ΦΟΥΑΓΙΕ

ΦΟΥΑΓΙΕ

ΕΝΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

    Ένα ενδιαφέρον με σύγχρονες προδιαγραφές περιοδικό για την τέχνη του Θεάτρου, είναι και το περιοδικό Φουαγιέ-Ένα περιοδικό για το Θέατρο. Τις τελευταίες δεκαετίες στον ελληνικό εκδοτικό χώρο κυκλοφόρησαν εκατοντάδες περιοδικά ανά την επικράτεια που είχαν σχέση με τον χώρο της ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας, αλλά ήταν μάλλον ελάχιστα, αυτά που είχαν σχέση με το Θέατρο, τους συντελεστές του, τα πολυσχιδή και ποικίλα πρόσωπα που σπονδυλώνουν και υπηρετούν την πανάρχαια και παγκόσμια αυτή Τέχνη του Θεού Διονύσου. Μια Διονυσιακή μυστηριακή τελετουργία διαπαιδαγώγησης και ψυχαγωγίας του μεγάλου και μη μυημένου κοινού ενός έθνους, μιας χώρας, ενός τόπου, με αμιγώς τελετουργική υποδομή και αναφορές που εξελίχθηκε, συμπληρώθηκε, αναβαθμίστηκε με νέα θεματολογία, εμπλουτίστηκε διαχρονικά με καινούργιες κοινωνικές και θρησκευτικές αναφορές και συμβολισμούς και πρότυπα μέσα στην κοινωνία στο πέρασμα των αιώνων, σε μια σταθερή παγκοσμιοποιημένη βάση αναφοράς και παιδείας, κουλτούρας και αγωγής των ψυχών, διασκέδασης και εκτόνωσης ενός κοινού λαϊκού εκπαιδευτηρίου. Μια παγκόσμια Θυμέλη θεραπευτηρίου ανθρωπίνων συνειδήσεων. Συγγραφείς, διασκευαστές, μεταφραστές, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, σκηνογράφοι, ενδυματολόγοι, μακιγιέρ, μουσικοί, χορογράφοι, φωτογράφοι, διευθυντές σκηνής, τεχνικοί, παραγωγοί και άλλες ομάδες ανθρώπων που υπηρετούν την δική τους τέχνη, συνδέθηκαν με την οικουμενική αυτή τέχνη αγωγής λόγου και ψυχής. Και συγγενικά παράλληλα, δάσκαλοι θεάτρου, ιστορικοί της θεατρικής πορείας σε τοπικό και διεθνές επίπεδο, φεστιβάλ θεάτρου, κρατικές και ερασιτεχνικές θεατρικές σκηνές, θεατρικά μπουλούκια, ομάδες παντομίμας, θέατρα των δρόμων, ραδιοφωνικές θεατρικές και τηλεοπτικές παραγωγές, θεσμοί επιβράβευσης της θεατρικής τέχνης,  θεατρικά μουσεία, θεατρικά αστέρια και αστερίσκοι, εκδόσεις θεατρικών κειμένων, λεξικά θεατρικής ορολογίας, κριτικοί θεάτρου, θεατρικές σχολές, δημοσιογράφοι, και διάφορα πρόσωπα του τύπου και των μέσων μαζικής ενημέρωσης που ασχολούνται με τα ντεσού μιας παράστασης ή καταγράφουν τα συμβαίνοντα πίσω από τις κουίντες. Ένας Κόσμος πολύχρωμος και με μεγάλη ποικιλία ενδιαφερόντων, που βαδίζοντας πάνω στα χνάρια της ανθρώπινης ιστορικής περιπέτειας και των προβλημάτων της, εικονογραφεί τα πάντα και τους πάντες με σεβασμό, μαγεία, όνειρο, φαντασία, όραμα, μυστήριο, τραγικότητα και διακωμώδηση, προτείνοντάς μας την δική του ερμηνεία των προβλημάτων της ζωής, από όπου και ο ίδιος προέρχεται, ζει και αναπνέει.

    Όλος ο Κόσμος μια Σκηνή, έγραψε εδώ και αιώνες ο ελισαβετιανός δραματουργός Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, και ισχύει αυτή η ρήση διαχρονικά μέσα στην Ιστορία όπως τα μαθηματικά αξιώματα, έστω και αν πολλές φορές η τέχνη του θεάτρου ενδύεται μια Πυθική δίσημη αναφορικότητα. Κάθε άνθρωπος μοναδικά και ανεπανάληπτα μέσα στον προσωπικό του χρόνο και τον κοινωνικό του χώρο, φορά την Μάσκα της ιδιοσυγκρασίας που του αρμόζει, ή αυτή που το περιβάλλον του προτείνει ή του επιβάλλει. Οι άνθρωποι μέσα στο φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον που ζούμε και σπαταλούμε την πρόσκαιρη, τυχαία, απρόβλεπτη και σύντομη ζωή μας είμαστε εν δυνάμει ηθοποιοί. Ηθοποιοί, που ερμηνεύουμε σωστά ή λανθασμένα, με ταλέντο ή ατάλαντοι, τον ρόλο που μας έχει προδιαγράψει η Μοίρα και αναπαράγει αενάως ο Χρόνος. Ο Πανδαμάτωρ Χρόνος  ο Ον σκηνοθέτης ζωής και θανάτου Θεών τε και Ανθρώπων.

