Δύο ποιήματα του Γεωργίου Στρατήγη

 

ΔΥΟ  ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ  ΓΕΩΡΓΙΟΥ  ΣΤΡΑΤΗΓΗ

 

          ΟΙ ΠΕΙΡΑΙΩΤΕΣ

                    Στον γενναίον εθελοντήν κύριον Άγγελον Παπαγεωργακόπουλον

 

Παίρνω για σένα με στοργή στο χέρι το δοξάρι,

Ώ καύχημα του Πειραιώς και σέμνωμα λαμπρό,

Και πρώτο απ’ τάλλα ατρόμητα παιδιά του, σε θωρώ.

Έφηβε ωραίε, να πολεμάς σαν άξιο παλληκάρι!

 

Δε σέκραξε η Πατρίδα σου’ μα συ, σαν το λιοντάρι,

Με μιάν ορμή, που εθύμιζε το λόχο τον ιερό,

Και με κορμί, που στο παληό θα ζήλευαν καιρό,

Ετίμησες τα στήθη σου με του αίματος τη χάρη.

 

Πόσο φτωχοί είνε οι θησαυροί κι’ όλης της γης για σένα.

Μπρός στου χρυσού παράσημου που πήρες της Τιμής,

Στάγια εκεί πέρα χώματα, τα μυριοδοξασμένα!

 

Με τι καμάρι σε θωρεί περήφανη η Μητέρα!

Και πώς να μην ελπίζουμε, σαι σε θωρούμε εμείς;

Πώς και που αλλού, σαν ήρωας, θα δοξαστής μια μέρα!

              εφημερίδα Χρονογράφος αρ.4.128, Δευτέρα 1/4/1913, σ.1

 

               ΤΟ  ΕΠΙΝΕΙΟ

                          στον αγαπητό μου ανεψιό Μίλτον Πουρή

 

Αν το Λιοντάρι Σου άρπαξαν, που εθαύμαζε όλη η σφαίρα,

το σύμβολο της Δόξας Σου στα χρόνια τα παληά.

Ήρθε ο καιρός στον τόπο του να στήσης άλλο πλειά

πελώριο, που να' φαίνεται στην Αίγινα και πέρα.

 

Πόσα σ' εσένα η δοξαστή δε σου χρωστεί Μητέρα,

Κυψέλη εσύ των μελισσιών, των μυρμηγκιών φωληά,

Και πόσα η τίμια Σου σ' Αυτήν δεν έδωσε δουλειά,

Σ' αίμα, σε  ιδρώτα, σε χρυσό, σε πόνο νύχτα μέρα!

 

Πόσα πανάρχαια φάσματα δεν έβλεπα το βράδυ,

Τριγύρω στο λιμάνι Σου, στο κύμα το θολό,

Μες από δάσος καταρτιών στο ημίφωτο σκοτάδι!

 

Και με της μάντισσας ψυχής το φως, μια νύχτα, Επίνειο,

Θαρρούσα, βλέποντας εκεί προς τον Κορυδαλό,

Πως τον αιώνα εζούσαμε μαζύ το Σαλαμίνειο!

       εφημερίδα Χρονογράφος Δευτέρα 1/4/1913 σ.1

 

ΠΕΙΡΑΙΑΣ  13/7/2022

ΥΓ. ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ

13 δισεκατομμύρια χρόνια η ζωή στο ΣΥΜΠΑΝ και εμείς ασχολούμαστε με…..