Γράμματα και Τέχνες νούμερο 2 και 3

Περιοδικό γράμματα και τέχνες

Τεύχη 2 και 3

    Μετά την παρουσίαση του πρώτου τεύχους του περιοδικού, Γράμματα και Τέχνες, καταγράφω τα περιεχόμενα και τους συνεργάτες των εξής άλλων τευχών. Η τιμή του (70 δραχμές), το μέγεθός του, οι σελίδες του, η ποιότητα του χαρτιού του και η αισθητική του εμφάνιση παραμένουν ίδια. Στο αξιόλογο αυτό περιοδικό, εκτός από τους τακτικούς συνεργάτες, στα κατοπινά τεύχη συναντάμε και νέα ονόματα συνεργατών που παρουσιάζουν είτε πρωτότυπη εργασία τους είτε μεταφράσεις τους. Όπως παρατηρούμε, η ύλη του εμπλουτίζεται με θέματα και πέραν των στενών ορίων της ποίησης, της πεζογραφίας και του δοκιμίου. Υπάρχουν αρκετές συνεντεύξεις, θεωρητικά κείμενα και, αρκετές διαφημίσεις εκδοτικών οίκων, λογοτεχνικών περιοδικών και καινούργιων εκδόσεων, πράγμα που βοηθά όσους ασχολούνται με τις στατιστικές των εκδόσεων, των παρουσιάσεων, των μεταφράσεων κλπ., να σχεδιάσουν ένα αρκετά σαφή και μάλλον ολοκληρωμένο ιστόγραμμα, σε σχέση ασφαλώς και με τα ανάλογα στοιχεία που του παρέχουν και τα άλλα λογοτεχνικά περιοδικά, όπως παραδείγματος χάριν το περιοδικό «Διαβάζω» ή οι τελευταίες σελίδες και τα οπισθόφυλλα του περιοδικού «Νέα Εστία», για το τι κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή, τι βιβλία εκδίδονταν, ποιοι εκδοτικοί οίκοι υπήρχαν, τι μεταφράζονταν, ποια η θεματολογία των νέων εκδόσεων, ποιες νέες συγγραφικές φωνές παρουσιάζονταν, ποιοι από τους παλαιότερους συγγραφείς εξακολουθούσαν ακόμα να δημιουργούν και να παράγουν έργο, το τι διάβαζε το αναγνωστικό κοινό την περίοδο εκείνη, ποια βιβλία ξανά μεταφράζονταν, ποιο το ποσοστό των γυναικών δημιουργών σε σχέση με εκείνη των αντρών, με δυό λόγια, ποια ήταν η πνευματική και καλλιτεχνική βεντάλια των ενδιαφερόντων των ελλήνων και ελληνίδων εκείνης της εποχής. Κάτι που συστηματικά και με ποιο σύγχρονες προδιαγραφές, πραγματοποίησε εκείνη πάνω κάτω την χρονική περίοδο, ένα άλλο λογοτεχνικό περιοδικό ο γνωστός μας «Ιχνευτής». Κάτι που ακόμα οφείλουμε να επισημάνουμε είναι,-μετά την παρέλευση τόσων ετών-στο ποια βιβλία παρουσιάζονταν, ποια προβάλλονταν μάλλον περισσότερο, ποια τα αξιολογικά και άλλα κριτήρια των βιβλιοπαρουσιαστών, τι είδους φιλικές σχέσεις υπήρχαν ή γνωριμίας μεταξύ των συγγραφέων και των τότε κριτικών σε όλο το φάσμα των παρουσιάσεων των νέων εκδόσεων από τις σελίδες των λογοτεχνικών περιοδικών που κυκλοφορούσαν εκείνη την εποχή και, να αναρωτηθούμε, τι βαρύτητα είχε το κείμενο  μιας βιβλιοπαρουσίασης ή μιας συνέντευξης με τον συγγραφέα, τι σημασία έδιναν στο ποιος υπέγραφε το κείμενο, τι έλεγε, ποια η διαφορά ανάμεσα σε μια θετική ή αρνητική κριτική, και τι ρόλο έπαιζε αυτό στην κυκλοφορία του εκδιδόμενου βιβλίου. Όπως θα άξιζε μια στατιστική ανάλυση μετά τόσες δεκαετίες, για το πόσες θετικές ή πόσες αρνητικές κριτικές έχουν δημοσιευτεί στις σελίδες των περιοδικών και  των εφημερίδων, ώστε να δούμε στα μεταγενέστερα χρόνια, πόσοι και πόσες από αυτές τις συγγραφικές φωνές, επέπλευσαν στον χρόνο, πόσες λησμονήθηκαν, και για πόσες από αυτές τις φωνές υπήρχε μια συστηματική παρακολούθηση του έργου τους και συνεχή βιβλιοπαρουσίαση του έργου τους, σε σχέση με άλλες συγγραφικές φωνές που αγνοήθηκαν ή παρασιωπήθηκε ο συγγραφικός τους λόγος, πέρα από την όποια αξία των κειμένων τους. Κάτι επίσης που θα άξιζε να γνωρίζουμε στην ανίχνευση των ευρύτερων ιχνών της καθόλου ιστορίας των ελληνικών γραμμάτων είναι, ποιες από αυτές τις βιβλιοκριτικές και βιβλιοπαρουσιάσεις, ή των δοκιμιακών εργασιών, εκδόθηκαν στα μετέπειτα χρόνια αυτόνομα σε βιβλίο, προσθέτοντας στο συγγραφικό curriculum vitae των συγγραφέων έναν ακόμα τίτλο. Ο ποιητικός πάντως λόγος και στο περιοδικό αυτό, έχει τα πρωτεία. Και συμπληρωματικά, να γνωρίζαμε ποια από τα πρόσωπα των κριτικών εκείνης της εποχής διασώθηκαν και συνέχισαν το συγγραφικό ή κριτικό τους στίγμα σε άλλα λογοτεχνικά περιοδικά ή εφημερίδες και με ποια ιδιότητα, εννοώ την ερασιτεχνική ή επαγγελματική, πριν το χρονικό διάστημα που στον χώρο αυτόν τα σκήπτρα των παρουσιάσεων, ανέλαβαν οι δημοσιογραφικές πένες, και οι παρουσιάσεις περισσότερο εκδοτικών οίκων μάλλον, παρά τα ίδια τα έργα.

