Νίκαια της Γαλλίας-ημέρα πένθους

Μικρός σχολιασμός, και μνήμη θυμάτων της τρομοκρατικής επίθεσης στην Νίκαια της Γαλλίας.

     Για άλλη μια φορά η Πόλη του Φωτός, η καρδιά του πολιτισμού της Ευρωπαϊκής γηραιάς ηπείρου, η χώρα που δίδαξε την Ελευθερία, την Δημοκρατία, την Δικαιοσύνη, την Αδελφοσύνη παγκοσμίως, η ΓΑΛΛΙΑ, χτυπήθηκε βάναυσα από ισλαμιστές τρομοκράτες, φανατισμένα δολοφονικά άτομα, που σκοτώνουν αδιακρίτως αθώους ευρωπαίους και αμερικανούς πολίτες. Άντρες, γυναίκες και παιδιά, βρέθηκαν μέσα στην δίνη αίματος και καταστροφής, που σκόρπισαν ψυχοπαθολογικές προσωπικότητες που επικαλούνται τον Θεό τους ως δικαιολογία, για να σκορπίσουν τον θάνατο παγκοσμίως. Και δεν βλέπουν οι θιασώτες των τρομοκρατών αυτών,-ευρωπαίοι πολίτες ή ισλαμιστές, πως φέρονται στις γυναίκες τους, στις φίλες τους, στις κόρες τους, στις αδερφές τους, στα παιδιά τους. Εθελοτυφλούν όταν δεν παραδέχονται τον στρατοκρατικό χαραχτήρα των καθεστώτων αυτών. Κανείς δεν πίεσε τους κατοίκους των άλλων ηπείρων να εγκατασταθούν στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Κανείς δεν τους ζήτησε να αποδεχτούν τον δυτικό τρόπο ζωής, τα ήθη και τα  έθιμα, τα θρησκευτικά πιστεύω του ευρωπαίου πολίτη, τις κοινωνικές κατακτήσεις των ευρωπαίων πολιτών που με μακρόχρονους αγώνες, επαναστάσεις και εσωτερικούς πολέμους κατέκτησαν. Άλλος ο πολιτισμός των ευρωπαίων, άλλος ο πολιτισμός και οι οντολογικές αναφορές των μουσουλμάνων. Διαφορετικά αντιλαμβάνονται τα ανθρώπινα δικαιώματα στην δύση και διαφορετικά στις ισλαμικές χώρες. Πρέπει να πάψουμε να αυτομαστιγωνόμαστε ως ευρωπαίοι πολίτες, εν ονόματι της ανεκτικότητας έναντι των άλλων λαών. Κοινή μας εστία είναι η ευρωπαϊκή ήπειρος. Ναι στους πρόσφυγες και τους μετανάστες-σε ποσοστιαία αναλογία-που σέβονται όμως τους νόμους, το δίκαιο και τους κανόνες ζωής της κοινωνίας και πολιτισμού από τους μη ευρωπαίους. Ευρωπαίοι πολίτες είναι αυτοί που αγωνίστηκαν ενάντια στην οικονομική αποικιοκρατία των δυτικών. Ευρωπαίοι πολίτες είναι αυτοί που αγωνίστηκαν ενάντια στις διάφορες σταυροφορίες των δυτικών. Ευρωπαίοι πολίτες και οι ανοικτές και ανεκτικές κοινωνίες τους είναι αυτοί που πρόσφεραν πολιτικό άσυλο σε μουσουλμάνους ηγέτες που άλλαξαν την πολιτική ροή των χωρών τους. Ο διακεκριμένος πολιτικός επιστήμονας Σάμιουελ Π. Χάντινγκτον, κυκλοφόρησε πριν είκοσι χρόνια, το 1996, το βιβλίο του: Samuel P. Huntington, ‘The Clash of Civilization and the Remaking of the World Order”.  