ΘΥΡΑ-7

                        ΠΕΙΡΑΪΚΟ ΣΕΝΤΟΥΚΙ

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟ REQUIEM  ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΑΘΛΟΥΣ ΤΗΣ  ΘΥΡΑΣ-7

     Πέρασαν 31 χρόνια από τότε που έγινε το τραγικό γεγονός στο Στάδιο Καραϊσκάκη στο Νέο Φάληρο. Ήταν Κυριακή 8 Φεβρουαρίου του 1981. Ο κόσμος περίμενε την αναγγελία των εκλογών. Η κυβέρνηση του Γεωργίου Ράλλη που είχε διαδεχτεί την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή του πρεσβύτερου (που είχε μεταπηδήσει στην προεδρία της Δημοκρατίας) μοίραζε τις επιταγές της τότε ΕΟΚ στους αγανακτισμένους αγρότες. Ο Αντρέας με το ζιβάγκο κάλπαζε ακάθεκτα. Ο Οκτώβρης μήνας ήταν κοντά, όλοι γνώριζαν την έκβαση, όλοι περίμεναν την Αλλαγή και την απαλλαγή από τη συντηρητική παράταξη. Όταν ξαφνικά η κοινωνία έμεινε βουβή και ενεή μπροστά στην τρομερή είδηση.

     «Την Κυριακή 8 Φεβρουαρίου γύρω στις 5 μ.μ. ο διαιτητής σφυρίζει τη λήξη του αγώνα στο Στάδιο Καραϊσκάκη και, ταυτόχρονα δίνει το σύνθημα για την έναρξη των επινίκιων πανηγυρισμών εκ μέρους των φιλάθλων του Ολυμπιακού. Σημαίες ανεμίζουν, μπουκάλια εκτοξεύονται, συνθήματα αντιλαλούν. Η γηπεδούχος ομάδα σημείωσε συντριπτική νίκη 6-0  επί της ΑΕΚ και οι κατάμεστες κερκίδες πάλλονται από ενθουσιασμό και ανυπομονησία. Οι φίλαθλοι της «Θύρας 7», το πιο φανατικό, νεανικό και αφοσιωμένο τμήμα των οπαδών του Ολυμπιακού, βιάζονταν να εγκαταλείψουν το γήπεδο, να επευφημήσουν τους παίκτες της ομάδας τους κατά την έξοδο τους από τα αποδυτήρια και στη συνέχεια να μεταβούν στην Ομόνοια για να γιορτάσουν τη νίκη τους στην καρδιά της Αθήνας. Μέσα σε πέντε λεπτά οι διάδρομοι κάτω από την εξέδρα, που συνδέουν τις κερκίδες, με τις θύρες εξόδου, έχουν γεμίσει από κόσμο. Το ίδιο και οι κάθετες σκάλες που οδηγούν σε αυτές. Ξαφνικά συμβαίνει το απίστευτο. Οι φίλαθλοι βρίσκονται εγκλωβισμένοι, η πορεία προς την έξοδο ανακόπτεται και η ορμή της μάζας που χυμά προς την έξοδο αναχαιτίζεται από ένα ανθρώπινο τείχος. Η πίεση μπροστά στην έξοδο είναι αφόρητη. Οι πρώτοι φίλαθλοι σωριάζονται και ποδοπατούνται από τους επερχόμενους….»

     Εδώ αρχίζει η ανθρώπινη τραγωδία του Θρύλου και της πόλης του Πειραιά. Θέλοντας να τιμήσουμε τον άδικο χαμό 21 ατόμων, το Πειραϊκό Σεντούκι, μνημονεύει τα ονόματα και τις ηλικίες των παιδιών αυτών και αφιερώνει ένα ποίημα στη μνήμη τους, από γνωστούς και καταξιωμένους Πειραιώτες και μη Ποιητές, οι οποίοι έχουν γράψει ποιήματα ή έχουν εκδώσει ποιητικές συλλογές και μυθιστορήματα με θέμα το ποδόσφαιρο. Τα ποιήματα κόβονται πριν ολοκληρωθούν όπως και οι ζωές των φιλάθλων.

