λακιρντί συνώνυμο μπέναμα

Λακιροβυζού= η εκφωνήτρια

Λακριμομουτσεμένη= η τραγωδία, δραματικό έργο κουελοφλοκόραμπα

Λάλης= ειλικρινής φίλος

Λαμπάκης= πεντακάθαρος

Λάρα= μεγάλο πέος, ψωλάρα

Λαναρατζού= η εργάτρια

Λατρομπουριάρης= ο γλεντζές

Λατσά! Καλά! Ωραία! Λαμπρά! Εντάξει!

Λατσολίγκα= η καθαρεύουσα

Λατσομπενάβω= συμβουλεύω, μιλάω γνωστικά, ορμηνεύω

Λατσομπουράκης= καλλίφωνος

Λατσό-ντούπ= το μασάζ

Λατσοσκούτουλο= το άρωμα

Λαφροτέστας= άμυαλος

Λεβεντόμαντρα= η φυλακή, συνώνυμα χούμση

Λεσονότσαρδο= το σχολείο, συνώνυμο μπουτοτέκνα

Λέτι= τοκρεβάτι, μπισέντα, πισελόπλακα, κουελο-σφαλόκουτο

Λέτρα-καραμπόλα= η αλληλογραφία

Λέτρα-σημάδω= συστημένο γράμμα

Λιάντρα= η κρυφή καλιαρντή

Λιμνόφρισα= ακρογιάλι

Λοιμόρος= απλησίαστος, αποκρουστικός

Λουγκίμια= χορταρικά

Λούγκρα= πολύ κακιά, μοχθηρή

Λουκία= η γυναίκα ελαφρών ηθών

Λουμπίνα= ο κίναιδος

Λουηβραχνός= ο ραδιοεκφωνητής

Λούνι= κολύμπι

Λούτσης= ο ήλιος η Σελήνη λέγεται τυρού

Λούτσια= η θάλασσα

Λουτσόλετρα= ο λογαριασμός του ηλεκτρικού, συνώνυμο προύφα-ηλιόγαζα

Μαγαζοντανιά= επιγραφή καταστήματος

Μαντάλας= ο κερατάς, δορκάρης, δορκακοβιδωμένος

Μαντό= το ψωμί συνώνυμο πιούσω

Μαντούλα= εαυτούλης

Μαντουάνα= ασήμαντος, άσχημος

Μασκούλης= αρσενικός

Μαρμάρω-αθλόπατσια= το Στάδιο

Μασκοντιοκού= η τυφλή, η στραβή

Μάτα= η κατσίκα

Ματσιάρης=  ο έφορος

Ματσότσαρδο= η εφορία

Μαυρονταβάς= ο χάρος, ανιματσούρνος

Μελίδι= το τέρμα, το τέλος, στοπ

Μερκερές= καπαμάς

Μόκολα= η σιωπή

Μόκο-σε! Μη μιλάς! Κάνε πως δεν καταλαβαίνεις.

Μολιάζω= μεθώ

Μολ-γαργαρογκλασόν= παγωμένο νερό

Μολογλασσόνα= μπουκάλι

Μολόλετρα= ο λογαριασμός καταναλώσεως ύδατος

Μολοπαλαιστής= ο ναυαγός

Μολοφούφα= η ζέστη, η θαλπωρή

Μολότσαρδο= η ταβέρνα

Μολοφεροτροτατζού= το βαπόρι, συνώνυμα βάκολο, μπάκολο, πριμοβάκολο

Μολ- του μπερντέ= ακριβό πιοτό

Μομπιλοτζασάρω= μετακομίζω

Μολτοκαθίστρα= ο καναπές

Μομπιλογουντότεκνο= ο ξυλουργός

Μοντοχάλης= ο κανίβαλος, ο ανθρωποφάγος

Μούγια= η μέση, οσφύς.