Αριθμός φύλλου 2/Φεβρουάριος 1982

-Το φύλλο ξεκινά με την συνέχιση της συνέντευξης του ποιητή Τάκη Σινόπουλου στους Θύμιο Καραμπέτσο και Ντόναλντ Μάλντοξ. «Ό Έλληνας θέλει να διαβάζει παραμύθια»

-Ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος, παρουσιάζει «Έξι ποιήματα» (από την ανέκδοτη συλλογή Υπόκωφα)

-Ο Βασίλης  Καραπλής μεταφράζει σε δύο σελίδες μέρος του έργου Κοινωνία και Τέχνη του Γκέοργκ Λούκατς.

Στα ελληνικά εκτός των άλλων, ο ποιητής Τίτος Πατρίκιος έχει μεταφράσει το έργο «Μελέτες για τον Ευρωπαϊκό Ρεαλισμό» εκδόσεις Εκδοτικού Ινστιτούτου Αθηνών 1957, το έργο του «Η Θεωρία του Μυθιστορήματος» σε μετάφραση Σεραφείμ Βελέντζα από τις εκδόσεις Άκμων 1978, το μελέτημα «Η Ψυχή και οι Μορφές» σε μετάφραση, πρόλογο και σημειώσεις του Αντώνη Οικονόμου, εκδόσεις Θεμέλιο 1986, το βιβλίο «Από τη Φαινομενολογία στον Υπαρξισμό», εκδόσεις Έρασμος 1982, σε μετάφραση Μανόλη Λαμπρίδη και άλλα.