    Το περιοδικό ΦΟΥΑΓΙΕ(FOYER), ήρθε να καλύψει και αυτό με την σειρά του το εκδοτικό κενό στα θεατρικά περιοδικά που άφησαν βαθιά τα ίχνη τους στην πριν την εφτάχρονη δικτατορία εποχή στην χώρα μας, και αναφέρομαι στον ετήσιο τόμο ΘΕΑΤΡΟ(1957-1970) του Θεόδωρου Κρίτα, με την συνεργασία του Μάριου Πλωρίτη, που κάθε ετήσιος τόμος του ήταν ένα πολύτιμο και χρηστικό αλμανάκ, για τα διαδραματιζόμενα την προηγούμενη θεατρική χρονιά, με μεταφράσεις θεατρικών έργων και πληροφοριακά στοιχεία για τον κινηματογράφο και όχι μόνο, το περιοδικό ΘΕΑΤΡΟ(1962) του δημοσιογράφου Κώστα Νίτσου, που επιβίωσε και μετά την μεταπολίτευση με πλούσια θεατρική ύλη και σχόλια, το δίμηνο θεατρικό περιοδικό ΔΡΩΜΕΝΑ του δημοσιογράφου, συγγραφέα και θεατράνθρωπου Νίκου Χ. Λαγκαδινού, με εξαιρετικά αφιερώματα σε έλληνες θεατρικούς συγγραφείς, το περιοδικό ΕΚΚΥΚΛΗΜΑ-τρίμηνη επιθεώρηση για το ΘΕΑΤΡΟ με ιδιοκτήτη και εκδότη τον Μηνά Τίγκιλη, ένα ασπρόμαυρο μεγάλου μεγέθους περιοδικό με πλούσια ύλη και αξιόλογους συνεργάτες, τη δίμηνη έκδοση του ΣΕΗ, Θ(1992) Θέατρο-Θεατρίνοι-Θεατροφιλία-Θεωρείο-Θέσπις-Θεατές, με εκδότη τον Ρήγα Αξελό και διευθυντή έκδοσης τον Κώστα Μπάλλα, ένα περιοδικό χρήσιμο για τους έλληνες θεατράνθρωπους. Υπάρχει και ένας τίτλος περιοδικού το ΘΕΩΡΕΙΟ,(1991) μια μηνιαία επιθεώρηση αισθητικών και λοιπών αναζητήσεων, μόνο που η ύλη του, δεν είναι αμιγώς θεατρική. Τέλος, από τα περιοδικά που τυγχάνει να γνωρίζω, κυκλοφόρησε και το μεστό σε ύλη, με εξαιρετικές μελέτες και συνεργάτες το περιοδικό ΘΕΑΤΡΟγραφίες(1999), επιθεώρηση του κέντρου σημειολογίας του Θεάτρου, με διευθύντρια έκδοσης την καθηγήτρια πανεπιστημίου Αθηνών Μαρία Θωμαδάκη και εκδότη τον Παύλο Ν. Κολοκοτσά, επίσης, οφείλουμε να μνημονεύσουμε τον ογκώδη τόμο ΠΑΡΑΒΑΣΙΣ-PARABASIS, μια «ειδική» έκδοση που αφορά το σύνολο της θεατρικής ιστορίας στην χώρα μας, και συμπληρωματικά αναφέρω, ότι τα περισσότερα λογοτεχνικά περιοδικά που εκδόθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες στην χώρα μας, είχαν σελίδες αφιερωμένες στο θέατρο και τις παραστάσεις που ανέβηκαν στις θεατρικές σκηνές, τις θεατρικές κριτικές υπέγραφαν μια πλειάδα αξιοσημείωτων και διακεκριμένων ατόμων της λογοτεχνίας, της ποίησης, του δοκιμίου, του θεάτρου κλπ. Σελίδες αφιερωμένες στην θεατρική τέχνη είχαν φυσικά και οι ημερήσιες, κυριακάτικες ή εβδομαδιαίες ελληνικές εφημερίδες. Τα τελευταία χρόνια, πολλές από τις θεατρικές κριτικές που δημοσίευσαν οι θεατράνθρωποι σε εφημερίδες και περιοδικά έχουν εκδοθεί αυτόνομα και σε βιβλία και κυκλοφορούν στο εμπόριο.

     Το περιοδικό ΦΟΥΑΓΙΕ ένα περιοδικό για το Θέατρο, όπως αναφέρεται σαν υπότιτλος, κυκλοφόρησε σε δύο μάλλον περιόδους, και το γράφω αυτό, γιατί ήταν δύσκολο-τουλάχιστον στον Πειραιά να μπορείς να το προμηθευτείς στα περίπτερα, μια και η περιοδικότητα της έκδοσής του ήταν ακανόνιστη, και συνήθως δεν το έφερναν. Η πρώτη ήταν σε μεγάλου σχήματος 20Χ30 διαστάσεων και η δεύτερη σε μικρότερου σχήματος(πιο βολικό) 17Χ24 cm. Από την πρώτη περίοδο, έχω το τεύχος νούμερο 10/10,2006 το οποίο μεταξύ άλλων ενδιαφερόντων θεμάτων για το θέατρο, περιλαμβάνει και ένα πλούσιο αφιέρωμα στον ισπανό ποιητή και θεατρικό συγγραφέα Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα( Federico Garcia Lorca), που καταγράφω πληροφορίες που γνωρίζω για το έργο του στο μπλοκ μου το τελευταίο διάστημα, και από τη δεύτερη περίοδό του, γνωρίζω τα τεύχη νούμερο 15/3,4,2007, νούμερο 16/5,6,2007, νούμερο 18/10,11,2007,νούμερο 19/11,12,2007, νούμερο 20/1,2,2008, νούμερο 21/3,4,2008 και νούμερο 22/5,6,2008. Σύνολο τευχών 8.

    Από τα οκτώ αυτά τεύχη που γνωρίζω, αβίαστα μπορούμε να καταθέσουμε ότι το περιοδικό ΦΟΥΑΓΙΕ είναι ένα πλούσιο σε ύλη και περιεχόμενα θεατρικό περιοδικό, με ενδιαφέροντα θέματα, αξιόλογους συνεργάτες και αμιγώς θεατρική ταυτότητα. Είναι ένα περιοδικό σύγχρονο, έγχρωμο, με πολλές φωτογραφίες, κυκλοφορούσε σε ιλουστρασιόν χαρτί και οι σελίδες του κυμαίνονταν από 100 έως 120 και, είχε και πολλές διαφημιστικές σελίδες.

