Αντρικές Ελληνικές φωνές που αγαπήσαμε

Τραγούδια που αγαπήσαμε

ΣΑΝ ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ

Στίχοι: Αλέξης Αλεξόπουλος

Μουσική: Γιάννης Σπανός

Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Φέρτης & Αφροδίτη Μάνου ( Ντουέτο )

Άλλες ερμηνείες: Δημήτρης Ψαριανός & Γλυκερία ( Ντουέτο ) Δήμητρα Γαλάνη || Ελευθερία Αρβανιτάκη & Άλκηστις Πρωτοψάλτη & Κώστας Γανωτής ( Τερτσέτο )

Σαν με κοιτάς

ηλιοβασίλεμα στα μάτια σου, φωτιά

 καίγομαι μέσα στη δική σου τη ματιά

 λιώνω σαν φλόγα την αυγή σαν με κοιτάς.

Σαν με κρατάς

 είναι τα μπράτσα σου μια θάλασσα πλατιά

 που μέσα χάνομαι και πνίγομαι βαθιά

 μες στα μαβιά της τα νερά σαν με κρατάς.

Μη μου μιλάς

 νιώσε στα στήθη μου τους κτύπους της καρδιάς

 μες στην παλάμη μου το ρίγος της νυχτιάς

 να μ' αγαπάς, να μ' αγαπάς, να μ' αγαπάς.

Και σ' αγαπώ

 δεν έχω τίποτ' άλλο, τίποτα να πω

 το καλοκαίρι αυτό θα σβήσω, θα χαθώ

 άσε με απλά να σ' αγαπώ, να σ' αγαπώ

--

ΣΗΜΕΡΑ

Το ΣΗΜΕΡΑ είναι από την ταινία του Γιώργου Τσεμπερόπουλου ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ, 1991.

Στίχοι -Μουσική: Σταμάτης Σπανουδάκης 
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πάριος 

Σήμερα,

η ζωή μου όλη σήμερα χτες αλλιώτικα σκεφτόμουνα

τ' αύριο ονειρευόμουνα

Σήμερα, η ζωή μου όλη σήμερα

 Ήρθες πλάι μου και στάθηκες

έφυγες αλλά δεν χάθηκες

Η ζωή μου περνά και χάνεται

η ζωή περνά και χάνεται, χάνεται

η στιγμή που ποτέ δεν πιάνεται

η στιγμή ποτέ δεν πιάνεται μάτια μου

Μια στιγμή και μ' αφήνεις μόνο μου

μια στιγμή και είμαι μόνος μου, μόνος μου

Να σε δω και ας τελειώσει ο χρόνος μου

και ας τελειώσει τώρα ο χρόνος μου μάτια μου

Σήμερα η ζωή μου όλη σήμερα

Όσα πέρασαν δεν μείνανε

και όσα έρχονται δεν γίνανε

Σήμερα η ζωή μου όλη σήμερα

Χτες αλλιώτικα σκεφτόμουνα

τ' αύριο ονειρευόμουνα

Σήμερα η ζωή μου όλη σήμερα

χτες αλλιώτικα σκεφτόμουνα

τ' αύριο ονειρευόμουνα

Να σε δω και ας τελειώσει ο χρόνος μου

κι ας τελειώσει τώρα ο χρόνος μου μάτια μου,

μάτια μου.

