ΚΥΠΡΟΣ σαράντα δύο χρόνια μετά

 ΤΟ ΕΚΔΟΤΙΚΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

     Συμπληρώνονται φέτος σαράντα δύο χρόνια από την Τούρκικη εισβολή στην Κύπρο το 1974 και την κατάληψη μέρους του ελεύθερου εδάφους της. Έκτοτε, το νησί της Αφροδίτης παραμένει σκλαβωμένο, τα τουρκικά στρατεύματα δεν έχουν αποχωρήσει από τα μέρη που κατέλαβαν, οι πρόσφυγες δεν επανήλθαν στις πατρογονικές τους εστίες, τα οστά των δολοφονημένων και σκοτωμένων Κυπρίων νεκρών μένουν ακόμα σκλαβωμένα, οι πόλεις έρημες και τα εδάφη άνυδρα. Πέρασαν 42 χρόνια από τότε, εμείς μεγαλώσαμε, πολλοί έφυγαν από τον μάταιο τούτο κόσμο, οι Κύπριοι πρόσφυγες δεν επανήλθαν στις εστίες τους, οι πρωταίτιοι των γεγονότων αυτών, στρατιωτικοί και πολιτικοί έχουν πεθάνει, η Κύπρος έγινε ισότιμος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η γείτονα χώρα, δεν αναγνωρίζει ακόμα την Κυπριακή Δημοκρατία, οι δύο κοινότητες παραμένουν ακόμα διχασμένες όπως και το νησί. Αυτάρεσκα τις τελευταίες δεκαετίες συνηθίσαμε να μιλάμε όλοι στην Ελλάδα για την Κυπριακή Τραγωδία, και να διαβάζουμε τα εκατοντάδες επετειακά αφιερώματα ιστορικά ή λογοτεχνικά, να παρακολουθούμε στους τηλεοπτικούς δέκτες τις ταινίες-ντοκιμαντέρ του Μιχάλη Κακογιάννη, και οι ελλαδίτες πολιτικοί με πολιτική προστατευτική διάθεση και κάποια δόση λησμονημένης από τον χρόνο ενοχής, να επαναλαμβάνουν με λόγια καλής πρόθεσης και πατριωτικής διάθεσης, επισκεπτόμενοι από συνήθεια την νήσο-ακτή των αχαιών μετά την εκλογή τους σε κάποιο δημόσιο θώκο, και να ανεμίζουν πολιτικές κορώνες περί ενιαίου μετώπου και εθνικής συμπαράστασης, λες και αυτό δεν θεωρείται αυτονόητο. Τα τελευταία αυτά σαράντα δύο χρόνια, παρά την τραγωδία και τα άλυτα προβλήματα, ο Κυπριακός Ελληνισμός προόδευσε οικονομικά, πέρασε την σκόπελο του δικού του μνημονίου, το βιοτικό επίπεδο του λαού ανέβηκε, η λογοτεχνική της παραγωγή αύξησε την βαρύτητα της αναγνωρισιμότητά της, ευτυχώς δεν πέρασε το διχαστικό για το νησί σχέδιο Ανάν, αλλά, τα ξένα στρατιωτικά στρατεύματα παραμένουν, και εδραιώθηκαν οι θέσεις των τούρκων εποίκων που μεταφέρθηκαν από την Τουρκία στα κατεχόμενα εδάφη με την πάροδο του χρόνου, για να θυμίζουν την στρατιωτική κατοχή μιας αβάστακτης ιστορικής πραγματικότητας και να κρατούνται διαιρεμένες οι δύο κυπριακές ανθρώπινες κοινότητες, διαχωρισμένες από τις Λευκές Ζώνες της πολιτικής και της διπλωματίας. Παραμένοντας καταφατικά ανοιχτό το ερώτημα, πότε θα επέλθει η περιβόητη λύσις. Το Κυπριακό και το Παλαιστινιακό πρόβλημα παραμένει και αιμορραγεί, παρά τις προσεγγίσεις στον διπλωματικό χώρο της Ελλάδος με την Τουρκία, και τα δεκάδες προβλήματα που δημιουργήθηκαν στην χώρα μας με το μεταναστευτικό. Μάλλον οι λύσεις τους, θα αργήσουν ακόμα. Και μην με αποκαλέσει κανένας εθνικιστή, γιατί θα του θέσω το εξής ερώτημα. Την θετική συμβολή της Ελλάδας τις τελευταίες δεκαετίες σε όλα τα διεθνή fora, σε διπλωματικό και πολιτικό επίπεδο, για την εισδοχή της γείτονος χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και η απέναντι πλευρά πως αντιδρά και πως μας συμπεριφέρεται; Αν κάποιος επιστήμονας έλληνας, ιστορικός ή κοινωνιολόγος, διπλωμάτης ή καθηγητής διεθνούς δικαίου, ερευνητής, επιχειρούσε να δώσει μία διάλεξη για την Μικρασιατική Καταστροφή ή τον Ελευθέριο Βενιζέλο, μέσα στο σπίτι που γεννήθηκε ο Κεμάλ Ατατούρκ στην Θεσσαλονίκη, ή σε κάποιο τέμενος μουσουλμανικό να προσευχηθεί χριστιανικά, πως θα αντιδρούσαν οι φίλοι γείτονες; Αντίθετα, εκείνοι επιδιώκουν να μετατρέψουν την Αγία Σοφία-το πολιτιστικό παγκόσμιο μνημείο, σε μουσουλμανικό τέμενος. Ωραία, να προσεύχονται οι μουσουλμάνοι θρησκευτικοί ηγέτες της Τουρκίας, τότε γιατί να μην ζητήσουμε και εμείς ως χριστιανική χώρα, να προσεύχονται παράλληλα και οι θρησκευτικοί χριστιανοί ηγέτες της Κωνσταντινούπολης; Δεν είναι μια κίνηση φιλίας μεταξύ των δύο λαών, η συμπροσευχή δύο μονοθεϊστικών θρησκειών που προέρχονται από τις ίδιες ιστορικά ρίζες; Να προσεύχονται μέσα στον χώρο της Αγίας Σοφίας, ένας ιμάμης, ένας ιερέας είτε από την Ελλάδα είτε από την Κύπρο, ένας καθολικός καρδινάλιος. Να κάνουν κοινές παράλληλες λειτουργίες, με τον τρόπο αυτόν θα φανεί και η παγκοσμιότητα, το  ειρηνοποιό και το φιλάνθρωπο πνεύμα και η οικουμενικότητα των θρησκευτικών δοξασιών. Ούτως ή άλλως, το κτιριακό αρχιτεκτόνημα θα παραμένει σε Τουρκικό έδαφος. Δεν είμαι πολιτικός, διπλωμάτης, στρατιωτικός, ή παρατρεχάμενος των ιστορικών συνεπειών, για να γνωρίζω τα μυστικά της παγκόσμιας διπλωματίας, εφόσον όμως ιστορικά και γεωπολιτικά μας έτυχε να συνορεύουμε, ας υπάρξει επιτέλους μια λύση στα χρονίζοντα προβλήματα μεταξύ των δύο λαών, και ας λυθεί το Κυπριακό πρόβλημα. Είναι κρίμα μια μικρή χώρα σαν την πατρίδα μας, αλλά με μεγάλη πολιτιστική συνεισφορά παγκοσμίως μέσα στο διάβα της ιστορίας, να μετατραπεί σε μια δορυφόρο υπανάπτυκτη χώρα μιας στρατιωτικά ισχυρής υπερδύναμης της περιοχής. Και να εκβιαζόμαστε πολιτικά ή διπλωματικά ή και κοινωνικά, με το άνοιγμα της στρόφιγγας του προσφυγικού. Πόσοι ξένοι οργανισμοί ενδιαφέρονται ακόμα για τους ελληνοκύπριους χριστιανούς πρόσφυγες σαράντα δύο χρόνια μετά; Πόσες αλληλέγγυες και μη κυβερνητικές οργανώσεις ενδιαφέρονται για τους Κυπρίους πρόσφυγες; Κοιτάτε οι διεθνείς οργανισμοί, και όσες από τις δυτικές κυβερνήσεις το έπραξαν, πόσα χρόνια χρειάστηκαν για να αναγνωρίσουν τις διάφορες γενοκτονίες λαών μη μουσουλμάνων πληθυσμών, των περιοχών της Μικράς Ασίας και του Πόντου, από τους νεότουρκους; Και μια ακόμα ερώτηση. Όταν πριν πολλά χρόνια επισκέφτηκα τα ευρήματα του αρχαιολόγου Μανόλη Ανδρόνικου στην Θεσσαλονίκη, τους Μακεδονικούς Τάφους της Βεργίνας και το Μουσείο με τα εκθέματα, θέλησα να γνωρίσω και το σπίτι που γεννήθηκε ο ιδρυτής της σημερινής Τουρκίας,-ο σταχτής λύκος, όπως ήταν ο τίτλος μιας βιογραφίας του που είχε εκδοθεί από τον εκδοτικό οίκο Πάπυρος(Βίπερ) και είχα διαβάσει-άραγε, πόσοι νέο-έλληνες που πηγαίνουν για διακοπές στην Κρήτη, επισκέπτονται το σπίτι του Ελευθερίου Βενιζέλου;

