Καταγραφή κριτικών κειμένων του ποιητή Στέλιου Γεράνη

Καταγραφή των κριτικών του ποιητή Στέλιου Γεράνη

Αποδελτιώνω στο σημείωμα αυτό, τις βιβλιοκριτικές του πειραιώτη ποιητή κυρού Στέλιου Γεράνη, που δημοσιεύτηκαν στο παλαιό λογοτεχνικό περιοδικό ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ ΜΑΣ. Πρώτο τεύχος Ιούλιος 1958-τελευταίο διπλό τεύχος 23-24 Μάϊος-Ιούνιος 1960. ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ ΜΑΣ, Μηνιαίο Όργανο του Πειραϊκού Λόγου, είχε διαστάσεις 20,5 Χ 27. Στην κεφαλίδα του πριν τον κύριο τίτλο υπάρχει η ρήση του Ρήγα Βελεστινλή: «ΟΠΟΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΣΥΛΛΟΓΑΤΑΙ ΣΥΛΛΟΓΑΤΑΙ ΚΑΛΑ». Κάτω από τον τίτλο αναφέρονται τα εξής: ΙΔΡΥΤΗΣ: ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΒΩΚΟΣ (1900-1903) ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: ΝΙΚΟΣ ΒΕΛΙΩΤΗΣ.

Και τα εξής ακόμα: ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΝΕΑ ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ. ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΠΕΙΡΑΪΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΕΒΑΝΤΑΣ. ΕΠΙ ΤΗΣ ΥΛΗΣ: ΣΤΕΛΙΟΣ ΓΕΡΑΝΗΣ

Τα εξώφυλλα ποικίλλουν σε χρωματισμό και φόντο. Το πλαίσιο χωρίζεται σε δύο μέρη θα γράφαμε. Το κεντρικό που μας δίνει τις πληροφορίες και ένα άλλο μεγάλων διαστάσεων τετράγωνο (και εδώ οι διαστάσεις του ποικίλλουν) με τίτλο «Σ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ» πρώτον Κείμενα του πεζού λόγου (διηγήματα, μελέτες, χρονικά, αναμνήσεις) δεύτερον Κείμενα του ποιητικού λόγου, τρίτον Κριτικά κείμενα, και τέταρτον ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ-ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΖΩΗ. Κάτω από κάθε επιμέρους τίτλο αναφέρονται το ονοματεπώνυμο των συνεργατών εκάστου τεύχους. Ορισμένα τεύχη όπως πχ. νούμερο 9 του 1959 δεν υπάρχει το δεύτερο πλαίσιο με τους συνεργάτες αλλά ξυλογραφία του χαράκτη ΤΑΣΣΟΥ. Άλλα φύλλα έχουν φωτογραφίες σε μικρότερο μέγεθος λογοτεχνών ή ζωγραφικό πίνακα. Όπως αναγνωρίζουμε από τη φυλλομέτρησή του, ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ ΜΑΣ δεν διαθέτει μόνο πλούσια ύλη και πολλούς συνεργάτες αλλά και προσεγμένα εξώφυλλα. Το περιοδικό αυτό είναι μάλλον, και από εκδοτικής πλευράς το πλέον αντιπροσωπευτικό του πειραϊκού χώρου στον χώρο της λογοτεχνίας και του πολιτισμού, σε σχέση με άλλα μικρότερου βεληνεκούς έντυπα που κυκλοφορούσαν εκείνες τις δεκαετίες στον Πειραιά. Οι πολλές διαφημίσεις ολοσέλιδες ή μη που δημοσιεύονται σε πολλές τελευταίες σελίδες του και στο οπισθόφυλλο δες πχ .: Ακτοπλοϊκές Γραμμές, ΕΕΓΑ-Βασίλισσα Φρειδερίκη, Ολυμπία κλπ., Κεραμουργικές Βιομηχανίες, Κρίτων Ευστ. Δηλαβέρη Α.Ε., Διαφημιστικές εταιρείες, ΓΚΡΕΚΑ, Καπνοβιομηχανίες, όπως ο ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΣ, με το γνωστό πακέτο τσιγάρων ΑΣΣΟΣ, («Ο χρόνος διαβαίνει το καλό μένει…», σιγαρέττα 20 δραχμαί 7) και το επίσης πλακέ νούμερο 11 της ίδιας Καπνοβιομηχανίας, της Καπνοβιομηχανίας Γ. Α. Κεράνης με το ΔΕΛΦΟΙ ΦΙΛΤΡΑ ΕΛΑΦΡΑ, Βιομηχανία Γάλακτος, ΕΒΓΑ, το Λαϊκό Λαχείο, το κατάστημα ενδυμάτων Κ. Μαρούσης των Αθηνών, ο NESCAFE που βρίσκονταν στην Ακτή Μιαούλη 3 στον Πειραιά, τα Οπτικά-Φωτογραφικά του Ελ. Κανταρτζή στη Φίλωνος 41 Β, τα καταστήματα Υαλικών και οικιακών σκευών Κ. Χουτόπουλος, στην Εθνική Αντιστάσεως 4, οι Σχολαί «Αριστοτέλης» στην Λεωφόρο Βασιλέως Κωνσταντίνου 64, οι Τεχνικαί και Επαγγελματικαί Σχολαί «Ο ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ» ΙΙ Μεραρχίας 23, οι Σχολαί Μηχανικών και Ηλεκτρολόγων Πειραιώς «ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ» στην Λεωφόρο Βασιλέως Κωνσταντίνου 42, την έκδοση της ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ-ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗΣ της Χρύσας Παραδείση από την Βιβλιοεκδοτική στην οδό Λόντου 2 στην Αθήνα, η Βιομηχανία Σαπουνιών «Π. Δ. ΠΑΠΟΥΤΣΑΝΗΣ» στην οδό Πολυδεύκους 31 και πολλές άλλες, που μας φανερώνουν τους χορηγούς του περιοδικού αλλά ταυτόχρονα θα σημειώναμε, και την εμπορική εμπιστοσύνη των διαφόρων επιχειρήσεων και άλλων οικονομικών φορέων στην έκδοση και την προβολή του, εντός και εκτός Πειραιά. Και γιατί όχι, και της ίδιας της εμπορικής και οικονομικής παρουσίας και δραστηριότητας της Πόλης. Μάλιστα, οι Διαφημίσεις «ΓΚΡΕΚΑ» στην Όθωνος 8 στην Αθήνα που αν δεν κάνω λάθος είχα πληροφορηθεί ότι ανήκε στον δήμαρχο της δικτατορίας Αριστείδη Σκυλίτση, δημοσίευε σε τεύχη του περιοδικού μικρά κείμενα που αφορούσαν την διαφημιστική της πατέντα, όπως η κολώνια «ΜΑΡΒΕΛ», δες το κείμενο-σαν μικρό παραμυθάκι «ΤΟ ΖΟΥΜΠΟΥΛΙ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ» του τεύχους 2/8,1958, το «ΜΙΑ ΣΤΑΧΤΟΠΟΥΤΑ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΜΑΣ» που διαφημίζει τις Ναϋλον κάλτσες «GERALD»