--

Ο Αχιλλέας απ’ το Κάϊρο

Στίχοι: Κώστας Τουρνάς

Μουσική: Κώστας Τουρνάς 
Ερμηνεία :Κώστας Τουρνάς

Ο Αχιλλέας απ’ το Κάιρο

εδώ και χρόνια ζει στην Αθήνα

σ’ ένα υπόγειο σκοτεινό

γωνιακό κάπου στην Σίνα

Μαζί του ζει κάποιος Μηνάς

γι’ αυτούς τους δυο και τι δεν λένε

οι πιο σεμνοί της γειτονιάς

ξέρουν επίθετα που καίνε

Είναι κάτι παιδιά που δε γίνονται άντρες

και δε ζουν τη ζωή τη δικιά σου

είναι κάτι παιδιά που δε γίνονται άντρες

Θα μπορούσαν να είναι παιδιά σου

Ποτέ δε βγαίνουνε μαζί

κανείς δεν ξέρει πώς περνάνε

υπόγεια κάνουνε ζωή

κι όλοι οι αργόσχολοι ρωτάνε

Η κυρά Λέλα η Σμυρνιά

στην αμαρτία λέει βουλιάζουν

και διώχνει τα μικρά παιδιά

όταν στο υπόγειο πλησιάζουν

Είναι κάτι παιδιά που δε γίνονται άντρες

και δε ζουν τη ζωή τη δικιά σου

είναι κάτι παιδιά που δε γίνονται άντρες

Θα μπορούσαν να είναι παιδιά σου

Τα βράδια απ’ έξω σαν περνάς

μια μουσική ακούς και γέλια

και στο υπόγειο αν κοιτάς

βλέπεις μια ολάνθιστη καμέλια

Ο Αχιλλέας απ’ το Κάιρο

ας είναι χρόνια στην Αθήνα

η μάνα του δεν τον ξεχνά

κι ας είναι απ’ τα παιδιά εκείνα...

Που είναι κάτι παιδιά

που δε γίνονται άντρες

και δε ζουν τη ζωή τη δικιά σου

είναι κάτι παιδιά που δε γίνονται άντρες

Θα μπορούσαν να είναι παιδιά σου.

--

Μόνον άντρες

Στίχοι: Γιώργος Παυριανός

Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης

Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Μαρίνος

Μόνον άντρες

Άντρες

στα σκοτεινά δωμάτια

σβήνουν το φως κλείνουν τα μάτια

Άντρες

με χέρια που ιδρώνουν

σπίρτα αναμμένα που κυκλώνουν

 Άντρες

που ονειρεύονται γυμνοί

κι εκλιπαρούνε τη σιωπή σου

Μόνον άντρες γδύσου

Άντρες που παλεύουν σαν μωρά

που πυροβολούν στον αέρα

Άντρες που τρελαίνονται τη μέρα

που φοβούνται το σκοτάδι

Άντρες που παλεύουν σαν μωρά

που πυροβολούν στον αέρα

Άντρες που τρελαίνονται τη μέρα

που φοβούνται το σκοτάδι

Άντρες

Μόνοι

που παραμιλάνε

Άντρες που αγαπάνε

Μόνο άντρες

Άντρες

στα μπαρ που ξενυχτάνε

καμένα μάτια που κοιτάνε

Άντρες

με στους καπνούς χαμένοι

κάποιος στο δρόμο περιμένει

Αυτοκτονούν με μηχανές

και κομματιάζουν τη σιωπή σου

Μόνο άντρες ντύσου.

Άντρες που παλεύουν σαν μωρά

που πυροβολούν στον αέρα

Άντρες που τρελαίνονται τη μέρα

που φοβούνται το σκοτάδι

Άντρες

Μόνοι

που παραμιλάνε

Άντρες που αγαπάνε

Μόνο άντρες

--

ΑΠΟΚΟΣΜΟΣ UNCANNY

από "Τα τραγούδια της αμαρτίας"

Ποίηση: Ντίνος Χριστιανόπουλος

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

Ερμηνεία: Ανδρέας Καρακότας

Πιάνο: Ντόρα Μπακοπούλου

Κάνε το σώμα μου φωλιά

για κάθε σου μεράκι

για να κουρνιάζουν μέσα μου

τα όνειρά σου

Υπάρχει τόση αφθονία λουλουδιών

γιατί λοιπόν παραπονιούνται οι μέλισσες;

Υπάρχει τόση αφθονία λουλουδιών

γιατί λοιπόν παραπονιούνται οι μέλισσες;