Στα ελληνικά κυκλοφόρησε δύο χρόνια μετά, «Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ ΚΑΙ Ο ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΤΑΞΗΣ», εκδόσεις Άρης Τερζόπουλος-Terzo-Books 1998, σε μετάφραση της Σήλιας Ριζοθανάση. Ένα βιβλίο σίγουρα προφητικό, που όταν κυκλοφόρησε, δέχτηκε πολλές αντιδράσεις από όλους αυτούς που αρέσκονται στην αριστερή δημοκρατική γυμναστική, τις ανθρωπιστικές κορώνες καταστροφής των χωρών τους, ξενοσπούδαστοι στην δύση αναλυτές και άτομα ευκατάστατα, που αφού καρπώθηκαν τα εκπαιδευτικά οφέλη και δημοκρατικά δικαιώματα και ατομικά ισάξιά τους της δύσης, τώρα, αγωνίζονται να ξεριζώσουν το πολιτικό και πολιτισμικό δέντρο της δύσης από το οποίο τρέφονται. Ο δυτικός πολιτισμός, είναι ένας καπιταλιστικός πολιτισμός, με ότι αυτό συνεπάγεται σε όλους τους τομείς της ζωής του δυτικού ανθρώπου, σε θετικό και αρνητικό επίπεδο. Είναι ένας επεκτατικός κόσμος που μέσα στο ιστορικό διάβα της ανθρώπινης περιπέτειας, επεκτάθηκε και οικοδομήθηκε με την στρατιωτική βία εναντίον των άλλων ηπείρων. Το γεγονός αυτό το γνωρίζουν οι ευρωπαίοι πολίτες, και αυτήν την πολιτική πολέμησαν να καταλύσουν ζητώντας από τις πολιτικές και οικονομικές τους ηγεσίες να πάψουν την εκμετάλλευση των άλλων λαών. Αυτό όμως, δεν σημαίνει ότι οφείλουν να διαλύσουν την όποια ευρωπαϊκή δημοκρατική συμμαχία και συμβατική έστω ειρήνη, των ευρωπαϊκών κρατών, στο όνομα της αποδοχής των μουσουλμανικών αξιών και θρησκευτικών δοξασιών τους. Οι δυτικές ανοιχτές κοινωνίες, οικοδομήθηκαν πάνω στην βάση των πολλαπλών ελευθεριών του ευρωπαίου-δυτικού πολίτη. Στηρίχτηκαν πάνω στις αρχές της αρχαίας ελληνικής δημοκρατίας, στο ρωμαϊκό δίκαιο, στις αρχές της γαλλικής επανάστασης, στους εργατικούς αγώνες των αμερικανών πολιτών, στις οικουμενικές και ανθρωπιστικές αξίες του χριστιανισμού σε όλα του τα δόγματα. Στηρίχτηκαν στους ευρωπαίους διαφωτιστές, στους φιλοσόφους και συγγραφείς της αναγέννησης, στην ρώσικη επανάσταση των εργατών, στα επιστημονικά επιτεύγματα, στην τεχνολογία, στα πολλά φιλελεύθερα κανάλια της τέχνης, στα ανθρώπινα δικαιώματα αντρών, γυναικών, παιδιών, μειονοτήτων. Δεν πρέπει να αφήσουμε με όποιο τίμημα, να γίνουν οι αθώοι ευρωπαίοι πολίτες οι παράπλευρες απώλειες της μουσουλμανικής τρομοκρατίας. Η αλληλεγγύη οφείλει να είναι κοινή. Σπίτι μας είναι ο ευρωπαϊκός κόσμος και πολιτισμός, όχι ο μουσουλμανικός τρόπος ζωής. Ανοχή απέναντι στον ξένο, στον μη ευρωπαίο, στον μη ομόδοξο, δεν σημαίνει να απεμπολούμε τα ευρωπαϊκά μας κεκτημένα ως ευρωπαίοι πολίτες, ως άτομα που γαλουχήθηκαν από τις αρχές των ανοιχτών δυτικών κοινωνιών. Η τρομοκρατική πράξη στην περιοχή της Νίκαιας της Γαλλίας, μας προβληματίζει για άλλη μια φορά, για το μέλλον του δυτικού πολιτισμού. Έχετε αναλογιστεί πως οφείλουμε να αντιδράσουμε αν αρχίσουν φανατισμένα ισλαμικά άτομα να καταστρέφουν τα πολιτιστικά μνημεία της δύσης, όπως έπραξαν στην Συρία; Θυμάστε τι έγινε με τα μνημεία της Κυπριακής Δημοκρατίας την περίοδο της τούρκικης μουσουλμανικής εισβολής; Πόσες χριστιανικές εκκλησίες καταστράφηκαν έως τώρα σε μουσουλμανικά κράτη; Πέρα από το θρησκευτικό ή όχι πιστεύω που μπορεί να έχουμε, αυτά τα μνημεία δεν ανήκουν στα επιτεύγματα του δυτικού πολιτισμού; Δεν ανήκουν στην παλαιά