    Συμπληρώνοντας σε αυτό το σημείωμα την προηγούμενη βιβλιογραφική καταγραφή για την Κυπριακή Λογοτεχνία, ελπίζω με τις ισχνές αυτές ενδεικτικές καταθέσεις να συμβάλλω στο ενδιαφέρον των όποιων ερευνητών των ημερών μας, και των αναγνωστών της λογοτεχνίας γενικότερα, στο θέμα. Τα βιβλιογραφικά στοιχεία από τις εφημερίδες και τα περιοδικά,(όχι τα βιβλία και μελετήματα), είναι από το προσωπικό μου αρχείο, γιαυτό είναι και λειψά.

Βιβλιοκριτικές

• Λουκάς Αξελός, Κύπρος-η ανοιχτή πληγή του ελληνισμού, Στοχαστής 1994

-Δημήτρης Κωστόπουλος, Η Καθημερινή 18/7/1995, Η ανοιχτή πληγή του Ελληνισμού…

-Δήμητρα Παυλάκου, Κυριακάτικη Αυγή 28/8/1994, Έλληνας, όπως Κύπριος

• Ανδρέας Βοσκός, Αρχαία Κυπριακή Γραμματεία. Μέρος 2. Επιγράμματα, Ίδρυμα Αναστάσιος Λεβέντης

-Ανδρέας Παναγόπουλος, Η Καθημερινή 3/8/1999

• Τάκης Γεωργίου, Ο τοίχος των μελανοδοχείων, Εστία 1995 (μυθιστόρημα)

-Παντελής Μπουκάλας, Η Καθημερινή 18/7/1995, Μνήμες υποδούλωσης, πόθος ελευθερίας

• Λεύκιος Ζαφειρίου, Η νεότερη κυπριακή λογοτεχνία. Γραμματολογικό Σχεδίασμα, Λευκωσία

-εφημερίδα Έθνος 26/9/1991, περιήγηση ση νεότερη Κυπριακή Λογοτεχνία

-Γιάννης Κουβαράς, Επί πτερύγων βιβλίων, τόμος Β΄, Σοκόλης 1995

• Θ. Καλλιφατίδης, Κύπρος, ταξίδι στο ιερό νησί, ALBA 1992

-Αλίκη Τσιλιχρήστου, περ. Αντί τχ. 493/1-5-1992, Ερωτική εξομολόγηση στην Κύπρο

• Βαγγέλης Καλότυχος: επιμέλεια Η Κύπρος και ο λαός της: έθνος, ταυτότητα και βιώματα σε μια κοινότητα που δεν μπορεί να φαντασιωθεί τον εαυτό της. Vangelis Calotychos, Cyprus and Its People. Nation Identity and Experience in an Unimaginable Community 1955-1997, Boulder Co, Westview Press 1998

-Παντελής Ε. Λέκκας, Το Βήμα 4/10/1998,  Βίωμα και εθνικισμός

• Μίκης Κιτρομηλίδης, Κυπριακά δημοτικά τραγούδια, Ίδρυμα Α. Γ. Λεβέντη 1992 και, • Μάγδα Μ. Κιτρομηλίδου, Ακριτικά τραγούδια και παραλλαγές από την Κύπρο, Ιδρυμα Α. Γ. Λεβέντη 1990 και, • Αναρίτα. Ιστορία και παράδοση, Λευκωσία 1992