Είσαι υπόκοσμος

Είμαι απόκοσμος

Καινούριο χιόνι πέφτει

Επάνω στο παλιό

Κι άλλες νιφάδες βιάζονται να γίνουν λάσπη

Όσο σε λατρεύω τόσο διαφθείρεσαι

Κάτι ξέραν οι αρχαίοι

Που λάτρευαν αγάλματα

Είσαι υπόκοσμος

Είμαι απόκοσμος

Απόψε η νύχτα στόλισε το πάρκο

Με τα πιο διαλεχτά καθάρματά της

Θανάση γιατί έκοψες το άλφα από μπροστά

Για ένα γράμμα χάνεις την Αθανασία

Θανάση γιατί έκοψες το άλφα από μπροστά

Για ένα γράμμα χάνεις την Αθανασία

--

Σ΄ αγαπώ

Μουσική: Μάριος Τόκας

Στίχοι: Σαράντης Αλιβιζάτος

Ερμηνεία: Αντώνης Καλογιάννης-Μαρινέλλα

Σε λίγο ξημερώνει μα κοιμήσου

εσύ μεθάει η αγάπη, αγάπη μου, σαν το παλιό κρασί,

το πιο ζεστό τραγούδι η ανάσα σου

κι αυτή η τρικυμία μέσα στα μάτια σου

Σ' αγαπώ

σαν το γέλιο του Μάη, σ' αγαπώ

σ' αγαπώ σαν παλιά αμαρτία σε θέλω

Σ' αγαπώ

σαν το γέλιο του Μάη, σ' αγαπώ

σ' αγαπώ σαν παλιά αμαρτία σε θέλω.  

Σε λίγο ξημερώνει μα κοιμήσου εσύ

μεθάει η αγάπη, αγάπη μου, σαν το παλιό κρασί,

στους δρόμους του κορμιού σου που ξενύχτησα

στους δρόμους του κορμιού σου που ξεψύχησα

Σ' αγαπώ

σαν το γέλιο του Μάη, σ' αγαπώ

σ' αγαπώ σαν παλιά αμαρτία σε θέλω

Σ' αγαπώ

σαν το γέλιο του Μάη, σ' αγαπώ

σ' αγαπώ σαν παλιά αμαρτία σε θέλω

--

ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΤΑΓΟΝΑ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

Ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης

Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Ψαριανός από το δίσκο "Ο μεγάλος Ερωτικός"

Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι,

μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές,

όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμόν Εσένα!

Πριν απ' τα μάτια μου ήσουν φως,

πριν απ' τον έρωτα έρωτας

κι όταν σε πήρε το φιλί

γυναίκα.

Κατά πού θ' απλώσουμε τα χέρια μας

τώρα που δε μας λογαριάζει πια ο καιρός;

Κατά πού θ' αφήσουμε τα μάτια μας

τώρα που οι μακρινές γραμμές ναυάγησαν στα σύννεφα;

Κι είμαστε μόνοι ολομόναχοι

τριγυρισμένοι απ' τις νεκρές εικόνες σου.

Πριν απ' τα μάτια μου ήσουν φως

πριν απ' τον έρωτα έρωτας

κι όταν σε πήρε το φιλί

γυναίκα.

Άνθρωπε Αγάπα

Poll-Στίχοι-Μουσική Κώστας Τουρνάς

Κώστας Τουρνάς-Ρόμπερτ Ουϊλλιαμς-Σταύρος Λογαρίδης-Κώστας Παπαϊωάννου

Αν θες τραγούδια όμορφα ν’ ακούσεις,

ήλιε μου την καρδιά μου ν’ ανοίξεις

Αν θες λουλούδι γύρω σου ν’ ανθίσει,

το θυμό άσ’ τον όλο να σβήσει

Άνθρωπε αγάπα,

τη φωτιά σταμάτα

και τη δύναμή σου δώσ’ την στο φιλί σου

Μια πεταλούδα αν θες να φτερουγίσει,

μια ψυχή άνοιξε το κλουβί της

Μια αργή ανάσα αν θες να ζωντανέψει,

φίλε μου δώσ’ της απ’ την πνοή σου

Άνθρωπε αγάπα,

τη φωτιά σταμάτα

και τη δύναμή σου δώσ’ την στο φιλί σου

Τους φίλους σου αν θες να συναντήσεις,

άνθρωπε μόνος σαν περπατήσεις

Κι αν συμβουλή σε κάποιον θα ζητήσεις,

φίλε μου μη σ’ απάντηση δώσεις

 Άνθρωπε αγάπα,

τη φωτιά σταμάτα

 και τη δύναμή σου δώσ’ την στο φιλί σου

--

ΑΝ Σ'ΑΡΝΗΘΩ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

 Στίχοι: Δανάη Στρατηγοπούλου

Μουσική: Μίμης Πλέσσας

Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Χατζής

Δεύτερη εκτέλεση Τζένυ Βάνου

Αν σ' αρνηθώ αγάπη μου,

κακό μεγάλο να 'βρω,

να μη με θέλει ο ουρανός,

ήλιο να βλέπω μαύρο.

Αν σ' αρνηθώ αγάπη μου,

 να μ' αρνηθούν οι φίλοι,

χάδι ποτέ μου να μη δώ,

να μη φιλήσω χείλη.