Πιστεύω ότι, όταν εξετάζουμε ένα λογοτεχνικό περιοδικό, το αποδελτιώνουμε και το καταγράφουμε, για να γνωρίσουμε τους συνεργάτες του, την θεματολογία του και τα περιεχόμενά του, την συμβολή του με δυό λόγια στην εποχή του, είναι ορθό να αποδελτιώνουμε και τις διαφημίσεις. Οι διάφορες και ποικίλες διαφημίσεις που δημοσιεύονται σε ένα έντυπο, δεν μας φανερώνουν μόνο τους φιλότεχνους ή την εμπιστοσύνη των ανθρώπων των επιχειρήσεων στο συγκεκριμένο έντυπο ή τους ανθρώπους του αλλά, και ότι την ίδια περίοδο που εκδόθηκε το συγκεκριμένο έντυπο, δραστηριοποιούνταν στην πόλη που εκδόθηκε και οι αντίστοιχες επιχειρήσεις, έχουμε την επιχειρηματική δραστηριότητα και κίνηση της πόλης, μαθαίνουμε που στεγάζονταν, τι πωλούσαν, τι διαφήμιζαν, ποιο είναι το σχεδιαστικό και φωτογραφικό πρόσωπο του διαφημιζόμενου προϊόντος, ποιοι οι ιδιοκτήτες κλπ. Έχουμε δηλαδή την καλλιτεχνική κίνηση της πόλης, την πνευματική παραγωγή, τα πρόσωπα που κυριαρχούν στο τοπικό  στερέωμα και όχι μόνο, τα ιστορικά γεγονότα, και παράλληλα το εμπόριο, μια σφαιρική συμπερίληψη της πορείας της Πόλης.    

Σε όλα τα τεύχη ο Στέλιος Γεράνης κρατά την κριτική του ποιητικού λόγου ενώ ο Χρήστος Λεβάντας του πεζού. Υπάρχουν και σκόρπιες άλλων. Οι τελευταίες σελίδες αφιερώνονται στις κριτικές και διάφορα σχόλια καθώς και στην αναγραφή τίτλων νέων εκδόσεων που έστειλαν στο περιοδικό. Οι σελίδες αυτές έχουν τον γενικό τίτλο ΚΡΙΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ και είναι συνήθως, δισέλιδες. Οι υπεύθυνοι της ύλης και του περιοδικού ξεχωρίζουν όπως είναι εύλογο τις νέες κυκλοφορίες των πειραϊκών βιβλίων από τις άλλες. Η ποικιλία είναι μεγάλη και ενδιαφέρουσα. Σε ορισμένες πληροφορίες μας δίνεται ο εκδοτικός οίκος σε άλλα όχι. Μας δίνεται ακόμα η χρονιά έκδοσης και σε ποια κατηγορία ανήκει το προς εξέταση ή καταγραφή έργο. Διαπιστώνουμε με αυτόν τον τρόπο, πέρα από την θεματολογία των δημοσιευμάτων και των ποιημάτων του περιοδικού, ότι μας είναι χρήσιμο σαν μια μικρή έστω βάση υποδομής για τις εκδοτικές κυκλοφορίες της εποχής για μια τριετία.

ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ ΜΑΣ, έρχεται να συνεχίσει την πρώτη προσπάθεια έκδοσης λογοτεχνικού περιοδικού του λογοτέχνη Γεράσιμου Βώκου με τον ίδιο τίτλο που εκδόθηκε το διάστημα 1900-1903. Η νέα αυτή περίοδο είναι εντελώς διαφορετική από την πρώτη, οι ιστορικές, πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες έχουν αλλάξει, στα ενδιάμεσα χρόνια η Ελλάδα και ο Ευρωπαϊκός Κόσμος έζησε τους Βαλκανικούς Πολέμους, τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, την Μικρασιατική Καταστροφή, τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, πολλές ενδιάμεσες δικτατορίες, αλλά, και την διεύρυνση των ελληνικών συνόρων χάρις την πολιτική του Ελευθερίου Βενιζέλου. Η χώρα μας, επίσης, βίωσε τα τραγικά αδιέξοδα και ενός εμφύλιου σπαραγμού που, διατηρήθηκαν ανοιχτές οι πληγές του για αρκετές δεκαετίες μεταγενέστερα. Πληγές, που αν αυτορυθμιστούν με τις πληγές της Γερμανικής Κατοχής, ποδηγέτησαν την ανάπτυξη της χώρας σε όλους τους τομείς της πολιτικής και κοινωνικής ζωής και χάραξαν βαθειά τα ίχνη τους στις ζωές και τις συμπεριφορές των συμπατριωτών μας. Είμαστε η πρώτη γενιά, αυτή του 1980 που δεν ζήσαμε πολεμικά γεγονότα, δεν βιώσαμε πολεμικές επιχειρήσεις, πείνα, εξορίες, φυλακίσεις, κατατρεγμούς. Μετά σχεδόν την τελευταία δικτατορία του 1967 στην πατρίδα μας, εμείς οι Έλληνες, μας προσφέρθηκε η δυνατότητα, και λόγω διεθνών συγκυριών να διαχειριστούμε τις τύχες της ζωής μας και της χώρας μας μόνοι μας. Το αν το κατορθώσαμε αυτό και σε ποιο βαθμό, αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