Και, σαν Πειραιώτης και «γαύρος», ας μου επιτραπεί να αρχίσω το φίλαθλο αυτό ανθολόγιο με τους στίχους του Γιάννη Τσαρούχη:

«…Ο Πειραιάς μου φάνηκε μικρός σαν την Ιερουσαλήμ και πίσω από ένα λόφο ξεπρόβαλε το γιγάντιο χέρι της μητέρας μου, για να μ’ ευλογήσει».      

  Εις μνήμη

• ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΟΥΜΑΝΙΔΗΣ  (14 ΕΤΏΝ)

«Το ματς της ζωής του είχε τελειώσει – τώρα έπαιζε την παράτα…»

                    Μανόλης Αναγνωστάκης, «Υ. Γ.»

   Εις μνήμη

• ΚΩΣΤΑΣ ΣΚΛΑΒΟΥΝΗΣ (16 ΕΤΩΝ)

«Μια μπάλα υπήρξε η ζωή μου

  κλώτσ’ από δω

  κλώτσ’ από κεί

  γκόλ! γκολ!

  το χάσαμε το παιχν…» 

                Κώστας Ταχτσής, «Η ζωή μου»

 

   Εις μνήμη

• ΗΛΙΑΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ (17 ΕΤΩΝ)

   «Συρτά στο έδαφος

     η μπάλλα χάραξε το χορτάρι

     με τα νύχια της εκείνο το βράδυ

     σημάδεψε το κορμί μου

     και χτυπώντας με θόρυβο στα γκολ πόστ

     γύρισε πίσω

     μα ο επερχόμενος με ταχύτητα χρόνος

     την έστειλε –επιτέλους- στα δίχτ…»

                             Σπύρος Βούγιας «Τέρμα»

   Εις μνήμη

• ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΜΙΤΣΗΣ (18 ΕΤΩΝ –ο μόνος οπαδός της ΑΕΚ)

   «Από το ότι ορμώμενος, τα χρόνια περνούν γρήγορα

    και αυτό το βρίσκω πικρό και άδικο

    και από το ότι ο ποιητής παλαιότερα Δικταίος Άρης

    εκράτησεν ως αφιλοκερδής τεχνίτης

    στην πενιχρή αθανασία του

    τον άλλοτε σπουδαίο παίκτη της ποδοσφαίρας

    Ηλίαν υιόν του Υφαντή- Του Ολυμπιακού Πειραιώς-

    τονίζοντας τα κάλλη του και την ευμορφιά του

    παράλληλα με τον μακαρισμό ευτυχισμένος (να’ ν’) ο Πειραιάς

    που έχει φορτώσει τόσες απ’ τις ελπίδες του

    πάνω σε τέτοια αγόρια

    θα υμνήσω και εγώ με τη φτωχή την πένα μου

    τον ιδιορρυθ…»

             Γιώργος Μαρκόπουλος «Ωδή στον παίκτη της ΑΕΚ και της Εθνικής Χρήστο

                                                      Αρδίζογλου»

   Εις μνήμη 

• ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ (18 ΕΤΩΝ)

   « Οι πρόλογοι τέλος. Είναι καιρός να μπούμε

     στο θέμα χωρίς πολλές κουβέντες

     όσο πεζό κι αν είναι (ή μάλλον ακριβώς επειδή είναι πεζό).

     Με λίγα λόγια: αν μόνο τα’ άστρα

     αποτυπώνουν το νόημα της αγάπης,

     αν η Ανδρομέδα γυμνή γλυκοκοιμάται

     αγκαλιά με τον Περσέα

     ο χρόνος παίζει άνετα στο δέρμα μου

     όπως η Άρσεναλ σε βρεγμένο γήπεδο

     σκοράροντας ασταμάτητα.

     Και το στήθος μου γεμίζει χώμα

     συνεχ…»

    

                  Νάσος Βαγενάς  «Οι πρόλογοι τέλος…»

          

   Εις μνήμη             

• ΣΠΥΡΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΚΗΣ (18 ΕΤΩΝ)

    «Οι ημέτεροι πρόγονοι

      τους τούτων προγόνους ενίκων

      και κατά γην και κατά θάλατταν…»

      -Εμείς ούτ’ ένα γκολ δεν βάλαμε

      και συν τοις άλλοις μας αδίκησε κι

      η διαιτησία-

     «Τοιούτων εσμεν Προγόνων»

       -Εμεις

       Οι μονίμως δαρμένοι εκτός φάσ…».