Αν σ' αρνηθώ φιλώ σταυρό

κι όρκο βαρύ σου κάνω,

 αν σ' αρνηθώ αγάπη μου,

να πέσω να πεθάνω.

--

ΨΙΘΥΡΟΙ ΚΑΡΔΙΑΣ

Στίχοι: Ελένη Γιαννατσούλια

Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος

Πρώτη Εκτέλεση: Δημήτρης Μπάσης

Καράβι το φεγγάρι στο σώμα κύλησε, 

για άνομα πελάγη κρυφά μας μίλησε

με μάτια αναμμένα, με λόγια ανήμερα

κατάργησα για σένα σταθμούς και σύνορα.

Τι πρέπει, τι δεν πρέπει, στιγμή δε σκέφτηκα, 

εγώ μέχρι θανάτου σε ερωτεύτηκα

σε σένανε με πάνε όλα τα βήματα,

κι ας είναι να περάσω σαράντα κύματα.

Καράβι το φεγγάρι μες στο κρεβάτι μας, 

τα χάδια μας λυτρώνει και την αγάπη μας

σε χάρτες και σε πόλεις με ψίθυρους καρδιάς

θα καίγονται όσα φως μου, δεν ήτανε για μας.

Τι πρέπει, τι δεν πρέπει, στιγμή δε σκέφτηκα,

εγώ μέχρι θανάτου σε ερωτεύτηκα.

Σε σένανε με πάνε όλα τα βήματα, 

κι ας είναι να περάσω σαράντα κύματα

 Τι πρέπει, τι δεν πρέπει, στιγμή δε σκέφτηκα,

εγώ μέχρι θανάτου σε ερωτεύτηκα.

Σε σένανε με πάνε όλα τα βήματα, 

κι ας είναι να περάσω σαράντα κύματα

--

ΠΑΡΑΠΟΝΕΜΕΝΑ ΛΟΓΙΑ

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου

Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος

Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας

Στης ανάγκης τα θρανία

και στης φτώχειας το σχολειό

μάθαμε την κοινωνία

και τον πόνο τον παλιό.

Παραπονεμένα λόγια

έχουν τα τραγούδια μας

γιατί τ' άδικο το ζούμε με

σα από την κούνια μας

Το σεργιάνι μας στον κόσμο

ήταν δέκα μέτρα γης

όσο πιάνει ένα σπίτι

και ο τοίχος μιας αυλής

Παραπονεμένα λόγια

έχουν τα τραγούδια μας

γιατί τ' άδικο το ζούμε

μέσα από την κούνια μας

--

Υπάρχω

Στίχοι: Πυθαγόρας

Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος

Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Καζαντζίδης

Υπάρχω

κι όσο υπάρχεις θα υπάρχω,

σκλάβα τη ζωή σου θά' χω

κι ας βαδίζουμε σε δρόμους χωριστούς.

Υπάρχω

μέσ' στα μάτια σου που κλαίνε,

μέσ' στα χείλη σου που καίνε

και θα υπάρχω στα τραγούδια που θ' ακούς.

Είμαι της ζωής σου ο ένας,

δε με σβήνει κανένας

κι αν με άλλους μιλάς

κι ώρες-ώρες γελάς

κατά βάθος πονάς,

γιατί σκέφτεσ' εμένα.

Είμαι και αρχή και φινάλε

και στη σκέψη σου

βάλε πως αν κάνεις δεσμό

μέσ' σε λίγο καιρό

θα χωρίσεις γιατί

θα υπάρχω εγώ.

Υπάρχω,

στη χαρά σου και στη λύπη

η μορφή μου δε θα σου λείπει

κι ούτε πρόκειται ποτέ να ξεχαστώ.

Υπάρχω

μέσ' στην τύχη σου που βρίζεις,

στο μυαλό σου που ζαλίζεις

με τσιγάρο μ' αναμνήσεις και πιοτό.

Είμαι της ζωής σου ο ένας

δεν με σβήνει κανένας

κι αν με άλλους γυρνάς

κι ώρες-ώρες γελάς

κατά βάθος πονάς,

γιατί σκέφτεσ' εμένα.

--

Γύφτισσα Μέρα

 Στίχοι: Διονύσης Πουλόπουλος

Μουσική: Χρυσόστομος Χαρίσης

Πρώτη εκτέλεση: Νότης Σφακιανάκης

Γύφτισσα μέρα μ' έναv ήλιο δειλό

 στα σύννεφα κρυμμένο.