Το φουαγιέ-foyer είχε ως εκδότη και διευθυντή τον Αντώνη Παπαϊωάννου, που υπέγραφε σε κάθε τεύχος, και το κύριο άρθρο της έκδοσης-Editorial- και έδινε την ταυτότητα της έκδοσης. Την διεύθυνση της σύνταξης την κρατούσε η Μαρία Κυριάκη, αρχισυντάκτριες ήσαν οι: Κατερίνα Πολυχρονοπούλου και η Ιωάννα Νταβαρινού. Την συντακτική ομάδα του περιοδικού την αποτελούσε ένα πλούσιο ανθρώπινο επιτελείο, οι: Γιάννης Βλαζάκης, Γιώργος Γιανναράκος, Ελένη Γκίνη, Κωνσταντίνα Ζηροπούλου, Χρήστος Καρχαδάκης, Ιωάννα Κλεφτογιάννη, Κέλλυ Κυλίτου, Χαρά Κοντάκου, Νεκτάριος-Γεώργιος Κωνσταντινίδης, Μαρία-Ελένη Κωτσάκη, Αθηνά Λυγερού, Κατερίνα Μαγγανά, Βίκυ Μαντέλη, Στέργιος Μαυρίκης, Ειρήνη Μουντράκη, Χρύσα Μπαχά, Μάρθα Μπουζιούρη, Ελίνα Νταρακλίτσα, Σίσσυ Παπαθανασίου, Μαριάννα Παπάκη, Γιώργος Ροδοσθένους, Ηλίας Σούλιος, Κατερίνα Στρατηγάκη, Ευγενία Σωμαρα, Άννα Σωτρίνη, Εύη Φιαμέγκου. Ιδιοκτησία: ΛΕΩΝΤΙΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε.

     Όπως βλέπουμε από την πληθώρα των ονομάτων της συντακτικής ομάδας, το επιτελείο των συνεργατών του είναι ευρύ καθώς και η θεματολογία του.

Τεύχος 10/10,2006

Το τεύχος ανοίγει με το κύριο άρθρο-ταυτότητα του περιοδικού Editorial, που υπογράφεται από τον εκδότη και διευθυντή Αντώνη Παπαϊωάννου που μεταξύ άλλων σημειώνει:

«…Εμείς όμως το ξέρουμε. Ο δρόμος του θεάτρου είναι μοναχικός. Κι όποιος τον τραβάει, τον τραβάει μόνος του, χωρίς βοήθεια, κλείνοντας τ’ αυτιά του σε κενούς επαίνους και υποσχέσεις. Ακολουθεί σχεδόν μια ιεραποστολική πορεία. Αυτή την πορεία ακολουθούμε και ΄μεις μαζί με όλους όσους αγαπούν το θέατρο κι ενδιαφέρονται για την εξέλιξή του. Ίσως να μην είμαστε τελικά και τόσο λίγοι όσο φαινόμαστε… Ίσως όταν μετρηθούμε σε κάποιο «ξέφωτο» να διαπιστώσουμε πως είμαστε πολλοί περισσότεροι. Σημασία έχει ότι είμαστε ακόμα πάνω στη σκηνή σπάζοντας πολλά ρεκόρ. Και μαζί μας σ’ αυτό το τεύχος είναι και σπουδαίοι δάσκαλοι που μας μιλούν για τη θεατρική παιδεία στην Ελλάδα, όπως ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, ο Βάλτερ Πούχνερ, η Ν. Καρρά, ο Γιώργος Αρμένης, η πρόεδρος του ΣΕΗ η Λίλα Καφαντάρη κ.ά. αλλά και σπουδαίοι συνεργάτες που μας παρουσιάζουν ένα από τα πιο πλήρη αφιερώματα για τον Λόρκα με αφορμή τα 70 χρόνια από τον θάνατό του. Vinceremos ποιητή»

-Ο Δημήτρης Φοινίτσης, γράφει για τα ΕΠΙΔΑΥΡΕΙΑ 2006, Μια αναδρομή. Οι απόψεις του καταλήγουν στα εξής: «Ωστόσο, δεν επιθυμώ να αναφερθώ στις συμμετοχές των δημόσιων θεάτρων τις οποίες και αυτές παρακολούθησα… μιας και δεν είχαν τίποτε το συγκεκριμένο να προσφέρουν στην υπόθεση «ανανέωση, αναθεώρηση, επανασχεδιασμό του Φεστιβάλ Επιδαύρου». Εύχομαι του χρόνου να έχουν. Θα είμαι ο πρώτος που θα το επισημάνει με χαρά!»

-Ο Γιώργος Σοφοκλέους, δημοσιογράφος και θεατρικός συγγραφέας, μας μιλά για Το θέατρο στην Κύπρο… μ’ άλλα λόγια. Θέτοντας ένα κεντρικό ερώτημα: «Το ερώτημα αν έχουμε ή όχι θέατρο στο μικρό μας νησάκι, δεν είναι δικό μου, αλλά κάποιου αγαπητού φίλου ο οποίος κάνοντας σύγκριση του στενότατου του χώρου αλλά και του μυαλού κατάληξε στο συμπέρασμα ότι είναι περίπου μάταιο ν’ ασχολείται κανείς σοβαρά στην Κύπρο με το θέατρο…»

-Ο Γιώργος Χατζηδάκης, δημοσιεύει ανοιχτή επιστολή προς την διευθύντρια σύνταξης του περιοδικού.

Ακολουθούν οι σελίδες Έγιναν… Γίνονται… Θα γίνουν…

-Η Κατερίνα Μαγγανά, παρουσιάζει και γράφει για την ενδυματολόγο ΝΤΟΡΑ ΛΕΛΟΥΔΑ, να ντύσουμε τους ηθοποιούς. Μια πολύ μεστή και ουσιαστική συνέντευξη.

«Δημιουργία χαμηλών τόνων». Μ’ αρέσει η δουλειά μου να εκφράζεται σε χαμηλούς τόνους. Παρακολουθώ πάρα πολλές πρόβες στις παραστάσεις που έχω πει το ναι. Συγχρόνως σχεδιάζω και ακούω. Σχεδιάζοντας προχωρώ πιο πολύ.