-Ο κριτικός και ποιητής και συνεργάτης του περιοδικού Σπύρος Τσακνιάς, δημοσιεύει τρία του ποιήματα: «Προοπτική», «Τ’ άσπρο φεγγάρι» και τις «Φωνές»

Οι ποιητικές συλλογές του Σπύρου Τσακνιά εκδόθηκαν το 2000 από τις εκδόσεις «στιγμή», με τίτλο «Τα Ποιήματα 1952-1992»

-Η ποιήτρια και μεταφράστρια Αιμιλία Τσακνιά, μεταφράζει το «Μενουέτο» του Γάλλου συγγραφέα Γκύ ντέ Μωπασάν.

-Ο συγγραφέας, δοκιμιογράφος και μεταφραστής Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής, υπογράφει το πεζό «Όπου θα πάρουμε τον κήπο του Καλαποθάκη»

-Ακολουθεί στο περιοδικό η συνέντευξη του καλλιτέχνη Γιώργου Βαρλάμου, «Σχολή Καλών Τεχνών δεν υπάρχει»

- Ακολουθεί αναδημοσίευση της συνέντευξης του μυθιστοριογράφου Μίλαν Κούντερα, σε μετάφραση Τζένης Χατζησπύρου. «ο μυθιστοριογράφος φθονεί πάντα τον πυγμάχο η τον επαναστάτη»

-Ο Λευτέρης Κυπραίος γράφει το κείμενο «Δέκα  χρόνια «Ελεύθερο Θέατρο», «Ελεύθερη Σκηνή»

«Στ’ ορκίζομαι σ’ αυτόν τον προβολέα/στο σάπιο το σανίδι που πατώ/στα τσαλίμια που κάνει η αυλαία….»

-Τη μελέτη του Τζών Κάσνερ για τον σημαντικό θεατρικό συγγραφέα Αύγουστο Στρίντμπεργκ ο εξπρεσιονιστής, μεταφράζει ο Μάκης Λαχανάς

-Και πάλι ο  Λευτέρης Κυπραίος υπογράφει το κείμενο «Ο νέος ελληνικός κινηματογράφος»

«Οι σκηνοθέτες να ξαναγυρίσουν στα θρανία»

-Ο Ανακρ(έων) Γ. Π.(απαγεωργίου), παρουσιάζει στην «Επιλογή δισκογραφίας» τρείς νέες κυκλοφορίες δίσκων: Της γνωστής και αγαπητής σε όλους μας Αρλέτας-της αιώνιας έφηβης-«Ένα καπέλο με τραγούδια», τις «4 Συμφωνίες» του Νικόλαου Μάντζαρου, και τον δίσκο τζαζ «Χωρίς σύνορα» του Κυριάκου Σφέτσα.

-Για τους γερόλυκους της Ροκ(τους έχουμε απολαύσει στην Ελλάδα) και τον αεικίνητο Μικ Τζάγκερ «Rolling Stones»-Είκοσι χρόνια μετά…» γράφει η Ελένη Άντ.

-«Ο Ερωτικός Πικάσο» μελέτη του Μαουρίτσιο Καλβέζι μεταφράζεται από Π. Αμβρ.

Θυμάμαι ακόμα, τα μικρά γλυπτά του Πάμπλο Πικάσο-αυτές τις μικρές κατσίκες του-που είχα δει από κοντά σε αίθουσα του ξενοδοχείου Χίλτον στην Αθήνα. Εκεί, είδα για πρώτη φορά και τον «Εσταυρωμένο» του Σαλβαντόρ Νταλί. Ακόμα έχω το βιβλίο.