Γύφτισσα μέρα μ' έναv ήχο βραχνό

σαν τραγούδι θλιμμένο.

Η βροχή πoυ μαστιγώνει τους δρόμους

η καρδιά πoυ δεv αντέχει τους πόνους

μακριά σoυ η ζωή μoυ είναι άδεια

φοβισμένο παιδί στα σκοτάδια.

Γύφτισσα νύκτα

μ' ένα φως χαμηλωμένο

σ' ένα κερί λιωμένο

γύφτισσα νύκτα

μ' ένα όνειρο γυμνό

και φιλί ραγισμένο.

Η βροχή που μαστιγώνει τους δρόμους

η καρδιά που δεv αντέχει τους πόνους

μακριά σου η ζωή μου είναι άδεια

φοβισμένο παιδί στα σκοτάδια.

Η βροχή που μαστιγώνει τους δρόμους

η καρδιά που δεv αντέχει τους πόνους

μακριά σου η ζωή μου είναι άδεια

φοβισμένο παιδί στα σκοτάδια.

--

Ερωτικό ( Με μια πιρόγα )

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

 Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς

 Άλλες ερμηνείες: Χαρούλα Αλεξίου Βασίλης Παπακωνσταντίνου Νότης Σφακιανάκης Βασίλης Καρράς

Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις

τις ώρες που αγριεύει η βροχή

στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις

και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί

μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις.

Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου

σου 'φερα απ' τους Δελφούς γλυκό νερό

στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου

και πριν προλάβω τρις να σ' αρνηθώ

σκούριασε το κλειδί του παραδείσου

Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη

και την τρελή σου κυνηγάει σκιά

πώς να ημερέψει ο νους μ' ένα σεντόνι

πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά

αγάπη που σε λέγαμ' Αντιγόνη.

Ποια νυκτωδία το φως σου έχει πάρει

και σε ποιο γαλαξία να σε βρω

εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι

κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό

που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι

Ποια νυκτωδία το φως σου έχει πάρει

και σε ποιο γαλαξία να σε βρω

εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι

κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό

που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι

--

ΜΑΝΑ

Στίχοι: Λουδοβίκος των Ανωγείων

Μουσική: Λουδοβίκος των Ανωγείων

Ερμηνεία: Λουδοβίκος των Ανωγείων

Μάνα μου δύσκολο κενό

αφήνει ο μισεμός σου.

Άκουσ' το μάνα μια φορά

απ΄ το μεγάλο γιο σου.

Μάνα μου υπερήφανη

και ντροπαλή μου μάνα

δεν το πιστεύω πως χτυπά

για σένα η καμπάνα.

Φεγγάρι παραγγέλνω σου

και μην το λησμονήσεις

τη μάνα μου στα σκοτεινά

δεν θέλω να αφήσεις.

Του Ψηλορείτη την κορφή

τη χιονοσκεπασμένη

βάλε σημάδι μη χαθείς

γιατί θα περιμένει.

--

ΤΑ ΣΜΥΡΝΕΪΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

Μουσική: Παντελής Θαλασσινός

Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης

Ερμηνεία: Παντελής Θαλασσινός

Το καθρεφτάκι σου παλιό

και πίσω απ' τη θαμπάδα

η Σμύρνη με το Κορδελιό

και η παλιά Ελλάδα.

Μουτζουρωμένο το γυαλί

μα πίσω απ' τους καπνούς του

βλέπει ο Θεός το Αϊβαλί

και σταματάει ο νους του.

Τα σμυρνέικα τραγούδια

ποιος σου τα 'μαθε

να τα λες και να δακρύζεις

της καρδιάς μου ανθέ.

Το καθρεφτάκι σου παλιό

και το μυαλό χαμένο

σε ποιο τα ήπιες καπηλειό

και βγήκες μεθυσμένο.

Μουτζουρωμένο το γυαλί

μα πίσω απ' τους καπνούς του

βλέπει ο Θεός το Αϊβαλί

και σταματάει ο νους του.

Τα σμυρνέικα τραγούδια

ποιος σου τα 'μαθε

να τα λες και να δακρύζεις

της καρδιάς μου ανθέ

--

ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ

Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης

Άλλες ερμηνείες: Πέτρος Γαϊτάνος

Μ' αίμα χτισμένο, κάθε πέτρα και καημός

κάθε καρφί του πίκρα και λυγμός

Μα όταν γυρίζαμε το βράδυ απ' τη δουλειά

εγώ και εκείνη όνειρα, φιλιά

Το 'δερνε αγέρας κι η βροχή

μα ήταν λιμάνι κι αγκαλιά

και γλυκιά απαντοχή

Αχ, το σπιτάκι μας,

κι αυτό είχε ψυχή.