                       Τασούλα Καραγεωργίου «Αποκλειστήκαμε»

   Εις μνήμη

• ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ (19 ΕΤΩΝ)

   «Γκόλ! Το σλόγκαν της εποχής μας!

     Γκόλ!

     Οι πάντες και τα πάντα για ένα γκολ.

     Η τιμή της Πατρίδας εξαρτάται από ένα

     Γκολ,

     Εμπρός παιδί μου. Βάλε ένα γκολ. Μπορείς.

     Μ’ ένα γκολ θ’ αυξηθή το Εθνικό Εισόδημα.

     Μ’ ένα γκόλ ο πεινασμένος θα χορτάση.

     Μ’ ένα γκόλ θ’ αναπτυχθή ο πολιτισμός.

     Εμπρός παιδί μου. Βάλε ένα γκόλ. Μπορ..!»

                       Νίκος Δανδής (Μιχάλης Πολυμέρης) «Γουέμπλεϋ και άλλα

                                                                                      παρατράγουδα»

   Εις μνήμη

• ΝΙΚΟΣ ΦΙΛΟΣ (19 ΕΤΩΝ)

    «Γιατί δεν έχει ο χρόνος διαφυγές;

      Τι γήπεδο για κάφρους είναι αυτό που όλοι φρακάρουνε.

      Σε μία πορτούλα προς το μέλλον; Η έξοδος

     Κατάσπαρτη απ’ τα πτώματα των ποδοπατημένων Θύρα Εφτά.

     Εικάζεται πως το παιχνίδι παίζεται στις

     Πύλες –τα υπόλοιπα

     Είναι μονάχα προσχήματα.

     Μια προκαταβολή της μάχης. (Το ανάλογο

     Με τους μοιραίους εκδρομείς

     Στις εκατόμβες του γουήκ έντ;)

     Ας επανέλθουμε;

     Το σώμα σπούδασε ποτέ του αθανασία;

     Ηχώ τα ΟΧΙ που επιστρέφ…»

              Αντώνης Φωστιέρης «Σάκος απορημάτων»

   Εις μνήμη

• ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΙΑΛΥΝΑΣ (20 ΕΤΩΝ)

   «Μια κόκκινη μπάλα κυλάει στο χώμα της Ελλάδας.

    Απόγεμα

    ο ήλιος λάμπει.

   Σ’ ένα σύννεφο παίζουν ποδόσφαιρο.

   Κανένας δεν διακρίνει στην υγρή μπάλα

   που κολλάει στην άμμο και στριφογυρίζει

   στο χορτάρι

   ένα κομμένο κεφάλι

   που κυλάει στο χώμα της Ελλάδας.

   Οι φίλαθλοι γαυγίζουν στις εξέδρες

   το γκόλ μπαίνει

   θρίαμβος στα δίχτυα

   ιαχές στους δρόμους

   κι ο πόλεμος με το κουτσό του ποδάρι

   έτοιμος να κλωτσήσει τη γη

   με το γήπεδο και τους φιλάθλους

   στου διαόλου τα δίχ…»

 

        Λευτέρης Πούλιος «Η μπάλα»

  

   Εις μνήμη    .  

• ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΧΑΣ (20 ΕΤΩΝ)

  «Κυκλωμένος από χιλιάδες ανάσες

    σήκωσε το πόδι ο ημίθεος.

    Η μπάλα, υπάκουος δέχτης

    της αλύγιστης θέλησής του,

    έγραψε την απόλυτη ευθεία

    απ’ τον ταρσό ως τα δίχτυα.

    Απ’ ολόγυρα υψώθηκε ιαχή

    μυριόστομη κι ακατασίγαστη.

    Πάνω απ’ το γήπεδο

    φάνηκαν όντα φτερωτά

    Νίκες και Δόξες

    Καθώς στους ουρανούς του Tiepolo.