-Ένας από τους στυλοβάτες-συνεργάτες του Θεάτρου Τέχνης του δάσκαλου Κάρολου Κουν, το τρομερό παιδί του ο Γιώργος Αρμένης, δίνει συνέντευξη στην Βίκυ Κουμούτσου. 22 χρόνια μαθήτευσε σε αυτό το μαγικό υπόγειο-φάτνη που γέννησε πολιτισμό, πνευματική μυσταγωγία, θεατρικό μεράκι, εθνική παράδοση, προσωπικότητες της θεατρικής τέχνης και του πνεύματος. Τα Κουνάκια εντός και εκτός του Θεάτρου Τέχνης. Η μνήμη του εθνικού θεατρικού αυτού σχολείου τέχνης, είναι και συλλογική και ατομική.

Σε ερώτηση «Σας έκανε κάποιο έργο ιδιαίτερη εντύπωση που να το θυμάστε μέχρι και σήμερα;

«Το έργο που μ’ έβγαλε στο θέατρο ήταν κινηματογραφικό, του Μπέργκμαν «Οι άγριες φράουλες». Ήμουν έφηβος. Το είδα μια φορά κι έπαθα ένα σοκ. Πήγα σπίτι, ζήτησα λεφτά, και πήγα και το ξαναείδα. Δεν κοιμήθηκα όλη τη νύχτα. Δεν ξέρω τι συνέβη μέσα μου με τις «Άγριες φράουλες». Από κει μου γεννήθηκε επιθυμία έντονη να βγω στο θέατρο. Αυτό έγινε μετά από τέσσερα χρόνια.»

-Την ενδιαφέρουσα προσωπικότητα και πορεία της Νέλλης Καρρά, διευθύντρια της Δραματικής Σχολής «Αρχή», παρουσιάζει ο Γιώργος Γιανναράκος σε μια μεστή και ουσιαστική συνέντευξη που έχει μαζί της.

Στην ερώτηση «Μπορεί στη σχολή σας και σε άλλες σχολές να γίνεται σωστή δουλειά. Όμως τα παιδιά πως θα προφυλαχτούν από σχολές που δεν κάνουν σωστή δουλειά; Μπορούν να μείνουν τα πράγματα ανεξέλεγκτα από την πολιτεία;». Απαντά μεταξύ άλλων η κυρία Νέλλη Καρρά: «Τι είναι ανεξέλεγκτο; Το επάγγελμα ή η γνώση; Οι γνώσεις ή η αναζήτηση δεν ελέγχονται ούτε είναι κτήμα κανενός. Ξέρω πως οι δύο κινητήριες δυνάμεις του ψυχισμού μας είναι η συνειδητότητα και η διάκριση. Αυτό σημαίνει πως κάθε εμπειρία που ζούμε συνειδητά καλλιεργεί τη διάκρισή μας. Το πραγματικό ενδιαφέρον ενός ανθρώπου είναι πηγή ενέργειας. Τι θέλουμε πραγματικά να ελέγχουμε; Την τέχνη, το επάγγελμα, τη γνώση, ή την ανθρώπινη εμπειρία;…»

-Ακολουθούν οι σελίδες έρευνας για την Θεατρική Παιδεία, μέρος 1^ο. Μακρύ ταξίδι της μέρας μες τη νύχτα, της Μαρίας Κυριάκη. Απαντούν στις ερωτήσεις των συνεργατών του περιοδικού οι γνωστοί μας δάσκαλοι του θεάτρου, Κώστας Γεωργουσόπουλος «Εφ όλης της ύλης» και ο Βάλτερ Πούχνερ «Η παιδεία ξεκινάει από το δημοτικό» στην Ευγενία Σωμαρά, και οι: Άννα Μακράκη «Στόχος μας: Ηθοποιοί με πλούτο ζωής» στην Κατερίνα Μαγγανά, Αίγλη Χαβά-Βάγια «Τραγούδια και παρατράγουδα» στον Χρήστο Καρχαδάκη, Αθανασία Καραγιαννοπούλου «Σεβασμός και πίστη στους νέους» στον Γιάννη Βλαζάκη, Μιχάλης Καλαμπάκης «Το νέο αίμα στη θεατρική εκπαίδευση» στον Χρήστο Καρχαδάκη, Γιώργος Γεωγλερής «Το θέατρο έχει ανάγκη από τεχνίτες» στην Κατερίνα Μαγγανά, Δημήτρης Μακαλιάς-Αγγελική Μιχαλοπούλου «Δύο απόφοιτοι του Κρατικού Βορείου Ελλάδος» στον Χρήστο Καρχαδάκη, Λίλα Καφαντάρη «Δε νοείται ηθοποιός αμόρφωτος» την συνέντευξη με την ηθοποιό και-τότε-πρόεδρο του ΣΕΗ την κάνουν οι Αντώνης Παπαϊωάννου και Μαρία Κυριάκη.

-Ακολουθούν οι θεατρικές κριτικές για: Βολπόνε του Ben Jonson «Το μεγαλείο του κυνισμού και της απληστίας» της Ελίνας Νταρακλίτσα. Η Ελένη του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Γιάννη Μαργαρίτη της Ιωάννας Νταβαρίνου.Οι Βάρβαροι του Μαξίμ Γκόργκι σε σκηνοθεσία Ερίκ Λακασκάντ του Χρήστου Καρχαδάκη, Ράφτης Κυριών του Ζωρζ Φεϋντώ σε σκηνοθεσία και στίχοι τραγουδιών Νανά Νικολάου του Χρήστου Καρχαδάκη. Οι Βάτραχοι του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία του Θανάση Θεολόγη του Χρήστου Καρχαδάκη. Δον Καμίλο του Σωτήρη Παϊτατζή του Χ. Καρχαδάκη. Μαμά Έρχομαι του Αντώνη Καραγιάννη του Νεκτάριου-Γεώργιου Κωνσταντινίδη. Τα Φτερά του Έρωτα των Wim Wenders and Peter Handke της Ιωάννας Νταβαρίνου.