-Η εικαστικός κριτικός Ντόρα Ηλιοπούλου-Ρογκάν, παρουσιάζει τις καινούργιες εκθέσεις που παρουσιάζονται εκείνη την περίοδο στις Αίθουσες Τέχνης

Ανάμεσα στις άλλες ενδιαφέρουσες εικαστικές προτάσεις της εποχής, αναφέρω αυτές που έτυχε να δω, στον καλλιτεχνικό χώρο της «ΩΡΑΣ», του καλλιτέχνη Γ. Μανουσάκη και τα εξαίρετα χαρακτικά των Χρ. Μπότσογλου, Καραβούτζη και Νικολαϊδη, τις φωτογραφικές συνθέσεις της Μ. Μπερνάο  στην Αίθουσα «Το Τρίτο Μάτι», τις ζωγραφικές συνθέσεις της Δρόσου στην γκαλερί «Νέες Μορφές» στην οδό Βαλαωρίτου,(εκεί που εργάζονταν κάποτε ένας πολύ καλός νεαρός ζωγράφος και στενός μου φίλος τότε), τις κατασκευές σε ξύλο και πλεξιγκλάς του Γιάννη Μίχα στην αίθουσα τέχνης «Δεσμός», και ορισμένες άλλες που η μνήμη έχει λησμονήσει.

-Για το μυθιστόρημα «Ο Γενναίος Τηλέμαχος» του Αλέξανδρου Κοτζιά, υπογράφει το κείμενο με τίτλο «Η περιπέτειά μου με τον «Γενναίο Τηλέμαχο», ο Ανδρέας Χριστοφίδης.

-Ακολουθούν οι σελίδες με τις βιβλιοπαρουσιάσεις.

Ο Σπύρος Τσακνιάς στην σελίδα με τίτλο «Ισοτιμία εμπειρίας και γλώσσας», παρουσιάζει τα βιβλία που εκδόθηκαν την προηγούμενη χρονιά των: Μαρίας Κέντρου-Αγαθοπούλου, «Θαλασσινό ημερολόγιο», Γιάννη Ευσταθιάδη, «Ποίηση δωματίου» και Δημήτρη Πέπππα, «Μικτές επιφάνειες»

Ο  Αλέξης Ζήρας γράφει για την Τρίτη ποιητική συλλογή του Κώστα Γουλιάμου, «Νευρασθενικά Τοπία», έκδ. Μουσικός Αύγουστος.

Ο ποιητής Κώστας Γουλιάμος σαν βιβλιοκριτικός παρουσιάζει τα ποιητικά βιβλία των: Τάσος Πορφύρης, «Η Πέμπτη έξοδος», Μόσχος Λαγκουβάρδος, «Σπασμένη φτερούγα», Αλόη Σιδέρη, «Πλήρης Ημερών» και Θανάση Βενέτη, «Παρίσταται»

Η δοκιμιογράφος Έλενα Χουζούρη, γράφει  για τα «Εκατό χρόνια μοναξιάς» του νοτιαμερικανού συγγραφέα Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες.

 Ένα μυθιστόρημα-έπος, με πολλά οικογενειακά ονόματα, που είχε μεγάλη αναγνωστική και εμπορική επιτυχία την εποχή που εκδόθηκε.

Και πάλι ο Κώστας Γουλιάμος, υπογράφει την παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Αράγη «Ζητήματα Λογοτεχνικής κριτικής», στο Αισθητική και λογοτεχνική κριτική.

Στο βιβλιοταχυδρομείο, ο Αλέξης Ζήρας γράφει για το ποιητικό βιβλίο της Χάρις Καλλιγά, «Μίνωα Άκρα» και του Μιχαήλ Μήτρα, «Ασταθές πεδίο».

-Ο ποιητής της γενιάς του 1970 Γιάννης Κοντός, υπογράφει το κείμενο «Η καρυδιά».

-Ο κριτικός Αλέξης Ζήρας και ο ποιητής Κώστας Γουλιάμος μας δίνουν χρήσιμες πληροφορίες στην σελίδα «Πολυφωνικά». Όπως ο παλαιός κριτικός Βάσος Βαρίκας.