     Μέσα σε αυτόν τον γενικότερο «αναβρασμό» ανοικοδόμησης της Νέας Ελλάδας, της Ελλάδας της αντιπαροχής και του δημόσιου βολέματος αν θέλετε, της άναρχης δόμησης και της πολυκατοικίας, της αστυφιλίας και τις εσωτερικής και εξωτερικής μετανάστευσης, στην μικρή μας πόλη-που η αστική της τάξη μετά τον βομβαρδισμό μετοίκησε στην Αθήνα και σε άλλα προάστια-κυκλοφόρησε και το λογοτεχνικό αυτό περιοδικό. Ένα περιοδικό που στηρίχτηκε στις εσωτερικές πειραϊκές αμιγώς δυνάμεις, φιλοδοξίες και προσπάθειες πειραιωτών που με μεράκι, αγάπη, κέφι, προσωπικό μόχθο και έξοδα, κατέθεσαν την δική τους πρόταση στο λογοτεχνικό σανίδι. Έχω ξανά γράψει ότι ο Πειραιάς, δεν κατόρθωσε να δημιουργήσει την δική του Λογοτεχνική Σχολή όπως πχ. η συμπρωτεύουσα η Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις. Έμεινε μάλλον στα στενά πλαίσια μιας αξιόλογης πειραϊκής παρέας και συντροφιάς που θέλοντας να ακουστεί και η δική τους συγγραφική φωνή παραέξω δημιούργησε αυτό το μικρό πνευματικό θαύμα. Νέες πνευματικές δυνάμεις κυοφορήθηκαν και συνέχισαν εκείνες ή συμπλήρωσαν εκείνες του μεσοπολέμου και των αρχών του προηγούμενου αιώνα. Φιλότιμες προσπάθειες που έδρασαν καταλυτικά μέσα στην στενή πειραϊκή κοινωνία. Σε όλα τα επίπεδα του πολιτισμού και τα πεδία της τέχνης. Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την συνεισφορά τους παρά τις ατομικές τους μεροληψίες, λογοτεχνικά «μαχαιρώματα», αποκλεισμούς, διαφωνίες, τσακωμούς, ρήξεις, θαψίματα πολλαπλών ταχυτήτων και χρονικών στιγμών, και ένα σωρό άλλες αρνητικές αρετές που έχουμε εμείς οι έλληνες που τα ξέρουμε όλα και τα είπαμε όλα στους ξένους. Είναι καιρός πλέον, τώρα που έχουν πλέον φύγει οι περισσότεροι αν όχι όλοι αυτών των γενεών να αξιολογηθούν με τα μέτρα που μας παρέχει η απόσταση του χρόνου και οι προσωπικές αντιπάθειες και εμπάθειες εντός της πόλης και οι αποκλεισμοί, να διαπραγματευτούμε σοβαρά και υπεύθυνα τα ζητήματα αυτά. Να ξαναδιαβάσουμε και να ερευνήσουμε όλο αυτό το πνευματικό υλικό και τα στοιχεία που μας κληροδότησαν οι παλαιότεροι πειραιείς και που έγραψαν τόσο την δική τους ιστορία όσο και εκείνη της πόλης στον χώρο της τέχνης και του πολιτισμού.  Η Ιστορία έχει χαραχθεί, η πορεία έχει διανοιχθεί οι πνευματικοί και πολιτιστικοί σπόροι έχουν ριχθεί, τα ελάχιστα άνθη έχουν αναπτυχθεί, δεν μένει παρά να τα γνωρίσουμε. Όχι για να δημιουργηθεί η Πειραϊκή Σχολή Γραμμάτων, αυτό ίσως είναι πλέον αργά, αλλά για να σχηματιστεί η ΠΕΙΡΑΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ των πνευματικών ανθρώπων του Πειραιά και των καλλιτεχνών του. Σε αυτήν την συλλογική προσπάθεια για να τεθούν οι νέες σύγχρονες βάσεις, χρειάζεται να στέρξει αρωγός τόσο η ιδιωτική πρωτοβουλία όσο και ο Δήμος Πειραιά, χωρίς αποκλεισμούς όπως συμβαίνει μέχρι και των ημερών μας. Να ιδρυθεί μια πειραϊκή αμφικτιονία του πειραϊκού πνεύματος. Αλλά είμαι έλληνας και πειραιώτης, γνωρίζω ότι αυτό θα παραπεμφθεί στις καλένδες και πάλι ορισμένα μόνο πρόσωπα θα επιλεχθούν με τις γνωστές προσωπικές και άλλου είδους αποκλείσεις. Δυστυχώς.

Ας δούμε τα βιβλία που κρίνει ο ποιητής Στέλιος Γεράνης, που η συνεισφορά του στα Πειραϊκά Γράμματα και την τέχνη είναι σημαντική και μεγάλη. Μια συνεισφορά, που δεν έμεινε μόνο στον χώρο της ατομικής του ποιητικής δημιουργίας και κατάθεσης αλλά περιελάμβανε και κρίσεις και δοκίμια για λογοτέχνες και θέματα της λογοτεχνίας, δημόσιες παρεμβάσεις του και ίδρυση λογοτεχνικών σωματείων της πόλης. Στην παλαιά εγκυκλοπαίδεια της λογοτεχνίας των εκδόσεων Χάρη Πάτση (1966;) υπάρχουν επίσης δεκάδες λήμματα που φέρουν την υπογραφή του. Την περίοδο της συνάντησής μας, μου έλεγε ότι είχε συντάξει έναν κατάλογο με κριτικές του, αλλά και αυτός δεν ήταν ολοκληρωμένος, μια και, ο ποιητής εξακολούθησε να δημοσιεύει κείμενά του και ποιήματά του σε διάφορα έντυπα. Του είχα προσφέρει ένα μικρό ελάχιστο δείγμα των αποδελτιώσεων που είχα κάνει και από την δική μου πλευρά αλλά, και πάλι δεν είχε συγκεντρωθεί όλο το σκόρπιο υλικό. Τα ποιήματά του, εκδόθηκαν σε δύο τόμους με την βοήθεια της συζύγους του Άννας Παναγιωτοπούλου-Γεράνη από τις εκδόσεις του Παναγιώτη Γ. Σοκόλη το 1998. Ποίηση Α΄ 1943-1960 και Ποίηση Β΄ 1960-1991, σε εισαγωγή-φιλολογική επιμέλεια του συγγραφέα και καθηγητή Θεοδόση  Πυλαρινού. Ο ποιητής και κριτικός Στέλιος Γεράνης, ο πειραιώτης ταλαντούχος δημιουργός έχει γράψει και στίχους τραγουδιών. Γνωστότερο τραγούδι του είναι αυτό που μελοποίησε ο Γιώργος Ζαμπέτας και έχει αποδοθεί με τις φωνές του ίδιου του Ζαμπέτα, νομίζω του Παντελή Θαλασσινού και του μουσικοσυνθέτη Διονύση Σαββόπουλου. Το «πάρε ναυτάκι, ναυτάκι συριανό/λοστρόμο πειραιώτη/ μηχανικό μυτιληνιό και καπετάνιο χιώτη…»