παράδοση της συνέχειας του  ελληνικού κόσμου; Μπορεί να λαθεύω, εξάλλου, δεν είμαι παρά μια αμελητέα μονάδα που γρατζουνίζει τα πλήκτρα του πληκτρολογίου του,  αναρωτώμενος αν αξίζει πλέον σε έναν τέτοιο περιβάλλον, σε μια ευρώπη που πριονίζει τα δικαιώματα των ευρωπαίων πολιτών της, να ξαναδιαβάσει κανείς τον Θουκυδίδη, τον Μοντεσκιέ, τους αρχαίους έλληνες τραγικούς, τον Ζαν Ζακ Ρουσώ, τον Κωστή Παλαμά ή τον Αρθούρο Ρεμπώ, τον Αδαμάντιο Κοραή και τα προλεγόμενά του ή τον Βολταίρο, τον  Ουίλλιαμ Σαίξπηρ ή τον Δάντη, τον Γκαίτε ή τον Θεόφιλο  Καϊρη. Το ιερό  βιβλίο των χριστιανών, την Βίβλο ή τα έργα του Κάρολου Δαρβίνου. Νοιώθω έλληνας σημαίνει ότι νοιώθω ευρωπαίος, και αυτό δεν είναι σωβινισμός, ούτε φασισμός, σημαίνει επίγνωση της διαχρονικής ιστορίας σου και της ευρωπαϊκής παράδοσής σου, με όλα τα θετικά και αρνητικά που μπορεί να έχει αυτή η παράδοση. Από την πατρίδα μου, τα τελευταία χρόνια, μετανάστευσαν πάνω από 450.000 χιλιάδες νέα άτομα εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, αυτά τα άτομα προς την δύση στράφηκαν, προς τον δυτικό πολιτισμό και τις παραδόσεις του, όχι προς τον μουσουλμανικό κόσμο και τις αξίες του. Σε αυτούς οφείλουμε πρώτιστα να στρέψουμε το ενδιαφέρον μας, και όχι να καταναλωνόμαστε σε προσφορές σε άλλους,  που ούτως ή άλλως, στις  χώρες τους θα ξαναγυρίσουν, στις πατρίδες τους θα στείλουν το συνάλλαγμά τους για να βοηθήσουν τις οικογένειές τους, τα δικά τους παραδοσιακά ήθη και έθιμα ακολουθούν και διαδίδουν. Τα  πολιτικά σύνορα πολλών χωρών επαναπροσδιορίζονται, οι πολιτιστικές κοινότητες στον ευρωπαίκό χώρο γίνονται με την θέλησή τους ή άθελά τους θύλακες φανατισμένων ατόμων που σκορπούν τον θάνατο αδιακρίτως, οι συνοριακές των διαφόρων πολιτισμών γραμμές επαναχαράσσονται χωρίς να ερωτηθούν οι ίδιοι οι πολίτες, στην διεθνή πολιτική σκακιέρα παίζονται παιχνίδια διαφορετικής γεωστρατιγικής σημασίας από αυτά που είχαμε συνηθίσει μέχρι σήμερα στον ευρωπαίκό χώρο, κουλτούρες ξένες με τον ευρωπαικό πολιτισμό διεκδικούν να ενταχθούν στην ευρωπαϊκή γηραιά ήπειρο, στηριζόμενοι στην ανεκτικότητα του δυτικού τρόπου ζωής, νέες διεθνής συμμαχίες δημιουργούνται εν ονόματι του μαύρου χρυσού. Οι ιδεολογίες αλλάζουν κοινωνικά στρατόπεδα χωρίς σαφή διακριτικά όρια. Το τέλος του ψυχρού πολέμου και το γκρέμισμα του τοίχους το 1989, έφερε πολιτικά και κοινωνικά αδιέξοδα στους ευρωπαίους κατοίκους που δεν είχαν φανταστεί. Ασιατικές και μουσουλμανικές δυνάμεις ξεπήδησαν και με βίαιο τρόπο ζητούν την καταστροφή του δυτικού πολιτισμού. Θεσμοί δημοκρατικοί υποχωρούν εν ονόματι της παγκοσμιοποίησης. Οι πηγές της σύγκρουσης των ανθρώπων πλέον δεν είναι τόσο ιδεολογικές, όσο θρησκευτικές. Η υπερδύναμη του δυτικού κόσμου έχασε μέρος από την απόλυτη επικυριαρχία της, πλήρωσε και αυτή το τίμημα της άφρονης εξωτερικής πολιτικής της. Οι παλαιοί πολιτικοί