     Αυτό είναι το δεύτερο τεύχος του περιοδικού γράμματα και τέχνες, πλούσιο σε περιεχόμενα, πολυθεματικό και με αξιόλογε συνεργασίες.

Αριθμός φύλλου 3/Μάρτιος 1982

-Το τρίτο τεύχος του περιοδικού αρχίζει με μια ενδιαφέρουσα συζήτηση-συνέντευξη του Αλέξη Ζήρα με τον πολύ καλό συγγραφέα Δημήτρη Χατζή. «…η πίστη δεν είναι μια προσωπική υπόθεση»

Ανάμεσα στα άλλα εξαιρετικά του βιβλία, ξεχωρίζει «Το Διπλό βιβλίο». Υπάρχει αν θυμάμαι σωστά μια ιστορία με έναν έλληνα μετανάστη που επιστρέφει στην πατρίδα και με το μόνο ζωντανό πλάσμα που μπορεί να επικοινωνήσει, είναι μια αρκούδα. Σημαντικός συγγραφέας, όλα του τα έργα είναι το ένα καλύτερο από το άλλο. Το περιοδικό της ανανεωτικής αριστεράς «Αντί», έχει γράψει αρκετές φορές για τον συγγραφέα, που γύρισε από την εξορία-φυγή του στο ανατολικό μπλοκ, την περίοδο του εμφύλιου σπαραγμού στην ελλάδα.

-Ο Γιάννης Κιουρτσάκης, υπογράφει την μελέτη του για τον πανελλήνιο ήρωα της νεότερης ελλάδας Καραγκιόζη, «Ο καραγκιοζοπαίχτης και το κοινό του».

Τυχεροί αυτοί που σαν μικροί μπόμπιρες παρακολούθησαν παραστάσεις του πάντα ξυπόλυτου και πεινασμένου και πολύτεκνου ήρωα. Ζωντανή ακόμα η σωματική παρουσία και τα λόγια του μέσα μου, του Ευγένιου Σπαθάρη, πολλές φορές έχω επισκεφτεί το Μουσείο του στο Μαρούσι. Τυχεροί όσοι απόλαυσαν παραστάσεις του.

-Ο ποιητής Στέφανος Μπεκατώρος δημοσιεύει την ποιητική του σύνθεση «Το μνημονικό σώμα»

-Ο αγαπημένος μας πεζογράφος και μεταφραστής, εκδότης περιοδικού και καθηγητής, ο θεσσαλονικιός Γιώργος Ιωάννου, δημοσιεύει  «Το σκυλί δεν ξεχνάει»

Ευτυχώς που το ελληνικό αναγνωστικό κοινό, δεν ξέχασε τον σημαντικό αυτόν συγγραφέα, ούτε το έργο του.

-Ο Σπύρος Τσακνιάς, μεταφράζει και προδημοσιεύει το κείμενο του άγγλου μαρξιστή «Νέες κατευθύνσεις στη μαρξιστική κριτική», από ο βιβλίο του «Φορμαλισμός και Μαρξισμός», που κυκλοφόρησε εκείνη την περίοδο στα ελληνικά από τις εκδόσεις Νεφέλη.

-Ο σκηνοθέτης Παντελής Βούλγαρης, μιλά σε συνέντευξή του για τα προβλήματα του νέου ελληνικού κινηματογράφου. «Τα πάντα κινούνται σε επίπεδο χασαποταβέρνας».

Σημαντικός σκηνοθέτης και σπουδαίες σκηνοθετικές καταθέσεις. Άλλαξε την σύγχρονη κινηματογραφική μας ματιά. Ίσως, μας απεγκλώβισε από τα αργά και κάπως στατικά πλάνα του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Η σύγχρονη ελληνική ιστορία, ερμηνευμένη με τον φακό δύο σημαντικών σκηνοθετών, χωρίς το τουπέ του Τεό.