Πάρ' το στεφάνι μας,

πάρ' το γεράνι μας

στη Δραπετσώνα πια

δεν έχουμε ζωή

Κράτα το χέρι μου

και πάμε αστέρι μου

εμείς θα ζήσουμε

κι ας είμαστε φτωχοί

Ένα κρεβάτι και μια κούνια στη γωνιά

στην τρύπια στέγη του άστρα και πουλιά

Κάθε του πόρτα ιδρώτας κι αναστεναγμός

κάθε παράθυρό του κι ουρανός

Κι΄ όταν ερχόταν η βραδιά

μες στο στενό σοκάκι ξεφαντώναν τα παιδιά

Αχ, το σπιτάκι μας,

κι αυτό είχε καρδιά

Πάρ' το στεφάνι μας,

πάρ' το γεράνι μας

στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή

Κράτα το χέρι μου

και πάμε αστέρι μου

εμείς θα ζήσουμε

κι ας είμαστε φτωχοί

--

 ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ

Στίχοι-Μουσική-Εκτέλεση: Βασίλης Τσιτσάνης

Συννεφιασμένη Κυριακή

Συννεφιασμένη Κυριακή,

 μοιάζεις με την καρδιά μου

που έχει πάντα συννεφιά,

Χριστέ και Παναγιά μου.

 Όταν σε βλέπω βροχερή,

στιγμή δεν ησυχάζω.

μαύρη μου κάνεις τη ζωή,

και βαριαναστενάζω.

Είσαι μια μέρα σαν κι αυτή,

που ‘χασα την χαρά μου.

συννεφιασμένη Κυριακή,

ματώνεις την καρδιά μου.

--

ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΚΑΡΑΒΙ

Γιάννης Σκαρίμπας : Ποίηση

Μουσική: Γιάννης Σπανός (Από την Τρίτη Ανθολογία)

Α΄ Εκτέλεση: Κώστας Καράλης

Β΄ Δημήτρης Μπάσης

Σπασμένο καράβι να `μαι πέρα βαθιά

έτσι να `μαι

με δίχως κατάρτια με δίχως πανιά

να κοιμάμαι.

Να `ν’ αφράτος ο τόπος

κι η ακτή νεκρική

γύρω-γύρω

με κουφάρι γειρτό

και με πλώρη εκεί

που θα γείρω.

Σπασμένο καράβι να `μαι πέρα βαθιά

έτσι να `μαι

με δίχως κατάρτια με δίχως πανιά

να κοιμάμαι.

Να `ν’ η θάλασσα άψυχη

και τα ψάρια νεκρά

έτσι να `ναι

και τα βράχια κατάπληκτα και τ’ αστέρια μακριά

να κοιτάνε.

Δίχως χτύπο οι ώρες και οι μέρες θλιβές

δίχως χάρη

κι έτσι κούφιο κι ακίνητο μες σε νύχτες βουβές

το φεγγάρι.

Έτσι να `μαι καράβι, γκρεμισμένο νεκρό

έτσι να `μαι

σ’ αμμουδιά πεθαμένη και κούφιο νερό

να κοιμάμαι.

Να κοιμάμαι.

--

ΑΣ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΧΟΡΟΙ

Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος

Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος

Πρώτη Εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος

Ας κρατήσουν οι χοροί

και θα βρούμε αλλιώτικα

στέκια επαρχιώτικα βρε

ώσπου η σύναξις αυτή

σαν χωριό αυτόνομο να ξεδιπλωθεί

Mέχρι τα ουράνια σώματα

με πομπούς και με κεραίες

φτιάχνουν οι Έλληνες κυκλώματα

κι ιστορία οι παρέες.

Kάνει ο Γιώργος την αρχή

είμαστε δεν είμαστε

τίποτα δεν είμαστε βρε

 κι ο Γιαννάκης τραγουδεί

άμα είναι όλα άγραφα

κάτι θα βγει.

Kαι στης νύχτας το λαμπάδιασμα

να κι ο άλκης ο μικρός μας

για να σμίξει παλιές κι αναμμένες τροχιές

με το ροκ του μέλλοντός μας.