ηγέτες του δυτικού κόσμου, που οι περισσότεροι προέρχονταν από τις συρράξεις του πρώτου και του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου έφυγαν και την θέση τους πήραν οι εκπρόσωποι των οικονομικών ομίλων. Κράτη της μεσογειακής λεκάνης διαλύθηκαν και σύνορα επαναπροσδιορίστηκαν. Αυτονομιστικά κινήματα ανά τον κόσμο, δημιούργησαν αποσχιστικές τάσεις μέσα στις ίδιες τους τις χώρες. Γεννήθηκαν νέες πολιτικές και πολιτιστικές κοινότητες μέσα την ίδια ευρωπαϊκή παράδοση. Διεθνείς οργανισμοί χειραγωγούν κυβερνήσεις, και οικονομικοί κολοσσοί οδηγούν χώρες στην διεθνή ύφεση και την χρεοκοπία. Περιφερειακές πολιτιστικές δυνάμεις ζητούν επικυριαρχία μέσα στην καρδιά της ευρωπαϊκής ανθρωπογεωγραφίας. Οι κυρίαρχοι μέχρι σήμερα μέσα στην ιστορία πολιτισμοί της ανθρωπότητας υποχωρούν στο όνομα της παγκοσμιοποίησης. Αλλοιώθηκαν οι παραδοσιακές ομαδοποιήσεις των ανθρώπων, και στην θέση τους κυριαρχούν οι τοπικές κουλτούρες. Σημαντικά πολιτιστικά χαρακτηριστικά των δυτικών ανθρώπων ξέφτισαν και θεσμοί τροποποιήθηκαν για να γίνουν αποδεκτοί από την οικονομική αποικιακή εισβολή λαών των άλλων μη ευρωπαίων λαών. Ο ευρωπαικός κόσμος επαναπροσδιορίζεται με μεγάλη ταχύτητα, όπως την περίοδο του Μεσαίωνα, μόνο που, ο επαναπροσδιορισμός αυτός μας κοινοποιείται αμέσως και άμεσα λόγο  των μέσων μαζικής δικτύωσης και της  τεχνολογίας. Ο  θάνατος είναι στην ημερήσια διάταξη στις ευρωπαικές κοινωνίες. Οικοδομήθηκαν κοινωνίες της αγοράς χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν τους τον ανθρώπινο παράγοντα και τις πνευματικές και ψυχικές του ανάγκες. Η οικονομία στην δύση, επικάλυψε κάθε άλλη πτυχή της ζωής του ευρωπαίου πολίτη. Και αυτόν τον πολιτισμό προσπαθούν να καταστρέψουν οι διάφοροι φανατικοί των διαφορετικών θρησκειών, έναν πολιτισμό όμως που τα οικονομικά και άλλα πολιτικά και κοινωνικά οφέλη καρπούνται ανενόχλητα οι κάτοικοι των άλλων ηπείρων, εισβάλλοντας στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Μια ειρηνική εισβολή, που αλλάζει δραματικά την υποκειμενική ταύτιση των ευρωπαίων ανθρώπων απέναντι στο ίδιο τους το κρατικό και πολιτιστικό οικοδόμημα που οικοδόμησαν οι πρόγονοί τους. Μια ειρηνική εισβολή, που αλλάζει την προγονική ταυτότητα του ευρωπαίου πολίτη όχι αναίμακτα.                    

Η περιοχή της Νίκαιας στην Γαλλία, δέχτηκε μια τρομοκρατική επίθεση για μια ακόμα φορά. Είμαστε σαν Έλληνες αλληλέγγυοι στον σύμμαχο και φίλο γαλλικό λαό, που θρηνεί τα αθώα παιδιά του. Ο ευρωπαϊκός ανθρωπισμός μας, οφείλει να είναι ανταποδοτικός και από τις μουσουλμανικές πολιτικές και θρησκευτικές ηγεσίες, τα επικίνδυνα παιχνίδια των πολιτικών ας μην καταστρέψουν το ευρωπαικό μας οικοδόμημα.

Πειραιάς, Σάββατο 16 Ιουλίου 2016, μια μικρή ελάχιστη συμμετοχή πένθους στον φίλο Γαλλικό λαό, που δέχτηκε και πάλι τρομοκρατικό κτύπημα, και θρηνεί τα παιδιά του.