    Κι ενώ τα θεία πόδια

    άφηναν το γρασίδι

    στην άνοδο εν θριάμβω, οι οπαδοί

    της χαμένης ομάδας σφεντόνιζαν

    κέρματα και μπουκάλια στο διαιτητή.

    Τότε ήταν που απ’ ένα συννεφάκι

    ο πατέρας του ωραίου, του μεγάλου και τ’ αληθινού

    άπλωσε το δεξί του χέρι

    μ’ ανοιχτά τα δάχτ…»

           Γιώργης Μανουσάκης «Η αποθέωση του ποδοσφαιριστή»

  Εις μνήμη          

• ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ ΠΟΥΠΟΣ (20 ΕΤΩΝ)

    «Χιλιάδες μάτια σε καρφώνουν. Δυο

      τα δικά σου.

     Τι κι αν σταυροκοπηθείς κι αφήσεις,

     ανάμεσα από σένα και την μπάλα που

     ρουφάει τα μάτια σου, μικρό σταυρό για

     φυλαχτό. Αυτή θ’ ακολουθήσει την πορεία της.

     Εσύ στυλώσου όσο μπορείς στα πόδια σου.

     Είσαι το ελάφι που ακροβατεί

     πάνω στην τεντωμένη χορδή των νεύρων μας

     κι εκείνο

     τρέχει-τρέχει μες στο δάσος και το φοβίζει

     του ανάλαφρου τρεχαλητού του η αντήχηση.

           Τάκης Καρβέλης «Ο φόβος του τερματοφύλακα»

  Εις μνήμη

• ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ (21 ΕΤΩΝ)

    «Απ’ το γήπεδο πέφτουν λέξεις κατακλυσμός.

     Ποδόσφαιρο με τη νεκροκεφαλή της Πυθίας.

     Αδειάζουν τα οστεοφυλάκια,

     οι νεκροί συνωστίζονται στις κερκίδες,

     κάποιος ρώτησε: «Πες να μας στείλουν

     ξανά

    στην ανατολή:»

    -«Θα εξαρτηθεί απ’ την έκβαση του αγώνα»,

     Είπε ο διπλανός του που μασούσε δαφνόφ…».

                                   Στέλιος Γεράνης «Η Επανάσταση των νεκρών»

   Εις μνήμη

• ΖΩΓΡΑΦΟΥΛΑ ΧΑΪΡΑΤΙΔΟΥ (23 ΕΤΩΝ –η μοναδική γυναίκα)

    «…Λίγες οι ζημιές.

      Σπάσανε κάτι χρόνια μεταχειρισμένα κι

      Ελάχιστα επόμενα και βέβαια, θρύψαλα το

      λάθος να νομίζει πως τα γκοοόλ

      θα είχαν εσαεί τερματοφύλακα μόνο την

      ακοή σου,

      ότι η Μπάρμπι θα μεγάλωνε

      δεμένη στους παραλογισμούς σου π…»

            Κική Δημουλά «Μητέρα του κάτω ορόφου»

  Εις μνήμη  

• ΣΠΥΡΟΣ ΑΝΔΡΙΩΤΗΣ (24 ΕΤΩΝ)

      Α΄

    «Ηχούν ιαχές ουρανού. Ένα γκολ που

      καλπάζει μουγκρίζοντας.  ένα γκολ,

      ολοστρόγγυλο μαύρο ηχεί μούγκρισμα και

     ξεσκίζει τα δίχτυα παντού δίχως διάκριση.

     Ένα αδέσποτο γκολ ολοστρόγγυλο τρέχει

     μουγκρίζοντας κάλπασμα.

     Μια κλοτσιά όπως αστράφτει στον ήλιο ψηλά

     με το γόνατο μόλις λυγίζοντας τρέξιμο.

     Ε’

    Εναρκτήριο λάκτισμα το αίμα

    Εναρκτήριος βόγκος το τέρμα

    Οι επόπτες γραμμών αργυρώνητοι

    Οι οφειλέτες οι ξιπόλ…»

            Κώστας Παπαγεωργίου «Το αδέσποτο γκολ»

  Εις μνήμη 

• ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΝΙΚΟΛΑΣ (26 ΕΤΩΝ)

   «…. Να τηνε!

