Ποιητικές Σταλαγματιές

 

Ποιητικές   Σταλαγματιές

 

Α)

όπταις άμμε

Σιγοβράζει το πάθος μου για σένα

--

Δεν σε λησμόνησα φίλε μου

τώρα που ο χρόνος πέρασε

Β)

αλγεσίδωρον

καημοί του έρωτα

--

Παγιδεύτηκα στον πόθο σου

σαν την πασχαλίτσα

μέσα στο σπιρτόκουτο με τη ζάχαρη

Γ)

στάθι   κάντα   φίλος

και τάν επ’ όσσοισ’ ομπέτασαν χάριν

λατρεμένε μου

εδώ σιμά μου κάτσε

από το βλέμμα σου η ερωτική μαγεία ν’ απλωθεί

--

φλογισμένη σελήνη του έρωτα τα μάτια σου

λαγνείες  ξυπνούν

στις αποβάθρες του κορμιού μου 

Δ)

Λάτω και Νιόβα μάλα μεν φίλαι ήσαν έταιραι

Η Λητώ και η Νιόβη από παλιά ήσαν φιλενάδες

--

Ο ….. και  Ο ….. εδώ και χρόνια είναι εραστές

Ε)

αλλ’ έων φίλος άμμι

λέχος άρνυσο νεώτερον ΄

ού γάρ τλάσομ’ εγώ συνοί-

κην έοισα γεραιτέρα

Και σ’ αγαπώ παράφορα

όμως την καρδιά μου πέτρα θα κάνω

για να νυμφευτείς νεότερη μου

δεν το μπορώ

να συζώ μαζί σου

και να γερνάω μόνη

--

Αχ! Θεέ μου

πόσο τον ποθώ

κι όμως

πρέπει να τον απομακρύνω από κοντά μου

να φτερουγίσει και να παίξει με νεότερούς μου

του έρωτα τα παιχνίδια

Το σώμα μου

νεκρή βλάστηση

ΣΤ)

αυλάκι

αυλάκι

--

χαρακιά (του έρωτα)

«άχ της αγάπης μαχαιριά»

Ζ)

ω τον Άδωνι

μα τον Άδωνι

--

Θεέ του Έρωτα

Αγγελόμορφε Άδωνι

πώς να σε υμνήσω

τώρα που τα ζουμπούλια και οι υάκινθοι

των ερωτικών μου χρόνων

μαράθηκαν

Η)

τίοισιν οφθάλμοισιν;

πώς να σ’ αντικρίσω;

--

Στα κιτάπια της μνήμης γυρνώ

και θυμάμαι

το πρώτο μας κοίταγμα

την άνοιξη των ανθισμένων φιλιών μας

το φέγγος των όρκων της υπόσχεσης

ότι θα είμαστε για πάντα μαζί

«Μαμά γερνάω»

Θ)

τάδε νύν εταίρες

ταίς έμαις  τέρπνα  κάλως αείσω

τα στερνά μου τραγούδια

θα τραγουδήσω τώρα

όσο γίνεται ομορφότερα

για τις αγαπημένες μου φίλες

--

Ένας ερωτικός λυγμός

το τραγούδι μου

για όλα τα σαπφείρινα μάτια που κάποτε αγάπησα

για τα βελούδινα χείλη που φίλησα

για τα αντρικά στήθη που κούρνιασα

Σήμερα,

Που η παρθένος ποίηση

Μετέστη

ΥΓ. Οι ποιητικές αυτές σταλαγματιές δεν επέχουν θέσει φιλολογικής μετάφρασης ποιητικών σπαραγμάτων της αρχαίας ποιήτριας της Σαπφώς. Είναι πειραματικές απόπειρες (όπως και με τον «Ύμνο στον Θεό Απόλλωνα» παλαιότερα) απόδοσης των ποιημάτων της, στηριγμένες σε λεξικά της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Και, αφού έδωσα την μεταφραστική δική μου εκδοχή, βασιζόμενος κατόπιν στα αρχαία σπαράγματα, εμπνεόμενος καλύτερα, σχεδίασα σύγχρονα ποιήματα, εμπλουτίζοντας το ερωτικό φύλο των εμπειριών, προσπαθώντας να μην αλλοιώσω όσο γίνεται την ερωτική έκφραση της Σαπφούς. Είναι ένα πείραμα, (δεν ξέρω κατά πόσο πετυχημένο) μία διάθεση να αντέξω και εγώ όπως όλοι μας, αυτό το θανατερό φονικό που έχει σκεπάσει τη χώρα τα τελευταία χρόνια. Το παράφωτο βλέμμα της σύγχρονης ζωής των ανθρώπων και το ανέσπερο φως της μνήμης που γέρνει και γερνά και αυτή μαζί με τα σώματά μας.

γιώργος χ. μπαλούρδος

Πειραιάς, 11 αυγούστου 2023