-Ο συγγραφέας Μάκης Λαχανάς, μεταφράζει το διήγημα του Χάινριχ Μπέλ, «Ο θάνατος του Λόεγκριν»

-Ο ποιητής Κωστής Γκιμοσούλης, δημοσιεύει το ποίημα «Το άζυμο».

Ο Κωστής Γκιμοσούλης ήταν ένας δημιουργός που διαβάζονταν πολύ από τους νέους της γενιάς μου, όπως και η πεζογράφος Μάρω Βαμβουνάκη.

-Ο Δαμιανός Κιρμίτζογλου-Κοκκινίδης, δίνει μικρή συνέντευξη στον ποιητή Χρήστο Ρουμελιωτάκη, για τον Τζούλιο Καϊμη, με την ευκαιρία του θανάτου του.

Από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη, κυκλοφορούν οι μελέτες του, επίσης, Ο συγγραφέας και κριτικός Μισέλ Φάϊς, έχει κυκλοφορήσει ένα ενδιαφέρον μυθιστόρημα για τον Καϊμη. Κείμενα του Τζούλιο Καϊμη, υπάρχουν δημοσιευμένα σε εφημερίδες του Πειραιά.

-Η Αίμη Μπακούρου, υπογράφει την εκτενή έρευνα «Συγγραφικά δικαιώματα: Επείγει η αντιμετώπιση των προβλημάτων»

Σημαντικό θέμα, ίσως ακόμα επίκαιρο και στις μέρες μας, που οι άνθρωποι δεν διαβάζουν, όσο οι παλαιότερες γενιές.

-Εμβόλιμα στην έρευνα μέσα σε πλαίσιο, υπάρχει μικρό κείμενο της συγγραφέως Λίας Μεγάλου-Σεφεριάδη.

-Συνεχίζεται η δημοσίευση του προλόγου του δεύτερου μέρος της μελέτης «Κοινωνία και τέχνη» (IRASTUDOC FELELOSSEGE) του Lukacs Gyorgy.

-Στην σελίδα της Μουσικής ο Δημήτρης Μαραγκόπουλος, γράφει για «Τρείς δίσκοι-στίγμα στο χώρο της ελληνικής δισκογραφίας»

-Η ποιήτρια Ζέφη Δαράκη, δημοσιεύει το ποίημα «Η ξεχασμένη λέξη…», από ανέκδοτη ποιητική της συλλογή.

-Στην ίδια σελίδα ο Γιώργος Σιδηρόπουλος, μεταφράζει ένα κείμενο με τίτλο «Τα μικτά μέσα είναι το μήνυμα» του Κλάιβ Άιλις για τον αμερικανό χορογράφο Στήβ Γκρίτζ, και μιλά για την νέα του χορογραφική δουλειά «3 ραδιοφωνικοί  χοροί».

Η Βόρεια Αμερική, τις τελευταίες δεκαετίες μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, μας έχει δώσει εξαιρετικές εργασίες πάνω στο θέμα της χορευτικής Τέχνης, μας έχει παρουσιάσει χορογραφικές συνθέσεις που συναγωνίζονται επάξια τόσο υα Ευρωπαϊκά Μπαλέτα, όπως τα εκείνα του «20^ου αιώνα» του μάγου χορευτή και χορογράφου γάλλου Μωρίς Μπεζάρ, όσο και την Ρώσικηη χορευτική παράδοση. Σημαντικά αμερικανικά ονόματα του Χορού, ευτύχησε η γενιά μου να απολαύσει είτε στο Ηρώδειο είτε σε άλλους χώρους. Πολύ μοντέρνες χορογραφικές συνθέσεις.

-Ο Λευτέρης Κυπραίος, αυτήν την φορά δεν γράφει για τον Κινηματογράφο, αλλά, γράφει για δύο θεατρικές παραστάσεις που ανέβηκαν εκείνη την περίοδο. Το έργο «Ο Φονιάς» του Μήτσου Ευθυμιάδη στο Θεατρικό Εργαστήρι, και, το έργο του Άντον Τσέχωφ «Οι Τρεις Αδελφές» από την Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.