-Ακολουθεί το Αφιέρωμα στον ΦΕΔΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ 1898-1936

• ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ

• Μαρία Κυριάκη, ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΦΩΤΟΣ

• Εργογραφία(τα θεατρικά έργα)

• Ευγενία Σωμαρά-Χρήστος Καρχαδάκης, Η Ελλάδα κι ο Ποιητής της από την Ισπανία

• Ελένη Γκίνη, Το ντουέντε ενός «ΜΑΤΩΜΕΝΟΥ ΓΑΜΟΥ»

•Ιωάννα Νταβαρίνου, Λαλούλα Χρυσικοπούλου Ο Λόρκα μου προσφέρει νέους κόσμους

•Γιώργος Γιανναράκης, Κώστας Καστανάς Όταν συνάντησε τον Λόρκα

• Γιάννης Βλαζάκης, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα-Μάνουελ ντε Φάγια: Το χρονικό μιας φιλίας

• Ευγενία Σωμαρά-Χρήστος Καρχαδάκης, Ο μελοποιημένος Λόρκα. Όταν η λυρικότητα του Λόρκα αναγεννιέται μέσα από την ελληνική μουσική

• Γιώργος Γιανναράκος, Μια συζήτηση με την Αγαθή Δημητρούκα

• ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΟΡΚΑ, Ρέκβιεμ για τον Λόρκα του Σαλβαντόρ Νταλί

• Άννα Συνοδινού, Για τον Λόρκα…

• Τάσος Λιγνάδης, Ο Λόρκα και οι ρίζες: Μια ποίηση που έγινε θέατρο

• Gerald Brenan, Εκεί που εκτελέστηκε… Αναζητώντας τον τάφο του ποιητή…

• Γιάννης Βαρβέρης, Ο Ανδαλουσιανός ποιητής του Ντουέντε

• Γιάννης Τσαρούχης, Ο ποιητής της ηθογραφίας

• Βιρχίνια Λόπεθ Ρέθιο, Η γέννηση ενός θεατρικού συγγραφέα

• Κατερίνα Μαγγανά, Ο Πέδρο Μπάδενας μιλάει για τον Λόρκα

• Ευγενία Σωμαρά-Χρήστος Καρχαδάκης, Ισπανία: Η πολιτική κατάσταση στις μέρες του Λόρκα

• Σωμαρά-Καρχαδάκη, Η ποίηση του Λόρκα

• Γιώργος Γιανναράκος, Εκρηκτικές συγγένειες (αναφέρεται στην φιλία του ζωγράφου Σαλβαντόρ Νταλί με τον ποιητή)

• Μαρία Κυριάκη-Γιώργος Γιανναράκος, συνομιλούν με τον σκηνοθέτη Σωτήρη Χατζάκη. Τελευταίος εναγκαλισμός σε τρία στάδια

Αυτό είναι το εκτενές αφιέρωμα του περιοδικού Φουαγιέ που, μαζί με εκείνο του περιοδικού Θέατρο είναι μάλλον τα δυό πιο ολοκληρωμένα αφιερώματα για τον Federico Garcia Lorca.

-Η Μαρία Κυριάκη συνομιλεί με τον ηθοποιό Στρατή Πανούριο, και με την ευκαιρία της θεατρικής παράστασης για την ζωή και το έργο του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου Χατζημιχαήλ, «ΘΥΡΟΦΥΛΑΞ».

-Η Μαρία Κυριάκη, στις σελίδες Τα Φυντανάκια παρουσιάζει τους νέους ηθοποιούς: Βάσια Λακουμέντα, Ευθύμης Μπαλαγιάννης, Λουκία Μιχαλοπούλου, Οδυσσέας Κιόσογλου, Κόρα Καρβούνη, Χρήστος Καρνάκης

- Η Χρύσα Μπαχά στο Theatreland, δίνει πληροφορίες για τις Σκηνές του Κόσμου

-Η Χρύσα Μπαχά, παρουσιάζει στα ΘΕΑΤΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ το SUOMEN KANSALLISTEATTERI, ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΦΙΛΑΝΔΙΑΣ

-Η Μαρία Κυριάκη στις σελίδες της βιβλιοκριτικής παρουσιάζει τα βιβλία του Τάσου Λιγνάδη, Ο Λόρκα και οι ρίζες εκδόσεις Έκτυπο, Ίαν Γκίμπσον, Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα εκδόσεις Μικρή Άρκτος. Και, την δίτομη ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ του Πάολο Μποζίζιο εκδόσεις Αιγόκερως

-Ακόμα, η Ιωάννα Νταβαρίνου γράφει για το μελέτημα της Βιρχινία Λοπέθ Ρέθιο, Το φεγγάρι, το μαχαίρι, τα νερά. Ο Λόρκα στην Ελλάδα εκδόσεις Οι Εκδόσεις των Φίλων.

Τέλος, η συγγραφέας και σκηνοθέτης Άννα Σωτρίνη υπογράφει το κείμενο της σελίδας Factum est, Τέχνη και πολιτική.

     Αυτή είναι η ύλη των 114 σελίδων του περιοδικού ΦΟΥΑΓΙΕ, που είναι αφιερωμένο στον ισπανό ποιητή Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα.

     Από τα υπόλοιπα τεύχη που γνωρίζω στο νούμερο• 15/3,4, 2007 του μικρότερου σε διαστάσεις περιοδικού ξεχωρίζουν το Αφιέρωμα στο ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ 2007. Οι ΒΑΚΧΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΛΑΝΔΙΑ από τον Γιώργο Ζαμπουλάκη και τον Θάνο Βόβολη, η συνέντευξη με τον σκηνοθέτη Διαγόρα Χρονόπουλο, τον προσφάτως χαμένο ποιητή και μεταφραστή Ερρίκο Μπελιέ, τον ηθοποιό και θεατράνθρωπο Γιάννη Μπέζο, την Αθανασία Καραγιαννοπούλου, το κείμενο της Βίκυ Κουμούτσου εις μνήμην Νίκου Κούρκουλου και ανάμεσα στα άλλα, τις συνεντεύξεις του Λάζαρου Γεωργακόπουλου και της Λυδία Φωτοπούλου που μιλούν για το «Γαϊτανάκι του έρωτα» του Άρθουρ Σνίτσλερ, και το “OtherSide”του Dejan Dukovski

•Στο τεύχος 16/5,6,2007, ξεχωρίζει η έρευνα για τον μεγάλο Ελισαβετιανό δραματουργό Ουίλλιαμ Σαίξπηρ με τα εξής κείμενα:

-Γλυκερία Κουκουρίκου, Προσεγγίσεις στο έργο του Σαίξπηρ

-Βίκυ Κουμούτσου, William Shakespeare, Not of an age, but for all time

- Ηλίας Σούλιος, Ο Σαίξπηρ και η εποχή των Τυδώρ

- Ηλίας Σούλιος, Ο Θεοδόσης Πελεγρίνης και η εποχή της Αναγέννησης

- Ξένια Γεωργοπούλου, Ξαναγράφοντας… Σαίξπηρ Διασκευές και… διορθώσεις

-Ελένη Γεωργοπούλου, Η δωδεκάτη νύχτα

- Γιάννης Βλαζάκης, Εικαστικές προσεγγίσεις

- Βικτωρία Τζούμα, Γιάννης Ρήγας Ο Σαίξπηρ μας αφορά (συνέντευξη)

-Ερρίκος Μπελιές: Μεταφράζοντας Σαίξπηρ. Η ποίηση του Σαίξπηρ κρύβεται στα νοήματα

-Στέφανος Κακαβούλης, Προσεγγίζοντας τον κινηματογραφικό Σαίξπηρ

- Τίνα Κροντήρη, Υπάρχει «αυθεντικό» σαιξπηρικό κείμενο;

- Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ακαδημαϊκός και ιδρυτής του ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟΥ, Σπύρος Ευαγγελλάτος συνομιλεί με την Μαρία-Ελένη Κωτσάκη, Ο Σαίξπηρ είναι σαν την οικουμένη: περικλείει τα πάντα!

Υπάρχουν ακόμα, συνεντεύξεις με τους Σάββα Κυριακίδη, Έφη Θεοδώρου, την σκηνοθέτιδα Άντζελα Μπρούσκου, την Χριστίνα Πάμπου-Παγκουρέλη και την σκηνογράφο Ελένη Μανωλοπούλου.

• Στο τεύχος 18/10,11,2007, ξεχωρίζουν το κείμενο του Θανάση Κουτσογιάννη για το Κουκλοθέατρο: η γοητεία της χειροποίητης τέχνης. Η συνέντευξη της Χρυσώς Κοντάκου με τον Jurij Alschitz, καλλιτεχνικό διευθυντή του Φεστιβάλ METHODIKA στη Βενετία.  Η ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Θανάση Παπαγεωργίου ιδρυτή του θεάτρου ΣΤΟΑ στην περιοχή του Ζωγράφου στην Μαρία Κυριάκη. Οι σελίδες ΦΑΚΕΛΟΣ: ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ. Ξεχωρίζει ακόμα, η συνέντευξη του ηθοποιού Δημήτρη Λιγνάδη στην Αγγελική Φράγκου, καθώς και το κείμενο της Μαρίας Κυριάκη για το έργο Ο ΗΛΙΘΙΟΣ του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού, καθώς και η συνέντευξη του σκηνοθέτη.

• Στο τεύχος 19/11,12,2007, ξεχωρίζουν το εισαγωγικό κείμενο του Τηλέμαχου Μουδατσάκι, ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΤΥΠΩΣΕΙΣ ΤΟΥ. Το θέατρο ως διασπορικό οικουμενικό φαινόμενο. Ασφαλώς, διαβάζουμε με ενδιαφέρον την συνέντευξη του ηθοποιού και σκηνοθέτη Βασίλη Παπαβασιλείου στην Αγγελική Φράγκου, καθώς, και η συνέντευξη του σκηνοθέτη και συγγραφέα Γιώργου Μιχαηλίδη του ΑΝΟΙΧΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ για το ανέβασμα του έργου του Σαίξπηρ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ. Υπάρχει το αφιέρωμα στον COPI, Ο αξιότιμος κύριος Raul Damonte Botana. Πολλές συνεντεύξεις με ανθρώπους της θεατρικής τέχνης και η ενδιαφέρουσα συνέντευξη της Cristina Wistari Formaggia, Για το μπαλινέζικο χοροθέατρο με μάσκες στις Μαρία Κυριάκη και Αγγελική Κασόλα.

• Το τεύχος 20/1,2,2008, είναι αφιερωμένο στο Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ., με την ευκαιρία των δύο χρόνων του περιοδικού. Οφείλουμε να σημειώσουμε ότι το περιοδικό προσφέρει πάνω από δύο εκατοντάδες δωρεάν προσκλήσεις για την παρακολούθηση παραστάσεων.

-Το τεύχος αρχίζει με το κείμενο του καθηγητή θεατρολογίας και ιστορικού του θεάτρου Θόδωρου Γραμματά, «Θέατρο και Παιδεία»

-ο διευθυντής του περιοδικού και η Τόνια Σταυροπούλου, παίρνουν συνέντευξη με τον Ανδρέα Μανωλικάκη στις σελίδες Ένας Έλληνας που διδάσκει στο Actor studio.

- Ο Βασίλης Νικολαϊδης μιλά σε συνέντευξή του στην Μαρία Κυριάκη για το πώς ονειρεύεται ένα ΔΗΠΕΘΕ ΑΓΡΙΝΙΟΥ γεμάτο δράση.

-Η ηθοποιός Λουκία Πιστιόλα μιλά για την ερμηνεία της στην Έντα Γκάμπλερ του Ερρίκου Ίψεν.

- Ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Νικήτας Τσακίρογλου, μιλά με την Ισμήνη Χαντζή για την παράσταση του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, «Ιουλιανός ο Παραβάτης» του Νίκου Καζαντζάκη που σκηνοθέτησε. Την παράσταση είχα την τύχη να την παρακολουθήσω και να γράψω ένα κείμενο για τον θεατρικό Ιουλιανό στο περιοδικό Οδός Πανός, πριν χρόνια.

-Η Ισμήνη Χαντζή συνομιλεί με τον Τάσο Ράτζο για το Όνειρο του Δωδεκαημέρου του Γιώργου Θεοτοκά.