-Ελευθέριος Π. Αλεξάκης, περ. Αντί τχ. 569/20-1-1995, Κυπριακή λαογραφία

• Μίκης Ι. Κιτρομηλίδης, Διηγήματα, Νεφέλη 1999

-Όλγα Σέλλα(;) Η Καθημερινή 2/10/1999, Δείγματα γραφής Κυπρίων λογοτεχνών

• Μάγδα Μ. Κιτρομηλίδου, Κυπριακά δημοτικά θρησκευτικά ποιήματα από το ανέκδοτο χειρόγραφο του Εμμανουήλ Χριστοδούλου-Χατζηφιλίππου, Χουλιώτη, Κέντρο Μελετών Ιεράς Μονής Κύκκου Λευκωσία 2001

-Βερονίκη Δαλακούρα, Η Καθημερινή 22/10/2002, Ιστορική αναδρομή στα κυπριακά δημοτικά θρησκευτικά τραγούδια

• Ευάγγελος Λοϊζίδης, Τα Βουζούνια. Κωμωδία πολλών πράξεων, Λευκωσία 1992

-Μ. Θεοδοσοπούλου, Η Εποχή 6/12/1992

• Κώστας Ν. Κωνσταντινίδης (Costas N. Constantinides) and-Robert Browning, Dated Greek Manuscripts from Cyprus to the Year 1570 (Dumbarton Oaks Studies XXX @ Cyprus Research Centre Texts and Studies of the History of Cyprus XVIII) Λευκωσία 1993

-Μηνάς Βιντιάδης, Τα Νέα 9/11/1994, Η ελληνική γλώσσα στην Κύπρο

• Χρήστος Μαυρής, Το πνεύμα της εποχής, Λευκωσία 1992

-Μ. Θεοδοσοπούλου, Η Εποχή 6/12/1992

• Αντώνης Μυστακίδης, Μεσεβρινός «Επιλογή από το ποιητικό του έργο». Επιμέλεια: Σάββας Παύλου-Φ. Σταυρίδης, Κέντρο Μελετών Ιεράς Μονής Κύκκου, Λευκωσία 1992

-Μ. Θεοδοσοπούλου, Η Εποχή 6/12/1992, ΣΤΑΣΕΙΣ-βιβλιοπωλεία

• Τζώρτζης (Μ)πουστρούς-(Γεώργιος Βο(υ)στρ(υ)ηνός ή Βουστρώνιος), Διήγησις Κρονίκας Κύπρου. Κριτική έκδοση, εισαγωγή, σχόλια, γλωσσάρι, πίνακες και επίμετρο Γιώργος Κεχαγιόγλου, Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών, 1997

-Κατερίνα Κωστίου,  Η Καθημερινή 29/6/1998, Το Χρονικό της Κύπρου του 15 αιώνα

• Θεοδόσης Νικολάου-Ποίηση. John Corbidge-Εικόνες, Κύπρος: Σκιές στον Τοίχο (δίγλωσση έκδοση), Κυπριακή Τράπεζα Αναπτύξεως, Λίμιτεδ. Λευκωσία 1993

-Γιώργος Π. Σαββίδης, Τα Νέα 5/4/1994, Το Σπίτι της Μνήμης

• Ελένη Παπαδημητρίου, Οι Κυπριακές φορεσιές. Πρόλογος Ιωάννας Παπαντωνίου, Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα/Μουσείο Λαϊκής Τέχνης της Εταιρείας Κυπριακών Σπουδών 1991

-περιοδικό ARTΙ τχ. 9/3,1992, σ.200

• Λευτέρης Παπαλεοντίου, Η Κυπριακή Λογοτεχνία στον Τύπο(1879-1925). Βιβλιογραφική καταγραφή, Λευκωσία 1993

-εφημερίδα Το Βήμα 30/10/1993

• Λευτέρης Παπαλεοντίου, Τα πρώτα βήματα της κυπριακής λογοτεχνικής κριτικής (1880-1930). Πολιτιστικές Υπηρεσίες Υπουργείου Πολιτισμού, Λευκωσία 1997

-Όλγα Σέλλα, Η Καθημερινή 20(;)/5/1997, Η κυπριακή λογοτεχνική κριτική

• Ανδρέας Παστελλάς, Μεταθανατίως αποσχηματισθείς, Αιγαίον-Λευκωσία 1995

-Όλγα Σέλλα, Η Καθημερινή 18/7/1995, Ποιήματα του Αν Παστελλά για μιαν «απέλπιδα ελπίδα»