 Αν δεν κάνω λάθος, δεν υπάρχει μια προτομή του στην πόλη.

• Τεύχος 1/7,1958

-ΚΩΣΤΑΣ ΓΑΡΙΔΗΣ: «Δύσκολες ώρες» Πειραιάς (1957)

-ΚΩΣΤΑΣ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ: «Ελεγείες» Αθήνα (1958)

-ΘΕΜΗΣ ΓΑΛΑΝΟΣ: «Χαιρετισμοί» Πειραιάς (1958)

-ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΡΑ: «Αναζήτηση» Αθήνα 1957

-ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΡΘΕΝΗΣ: «Όρθρος» (1955). «Σταλαχτίτες της Σιωπής» (1956). «Σήμαντρα του Αιγαίου» (1957)

-ΣΠΥΡΟΣ ΚΟΚΚΙΝΗΣ: «Ο δρόμος της πατρίδας μου» (1957)

• Τεύχος 2/8,1958

-ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ: «Η Μητέρα μου στην Εκκλησία» («Δίφρος» Αθήνα 1957)

-ΓΙΩΡΓΗΣ ΚΟΤΣΙΡΑΣ, «Η συνομιλία με τον Σίσυφο» («Δαίδαλος» Αθήνα 1958)

• Τεύχος 3/9,1958

-ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΤΣΟΛΗΣ: «Παρουσία» (1951), «Το Μέγα Πάθος» (Έκδοση Φιλολογικού Συλλόγου Νίκαιας, 1956)

-ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΡΟΥΓΚΑΣ: «Κραυγές» Πειραιάς (1958)

-Π, ΝΑΘΑΝΑΗΛ: «Κραυγές» Αλεξάνδρεια (1958)

• Τεύχος 4/10,1958

-ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΩΣΤΑΒΑΡΑΣ: «Αναβίωση» (1957), «Έξοδος» (1957), «Κοντσέρτο για κυκλάμινο και ορχήστρα ωρών» (Αθήνα 1958)

-ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΝΕΤΤΑΣ: «Στην αντίπερα όχθη» («Το σπίτι του ποιητή», Αθήνα 1957)

-ΝΤΙΝΟΣ ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ: «Συνωμοσία πίκρας» (Αθήνα 1958)

• Τεύχος 5/11,1958

-Δ. ΜΑΤΣΟΥΚΑΣ: «30 αιώνες» (Αθήνα, 1957)

-Μ. ΠΑΛΗΑΤΣΑΡΑ: «Ο ήσυχος άνεμος» (Αθήνα 1958)

-Γ. Θ. ΣΟΥΛΟΥ: «Τα ήμερα και τ’ ανάφλογα» (1958)

-ΤΑΣΟΥ ΞΑΝΑΛΑΤΟΥ: «Μελωδίες»(Πάτρα 1958)

-ΓΙΑΝΝΟΥ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ: «Λυρική Εκστρατεία» (Σέρρες 1958)

-ΚΟΥΛΗ ΚΑΣΗ: «Η φλογέρα του ποιητή (1957)

-ΦΟΙΒΟΥ ΑΝΘΕΜΗ: «Φάλαγγα» (Αθήνα 1958)

• Τεύχος 6/12,1958

-ΓΛΑΥΚΟΣ ΑΛΙΘΕΡΣΗΣ: «Μυστικός Δείπνος»

-ΚΥΠΡΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΗΣ: «Συμφωνία στον αέρα της ενάτης του Μπετόβεν». «Πρισματικός Οκτώβρης». «Ο θησαυρός η μάνα…»

-Θ. ΠΙΕΡΙΔΗΣ: «Νόστος»

• Τεύχος 7-8/1,2,1959

-ΑΡΗΣ ΔΙΚΤΑΙΟΣ: «Πολιτεία» Α΄ (1957) «Πολιτεία» Β΄(Δίφρος 1958)

-ΗΛΙΑΣ ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ: «Αρκαδική Ραψωδία» (Αθήνα 1958)

-ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΒΑΝΗΣ: «Παραφορά» («Το σπίτι του ποιητή», 1958)

-ΖΩΗΣ ΜΑΝΑΡΗΣ: «Άγονη Γραμμή» (Αθήνα 1957)

-ΕΦΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ: «Δαρείοι» (Αθήνα 1958)

-ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΤΕΡ: «Απόψε η γη καίει» (Αθήνα 1958)

-ΟΛΓΑ ΒΟΤΣΗ: «Ύπαρξη και Σιωπή» («Αετός» 1958)

• Τεύχος 9/3,1959

-ΓΙΩΡΓΗΣ ΣΑΡΑΝΤΗΣ: «Οι δρόμοι που αγαπήσαμε» (Εκδοτικό Τυπογραφείο, Αθήνα 1958)

-ΠΑΝΟΣ Ν. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥΝΗΣ: «Πάντα Ξημερώνει» (1957). «Θαλασσινά Τραγούδια» (Αθήνα 1958)