-Και πάλι στη κυριότερη συνεργάτιδα του περιοδικού Μαρία Κυριάκη, δίνει συνέντευξη η ηθοποιός Ντίνα Μιχαηλίδη

-Σε επιμέλεια της Αγγελικής Κασόλα και κείμενα της Μαρίας Κυριάκη, έχουμε το Αφιέρωμα Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ.. Ένα εξαιρετικά πλούσιο αφιέρωμα που διαπραγματεύεται τα έργα και τις παραστάσεις που αναφέρονται στο θέμα, με γνωστούς και σημαντικούς ανθρώπους του θεάτρου. Υπάρχουν ακόμα και θεατρικές κριτικές. Ας θυμίσουμε μόνο ότι, στην Αρχαία Ελληνική Τραγωδία δεν επιτρέπονταν να παρουσιάζεται ο θάνατος ή η δολοφονία επί σκηνής. Κάτι θα γνώριζε η Κλυταιμνήστρα περί της απαγορεύσεως ταύτης, γιαυτό προσκάλεσε τον άντρα της στα ενδότερα, και έτσι έμεινε στην διεθνή γραμματολογία, και τις έχουν αφιερώσει δεκάδες ποιήματα ανά τους αιώνες. Οι αρχαίοι γνώριζαν πιο είναι το ισχυρό φύλο, και όχι οι «μαμούχαλοι» θεατράνθρωποι της αναγέννησης.

• Τεύχος 19/3,4,2008, το τεύχος αυτό είναι αφιερωμένο στον Άντον Τσέχωφ, «Ο Τσέχωφ επί σκηνής». Το τεύχος ανοίγει το κείμενο του γνωστού μας Λέανδρου Πολενάκη «Η Θυσία της Ιφιγένειας: Από τον Αισχύλο στον Ευριπίδη» μια διακειμενική ανάγνωση. Μεστό κείμενο σαν και αυτά που μας συνηθίζει στα δημοσιεύματά του ο θεατράνθρωπος και δημοσιογράφος.

-Η ηθοποιός Καρυοφιλιά Καραμπέτη, δίνει συνέντευξη στην Αγγελική Φράγκου, «Η ζωή προχωράει, η κοινωνία προχωράει, αλλοίμονο αν δεν προχωράει και η τέχνη»

-Ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Γιώργος Αρμένης μιλά με την Μαρία Κυριάκη στο Ο Γιώργος Αρμένης… μ’ έναν «Αμερικανό στο κεφάλι» του. Που παίζεται την περίοδο αυτή στο ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

- Η γνωστή ηθοποιός Σμαράγδα Καρύδη, δίνει συνέντευξη στην συνεργάτιδα του περιοδικού Μαρία-Ελένη Κωτσάκη.

- Ο γνωστός και σημαντικός σκηνοθέτης Δήμος Αβδελιώδης διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Βορείου Αιγαίου, σκηνοθετεί τον «Μεγαλέξανδρο και τον καταραμένο Δράκο» και μιλά στις Μαρία Κυριάκη και Αγγελική Κασόλα.

-Ακολουθεί το αφιέρωμα στον Παύλοβιτς Τσέχωφ. Ο κύριος Τσέχωφ στις ελληνικές σκηνές. Ο Άντον Τσέχωφ συστήνεται. Μαρία Κυριακή, ΓΛΑΡΟΣ. Ο σκηνοθέτης Πέτρος Ζηβανός σκηνοθετεί τον ΓΛΑΡΟ στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και μιλά στην Ισμήνη Χαντζή.

-Μαρία Κυριακή, ΘΕΙΟΣ ΒΑΝΙΑΣ.

-Ο σκηνοθέτης Γιώργος Μιχαηλίδης σκηνοθετεί τον Θείο Βάνια και μιλά στην Μαρία Κυριάκη

-Η Μαρία Κυριάκη γράφει για τα έργα ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΑΔΕΛΦΕΣ και τον ΒΥΣΣΙΝΟΚΗΠΟ.

-ο Σπύρος Ευαγγελάτος σκηνοθετεί τον ΒΥΣΣΙΝΟΚΗΠΟ και μιλά στις Μαρία Κυριάκη και Μαρία-Ελένη Κωτσάκη.

-Επίσης, ο Περικλής Μουστάκης με την ομάδα «Άσκηση» σκηνοθετεί τον Βυσσινόκηπο και δίνει συνέντευξη στην Μ. Κυριάκη

- Ο ακαδημαϊκός και εικαστικός Παναγιώτης Τέτσης δίνει συνέντευξη στην Αγγελική Φράγκου.

-Η Μαρία Κυριάκη γράφει μεταξύ άλλων θεατρικές κριτικές για τις παραστάσεις: «ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ Ο ΠΟΘΟΣ» του Τενεσί Ουίλλιαμς, και «ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΕ ΛΕΝΕ» της Μαρίας Αδαμίδου, «ΦΡΙΝΤΑ ΦΡΙΝΤΑ» της Εστέρ Αντρέ Γκοντζάλεζ, «ΩΣΠΕΡ ΠΕΛΕΚΑΝ» του Πάρι Τακόπουλο, «ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΜΕΡΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ» του Ευγένιου Ο’ Νηλ, «ΙΟΝΕΣΚΟ LIVE» του Ευγένιου Ιονέσκο και άλλα έργα.

- Ο Θόδωρος Γραμματάς, γράφει για την “Mademoiselle Julie” του Αύγουστου Στρίντμπεργκ, σε μετάφραση από τα γερμανικά, σκηνοθεσία και σκηνική εγκατάσταση Θεόδωρος Τερζόπουλος στο Θέατρο ΑΤΤΙΣ.

-Η Ελίνα Νταρακλίτσα γράφει για την «Πεντανόστιμη» της Λένας Διβάνη και «Στα μονοπάτια των τραγουδιών» της Άννας Χατζηχρήστου. Δύο παραμύθια μελωδικά ντυμένα.

-Η Άννα Σωτρίνη, δίνει συνέντευξη στην Ειρήνη Αλίβερτη.

- Το θεατρικό πλοίο Amara Zee, της θεατρικής ομάδας Caravan Stage Company από τον Καναδά που ταξιδεύει στην Ελλάδα παρουσιάζει η Αγγελική Κασόλα.

-Η Μαρία Κυριάκη γράφει για τον Βασίλη Κατσικονούρη που γράφει και σκηνοθετεί τις «ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ» για παιδιά του 3^ου Λυκείου Ζωγράφου.