     Δες την

     που’ χει φτερά στα ποδάρια,

     καρδιά μες στα στήθια,

     δες την που πάλλει,

     που δονείται

     που εκρήγνυται

    και με τις τέσσερεις τις λέξεις της μαζί

    -Ολυμπιακός

     Σύνδεσμος

     Φιλάθλων

     Πειραιώς,

     Στο στάδιο Γεώργιος Καραίσκάκης

     κάτω από την ερυθρόλευκη φανέλλα

     του δαφνοστεφανωμένου ΄Εφηβου

     που

     ώσπερ άναξ σε μαντείο

     τη σημαίνει

     στο Νέο Φάληρο,

     στον Πειραιά,

     σ’ όλη την Οικουμ…».

         Γιώργος Κεντρωτής «Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς»

   Εις μνήμη

• ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΡΚΟΥ (27 ΕΤΩΝ)

    «Θυμούμαι ακόμη

      την Περικλέους

     Το καλοκαιρινό Πασαλιμάνι,

      τις φωταψίες του θεάτρου Σκιών ο Ερμής,

     τα τραπέζια του Διάσημου στην παραλία

     και το «ο Ιωάννης είναι καλός παίς»

     με την κιμωλία στον τοίχο.

         --------        ---------

      Ξανά στο καταφύγιό μου

     Στιλβωτήριον ο Ολυμπιακός

     Κωνσταντίνος Χριστοδουλόπουλος

     Όταν οι αστυνόμοι κυνηγάνε το Λαλ…»

      Γιάννης Κακουλίδης «Η πρώτη και η πέμπτη αφήγηση του Χάπα Χούπα»

  Εις μνήμη  

• ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΙΛΑΣ (28 ΕΤΩΝ)

  «Ο Χρόνος παίζει άνετα στο δέρμα μου/ σκοράροντας ασταμάτητα.»

                                                             Νάσος Βαγενάς

    «Τι να σκεφτόταν

     Το τελευταίο βράδυ στο κελί του

     ο Λάκης Σοφιανός

     περνώντας αστραπιαία η ζωή του

     Από της μνήμης τη θολή οθόνη;

     Τις αλάνες που μεγάλωσε ορφανός από πατέρα

     Κυνηγός στο γήπεδο Κυνηγημένος στη ζωή

     Είχε μάθει να κλέβει: Για να μπορεί να επιζήσει.

     Σ’ έναν αγώνα πήρε

     Και του διαιτητή το πορτοφόλι!

     Τίναζε χούφτα χώμα

     Στου αμυντικού τα μάτια να σκοράρει

     Κι ένα θρυλικό απόγ…»

      Γιάννης Κουβαράς «Κρέμασε τη ζωή του στη Γκολ-Ποστ»

   Εις μνήμη      

• ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΠΙΤΣΟΛΗΣ (30 ΕΤΩΝ)

     «Έβλεπε το πιο γλυκό του όνειρο. Ήταν στο σπίτι τους στην Καλλιθέα. Η γκουβερνάντα, μια όμορφη, νεαρή κοπέλα από την επαρχία, τον έλουζε στο μπάνιο. Μέσα ο πατέρας του, φανατικός οπαδός του Ολυμπιακού, άκουγε ματς από το ραδιόφωνο: Ολυμπιακός-Άρης.

«…Κατεβαίνει ο Βοέρα από αριστερά, πασάρει στο Γαλάκο, εκείνος στον Λοσάντα, την κόβει  αυτός στην περιοχή, Δεληκάρης, ανάποδο ψαλίδι και…Γκολ, αγαπητοί μου ακροατές!».

