Μάνος Χατζιδάκις Το Χαμόγελο της Τζοκόντας

ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ

(Ξάνθη 23/10/1925-Αθήνα 15/6/1994)

Πάρτε από τη μουσική μου την ζαχαρένια γεύση

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Μελωδός των Ονείρων μας ο Μάνος Χατζιδάκις. Ο ποιητής, ο μουσουργός, ο συνθέτης, ο στιχουργός, ο διευθυντής ορχήστρας, ο ιδιοφυής, ο μελωδός των ονείρων μας. Των ονείρων της ελλάδας.

Διαρκώς παρούσα η μνήμη του.

Ο Μάνος Χατζιδάκις, ανήκει σε μια άλλη Ελλάδα. Μια Ελλάδα που συνομιλούσε με τα αρχαιολογικά της ερείπια, τραγουδούσε τα ιστορικά της οράματα, νανουρίζονταν με τους αρχαίους της μύθους, υμνολογούνταν από την ορθόδοξη παράδοσή της. Λιβάνιζε την φτώχεια της. Ανήκει σε μια ελληνική παράδοση και έναν κόσμο, ένα ελληνικό της φυλής ήθος που δεν υπάρχει πιά. Δεν ήταν όμως μόνος του, η ανθρώπινη ορχήστρα των ελληνικών χρωμάτων αποτελούνταν από το άλλο, εθνικό κεφάλαιο τον Μίκη Θεοδωράκη, τον ποιητή Νίκο Γκάτσο, την διεθνούς φήμης τραγουδίστρια Νανά Μούσχουρη, την τελευταία ελληνίδα θεά Μελίνα Μερκούρη, την χορογράφο Ραλλού Μάνου, τον σκηνοθέτη-δάσκαλο Κάρολο Κουν, τον Δημήτρη Χορν, τον σκηνοθέτη Αλέκο Σακελλάριο, την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τον Γιάννη Τσαρούχη, την Φλέρυ Νταντωνάκη, τον Δημήτρη Ψαριανό, τον Γιώργο Μούτσιο, την Μαίρη Λω, την Έλλη Πασπαλά, την Μάρω Κοντού, τον Βασίλη Λέκκα, την Μυρτιώτισσα, τον Γιώργο Μαρίνο, την Μαρία Φαραντούρη, τον Γιώργο Ρούσσο, τον Μανώλη Μητσιά, τον Λάκη Παππά, τον Μίνω Αργυράκη, την Νένα Βενετσάνου, την Αλίκη Καγιαλόγλου, τον Νίκο Γκάτσο, και άλλα εύοσμα άνθη του ελληνικού μουσικού μας και ποιητικού πολιτισμού και όχι μόνο. Όλα αυτά τα ελληνικά πρόσωπα με τα οποία συνεργάστηκε και ανέδειξε η μουσική του ιδιοφυία. Ο Μάνος Χατζιδάκις, ο δικός μας Μάνος, ο ταλαντούχος συνθέτης, ο έλληνας λαχειοπώλης των ουρανών και των ονείρων μας. Πρόσωπα των αισθήσεων και των παραισθήσεων της ελληνικής ευαισθησίας. Φωνές και αισθήσεις ελληνικές, ζωντανές μπαλάντες του Έθνους των Ελλήνων.

«Η Μπαλάντα του Ούρι»

Ουρανέ, όχι δεν θα πω το ναι,

ουρανέ φίλε μακρινέ

πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή,

πώς να δεχτώ μάνα μου είναι η γη

πώς να αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό,

αχ ουρανέ, πόνε μακρινέ.

Κάθε δειλινό, κοιτώ τον ουρανό το γαλανό

κι ακούω μια φωνή

καμπάνα γιορτινή, να με παρακινεί.

Κάθε Κυριακή, μου λέει να πάω εκεί

που χτίζουνε φωλιά αλλόκοτα πουλιά

στου ήλιου τα σκαλιά.

Ουρανέ, όχι δεν θα πω το ναι,

ουρανέ φίλε μακρινέ

πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή,

πώς να δεχτώ μάννα μου είναι η γη

πώς να αρνηθώ της ζωής το φώς το ξανθό,

αχ ουρανέ, πόνε μακρινέ.

Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό το γαλανό

και μια φωνή τρελή

σα χάδι κι απειλή κοντά της με καλεί

Κάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί

μου τάζει ωκεανούς κομήτες φωτεινούς

κι ό,τι βάζει ο νους.

Στίχοι Νίκος Γκάτσος, Μουσική Μάνος Χατζιδάκις, ερμηνευτής Βασίλης Λέκκας.

Πειραιάς, 23 Οκτωβρίου 2018

Επωνύμου του Χατζιδακικού