• τεύχος 22/5,6,2008, Αφιέρωμα ΝΕΟ ΑΙΜΑ. Τιμή 5 ευρώ.

-η εκπαιδευτικός ηθοποιός και σκηνοθέτης Βαρβάρα Δούκα, γράφει το ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΚΑΡΑΒΙ «ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ»

-Ο Φωτιστής Θεάτρου και Φωτογράφος Απόστολος Στράντζαλης μιλά στην Αγγελική Φράγκου. Στην ερώτηση «Το επάγγελμα του φωτιστή στη χώρα μας τι δυσκολίες μπορεί να έχει;» Απαντά:

Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα τα θεατρικά πράγματα έχουν βελτιωθεί «δραματικά» σε όλους τους τομείς. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι στην καλλιτεχνική ανάπτυξη της πόλης μας συνέβαλε αρκετά η δημιουργία του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, το οποίο προσέφερε και εξακολουθεί να προσφέρει υψηλού καλλιτεχνικού επιπέδου παραγωγές. Δημιούργησε ένα κλίμα υγιούς συναγωνισμού και έτσι εμφανίστηκαν στον χώρο νέοι, θεατρικοί χώροι και πλήρως εξοπλισμένοι.

-Ο ηθοποιός Ηλίας Λογοθέτης δίνει συνέντευξη στην Μαρία-Ελένη Κωτσάκη. «Βιώνοντας τον λόγο του Βιζυηνού».

-Η Χρυσώ Κοντάκου γράφει για τα ΚΡΑΤΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ. Ένας θεσμός σε κρίση;

-Ο Θόδωρος Γραμματάς, γράφει για τους «Πέρσες» του Αισχύλου σε διασκευή Fabio Tolledi.

-Ο Βίκτωρ Αρδίτης συνομιλεί με τη Βίκυ Κουμούτσου.

-Η Φωτεινή Σακελαροπούλου, γράφει για ΤΑ ΔΗΠΕΘΕ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ. ΔΗΠΕΘΕ ΠΑΤΡΑΣ.

- Η ηθοποιός Λυδία Κονιόρδου συζητά με την Μαρία Κυριάκη

- Ο Σωτήρης Χατζάκης σκηνοθετεί την Πάππισα Ιωάννα γράφει η Φωτεινή Σακελλαροπούλου, και, δίνει συνέντευξη στην Μαρία Κυριάκη.

-Ο ηθοποιός Στέλιος Μάϊνας, δίνει συνέντευξη στην Μαρία-Ελένη Κωτσάκη. «Οι διαφορές κρύβονται στις λεπτομέρειες».

-Η Νάντια Παπαθεοδώρου συνομιλεί με τον Νεκτάριο-Γεώργιο Κωνσταντινίδη.

-Μεταξύ άλλων ενδιαφερόντων κειμένων του περιοδικού για τις νέες θεατρικές ομάδες, ο Κωνσταντίνος Τσουραπούλης γράφει για την παράσταση «Μια εποχή στην κόλαση» του Arthur Rimbaud. Ο Θάνος Αναστόπουλος μας ξεναγεί στην κόλαση του Αρθούρου Ρεμπώ.

- Ο Νίκος Διονύσιος που σκηνοθετεί τους «Επτά επί Θήβας» στο ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας συνομιλεί με τον Αντώνη Παπαϊωάννου.

     Αυτά είναι σε γενικές γραμμές τα περιεχόμενα από πολύστικτα κείμενα του περιοδικού ΦΟΥΑΓΙΕ. Όπως βλέπουμε οι συνεργάτες του είναι σταθεροί και επιλεκτικοί. Γράφουν κείμενα για τις θεατρικές παραστάσεις, παίρνουν συνέντευξη από ανθρώπους του θεάτρου, συνομιλούν με συντελεστές παραστάσεων, με δυό λόγια διαθέτουν ένα βαθύ και ουσιαστικό επίπεδο λόγου για τα θεατρικά πράγματα της χώρας μας.

    Το φουαγιέ, είναι ένα καθαρά θεατρικό περιοδικό που πιστεύω ότι συνέβαλε με την έκδοσή του στην διάδοση και καλλιέργεια της θεατρικής παιδείας στην χώρα μας στην εποχή μας. Δεν γνωρίζω αν την περίοδο αυτή της πνευματικής, καλλιτεχνικής και οικονομικής κρίσης, κυκλοφορεί ακόμα το ενδιαφέρον αυτό περιοδικό, μια και, δεν αγοράζω πλέον εφημερίδες και περιοδικά. Αν κυκλοφορεί, εύχομαι να είναι καλοτάξιδο.

Γιώργος Χ. Μπαλούρδος

Πρώτη γραφή σήμερα Παρασκευή 1 Ιουλίου 2016

Πειραιάς 1/7/2016

Υ. Γ. Καθώς πήγα να πάρω τον πενιχρό μισθό μου, μετά από τρείς σχεδόν δεκαετίες σκληρής εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, ο μισθός ήταν κουτσουρεμένος, από την αύξηση των φόρων και την εισφορά αλληλεγγύης. Τον επόμενο μήνα δεν θα έρθει μόνο το χαράτσι του ΕΝΦΙΑ αλλά, και αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, που σημαίνει ακόμα μια μικρή άμεση μείωση. Αυτά για τα οράματα και τις δημοκρατικές εξαγγελίες και ευαισθησίες της πρώτης φοράς αριστεράς κυβέρνησης. Και στο ότι, καταφέραμε να κάνουμε τον κύριο Βασίλη Λεβέντη, τιμητή της Ιστορίας του καρεκλοθεσίτη πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του. Ότι δεν πρόλαβαν να διαλύσουν από τον κοινωνικό ιστό οι συντηρητικοί και οι πασοκτζήδες, το κατόρθωσαν χωρίς αντίσταση, οι πολιτικοί τυχοδιώκτες της πρώτης φοράς αριστεράς. Αλλά βλέπεις, η γλύκα της εξουσίας και τα οφέλη είναι πετιμέζι, για τον λαουτζίκο θα μιλάμε τώρα!