-ΠΑΝΑΓΗΣ ΛΕΥΚΑΔΙΤΗΣ: «Τραγούδια και Μοιρολόγια» (Αθήνα 1956)

-ΜΑΡΚΟΣ ΜΕΣΚΟΣ: «Πρίν απ’ το θάνατο» (Θεσσαλονίκη 1958)

• Τεύχος 10-11/4,5,1959

-ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ: «Τα Ποιήματα»

-ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΥΛΩΝΟΓΙΑΝΝΗΣ: «Εκβατήρια»

-ΜΑΡΙΝΝΑ ΚΡΑΣΣΑ-ΖΩΡΑ: «Κόκκινο Φεγγάρι»

-ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΤΣΟΥΤΗΣ: «Κορυδαλός» (Αθήνα 1959)

-Π. ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΥ: «Δώδεκα ποιήματα»

-ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΑΛΑΝΤΗ-ΚΑΛΛΙΑ: «Αχνάρια της ψυχής» (1957). «Πολύχρωμα Ξεφτίδια» (1958)

-ΕΥΓΕΝΙΑ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ-ΠΕΤΡΩΝΔΑ: «Ο κύκλος της Αγάπης» (1958)

-ΚΩΣΤΑ ΜΟΝΤΗ: «Στιγμές» (Λευκωσία 1958)

• Τεύχος 12/6,1959

-ΚΡΙΤΩΝ ΑΘΑΝΑΣΟΥΛΗΣ: «Περιπτώσεις Καθημερινότητας» (Εκδόσεις «Νέστωρ» 1959)

• Τεύχος 13-14/7,8,1959

-ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΜΕΛΗΣ: «Το Πρόσωπο και το Είδωλο» (Θεσσαλονίκη 1959)

-ΚΟΥΛΗ ΑΛΕΠΗ: «Αρμένικη Μούσα» (Τρίτη έκδοση), «Χρυσές Μνήμες» («Νέστωρ» 1959)

-ΛΑΜΠΗ ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ: «Εσείς πουλιά του Μάη» (Αθήνα 1958)

-ΑΡΓΥΡΩ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΥ: «Έκρηξη Σιωπής» (Αθήνα 1959)

-ΣΠΥΡΟΥ ΚΑΤΣΙΜΗ: «Χαμόγελο» (Αθήνα 1959)

-ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Α. ΚΑΡΜΑΤΖΟΥ (Αλεξανδρινού): «Δώδεκα ποιητικές Κοντυλιές» (Αθήνα 1959)

-Λ. Δ. ΤΑΣΟΣ: «Διομήδεια» (Αθήνα 1959)

- ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΝΙΗΛ: «Η Αργυρή Βροχή» (Πειραιάς 1959)

-ΓΙΩΡΓΟΣ Σ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΑΣ: «Εν Ημέραις Οδύνης» (Αθήνα 1959)

-ΑΝΤΩΝΗ Κ. ΗΛΙΑΚΗ: «Γοτθικά Παράθυρα» (Κύπρος 1958)

-ΓΙΑΝΝΗ ΓΟΥΔΕΛΗ: «Ανθολογίας της Σύγχρονης Κριτικής» («Δίφρος» 1959)

• Τεύχος 15/9,1959

• Τεύχος 16/10, 1959 (ΕΤΟΣ ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ)

-ΑΝΤΡΕΑΣ ΚΑΡΑΝΤΩΝΗΣ: «Βίος και Αέτωμα» («Δίφρος» Αθήνα 1959)

-ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΠΟΥΧΛΑΣ: «Φαχίμα» («Το Περιοδικόν μας» 1959)

• Τεύχος 17-18/11,12, 1959 (ΕΤΟΣ ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ)

-ΣΑΡΑΝΤΟΣ ΠΑΥΛΕΑΣ: «Καθαρός Καρπός»

-ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ: «Εστίες Αντιστάσεως»

-ΟΜΗΡΟΣ ΜΠΕΚΕΣ: «Το τραγούδι του Μεγαλέξαντρου»

-ΝΑΣΟΣ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: «Έξοδος απ’ τη Νηνεμία»

-ΞΑΝΘΟΥ ΛΥΣΙΩΤΗ: «Ωδές του Νότου»

-ΑΧΙΛΛΕΑ ΠΥΛΙΩΤΗ: «Φωνή μέσα απ’ τη Γη μας»

-ΧΡ. ΠΑΠΑΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ: «Αίμα και Πυρ»

-ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΡΙΔΗ: «Το πρόσωπο της Γης»

-ΤΑΚΗ ΣΩΤΗΡΧΟΥ: «Οχτάδες»  

-ΣΠΥΡΟΥ ΠΑΝΤΖΑ: «Χρυσάνθεμα»

-ΗΛΙΑ ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΥ: «Η έκτη εντολή»

-ΜΕΜΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ: «Πάρε με μαζί σου Ιβάν»

-ΦΩΤΗ ΑΓΓΟΥΛΕ: «Πορεία μεσ’ στη Νύχτα»

• Τεύχος 19-20/1,2,1959

-ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΝΕΤΤΑΣ: «Το ημερολόγιο της Μοναξιάς», ((«Δίφρος», Αθήνα 1959)

-ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΙΑΣΚΑΣ: «Φαντασμαγορίες της ασφάλτου» («Δίφρος», Αθήνα 1958)

-Δ. Α. ΒΑΡΟΥΤΣΗΣ: «Μελαγχολία στο Κλειστόν Άστυ» (Αθήνα 1959)

-ΑΝΤΩΝΗ ΔΡΟΥΓΚΑ: «Φθινοπωρινή Συμφωνία» (Αθήνα 1958)

Μετά τα ως άνω βιβλία που εξετάζονται, υπάρχει και ένα σημείωμα 14 γραμμών του Γεράνη με τίτλο:

«Οκτώ «ποιητικά» βιβλία νέων

Εξετάζονται τα βιβλία των ποιητών και ποητριών: Σταύρου Μελισσινού, «Κύκνειον Άσμα», του Κώστα Καλαφάτη, «Χίμαιρες», του Τάσου Παπαποστόλου, «Ποιήματα», της Κωνστάντσας Αντύπα-Χρίπη, «Ζωή και Φαντασία», της Τζούλια Λαρά, «Νυχτολούλουδα», της Ειρήνης Μπενά-Φωσκόλου, «Τραγούδια του Είναι μου», της Μαρίας Μιχαλαριά-Βογιατζή, «Χλωμές Ανεμώνες» και στους «Λυρικούς Στοχασμούς» της Ζέφης Λ. Δαράκη. Γράφει ο Γεράνης, Αντίθετα στα ισχνά ποιητικά βιβλία (των παραπάνω ποιητών και ποιητριών), δεν υπάρχει τίποτα  σχεδόν που να σε σταματήσει και να σου δώσει την εντύπωση της ποιητικής επικοινωνίας, Τα περισσότερα είναι γραμμένα σε πρόχειρους παραδοσιακούς στίχους, που δεν κάνουν άλλο από το να εμφανίζουν τους «ποιητές» των σαν «ανύποπτους απ’ τα γύρω μας δέη».

• Τεύχος 21/3,1960

• Τεύχος 22/4,1960

-ΤΑΚΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ: «Η γέννηση των Πηγών» (Θεσσαλονίκη 1959)

-ΝΤΙΝΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ: «Έξη Δωμάτια» (εκδοτικό τυπογραφείο, Αθήνα 1959)

-ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΟΥΔΕΛΗΣ: «Προς Βικέντιον» (Δίφρος 1959)

• τεύχος 23-24/5,6,1960

-ΓΙΩΡΓΟΣ Θ. ΒΑΦΟΠΟΥΛΟΣ: «Η Μεγάλη Νύχτα και το Παράθυρο» (Δίφρος 1959)

-ΓΙΩΡΓΗΣ ΚΟΤΣΙΡΑΣ: «Αυτογνωσία» (Νέστωρ 1959)

-ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ: «Ο Περίπατος» (Αθήνα 1960)

-ΚΩΣΤΑΣ ΓΑΡΙΔΗΣ: «Η Σιωπή και οι Άνθρωποι» (Πειραιάς 1959)

-ΣΙΜΩΝΟΣ ΚΥΡΗΝΑΙΟΥ: «Πεζοπορία» (Φιλολογική Στέγη Πειραιώς 1959)

-ΛΟΥΚΑΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: «Πηγάδια και πηγές» (Αθήνα 1960)

-ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΩΣΤΑΒΑΡΑΣ: «Ρωμέϊκη σουίτα» (Αθήνα 1959)

-Ν. ΠΑΛΑΙΟΠΟΥΛΟΣ: «Άχρονη Δίνη» (Ισταμπούλ 1958)

-ΠΕΤΡΟΣ ΧΡΟΝΑΣ: «Σφενδόνη» (Ισταμπούλ 1959)

-ΜΙΧΑΛΗΣ Π. ΣΑΝΤΟΡΙΝΙΟΣ: «Χωρίς φεγγάρι» (Μυτιλήνη 1960)

-ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΟΥΡΗΣ: «Πειραιώτικα» (Πειραιάς 1960)

-ΤΑΚΗ ΟΛΥΜΠΙΟΥ: «Καινούργιοι Δρόμοι» (Αθήνα 1959)

-ΣΠΥΡΟΥ ΚΟΚΚΙΝΗ: «Η πολιτεία με τους ανθρώπους» (Χαλκίδα 1960)

Σημειώσεις:

Στο διπλό τεύχος 10-11/4,5 1959, βλέπουμε κάτω από τις βιβλιοκριτικές για την ποίηση του Στέλιου Γεράνη, να δημοσιεύεται κριτική για την ποιητική συλλογή του Χρήστου Φωτίου, «Πορεία» (Πειραιάς 1959) από τον μαρξιστή ιστορικό Γιάννη Κορδάτο, σ. 263. Ο ίδιος ιστορικός κρίνει και στο τεύχος 16/10,1959, σ. 81 το βιβλίο «Ο Θέογνης» ο Μεγαρέας σε μετάφραση, εισαγωγή και σχόλια Π. Τριανταφύλλου. Και στο τεύχος 17-18/11,12,1959 σ.117, βιβλιοκρίνει τα «Ελληνικά βουνά» του Κώστα Στούρνα.

Στις τελευταίες σελίδες του τεύχους 12/Ιούλιος 1958-Ιούνιος 1959, δημοσιεύεται Ευρετήριο των τευχών

Στο διπλό τεύχος 13-14, ο Γεράνης συνεξετάζει τις ποιητικές συλλογές του Σπύρου Κατσίμη και Παναγιώτη Α. Καρματζού. Με ένα σημείωμα δέκα γραμμών.

Στο τεύχος 15/9/1959, στα ΚΡΙΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ, δημοσιεύονται μόνο κριτικές για τον πεζό λόγο του πειραιώτη πεζογράφου και συνεργάτη του περιοδικού Χρήστου Λεβάντα. Ο ποιητής Στέλιος Γεράνης δεν κρίνει.

Η έκδοση της ποιητικής συλλογής «Φαχίμα» του πειραιώτη Αντώνη Μπούχλα από το «Περιοδικόν μας» μας δείχνει ότι το περιοδικό και οι συντελεστές της έκδοσής του δεν δίστασαν να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους και στον χώρο των εκδόσεων ποιητικών συλλογών.

Στο διπλό τεύχος 17-18, ο Στέλιος Γεράνης πριν τις κριτικές αναφέρει τα εξής:

«Είναι, όχι απλώς δύσκολο, αλλά και εντελώς αδύνατο να ανταποκριθή, ο μη κατ’ επάγγελμα κριτικός, στις υποχρεώσεις που δημιουργεί η καθημερινά σχεδόν υψουμένη στήλη των υπό κρίση βιβλίων, όταν έχει στη διάθεσή του μερικές σελίδες, τακτικής έστω μηνιαίας εκδόσεως. Έτσι, ο υποφαινόμενος, αναγκάζεται σήμερα να προτιμήσει αντί της σιωπής, τη σύντομη αναφορά και σε ποιητικά κείμενα που αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής, κρατώντας πάντα το δικαίωμα να ασχοληθή πλατύτερα σε προσεχή τεύχη του «Περιοδικού μας».