Μουράτης= επιθυμητός, ποθητός, καυλιάρης

Μουσαντένιος= ψεύτικος, πλαστός

Μουσαντό= το ψέμα, μουσελμάν ντε τιφ

Μουσαντοναβάκης= κάθαρμα, ψευτονταβατζής

Μουσαντοπαλικαρού= η Κρήτη

Μουσαντοπρεζαντέ= η διαφήμιση

Μουσαντοφλουέντζα= συνάχι, φυσουνόφλοκο

Μουσικαπόχης= ο μαέστρος

Μούσουρο= πετσέτα

Μουστακολεσού= η βούρτσα

Μους φλόρι= το νάιλον

Μουτζοτός= ο γυναικάς

Μπαγιαριστής= αγοραστής

Μπαγκόλα= μύωψ

Μπαλόφρισο= καρχαρίας

Μπαράδικο= γενικό νοσοκομείο

Μπάμια= μικρό πέος, φακιροπίπιζα

Μπαλοκουάκης= ο βάτραχος

Μπαλοφουσφούσης= ο ελέφαντας

Μπαλεύω= χοντραίνω, παχαίνω

Μπατανέ= το βαρύ μακιγιάζ

Μπεγκλέ= το κομπολόϊ

Μπεναβοστρόφης= ο διερμηνέας

Μπενάβω ανθυγιεινά= κουτσομπολεύω

Μπαρολακρίμω= η καταιγίδα

Μπαρόγουτσα= η ώρα

Μπαριάζομαι= αρρωσταίνω

Μπελέ= όρχις

Μπατέρω= το λίπος

Μπελιέρα= σπασουάρ, το σλιπ

Μπεναβοπομπόν= ικεσία

Μπιζάρω-δέρνω

Μπερχαμάς- ο καυγάς

Μπερθάρω= γεννώ

Μπερντετρόκι= το ταξί

Μπιλό-ντελό= ο καθρέφτης

Μπλακοντίκος= ο μαυρομάτης

Μποντομόλ= ιδρώτας

Μπουλγουάνα= ψωροφαντασμένη

Μπουριάρι= το τραγούδι

Μυρμηγκόμπαλα= η υδρόγειος

Νεμοσέλω= υπνωτίζω

Νεμρόδι= το κυνήγι

Νισεστέ του τουρτουά= η κάλτσα

Νιόνια= η μνήμη

Νιόβα= το χιόνι

Νούκου= όχι

Νταπαβέλω= παραδίδω

Ντικοστόπουρος= ο δάσκαλος

Ντιλκερίκι= οδοντογλυφίδα

Ντιλοκολιάζω= δαγκώνω

Ντισκοντρέ= φροντιστήριο

Ντουλακουμπού= η τράπεζα

Ντουλό= το χρήμα, το παραδάκι

Ντουλοχαράτσης= ο έφορος

Ξεκολλούψα= χαιρετισμός

Ξεμπαγκριάρης= αναμαλλιάρης, αχτένιστος

Όκι= το αυτί

Οκτάρης= ο βουλευτής

Οποία= τα λεφτά

Παγκόλα=μύωψ

Παγκρό= τα μαλλιά

Παλόμπα= κιθάρα

Παρτσινέβα= η πατρόνα

Παπυρόντραβο= το δίπλωμα οδηγού

Πάνχαλο= φθνόπωρο

Πλατάχρονος= περασμένα χρόνια, ο παρελθών

Ποπιλόμπουσο= το λεωφορείο

Πούκι= το ξωτικό

Πουλοβιδώνομαι= στρογγυλοκάθομαι

Πουρομπαλτάς= ο δικαστής

Πρεζαντέ= η πιάτσα

Πριβομπάκολο= το γιοτ, κότερο

Ρανταριστό= το ακουστικό τηλεφώνου

Ρενόγλαστρα= ο βασιλικός κήπος των αθηνών

Ρενότσαρδο= τα ανάκτορα

Ροζόμπιλα= το κεράσι, μπιλοκομόντι

Σαντίκ= περούκα

Σβουριάζομαι= μεθώ

Σαντοσέμα= η μπανάνα

Σεληνονισεστέ= νυχτικό, πυτζάμα

Σκαπόλι= το κουρέλι

Σιχλιάζω= ζαρώνω

Σίντα= η σούστα

Σιμιτζότεκνο= ο Ηπειρώτης

Σκριβομακίνα= η γραφομηχανή

Σογιάρω= φωτίζω

Τεζοριάζω= θησαυρίζω

Ταψάρω= καθρεφτίζω

Τεντός= αληθινός

Τεκνομπαλεύβω= γκαστρώνω

Τζάλεπι= το πλύσιμο

Υπομόνα= ο πασατέμπος

Φακιρού- η τρομερά φυλάργυρη

Φάσα= η γυναίκα

Φατίκα σεμεσάρ= ιδιαίτερη εργασία

Χαλ= το φαγητό

Χαρτόματα= το προξενιό

Χαλιάρω=πέφτω

Ψακί= δηλητήριο

Ψακιό= άσκημο μαντάτο, κακή είδηση

Ψιλοπελέ= το στραγάλι

Ωχρομπλάντα= λευχαιμία, αναιμία

--

    Προσπάθησα να μεταφέρω ενδεικτικές λέξεις από όλο το φάσμα του λεξιλογίου των Καρλιαντών και όχι μόνο θα λέγαμε τις τζιναβωτές λέξεις, ή αυτές που αφορούν σημεία του αντρικού και γυναικείου σώματος της χρήσης τους και των λειτουργιών τους στα πολύπλοκα και ανανεωνόμενα ερωτικά παιχνίδια και σεξουαλικές προτιμήσεις. Δεν ήθελα το ενδιαφέρον να εστιαστεί στις πιπεράτες λέξεις και τα συνώνυμά τους αλλά στην γλώσσα και τις λέξεις της. Και τι ποιότητα και ελευθερία ζωής και επιλογών αυτή κομίζει. Τα άλλα του καθενός και καθεμιάς στα εν οίκω. Την ζωή, την γλεντάς όπως είναι ή την νηστεύεις.Δεν την διαμερισματοποιείς ηθικά και θρησκευτικά, κοινωνικά.

Γιώργος Χ. Μπαλούρδος

Πειραιάς, 5 Ιουνίου 2019

Athens Pride