O ουρανός είναι φωτιές

ανεμομαζώματα σπίθες και κυκλώματα βρε

και παρέες λαμπερές

το καθρέφτισμά τους στις ακρογιαλιές

Kι είτε με τις αρχαιότητες είτε με ορθοδοξία

των Ελλήνων οι κοινότητες

φτιάχνουν άλλο γαλαξία.

Να κι ο Mπάμπης που έχει πιει

κι η Λυδία ντρέπεται που όλο εκείνη βλέπετε βρε

κι ο Αχιλλέας με τη Zωή

μπρος στην Πολαρόιντ κοιτούν γελαστοί.

Τότε η Έλενα η χορεύτρια

σκύβει στη μεριά του Τάσου

και με μάτια κλειστά

τραγουδούν αγκαλιά Εθνική Ελλάδος γεια σου.

Τι να φταίει η Bουλή,

τι να φταιν οι εκπρόσωποι έρημοι και απρόσωποι βρε

αν πονάει η κεφαλή

φταίει η απρόσωπη αγάπη που 'χε βρει.

Mα η δικιά μας έχει όνομα

έχει σώμα και θρησκεία

και παππού σε μέρη αυτόνομα

μέσα στην τουρκοκρατία.

Να μας έχει ο Θεός γερούς

πάντα ν' ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε βρε

με χορούς κυκλωτικούς

κι άλλο τόσο ελεύθερους σαν ποταμούς.

Και στης νύχτας το λαμπάδιασμα

να πυκνώνει ο δεσμός μας

και να σμίγει παλιές κι αναμμένες τροχιές

με το ροκ του μέλλοντός μας.

--

ΥΔΡΟΧΟΟΣ

Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης

Μουσική: Βάσω Αλαγιάννη

Ερμηνεία: Νίκος Παπάζογλου

Μπαίνουμε στον Υδροχόο

και θ' ανάψουνε φωτιές

οι καιροί νερό θα φέρουν

έτσι λεν αυτοί που ξέρουν

κι όμως θα καούν καρδιές.

Όλα τριγύρω αλλάζουνε

κι όλα τα ίδια μένουν

 και μένα τα χεράκια της

με λύνουν και με δένουν.

Μπαίνουμε στον Υδροχόο

και θα φύγουν οι Ιχθείς

Έτσι ήτανε γραμμένα

μέσα στ' άστρα τα σβησμένα

που 'χα δει

πού ‘χα δει στα μάτια της.

Όλα τριγύρω αλλάζουνε

κι όλα τα ίδια μένουν

και μένα τα χεράκια της

με λύνουν και με δένουν

Μπαίνουμε στον Υδροχόο

και θ' ανάψουνε φωτιές

οι καιροί νερό θα φέρουν

έτσι λεν αυτοί που ξέρουν

κι όμως θα καούν καρδιές

Όλα τριγύρω αλλάζουνε

κι όλα τα ίδια μένουν

και μένα τα χεράκια της

με λύνουν και με δένουν.

--

Κάνε κάτι να χάσω το τρένο

Στίχοι : Τάκης Μουσαφίρης

Μουσική : Τάκης Μουσαφίρης

Ερμηνεία: Δημήτρης Μητροπάνου

Αυτό το τσιγάρο που καίει είναι το τελευταίο

τα μάτια σου κλείσε δεν θέλω να δεις ότι κλαίω,

γιατί είναι μοιραίο να φύγω,

σε λίγο, σε λίγο, σε λίγο.

Κάνε κάτι λοιπόν να χάσω το τρένο.

Κάνε κάτι λοιπόν να χάσω το τρένο.

Αγκάλιασέ με, φίλησέ με

μέσα στα χέρια σου τα δυό φυλάκισέ με.

Κάνε κάτι λοιπόν να χάσω το τρένο

κάνε κάτι, να χάσω το τρένο.

Αυτό το τσιγάρο που καίει σε λίγο θα σβήσει,

μια στάλα κουράγιο που έχω κι αυτό θα μ' αφήσει,

γιατί είναι μοιραίο να φύγω, σε λίγο, σε λίγο, σε λίγο

Κάνε κάτι λοιπόν να χάσω το τρένο

Κάνε κάτι να χάσω το τρένο.