Ο ιατρός και συγγραφέας Άντον Τσέχωφ, είναι τόσο γνωστός στο ελληνικό θεατρόφιλο κοινό, τα έργα του έχουν χιλιοαναεβαστεί από τις ελληνικές κρατικές και μη σκηνές με μεγάλη επιτυχία. Έχουν ακόμα μεταφραστεί πολλά του διηγήματα, η αλληλογραφία του, εκλογή από το έργο του, και αρκετές μελέτες για τον ίδιο και το έργο του.

Όσον αφορά τον συγγραφέα Μήτσο Ευθυμιάδη και την παράσταση «Ο Φονιάς», ήταν μια από τις πολυσυζητημένες παραστάσεις εκείνης της χρονιάς. Ο Μήτσος Ευθυμιάδης, Ο Γιώργος Μανιώτης, ο Δημήτρης Κεχαϊδης, ο Παύλος Μάτεσις, ο Βασίλης Ζιώγας, ο Γιώργος Σκούρτης, η Λούλα Αναγνωστάκη, και ορισμένοι άλλοι νέοι θεατρικοί συγγραφείς, είναι αυτοί που διαμόρφωσαν τον νέο θεατρικό λόγο, και δεν έμειναν στην θεατρική σκιά του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Πάντως και οι δύο παραστάσεις, ήσαν υπέροχες, η μνήμη κρατά σκηνές-εικόνες, ιδιαίτερα του έργου του Ευθυμιάδη.

-Η Θεσσαλονικιά σημαντική ποιητική φωνή, παρουσία και συγγραφική γραφίδα της Μαρίας Κέντρου-Αγαθοπούλου, μας παρουσιάζει ένα συγκλονιστικό ερωτικό κείμενο το «Ο χώρος της Ιωάννας και ο χρόνος του Ιωάννη» του συγγραφέα Πρόδρομου Χ. Μάρκογλου.

Ένα ερωτικό ποιητικό κείμενο, στο οποίο έχω καταφύγει αρκετές φορές σε μελέτες μου, ποιητικά του στοιχεία υπάρχουν σκόρπια σε αρκετά δημοσιεύματά μου. Δυστυχώς, μιας πλημμύρα στο σπίτι και η μεγάλη υγρασία, μου κατέστρεψε την αλληλογραφία που διατηρούσα με την ποιήτρια Μαρία Κέντρου Αγαθοπούλου καθώς, και γράμματα του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου, και δύο του Γιώργου Ιωάννου, της ποιήτριας Χαράς Χρηστάρας και ορισμένων άλλων γυναικών ποιητριών, για να μείνω στους εκ Θεσσαλονίκης δημιουργούς, που με τίμησαν με την εμπιστοσύνη τους και τα γραπτά τους. Δεν είχα σκεφτεί και προλάβει να βγάλω φωτοτυπίες, όπως έπραξα με την αλληλογραφία του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου με τον ποιητή Σταύρο Βαβούρη, που μου είχε δωρίσει εν ζωή ακόμα, ο κάπως λησμονημένος ποιητής Σταύρος Βαβούρης, και οι πρωτότυπες σελίδες βρίσκονται στα χέρια του ποιητή και στιχουργού Μάνου Ελευθερίου.

-Ο Κώστας Γουλιάμος, κρίνει τις ποιητικές συλλογές του Πειραιώτη ποιητή Ανδρέα Αγγελάκη, «Ερωτικό σώμα», του ποιητή από την περιοχή της Νίκαιας Νίκου Λάζαρη, «Ερωτογράφημα», του Πέτρου Μοροζίνη «Η συνάντηση» και του Γιώργου Καλιεντζίδη «Μικρές σιωπές»

-Στην ξένη πεζογραφία παρουσιάζεται το έργο του Μάριο Βάργκα Λιόσα, «Η πόλη και τα σκυλιά», από τον διηγηματογράφο Ηλία Χ. Παπαδημητρακόπουλο.