• Άντρος Παυλίδης, Η Κύπρος ανά τους αιώνες μέσα από τα κείμενα ξένων επισκεπτών της, τόμοι 3, Φιλόκυπρος-Λευκωσία 1993-1995

-Κωστής Λιόντης, Η Καθημερινή 18/7/1995, Η Μεγαλόνησος σε μαρτυρίες περιηγητών…

• Κώστας Μ. Προυσής, Θέματα και Πρόσωπα της Κυπριακής Λογοτεχνίας, Πολιτιστικό Ίδρυμα Τραπέζης Κύπρου 1990

-Μ. Θεοδοσοπούλου(;), Η Εποχή 31/5/1992

• Max Ohnefalsch-Richter, Τετράδια Μελέτης της Κύπρου, Λεύκωμα με εισαγωγή του Ανδρέα Μαλέκου. Και • Μάγδας Όνεφαλς-Ρίχτερ, Ελληνικά ήθη και έθιμα στην Κύπρο, έκδοση Πολιτιστικό Κέντρο Λαϊκής  Κυπριακής Τράπεζας

-Κυριάκος Ντελόπουλος, Η Καθημερινή 18/7/1995, Η Κύπρος στη διάρκεια του 19^ου αιώνα

• Φοίβος Σταυρίδης, Τρίτο πρόσωπο, Λάρνακα, Κύπρος 1992

-Μ. Θεοδοσοπούλου, Η Εποχή 6/12/1992, Από την ακτή των Αχαιών

• Νάτια Χαραλαμπίδου, Το θρόισμα από τις φοινικιές και το μενεξεδί χρώμα του Πενταδάκτυλου. Η μυθοποίηση της Λευκωσίας στην κυπριακή πεζογραφία, έκδοση Δήμου Λευκωσίας 1995

-Όλγα Σέλλα, Η Καθημερινή 14/5/1996, Η Λευκωσία στο επίκεντρο της κυπριακής λογοτεχνίας

• Χαράλαμπος Χαραλαμπόπουλος, Περιμένοντας τον Αττίλα, Εστία 1992

-Νότης Παπαδόπουλος 10/8/119, Τι έγινε τον Ιούλιο του 1973

• ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ: ΛΕΥΚΩΜΑ συνεργάστηκαν οι Χρήστος Μιχαηλίδης, Πάνος Κωνσταντόπουλος, Ιωάννης Ζαμπάρτας, Βαγγεής Ανδρεόπουλος., έκδοση Υπουργείο Εθνική Αμύνης

-Γιάννης Τριάντης, εφημερίδα Ελευθεροτυπία-Βιβλιοθήκη, Παρασκευή 16/10/1998, Ένας καημός που… και, Χρήστος Μιχαηλίδης… έγινε βιβλίο.

• Όμηρος Αβραμίδης Η Κίτρινη Σημαία, Ωκεανίδα 1997/ •Κλαίρη Αγγελίδου Ο ΔΡΟΜΟΣ, Καστανιώτης 1997/•Νίκος Ορφανίδης Ο Αγγελος έφυγε ευτυχισμένος΄, Εστία 1997/Αγγελική Σμυρλή ΓΑΛΑΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΥΓΜΑΛΙΩΝΟΣ, Κέδρος 1997

-Δημοσθένης Κούρτοβικ, Τα Νέα 14/7/1998, Κύπρον, (π)ού μ’ εθέσπισεν…

• Αγγελική Σμυρλή, ΓΑΛΑΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΥΓΜΑΛΙΩΝΟΣ, Κέδρος 1997/• Σοφοκλής Λαζάρου, ΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ-ΣΤΑΣΗ ΘΑΝΑΤΟΥ, Καστανιώτης 1997/• Χρυστάλλα Κουλέρμου, ΤΑ ΤΑΚΟΥΝΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑΚΑ ΤΑΚΑ, Κύπρος 1987/•Νέαρχος Γεωργιάδης, ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ, Κύπρος 1980, Ο ΑΝΑΛΓΗΤΗΡ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ, Λευκωσία 1982, Ο ΧΡΟΝΟΝΤΕΤΕΚΤΙΒ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΙΑ ΓΕΡΟΝΤΑΚΙΑ, περιοδικό Το Καινούργιο τχ.9/12,1990.