Αγκάλιασέ με, φίλησέ με

μέσα στα χέρια σου τα δυό φυλάκισέ με

Κάνε κάτι λοιπόν να χάσω το τρένο

κάνε κάτι, να χάσω το τρένο.

--

ΒΡΕΧΕΙ ΦΩΤΙΑ ΣΤΗ ΣΤΡΑΤΑ ΜΟΥ

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος

Μουσική: Μίμης Πλέσσας

Πρώτη Εκτέλεση: Στράτος Διονυσίου

Βρέχει φωτιά στη στράτα μου

φωτιά που μ' έχει κάψει

για τα φτωχά τα νιάτα μου

κανένας δε θα κλάψει.

Η ζωή, η ζωή εδώ τελειώνει

σβήνει το καντήλι μου

κι η ψυχή, κι η ψυχή σαν χελιδόνι

φεύγει απ' τα χείλη μου.

Κύμα πικρό στην πλώρη μου

και τα πανιά σκισμένα

ούτε αδελφός αγόρι μου

δε νοιάστηκε για σένα.

Η ζωή, η ζωή εδώ τελειώνει

σβήνει το καντήλι μου

κι η ψυχή, κι η ψυχή σαν χελιδόνι

φεύγει απ' τα χείλη μου.

--

ΦΟΒΑΜΑΙ

Στίχοι: Αντρέας Πανταζής

Μουσική: Γιάννης Ζουγανέλης

Πρώτη Εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Μπροστά σου τα φώτα μιας πολιτείας

που περιμένει τις ανασκαφές...

Και τα κλουβιά με τα καναρίνια που κοιμούνται βαλμένα στη σειρά...

Κι εγώ που δεν έμαθα ακόμα ποιος είμαι

ένας κουρασμένος σκοπός,

χωρίς προοπτική...

Και συ που σε λίγο θα σβήσεις

ένα από τα φώτα,

για να κοιμηθείς με κάποιον που μου μοιάζει...

 Έτσι που τα σίδερα του κλουβιού να χαθούν για μια στιγμή,

μέσα στο σκοτάδι...

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα

Τα ρούχα μου παλιώσανε και δεν αντέχουν

τρύπες στα γόνατα από τις υποκλίσεις

τσέπες ξηλωμένες απ’ τα κέρματα

χαλασμένα φερμουάρ, χάσκουν χρεοκοπία

Το κορμί μου μελανιασμένο μες το κρύο σαν λάθος

που δεν το παραδέχεται κανένας γυρνάει

και ζητά τη ζεστασιά σου

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα

Τα τσιμέντα σου καινούρια

με έπιπλα λουστραρισμένα

Και μάρμαρα λευκά μια γυαλάδα που στραβώνει

και δε σ’ αφήνει χώρο να σταθείς

και μόνο εγώ απ’ όλα εκεί μέσα

σαπίζω σαν σε αρχαίο τάφο

Σκεύη παραστάσεις βρέθηκαν εκεί

εκτός από εμένα,

που σε κρύπτη μυστική

ψάχνω ακόμη να σε βρω να με αναστήσεις

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα

Τα ρούχα μου παλιώσανε και πέφτουν

σαν χρεοκοπημένες κυβερνήσεις.

Γέρασα μ’ ένα παιδικό παντελονάκι

και το πλοίο δε φάνηκε ακόμη.

 Σε σφίγγω πιο πολύ γιατί κρυώνω

το κορμί μου δρόμος, που εκτελούνται δημόσια έργα

κομπρεσέρ μ’ ανοίγουν και με κλείνουν.

Τράβα λίγο τη κουρτίνα να με δεις

έγινα διάδρομος για στρατιωτικά αεροπλάνα.

Και το μυαλό μου, αποθήκη, για ραδιενεργά κατάλοιπα.

Μέτρα ασφαλείας πήρανε,

για την αναπνοή μου και σε πολυεθνικό μονόδρομο,

το μέλλον μου δώσαν αντιπαροχή.

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα

 Έτσι ζω προκαταβολικά το παρελθόν μου

και με δυο γυμνά καλώδια για χέρια

αγκαλιάζω τα ψηλά σου volt για στερνή φορά

Φοβάμαι

--

Τα τραγούδια και οι στίχοι των ελλήνων στιχουργών-ποιητών που αγαπάμε και τραγουδάμε, μαζί με τις καθαρές και δυνατές αντρικές φωνές.

Γιώργος Χ. Μπαλούρδος

Πειραιάς, 30/9/2018