-Στις στήλες του βιβλιοταχυδρομείου, οι σταθεροί συνεργάτες του περιοδικού, παρουσιάζουν τις νέες εκδόσεις, όπως: της ποιήτριας Μαρίας Κούρση, «Ποιήματα», της ποιήτριας Έλλης Γιαννοπούλου, «Ήμουν εκεί», του ποιητή και ανθολόγου Δημήτρη Αλεξίου, «Εντεύθεν της Πλακιώνας», του Αντώνη Κάλφα, «Έκταση της αισθηματικής ηλικίας» και αρκετών άλλων.

-Στην σελίδα «Από τον ξένο τύπο», αναδημοσιεύονται τα κείμενα του συγγραφέα Βασίλη Αλεξάκη από την γαλλική εφημερίδα Le Monde, του 1977 «Λαϊκές φωνές από την Αθήνα»(για τον Σπαθάρη, τον Βαμβακάρη), σε μετάφραση Αλέξη Ζήρα, μια βιβλιοκριτική του άγγλου βυζαντινολόγου και μελετητή Σερ Στήβεν Ράνσιμαν από το TLS του 1980, και μια βιβλιοκριτική για την γαλλική έκδοση του έργου «Η ωραία του Βοσπόρου» του Βασίλη Βασιλικού, της Φρανσουά Βοζενέ.

-Τέλος, στην τελευταία σελίδα δημοσιεύεται Επιστολή του συνεργάτη του περιοδικού κριτικού Αλέξη Ζήρα, σχετικά με τις αντιγνωμίες που δέχτηκε για  την κριτική του βιβλίου της πεζογράφου Κατερίνας Πλασσαρά.

     Το  περιοδικό κλείνει με διαφημίσεις για τους εκδοτικούς οίκους Δωδώνη, Γνώσης, Γραφή, Θεωρία, Κέδρος Υάκινθος, καθώς και του περιοδικού Διαβάζω, και Σαρμός.

    Αυτά είναι τα περιεχόμενα των τευχών 2 και 3 του παλαιού λογοτεχνικού περιοδικού ΓΡΑΜΜΑΤΑ και Τέχνες, της πρώτης του περιόδου στο μεγάλο σχήμα του. Ένα περιοδικό που όπως βλέπουμε, διευρύνει αργά και σταθερά την θεματολογία των περιεχομένων του χωρίς να χάνει τον κεντρικό του στόχο, και παρά τις αντιγνωμίες σε ορισμένα ζητήματα των αναγνωστών του. Οι συνεργάτες παραμένουν σταθεροί και παραγωγικότατοι.

Γιώργος Χ. Μπαλούρδος

Πρώτη γραφή σήμερα, Δευτέρα 25 Ιουλίου 2016

Υ. Γ., Καλοκαίρι απόγευμα,  μετά τα λιτά ταρατατζούμ των εκδηλώσεων για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην χώρα μας, το φρικτό νεανικό μακελειό στο Μόναχο της Γερμανίας από έναν έφηβο, την μείωση των μισθών μας λόγο αύξησης φορολογικών εισφορών και ασφαλιστικών επίσης,-ποτέ δεν είχα  φανταστεί, ότι εν έτη 2016 θεωρούνται υψηλόμισθοι οι μισθωτοί κάτω των 1000 ευρώ εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, για την πρώτη φορά αριστερά κυβέρνησή μας-και λίγο πριν τον επερχόμενο λογαριασμό του ΕΝΦΙΑ. Κατά τα άλλα, η απλή αναλογική μας μάρανε και το κλείσιμο του Μεγάλου Καναλιού. Κρίμα για τα χρόνια που πέρασαν. Πρωθυπουργός ο κύριος Αλέξης Τσίπρας και στον προεδρικό θώκο ο κύριος Προκόπης Παυλόπουλος.