Το σύντομο αυτό προλογικό σημείωμα, του ποιητή και κριτικού Στέλιου Γεράνη, μας φανερώνει το διαχρονικό και επαναλαμβανόμενο πρόβλημα που έχει ένας ή μία κριτικός. Την σωστή και έγκυρη παρουσίαση και κρίση του πλήθους των βιβλίων που έχει να παρουσιάσει ο κριτικός. Ο όγκος μεγαλώνει, όπως όλοι μας γνωρίζουμε, όταν πρόκειται για ποιητικές συλλογές, που όλοι μας γνωρίζουμε, ότι εμείς οι έλληνες, δεν είμαστε καθόλου φειδωλοί στην έκδοση και την κυκλοφορία νέων ποιητικών συλλογών. Από τότε που έχει αρχίσει η καταγραφή της ελληνικής ιστορίας των γραμμάτων διαπιστώνουμε ότι εμείς οι Έλληνες θεωρούσαμε κατά κάποιον τρόπο τον εαυτό μας ποιητές, συνεχιστές του Ομήρου και της Σαπφούς. Ο πεζός λόγος ακολουθούσε και έρχονταν ασθμαίνοντας ο δοκιμιακός. Αυτό με τον δικό του τρόπο επισημαίνει και ο Στέλιος Γεράνης. Εξάλλου, αν δούμε τις σελίδες που καταγράφουν τις ποιητικές συλλογές που φθάνουν στο περιοδικό είναι κατά πολύ περισσότερες από αυτές που βιβλιοκρίνονται. Εύλογο είναι η πνευματική και συγγραφική κόπωση να βαραίνει τον κριτικό, όταν μάλιστα, έχει να ασχοληθεί και με τα βιοποριστικά ζητήματα της οικογένειάς του, και ο χρόνος του είναι περιορισμένος.

Τα ποιητικά βιβλία μετά την κριτική για τον Νάσο Νικόπουλο, σχολιάζονται σε δύο ενότητες συνοπτικά.

Στο τεύχος 21, ο Στέλιος Γεράνης δεν δημοσιεύει κριτικές του. Στο ίδιο τεύχος και στην στήλη της κριτικής του «Πεζού λόγου» από τον Χρήστο Λεβάντα, βλέπουμε την πεζογράφο Λιλίκα Νάκου να βιβλιοκρίνει το βιβλίο της Ιουλίας Περσάκη, «Ιστορίες της κάθε Μέρας» εκδόσεις Εστίας και τον ποιητή Γιώργο Σαραντή το βιβλίο του πειραιώτη ποιητή και διευθυντή του περιοδικού Νίκου Βελιώτη, «Ραγάνια» Πειραιάς 1959

Η ποιητική συλλογή «Προς Βικέντιον» εκδόσεις Δίφρος 1959 του ποιητή και εκδότη Γιάννη Γουδέλη, του εκδότη των έργων του Νίκου Καζαντζάκη και του περιοδικού «Καινούργια Εποχή», που κρίνεται στο τεύχος 22/4,1960, σ. 208-, έχει σαν θέμα του τον γνωστό ζωγράφο Βίνσεντ Βαν Γκογκ. Αυτής της «δαιμονικής φυσιογνωμίας» όπως γράφει ο Στέλιος Γεράνης που πρόσφατα, παρακολουθήσαμε έκθεση με την ζωή και των έργων του και την γνωστή κινηματογραφική ταινία. Μια ταινία, που δεν μας ενθουσίασε και τόσο πολύ.

«Φυσά ο μιστράλ στην πυρωμένη κεφαλή σου

κι ο ξαναμμένος της πυρσός φουντώνει.

Τα νεύρα η καφεϊνη μαστιγώνει

σκαθάρια, κουνούπια, πείνα, αγιάζει

σε τρώνε.

Μες στα παπούτσια σου τα τρύπια

φυσά ο μιστράλ, φυσάει

Τώρα που αρχίζει να παγώνει

πονά η πληγή σου πιο πολύ.

Η καταιγίδα έρχεται, σιμώνει,

θολή η πληγή του ήλιου μελανιάζει,

στριφογυρνάν ολόγυρα οι τόποι

οι κεραυνοί τα νεύρα τους ξεσχίζουν,

σπίτια, δέντρα κι άνθρωποι

μέσα σε δίνη κιτρινίζουν, κιτρινίζουν.

Οι φωνές «Βικέντιε» σε κράζουν…

φυσά ο μιστράλ, φυσάει…»

Στο τελευταίο διπλό τεύχος του περιοδικού «ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ ΜΑΣ» ο Στέλιος Γεράνης  συνεξετάζει τα έργα του Ν. Παλαιόπουλου και του Πέτρου Χρονά. Εντύπωση μας κάνει που χρησιμοποιείται η λέξη Ισταμπούλ για την πόλη έκδοσης, αντί της Κωνσταντινούπολης, μια και τα Σεπτεμβριανά ήσαν κοντά χρονικά.

     Αυτοί είναι οι ποιητές και οι ποιήτριες και τα έργα τους που έκρινε και παρουσίασε ο ποιητής και κριτικός Στέλιος Γεράνης στο παλαιό πειραιώτικο λογοτεχνικό περιοδικό «ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ ΜΑΣ». Όπως βλέπουμε το εύρος είναι μεγάλο και προέρχεται από διάφορα μέρη της ελλάδας, της κύπρου και του εξωτερικού. Παρουσιάζονται αναγνωρισμένοι ποιητές και άλλοι όχι και τόσο γνωστοί. Συναντάμε ποιητές που παρουσιάζονται δύο ποιητικές τους συλλογές που εκδόθηκαν την ίδια χρονιά. Ποιητές που εξέδωσαν τα ποιήματά τους ιδίοις αναλώμασι και άλλοι από γνωστούς εκδοτικούς οίκους. Σε ελάχιστες περιπτώσεις παρουσιάζεται και μικρό ενδεικτικό δείγμα της δουλειάς τους.  Παρότι το περιοδικό είναι πειραιώτικο όπως βλέπουμε δεν μένει στα στενά γεωγραφικά όρια της πόλης. Η ανοιχτή του αυτή εκδοτική και λογοτεχνική «πολιτική» το βοηθά να γίνει γνωστό ανά την χώρα και να φτάσει στα χέρια πολλών νέων και παλαιότερων δημιουργών.