-Δημοσθένης Κούρτοβικ, Τα Νέα-Πρόσωπα τχ.66/10-6-2000 

• Φοίβος Σταυρίδης, Λευτέρης Παπαλεοντίου, Σάββας Παύλου, Βιβλιογραφία Κυπριακής Λογοτεχνίας. Από τον Λεόντιο Μαχαιρά έως τις μέρες μας, Μικροφιλολογικά-Λευκωσία 2001

-Σπύρος Κακουριώτης, Η Αυγή 21/3/2002, Το σφυρί και το μυρμήγκι

• Νεώτατον Μαρτυρολόγιον. Παναγιώτης Ψιλλίτα-Ιωάννου, Λειτουργία Ελευθερίας, Αφηγήσεις για τους ήρωες της ΕΟΚΑ, Λευκωσία

-Νίκος Δ. Τριανταφυλλόπουλος, Η Καθημερινή 19/8/1990, Μαρτυρίες για ήρωες

• ΚΥΠΡΟΣ, Από την προϊστορία στους νεότερους χρόνους, Πολιτιστικό Ίδρυμα Τραπέζης Κύπρου-Λεύκωμα 1995

-Όλγα Σέλλα, Η Καθημερινή 13/4/1996, Κύπρος: τριάντα αιώνες ιστορίας

• Ες Κύπρον. Φωτογραφία Δημήτρης Ταλιάνης, Οδοιπορικό Κώστας Σερέζης, Κείμενα Κώστας Σερέζης-Βάσος Καραγιώργης-Αθανάσιος Παπαγεωργίου-Ευφροσύνη Ριζοπούλου-Ηγουμενίδου, εκδ. Τοπίο-Αθήνα 1994

-Φώτης Δημητρακόπουλος, Η Καθημερινή 23/5/1995, Το φως της Κύπρου

• Α΄ και Β΄ Παγκύπρια Ποιητική Συνάντηση, Πρόλογοι: Μιχάλης Μαραθευτής-Λ. Πραστίτης. Επιμέλεια: Λουκάς Πραστίτης, Κίκα Αυγορίτου, Κώστας Μιχαήλ, έκδοση Φοιτητικής Κοινότητας Π.Α.Κ., Λευκωσία 1987 και • Κύπρος: Λογοτεχνία και τέχνη. Αφιέρωμα του περ. Η Λέξη τχ.85-86/6,8,1989

-Γιώργος Π. Σαββίδης, Το Βήμα 8/10/1989, Σύγχρονοι Κύπριοι Ποιητές

• Κύπρος-έξι φωτογραφικές διαδρομές, Πολιτιστικές Υπηρεσίες Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού  Κύπρου 1998

-Κατερίνα Δενδρινού, Το Βήμα 4/10/1998. Έξι βλέμματα- Η Κύπρος όπως την είδαν έξι φωτογράφοι από την Ελλάδα και τη Μεγαλόνησο: οι Ανδρέας Βασιλείου, Αθηνά Καραμαγκιώλη, Αχιλλέας Καντώνης, Μενέλαος Πήττας, Μιχάλης Πολιτόπουλος και Πλάτων Ριβέλλης

• Νάννι, νάννι, το γιουδί μου/τζιαι το μιτσικουρούδι μου/Ατε ναννά να τζιοιμηθεί/ τζιαι να αλοξημερωθεί…

-Όλγα Σέλλα, Η  Καθημερινή 19/12/1995, Η παιδική λογοτεχνία στην Κύπρο. Οι περίοδοι, τα θέματα και οι συγγραφείς της από τις  απαρχές του αιώνα έως τις μέρες μας. (το άρθρο της κυρίας Όλγας Σέλλας, δεν αναφέρει αν εξετάζει βιβλίο ή μελέτημα. Δίνει όμως χρήσιμες πληροφορίες για την παιδική λογοτεχνία)

• Κύπριοι Λογοτέχνες που έζησαν στην Ελλάδα, κείμενα εισηγήσεων. Και •Σκαπανείς της Κυπριακής Φωτοδημοσιογραφίας. Κείμενα Ανδρέας Σοφοκλέους.