Ξύπνησε με τη φωνή του Βαγγέλη Φουντουκίδη στο αυτί του : ο αγαπημένος σπορκάστερ του πατ…»

         Αλέξης Σταμάτης «Ο Θρύλος στο μυαλό»

   Εις μνήμη

• ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΥΡΟΥΠΑΚΗΣ (34 ΕΤΩΝ)

   «…Αυτός που παραβγαίνει με τον Χάρο,

     στην ταχύτητα,

     κι είναι πιο γρήγορος,

      φτάνει στο τέρμα πρώτ…»

                Αργύρης Χιόνης «΄Απαντα τα Ποιήματα»

   Εις μνήμη

• ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ (34 ΕΤΩΝ)

     «Πόσο ανείποτα είναι ωραίοι,

       μες την απροσμέτρητη γηπεδική δροσιά τους.

       Και πόσο ακαταμάχητα μοιραίοι ξεκινώντας το χορό

       με το μαβί του χάρου στη ματιά τους,

       ενώ, πίσω από τα κάγκελα

       κάτω από τις σκάλες της ζωής,

       τους περιμένει ο Θρύλος,

       σημαίνοντας Σιωπητήριο.

       Ολυμπιακέ, εκμαυλιστή Θεέ της Πόλης

       και του Λιμανιού της πως επέτρεψες να γίνει

       τέτοιο κακ…»

            Γιώργος Χ. Μπαλούρδος  «Ποιήματα»

   Εις μνήμη              

• ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ (40 ΕΤΩΝ)

   «Οι σημερινοί ποδοσφαιριστές έχουν όλες τις ευκαιρίες να παίξουν καλή μπάλα, να πλουτίσουν και να φτιάξουν τη ζωή τους από το ποδόσφαιρο. Συμβουλεύω τους νέους που φιλοδοξούν να κερδίσουν από το ποδόσφαιρο να δουλεύουν σκληρά, να σέβονται την προπόνηση, να μην ξενυχτούν και να μένουν μακριά από το τσιγάρο.

Θα αναφέρω ένα παράδειγμα.

Ο ποδοσφαιριστής, ο κάθε επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, έχει ένα σημαντικό χρέος απέναντι στον εαυτό του, τον σύλλογό του και τον φίλαθλο κόσμο, άρα δεν μπορεί παράλληλα να είναι «υπάλληλος» σε μπουζουξίδικο. Τα παλιά χρόνια την κοπαν…»

                          Από αφήγηση του Λεωνίδα Ανδριανόπουλου

Σημείωση: Στην τοπική και πιο μακρόβια εφημερίδα «Χρονογράφος» ημέρα Παρασκευή 1/2/1913 και στη σελίδα 3 υπάρχει η εξής πληροφορία που αναδημοσιεύω κάτωθι:

    «Πειραϊκή ποδοσφαιρική ένωσις».

Μετ’ ιδιαιτέρας χαράς αναγγέλομεν την εν τη ημετέρα πόλει ίδρυσιν ειδικού Σωματείου Ποδοσφαιρίσεως υπό την επωνυμίαν «Πειραϊκή ποδοσφαιρική ένωσις» υπό την πεφωτισμένην προεδρείαν εξέχοντος μέλους της Πειραϊκής κοινωνίας του κυρίου Άγγελου Παπαγεωργακόπουλου και την πολύτιμον συνδρομήν των κ. Γ. Σκανδαλίδου, Μ. Πιπινέλη και Σ. Θεοχάρη.

    Δια της ιδρύσεως του Σωματείου τούτου εκπληρούται εν όνειρον των φιλάθλων συμπολιτών μας δι’ ο και ο «Χρονογράφος»  χαιρετίζην γηθοσύνων την σύστασιν αυτού εύχεται πάσαν του έργου ευόδωσιν έχων ελπίδας ότι οι το Σωματείον αποτελέσαντες ποδοσφαιρισταί θα φανούν αντάξιοι των προσδοκιών πάντων».

    Έτσι, για να θυμόμαστε πάντα, τι φοβερός και τρομερός είναι ο Άγιος Φεβρουάριος.

Επιμέλεια-Ανθολόγηση και συγγραφή κειμένων:

Γιώργος Χ. Μπαλούρδος,
πρώτη δημοσίευση, εφημερίδα «Κοινωνική» Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012, σελίδα 13. για το «Πειραϊκό Σεντούκι».

Πειραιάς 26 Μαΐου 2013