Μεστός και καίριος ο λόγος του κριτικού Στέλιου Γεράνη, κρατά  τις αναγκαίες αποστάσεις καθώς κρίνει τα έργα, και θα μπορούσαμε να συμπληρώσουμε ότι, διαβάζοντας προσεκτικά τις κριτικές αυτές θα ανιχνεύσουμε ίχνη μιας θεωρίας και μιας τεχνικής του ποιητικού λόγου που ο ποιητής Γεράνης ξετυλίγει τις σκέψεις του καθώς μας παρουσιάζει την ποίηση ομότεχνών του. Τα κείμενα του Στέλιου Γεράνη είναι μάλλον πιο εκτενέστερα σε σχέση με εκείνα του Χρήστου Λεβάντα που κρατά τις σελίδες του Πεζού λόγου, αν και, τα βιβλία του πεζού λόγου (μυθιστορήματα,  διηγήματα, νουβέλες κλπ) που παρουσιάζει ο Λεβάντας είναι περισσότερα. Ας μην μας διαφεύγει όμως ότι ο πεζογράφος Λεβάντας εργάστηκε ως δημοσιογράφος ενώ ο ποιητής Γεράνης σαν εκτελωνιστής. Πάντως, όπως και νάχει, οι κριτικές εργασίες και των δύο, είναι σημαντικές για την εποχή τους και για την ανάδειξη των νέων ποιητικών και πεζογραφικών δυνάμεων. Με τις βιβλιογραφικές αυτές παρουσιάσεις από τους δύο πειραιώτες συγγραφείς η πειραϊκή λογοτεχνία ανοίγει τα φτερά της και πέρα από τα όρια της πόλης. Αν δούμε τις κριτικές που δημοσιεύονταν παράλληλα σε πειραϊκές εφημερίδες ή άλλα λογοτεχνικά έντυπα θα δούμε την διαφορά στην ποιότητα και στην θεματολογία.

Υπάρχουν μερικές εξαιρετικές κρίσεις του Στέλιου Γεράνη για ορισμένα ποιητικά έργα, αλλά απέφυγα να κάνω μια επιλογή και να τις αντιγράψω συμπληρωματικά σε αυτό το σημείωμα, για να μην δώσω την εντύπωση ότι προτιμώ τον άλφα συγγραφέα ή τον βήτα. Δηλαδή, μας παρουσιάζεται η ποιητική συλλογή ενός εγνωσμένου αριστερού όπως ο Θεσσαλονικιός Μανόλης Αναγνωστάκης και ένας επίσης εγνωσμένος ποιητής και μεταφραστής ο ομοφυλόφιλος Λουκάς Θεοδωρακόπουλος. Ένας αξιόλογος πειραιώτης ποιητής ο Κώστας Γαρίδης και ένας κατά την γνώμη μου όχι και τόσο αξιόλογη ποιητική παρουσία αυτή του Αντώνη Μπούχλα. Έχουμε την κριτική για βιβλίο του κομμουνιστή Φώτη Αγγουλέ αλλά και του Γιώργου Βαφόπουλου. Παρουσιάζεται η συλλογή του γνωστού μας Ντίνου Ταξιάρχη αλλά και του Γ. Θ. Σούλου, που μάλλον δεν έμεινε (;) στα γράμματα. Το εύρος είναι μεγάλο, από τον υπερρεαλιστή ποιητή Μίλτο Σαχτούρη έως τη Κυπριακή ποιητική παρουσία που δεν είναι αμελητέα. Υπάρχει μια κριτική ισορροπία μεταξύ των βιβλίων που εκδόθηκαν από πειραιώτες δημιουργούς και εκείνους που δεν είναι πειραιώτες. Πολλές συλλογές εκδόθηκαν στην πόλη μας και είναι μία ακόμα μαρτυρία-αν προσθέσουμε και τους τίτλους των άλλων συλλογών που στάλθηκαν στο περιοδικό και καταγράφονται οι τίτλοι τους-της εκδοτικής κίνησης της πόλης. Μια συλλογή εκδόθηκε ή φέρει το όνομα του φιλολογικού παραδοσιακού σωματείου της πόλης, ενώ άλλη σαν εκδότης φέρεται το περιοδικό. Δεν θέλησα να κάνω μια εκδοτική δημοσκόπηση των κριτικών και των προσώπων γιατί θεωρώ ότι ο λόγος, ο κριτικός λόγος του ποιητής Στέλιου Γεράνη, μας φανερώνει από μόνος του την αξία και την σημασία του στην εποχή του, και την βεντάλια των ποιητικών ενδιαφερόντων του ποιητή. Ο Στέλιος Γεράνης, δεν υπήρξε μόνο ένας αξιόλογος ποιητής αλλά και ένα πολλαπλά δραστήριο στα πολιτιστικά άτομο τόσο μέσα στην πόλη όσο και εκτός αυτής για αρκετές δεκαετίες. Το πρόσωπό του ήταν σεβαστό και τα ποιήματά του καθώς και τα κείμενά του και δοκίμιά του θεωρούνταν αντιπροσωπευτικά δείγματα των δοκιμιογράφων της πόλης μας. Υπήρξε ένας από τους πυλώνες της πειραϊκής παράδοσης.

Σε μελλοντικό σημείωμα θα μεταφέρω και τις κριτικές των πεζών έργων από τον Χρήστο Λεβάντα.

Γιώργος Χ. Μπαλούρδος

Πειραιάς, Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου του 2018,

με πολλά προβλήματα στην ηλεκτροδότηση, διακοπές ρεύματος, σπάσιμο δέντρων και κακών καιρικών συνθηκών.

Θάλαττα, Θάλαττα Ξενοφών.

Μπας και καταφέρουμε να αποπλεύσουμε προς την ποθούμενη ανάπτυξη.