-την πληροφορία την αντλώ από το περιοδικό «ΚΟΙΝΟΝ ΚΥΠΡΙΩΝ (;), τχ. 2/4,6,2001, σ.35

• Ελένη Ανδρικοπούλου- Γρηγόρης Κανκαλάς: επιμέλεια Ο νέος ευρωπαίκός χώρος. Η διεύρυνση και η γεωγραφία της ευρωπαϊκής ανάπτυξης, Θεμέλιο 2000 και,

•Ανδρέας Θεοφάνους, Η Κύπρος στην Ευρωπαίκή Ένωση και στο νέο διεθνές περιβάλλον, Ιωάννης Σιδέρης 2000

-Βασίλης Καπετανγιάννης, Η Καθημερινή 21/8/2001, Για την Ελλάδα, την Κύπρο και την Ευρώπη.

     Αυτά είναι εν συντομία τα σαράντα δύο βιβλία που μας δίνουν ένα ενδεικτικό πανόραμα του Κυπριακού Ελληνικού Πολιτισμού, που εκδόθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες, 42 χρόνια μετά την Τούρκικη εισβολή και κατοχή της Μεγαλονήσου, και μας τα γνώρισαν κριτικοί και δημοσιογράφοι, συγγραφείς και επιστήμονες στον ελληνικό τύπο. Να εκφράσω την ευχή του χρόνου τέτοιον καιρό να είναι ελεύθερη η Κύπρος; Είναι τόσο ανιαρές και ανέξοδες εδώ και δεκαετίες οι ευχές που βρίσκονται στα χείλη των ελλήνων πολιτικών και δημοσίων προσώπων, που είναι σαν να επικροτούν τα προβλήματα και την διαιώνισή τους.

Να γράψω μόνο, Φοβού τους ζητούντες άσυλο και νομική προστασία, και δώρα ικεσίας φέροντας. Γιατί, οι έλληνες πολιτικοί από όλους τους πολιτικούς χώρους, εδώ και χρόνια, αφού κάνουν τις πολιτικές και οικονομικές τους ή διπλωματικές τους κουτσουκέλες, την βγάζουν καθαρή εν ονόματι του συμφέροντος της πατρίδος ενώ τον λαό αυτής της πατρίδας τον έχουν κατά εξευτελίσει και φτωχοποιήσει, και αν κάποιος αλλοδαπός ζητήσει βοήθεια, ή πραξικοπηματίας της χώρας του που δολοφόνησε αθώους πολίτες, το παίζουν πολιτισμένοι ευρωπαίοι, οι διάφοροι παρατρεχάμενοι δημοκρατικοί πολίτες και ευαίσθητοι αριστεροί. Ενώ οι άλλοι, οι φορολογούμενοι χαμηλόμισθοι και συνταξιούχοι που ταλαιπωρούνται, δεν έχουν δικαίωμα να εκφέρουν την γνώμη τους, γιατί αμέσως θα τους προσάψουν την ρετσινιά του  εθνικιστή και όχι μόνο. Είχαν ή δεν είχαν δίκιο οι Αμερικανοί κοινωνιολόγοι, όταν εδώ και δεκαετίες έγραφαν στα συγγράμματά τους, ότι τις αστικές δημοκρατίες της δύσης, πρέπει να τις αποκαλούμε φίλιες κοινοβουλευτικές δικτατορίες. Ακόμα και της πρώτης φοράς αριστεράς στην ελλάδα, όπως χαίρονται να κομπάζουν οι σημερινοί κυβερνήτες μας. Αυτά  για αυτούς που γαλουχήθηκαν σε έναν αντιαμερικανισμό δεκαετίες τώρα, ενώ, σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, η σημερινή πολιτική ηγεσία συνομιλεί ισότιμα με τους ισχυρούς του δυτικού κόσμου και εντεύθεν του ατλαντικού υπερδύναμη. Ευτυχώς που κάποιοι δεν έχουν φωτογραφική ιστορική και πολιτική μνήμη για τις χαμογελαστές χειραψίες του κήπου του Λευκού Οίκου. Στο Σινικό Τείχος αδέλφια μου, στο Σινικό Τείχος αδέρφια μου επαναστάτες του γλυκού νερού..

Κύπρος, 42 χρόνια μετά, με επίκαιρο το ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ, τουλάχιστον εγώ.

Γιώργος Χ. Μπαλούρδος

Πειραιάς Τετάρτη, 20 Ιουλίου 2016

Πρώτη γραφή σήμερα.